eitaa logo
خشتـــ بهشتـــ
1.7هزار دنبال‌کننده
7.8هزار عکس
1.8هزار ویدیو
149 فایل
✨﷽✨ ✨اَلَّلهُمـّ؏جِّل‌لِوَلیِڪَ‌الفࢪَج✨ #خشـــت_بهشـــت 🔰مرکز خیرات و خدمات دینی وابسته به↙️ مدرسه علمیه آیت الله بهجت(ره) قم المقدسه 🔰ادمین و پشتیبان؛ @admin_khesht_behesht
مشاهده در ایتا
دانلود
⃣5⃣ 🌿 گاهی اوقات شب های جمعه می رفتیم کوه، برای اذان صبح زود بیدار می‌شد و مشغول نماز بود. صدای گریه هاش رو می شد شنید. چقدر با لذت و زیبا نماز می خوند. آخرش من به جای صید خسته میشدم می گفتم بابا جان بگیر بخواب مثلاً اومدیم تفریح!! یه بار با هم بودیم که یکی از روحانیون محل اومد. سید نشست با اون آقا خمس مال ش رو حساب کرد و مبلغ سنگینی پرداخت کرد. در آمدی خوبی براش جور شده بود. گاهی پیش می آمد روزی چند صد هزار تومان کاسب بود، اما سید کسی نبود دلبسته به این پول ها بشه. راهیان نور و برنامه‌های فرهنگی سید ترک نمی شد. تو همین حال و هوا بود که زمزمه اعزام به سوریه به گوشش رسید. بی قرار شد. می‌گفت: جای من دیگه اینجا نیست باید برم. گفتم: بابا نیرو زیاده، حالا چرا شما باید بری؟! اما سید عزم رفتن داشت، دنیا براش خیلی کوچک بود... *** ماه مبارکه رمضان بود. بعد از افطار رفتم آپارتمانی که سید داشت اون رو می ساخت. نشستیم گوشهای با هم درد دل کردیم. سید میلاد از شهدا برامون گفت. مخصوصاً از شهید حاج ستار ابراهیمی. خیلی با ذوق و شوق از شهدا صحبت می‌کرد. انگار که سالهاست با اون ها زندگی کرده و افسوس می خورد که چرا زمان جنگ اون فضا رو درک نکرده. همیشه خودش رو جا مونده از قافله شهدا می دونست. یکی از رفقا مون هم اونجا بود. مدتی بود که رابطه‌اش با سید میلاد شکر آب شده بود. سید به من گفت جواد جان، برو بشین پیش اون بنده خدا من به بهانه تو بیام پیش شما و به اون هم سلام بدم، بلکه کدورت ها از بین بره. تحت هر شرایطی سید دوست نداشت هیچ کس ازش کینه‌ای تو دلش باشه. قلب رئوف و مهربان بود... ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 آپارتمان وقتی پاکی و صداقت سید رو دیدم، با هم کار اقتصادی رو شروع کردیم. زمینی رو خریدم و سندش رو به نام سید میلاد زدم. سید پیگیر شد و پروانه ساختمانی و مجوز های لازم رو از شهرداری گرفت و مشغول اجرای پروژه شد. سید خیلی برای کار دلسوز بود. حتی بعضی شب ها تو کانکس نگهبانی می موند. بر خوردش با کارگرها خیلی خوب بود. می‌گفت هوای این کارگران رو دارم، اینها انسان های زحمت کشی هستند نباید بهشون ظلم بشه... در طول اجرای پروژه نزدیک ۸۰۰ میلیون خرج کردیم. کل زمین و آپارتمان ها به اسم ایشان بود، تو این دوره زمونه هر کسی غیر از سید میلاد بود به راحتی آب خوردن همه اونها را بالا می‌کشید و یا...! کوچکترین مدرکی نداشتم که این آپارتمان‌ها مال من است. اما سید اهل این برنامه ها نبود، بارها به من می‌گفت: کیشه (مرد) چرا این قدر به من اطمینان داری؟! این پول ها برای من وبال نشه. بیا بشنم حساب کتاب کنیم. من هم بیشتر از دو تا چشم هام به سید اطمینان داشتم. گوشم بدهکار این حرفها نبود. بعد از مدتی تو خرید و فروش سیب زمینی وارد شدیم. خیلی خوش مشرب بود. در اولین برخورد با کشاورز، حسابی با اون ها عیاق می شد. تازه یک نفر آدم کاری و مطمئن پیدا کرده بودم. در ذهنم چه فکر هایی که برای سید نداشتم. جوان پرکار و پاکدستی مثل سید کیمیا بود. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 شوخ طبعی من طبع شوخی داشتم سید همیشه تو مسافرت ها اومد به من میگفت هوای بچه ها رو داشته باش بزار تو این مسافرت بچه ها خوش باشند، جذب هیئت و مسجد بشوند. درسته شاید برای ما تبعات داشته باشه خیلی ها به ما بگن این ها افراد سبک سری هستند، اما ما هدف برامون مهمه، ما برای رضای خدا می خواییم به این طریق بچه ها رو جذب کنیم. سید گفت اگر ما بخواهیم یک نفر یا جمعیتی رو زنده کنیم راهش اینه که باید خودمون رو فنا کنیم و ما بچه بسیجی ها و بچه هیئتی ها فارغ از همه ملامت ها باید وظیفه مون رو انجام بدیم. مقداری از بچه‌های مذهبی گلایه می کرد که چرا با جوان های غیر هیئتی زیاد گرم نمی گیرند، می گفت ما باید با این بچه ها رفیق بشیم و... سید ذاتن انسان شوخ طبعی بود. تو شوخ طبعی لنگه نداشت. یه بار اردو رفته بودیم ناهارمون سیب زمینی بود سفره انداختیم که ناهار بخوریم. سید با دستش سیب زمینی ها رو تو قابلمه له کرد! داد میزد بچه ها نون هاتون رو بیارید براتون ناهار بکشم. با همون دستاش برای هر نفر یک مشت سیب زمینی می گذاشت روی نون و ما می خوردیم. یه بار دیگه موقع ناهار شد. غذای همه بچه ها رو که داد برنج و کباب رو کشید تو ظرف، بعدش هر چی که جلوی دستش بود ریخت تو ظرف غذاش!! نوشابه زرد، مشکی، ماست، آبلیمو و... همه رو با دست قاطی کرد و داشت می خورد! ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 صید می خواست با این کار هاش بچه ها رو دور خودش نگه داره نگذاره از هیئت و مسجد و شهدا دور بشن و واقعاً هم موفق بود. برای همه جشن پتو می‌گرفت، حتی تو سوریه به فرمانده مون میگفت: آقا مهدی فرصت نشده برای شما جشن پتو بگیرم انشاالله برای شما هم دارم. سید گاهی اوقات این قدر شوخی و شلوغ می کرد که اعتراض بعضی بچه ها بلند می شد، اما سید هدفش فقط ایجاد انگیزه و روحیه بود. رفته بودیم شمال، کنار دریا سید رو تو شن های ساحل دفع کردم و شروع کردیم براش نماز میت خوندن!! نماز میت ای که رکوع و سجده و قنوت و... هم داشت. سید فقط سرش بیرون بود. من هم با طمانینه نماز می خواندم، سید فقط می خندید. بعد گفتم: اللهم سید میلاد مصطفوی، لیسانسه بد ترکیب و... همین طور می شمردم و سید و رفقا هم مرده بودند از خنده. یه بار تا من وارد شدم بدو بدو اومد سراغم بلندم کرد و زد روی زمین، سریع پتو انداخت روم و... من یه چاقو تو جیبم بود. سریع در آوردم و گرفتم جلوش. گفتم نامرد، زورت به مظلوم می رسه؟ بیا برو با هم قد و قواره و دست به یقه شو. سید یهو جا خورد! بعد گفت هر کسی رو که شما بگید من حریفش میشم. گشتم از بین بچه ها بلند قامت ترین و ورزشکار ترین شون هلو پیدا کردم تا به خودم بیام سید بنده خدا رو هم به سرنوشت من دچار کرد و... یکبار رسیدیم به یادمان دهلاویه، اذان ظهر بود. با سید وارد نمازخانه شدیم. چند نفر روحانی آنجا بودند سید شیطنتش گل کرد و با صدای بلند گفت: نابودی علمای ی ی... بعد مکثی کرد و گفت علمای اسرائیل صلوات!! اون چند نفر روحانی اول با تعجب سید رو نگاه کردند، اما جز به سید رو که دیدن با لبخند از سید استقبال کردند. با سید مشهد بودیم. ساعت ۳ نیمه شب از مشهد راه افتادیم. همه خسته بودیم. نوبتی رانندگی کردیم. صبح بود که من داشتم زیارت عاشورا گوش می دادم، موقع سجده زیارت عاشورا بین خواب و بیداری بودم که دیدم ماشین داره میره تو خاکی!! تا به خودم اومدم، دیدم که ماشین از جاده رفت بیرون. همگی هراسان بیدار شدیم. سید به خنده گفت: پسر جون، وقتی سجده زیارت عاشورا می رسه، مواظب باش ماشین سجده نکنه... ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 سفر به مشهد یکی از برنامه هایی که همه سال با بچه های هیئت داشتیم، سفر زیارتی به مشهد مقدس بود. یک روز بعد از تمرین تو زورخانه با بچه ها نشسته بودیم، یه دفعه صحبت از زیارت آقا امام رضا (ع) شد. سید گفت: حامد جان انشالله یاعلی بگیم یه کاروان بچه ها رو ببریم مشهد. گفتم سید جان در خدمتم. نفری چقدر از بچه ها بگیریم. گفت صد هزار تومن کافیه. گفتم: بابا خیلی کمه، صد تومن فقط پول کرایه مون میشه، گفت کارت نباشه حلش می کنم. پیگیری کرد رفت پیشم از اول اردوئی سپاه و قول هتل سپاه را در مشهد گرفت. تمام غذا و اسکان ما رایگان شد و فقط پول اتوبوس را دادیم که حتی اون صد تومن هم زیاد اومد. آخرش رو کرد به من گفت دیدی حامد جان آقامون کریمه، خودش همه چیز را جور کرد و رفتیم. برای اتوبوس هم رفت یه راننده‌ای رو پیدا کرد یک میلیون تومان تخفیف گرفت من باورم نمی شد طوری شد که بچه ها رو شمال هم بردیم. توسلش قوی بود. اخلاص داشت و کارش نتیجه می داد. تو زیارت خیلی خودمانی حرف می‌زد. می‌گفت:« امام رضا (ع) کوچکتم، نوکرتم.» چون از ته دل می گفت خیلی به دل می نشست. صاف و ساده بود. بی ریا حرف می‌زد. یکی از برنامه های سید در مشهد زیارت قبور شهدا بود. با اینکه از حرم خیلی فاصله بود اما سید سیره‌اش این بود که حتماً سری به شهدا بزنه... رفتیم گلزار شهدای مشهد، سر مزار شهید برونسی که رسیدیم حال عجیبی پیدا کرد. شروع کرد از شهید برونسی صحبت کردن. داستان توسل شهید به حضرت زهرا (ع) رو برای بچه ها گفت. اینکه وسط میدان مین گیر می‌کنه و با توسل راه معبر رو پیدا می‌کنه و همراه نیروهاش خارج می شوند. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 می‌گفت بچه ها ببینید شیطان با این دل صاحب مرده‌ی ما چیکار کرده که ما می آییم تو حرم با آرامش کامل چند ساعت دعا و زیارت و... هیچ خبری نمیشه، چرا ما جواب سلام را از امام رضا (ع) نشنویم؟! مگه جواب سلام واجب نیست اما مهم حتماً جواب سلام ما رو می ده، اما گوش ما از گناه کر شده... امام رضا (ع) و حضرت زهرای شب های عملیات هنوز هم هستند اما توسل ما ضعیف شده. با گریه صحبت میکرد، می‌گفت بچه ها به معنویت بیشتر اهمیت بدهید، خود سازی کنید تا ما هم به شهدا برسیم. سوز عجیبی تو حرفهاش داشت. رفتیم زیارت، صید بچه ها رو جمع کرد. حلقه زدیم و یکی از بچه ها مداحی کرد. سید حال قشنگی داشت. سینه می‌زد گریه می‌کرد. یادمه بچه ها اول برد موج های آبی، حسابی حال بهشون داد. بعدش گفت بریم مزار شهدا، سر مزار شهید کاوه حال دیگری داشت. می‌گفت جفاست تا مشهد بیایی و مزارشهدا نروی. تو حرم هم چندتا شهید بود ما را برد و اون‌ها رو هم زیارت کردیم. از کوچکترین فرصت استفاده می گردد تا سیم ما را به شهدا وصل کنه، با این که در خلال اردو خیلی شوخ طبع بود، اما بعضی وقتها از شهدا می‌گفت و دلهامون را جلا می‌داد. جای جای حرم، مزار بزرگان عرفا بود. ما را آنجا می برد و برای ما از کرامات این بزرگان می‌گفت. مشهد رفتن واسه حال و هوای دیگری داشت. معرفت به همون می داد. یکی از دوستان رفته بود مشهد و آنجا پولش تمام شده بود. زنگ زده بود به سید گفته بود: سید جان دستم به دامنت اگه پول دستت هست برسون که حسابی لنگم. سید بانک آن زمان دستش خالی بود گوشی موبایل رو که تازه خرید بود فروخت و پول رو ریخته بود به حساب دوستش. همیشه جمله مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی آویزه گوشش بود که فرمودند: من پنجاه سال اسلام خواندم توصیه ام این است بعد از انجام واجبات به جای مستحبات به کار و امور مردم به رسیدگی کنید، اگر آن دنیا از شما سوال کردند بگویید فاضل گفته است... مشهد که بودیم سیدخیلی به زائر ها خدمت می‌کرد. سید خیلی کم می اومد حرم. میمون غذا و اسکان بچه‌ها را هماهنگ می کرد. حتی به برخی از دوستان اعتراض کرد که چرا کمک کار نبودند. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣5⃣ 🌿 سید گفت: من یکبار رفتم حرم، زیارت من تو خدمت به زائر هاست. مثل پروانه دور زائرها میچرخه و با تمام وجود و اخلاص... به قول خودمونی بگم، سید خراب رفیق بود. یه بار ساعت ۱۱ شب زنگ زد بهم گفت: حسین جان حاضر شو الان بریم مشهد. گفتم: بابا دست بردار، الان چه وقت مشهد رفتنه، تا به خودم اومدم دیدم ساعت ۱۱:۳۰ شب سوار ماشین سید به سمت مشهد در حال حرکت هستیم. زیارت که می رفتیم تا بحث هم می‌رسیدیم می‌گفت: بچه ها از این به بعد از همدیگه جدا بشیم، خیلی اصرار داشتن ها بره گوشه های خلوت کنه. می گفت بچه ها هیچ وقت برای خودتون دعا نکنید. حتماً برای همدیگر دعا کنید تا زودتر مستجاب بشه. آخرین مشهشد شد. تو مسیر همیشه نماز جماعت برپا می‌کرد و غالباً به اجبار ما خودش جلو می ایستاد. روز تولدش تو مشهد بودیم. اول گفت بگذارید مقداری تنها باشم. رفت تا یک ساعت ازش خبری نبود. با چشمانی اشکبار برگشت و با همدیگر رفتیم زیارت شهدا و... می‌گفت: هرچی می خواید دست به دامن این شهدا بشید. از مشهد هم برگشتیم رفتیم و قم، اونجا هم مزار شهدا رفتیم. می‌گفت من رو باید یه روزی ببرند پیش خودشون من اینجا موندنی نیستم... بعد از شهادت سید، قرار بود خادم الشهدای راهیان نور را ببریم مشهد، خیلی مشکلات بود. هر کاری می‌کردیم جور نمی‌شد. متوسل به شهدا شدیم، سید رو تو خواب دیدم، اومد سراغم. رفتیم خونه شهید رحیمی. من و سید و یکی از بچه ها رفتیم دستبوسی مادر شهید. بعد سید ما رو برد سر یک اتوبوس و گفت: انشاالله به زودی راهی مشهد می شوید. چند روز بعد از این خواب با یکی از رفقا رفتیم منزل شهید رحیمی. اتفاقا اون پسری که تو خواب با ما بود رو هم تو مسیر دیدیم. ایشان هم آمد و رفته منزل شهید رحیمی. سید تو خواب (اسم یکی از بچه ها رو آورد) و به من گفت که این رفیق من نمی‌تونه بیاد مشهد! با عنایت سیدمیلاد خیلی زود ما راهی مشهد شدیم. جالبه اون بنده خدا هم با ما اومد اما تا رسیدیم مشهد، زنگ زدند به اون دوست ما و گفتند: زود برگرد یکی از بستگان نزدیک فوت کرده. ایشان مجبور شدند با هواپیما سریع برگرده همدان. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 هدایت گری خیلی از رفقا هایم را دیده ام که به خاطر دوستانشان از مسیر خدا دور شدند. یعنی تحت تاثیر دوستان، دستورات خدا را زیر پا گذاشته و... این موضوع حتی در قرآن اشاره شده. فرقان آیه ۲۸ « یا ویلتی لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا» آنجا که اهل جهنم می گویند: ای وای بر من، ای کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خودم انتخاب نکرده بودم... یعنی برخی رفاقت ها انسان را به جهنم می کشاند. اما رفاقت با سید، برای تمام دوستان، زمینه هدایت را فراهم می‌کرد. تفاوت سید با بقیه این بود که برای تمام افراد محل، به خصوص جوانان و دوستانش دل می سوزاند. تعداد افراد برای او بسیار اهمیت داشت. اگر می توانست یک نفر را به هر روش ممکن هدایت کند، تمام تلاش خود را انجام می داد. او حتی از یک رفیقش که در مسیر گمراهی قرار می گرفت نمی‌گذشت. تلاش خودش را دو چندان می کرد تا او را به مسیر خدا برگرداند. برایم جالب بود که سیدمیلاد چطور با جوان ها رفیق می شود. چند نفر از جوانان سر کوچه جمع می شدند. صید با رفاقت تلاش کرد تا آنها را از سر کوچه جمع کند. در این راه بسیار موفق بود. بعد هم تلاش خود را بیشتر کرد تا پای آنها را به مسجد باز نمود. با سید اردو رفتیم مشهد. من با این که سنم کم بود اما اهل سیگار بودم. سید هر وقت من را می‌دید خیلی آرام و مهربان می گفت: پسرجان حیف شما سیگاری بشی. سیگار مقدمه شروع خیلی از خلافها میشه. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 توصیه می کرد می گفت توجه به مادرت داشته باش. دور و بر رفیق ناباب نگرد. یکی دوبار تا نیمه‌های شب نشست ما را نصیحت کرد. آن هم خیلی غیر مستقیم. خیلی دغدغه این را داشت که جوان ها از هیئت و مسجد و باشگاه جدا نشوند. خیلی توصیه می کرد که تاب شهدا رو بخونم و با مرام شون آشنا بشم، حتی یه بار لباس با تصویر شهید همت رو برام خرید. گفت اگه میخوای عاقبت بخیر بشی دامن شهدا را ول نکن. داستان شهدای مثل شهید شاهرخ که قبلاً گذشته خوبی نداشته اما بعدها جبهه رفته بود و به شهادت رسیده بود را زیاد می گفت. میخواست زندگی شاهرخ رو به من نشون بده و به یک هر وقت انسان بخواد به سمت خدا و اهل بیت (ع) برگرده میشه و هیچ وقت برای توبه و بازگشت دیر نیست. شب عاشورایی بود. طبق رسم هر ساله در خانه برنامه توسل و عزاداری بود. از قدیم بارها شنیده بودم که در شب عاشورا برخی از اصحاب سپاه یزید به سمت خیمه سیدالشهدا (ع) برگشتند. برخی افراد لات محل جلو درب زور خانه نشسته بودند. سید رفت سراغشان و دستان جوانان را گرفت آورد هیئت. همین تلنگر باعث شد که پای برخی‌ها به هیئت باز بشه. روزهای اول با من صحبت می‌کرد. خیلی از مسائل را برایم توضیح می داد. اینکه با چه کسانی رفیق باشم و از چه کسانی دوری کنم. نصیحت های او را هیچ وقت از خاطرم نخواهم برد. ماکسیرا در منزل نداشتیم که برای ما وقت بگذارد و خوب و بد را یادآوری کند. سید خیلی برای ما وقت می گذاشت و نصیحت می کرد. بیشتر نصیحتهای او هم غیر مستقیم بود. بعد هم ما را به سمت مسجد کشاند. اوایل زیاد اهل مسجد و... نبودم. تا سید می رفت برای وضو، من هم از مسجد بیرون می رفتم! اما رفته رفته جاذبه شخصیت سید ما را مسجدی کرد. یعنی به عشق او مسجد می رفتم. سید در عین حال که جوانی با ویژگی‌های منحصر به فرد بود، کارهایی می کرد که برای ما عجیب بود. وقتی میدی جوانی از مس جدا شده برای خلاف رفته خیلی ناراحت می شد. یک بار دیدم با یک جوانی که ازش پول میخواد خیلی بد برخورد کرد. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 من تعجب کردم سید هیچ وقت اینطور مرامی نداشتم اما بعدها فهمیدم که اون جوان اهل خیلی از کارهای خلاف بوده. یک بار یکی از دوستان خادم الشهدا، مقداری از مسیر شهدا جدا شده بود. سید خیلی غصه می‌خورد. می‌گفت رفتم کنار اروند برای اون دوستم دعا کردم. ‌ میدونم که اروند صدایم را شنید. درد دلهام را به آب اروند گفتم. آبی که هزاران شهید را مدفون خودش کرد و انشاالله اونجا دعام مستجاب بشه و عاقبت بخیر بشیم. برای راهیان نور یک کاروان نیرو را می انداخت به نام کاروان دیوانه ها! این کاروان خیلی مشتاق داشت. ۲۰۰ نفر ثبت نامی داشتیم اما عده کمی روزی شون بود که بروند. تو اتوبوس بساط شوخی و مزاح گرم بود. سید گل سر سبد این بزم بود اما در عین حال درست به موقع بذرش رو می کاشت و ما رو مهمون سفره شهدا میکرد. حرفهای خیلی دلنشین بود. از رفاقت با شهدا برامون می‌گفت. چون تو اون جمع خیلی‌ها اهل این برنامه ها نبودند و صید آنها روبه رفاقت با شهدا ترغیب می‌کرد. بارها به من گفته بود که از شهدا هر وقت با خلوص چیزی رو خواسته، بهشت دادند و نمونه هاش رو بارها شاهد بودیم. سید خیلی خوب بلد بود بزرگ معنویت رو چطور در دل جوان ها بکار و کی و کجا این بذر رو درو کنه... خیلی دنبال جذب بود می گفت ما نباید بی تفاوت باشیم فقط خودمون بیایم مسجد و بریم. نه! باید مسجد رفتن خروجی داشته باشه دست چند نفر رو هم بگیریم بکشیم شون مسجد. افراد بی نمازی رو دیده بودم که صید می برد تو یه محله دیگه مسجد ایشون می کرد که اهل مسجد هیچ شناختی نسبت به اون طرف نداشتند. گاهی رفت و آمد با برخی از افراد برای صید گرون تموم شد. یکی دو جایی که برای استخدام رفت رد شد! شاید یک علتش دوستی با افرادی بود که سید فقط برای جذب با آنها رفت و آمد می‌کرد. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 توسلات از روی عادت هیئت نمی رفت. به قول یکی از شهدا که در خواب به سردار شهید علی چیت سازیان گفته بود: راهکار رسیدن به خدا شهادت «اشک» می‌باشد، سید هم از این راه کار می خواست به شهدا برسد. تو روضه ها اشک امانش نمی داد، عاشق مناجات و روضه بود. گاهی اوقات حتی آهنگ زنگ موبایلش هم صدای حاج منصور و روضه حضرت رقیه (ع) بود. من در تمام عمرم کسی رو به اندازه سید عاشق اهل بیت (ع) ندیدم. خودم چندین مرتبه دیده بودم که در عزاداری بی هوش شد، چند بارش رو من براش روضه خوندم. رفتیم اروندکنار، اونجا آب رو که می‌دیدیم، گلهامون هوای روضه می‌کرد. اون هم روضه مادر. سید گفت: شیخ بریم یه گوشه برای من روضه حضرت زهرا (س) بخون، این را عملیات با رمز مقدس یا فاطمه زهرا (س) بوده. بریم به عشق این شهدا توسل داشته باشیم. رفتیم گوشه ای نشستیم. آب بود و غربت اروند. هنوز هم باشه دارو به راحتی می‌شد از این فضای معنوی حس کرد. بسم الله گفتم و روضه رو شروع کردم... روزه به اوج خودش که رسید سید از خود بی‌خود شد. حال خیلی منقلبی داشت. مثل عادت همیشگی که من دیده بودم، تو روضه دستشو گذاشت روی قلبش. آنجا هم داد می‌زد و می‌گفت: آخ مادر جان... خیلی جانسوز ناله می‌زد. مثل مار گزیده ها به دور خودش می پیچید. کم کم بی حال شد و افتاد! من روضه را قطع کردم. سرشو گذاشتم روی زانوهام مقداری از آب اروند روی صورتش پاشیدم تا کمی حالش بهتر شد. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 دیگه رمقی برای سید نمونده بود. به حال خوشی که داشت همیشه غبطه خوردم. همین زمزمه‌ها اشک های خالص سید برای اهل بیت (ع) بود که خدا صداش رو شنید، شعر معروف که می‌گه اگر آه تو از جنس نیاز است در باغ شهادت ساز باز است آه سید از جنس نیاز بود و همین سید را معراجی کرد. روزهای آخر راهیان نور بود. روزها شب های زیادی بود که در اردوگاه شهید درویشی خادم الشهدا بودیم. قلب هامون رقیق شده بود. نفس شهدا روی ما هم تاثیر کرده بود. همراه با خادمین برای زیارت به منطقه طلائیه رفتیم. غروب بود که رسیدیم. هیچ کس نبود، طلائیه خیلی غریب بود. درست بوی کربلا می‌داد. غربت کربلا در طلائیه به مشام می خورد. بی اختیار یاد حرم آقا قمر بنی هاشم (ع) افتادم. طلائیه مقر آقا قمر بنی هاشم (ع) بود. شنیده بودیم که در این مکان اولین باری که برای تفحص مشغول شدن شهید پیدا نمی‌شد، متوسل با قمر بنی هاشم (ع) می شوند. سپس بلند می‌شوند خاکها را زیر و رو می کنند. یک پیکر را زیر خاک پیدا می کنند. شهید عباس امیری اولین شهید تفحص شده بود. دومین شهید کسی است که دست راستش مصنوعی بود. مشخص بود که در عملیات های قبل جانباز شده را هم بیرون آوردند. اسمش ابوالفضل بود. آنجا فهمیدن اینجا خیمه گاه آقا قمر بنی هاشم (ع) است. سید تا پاش به خاک طلائیه خورد منقلب شد. حالت عجیبی پیدا کرد. گریه امانش را بریده بود. تا این حالت را از سید دیدم رها کردم تا تو حال خودش باشه. سید خرامان خرامان رفت طرف ضریح شهدای گمنام. اونجا دیگه گریه هاش به ضجه تبدیل شد. نمیدونم سید این همه حال و گریه را از کجا آورده بود!! ما انگار مسخ شده بودیم، خیلی هنر میکردیم یه توسل کوچک و چند قطره اشک و تمام! اما سید... گوشه ای نشسته بودم و تو حال خودم بودم، دوباره متوجه سید شدم. دیدم اینقدر گریه کرده داره از دست می ره؛ رفتن نزدیکش دستش روی قلبش گذاشت و گفت: شیخ قلبم داره از جا کنده می شه، سید رابردم گوشه‌ای دراز کشید. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 گفتم خدایا سید کجا مونده؟! چشمم افتاد به سوله بچه های قزوین. دیدم که یه گوشه ای چراغ اون سوله روشنه! تعجب کردم جلوتر رفتم صحنه‌های دیدم که از خجالت آب شدم، اما از طرفی هم به داشتن دوستی مثل رسید به خودم مباهات کردم. قریب به ۸۰ نفر از زائرین قزوینی تو اون وقت صبح بیدار بودند و پروانه بالگرد شمع وجودی سید میلاد حلقه زده بودند و سراپا غرق در صحبت های گرم و دلنشین سید بودند. خنده و اشک بچه ها با هم قاطی شده بود. سید برای آنها هم خاطرات طنز میگفت، هم خاطرات و نکته های اخلاقی. تا من رو دید سرش رو تکون داد. اشاره کردم نمیایی نماز شب؟! سید با اشاره گفت: از نماز شب واجب تر از تو برو... تا اذان صبح حرف های سید ادامه داشت. صدای موذن که بلند شد سید بچه‌ها را مهیای نماز صبح کرد. اومد به طرف من گفت: کیش جات خالی الحمدلله به برکت شهدا عجب مجلسی بود. توی این جمع آدم بی نماز تا دلت بخواد زیاد بود، حتی چندتاشون گفتند که اهل مشروب خواری هم بودند، اما الان اومدن با شهدا رفیق شوند خداروشکر که شهدا هنوز هم هدایتگری می‌کنند. اون مجلس قشنگ، شد مجلس آشت کنان خیلی ها با خدا و شهدا، خوشحال بودم که من را هم به این بنده های خوبش قرارداده. یادمون حدیث قدسی افتادم که خدای متعال میفرماید: اگر بنده گناهکار من بدون من چقدر مشتاق بازگشتن به طرفم هست، هر لحظه قبض روح می شد... هنر سید میلاد این بود که خیلی‌ها را از خواب غفلت بیدار کنه و دوباره با خدا آشتی بده. بعد از این که نماز صبح رو خوندیم. طبق روال صبحانه زائرین را هم دادیم و بچه های کاروان آماده رفتن شدند، من دیدم که خیلی از جوان ها داشتن گریه میکردن. بعضی از بچه ها شماره سید رو گرفتند و سید با آنها ارتباط داشت. من متعجب بودم که شاهد چیزی زبان سید گذاشته بودم واسه یک شب چی به بچه ها گفته بود که اینقدر متحول شدند. و این داستان هنوز هم ادامه دارد. سید و تمامی شهدا هنوز هم مشغول هدایت جوان های پاک سیرتی هستند که با غفلت از مسیر دور شدند. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 کمک به فقرا امام کاظم (ع) چه زیبا فرمودند: همانا مهر قبول اعمال شما، برآوردن نیازهای برادرانتان و و نیکی کردن به آنان در حد توانتان است و الا (اگر چنین نکنید)، هیچ عملی از شما پذیرفته نمی شود. بحار الانوار، ج۷۵، ص۳۷۹. گاهی اوقات شب‌های قدر به من زنگ میزد میگفت: شیخ بیا بریم و وسایل رو بین فقرا تقسیم کنیم. سید زمان اینقدر دست و دلباز بود که من به یکی از ثروتمندان شهر برای فقیری ۱۰۰ هزار تومن کمک خواستم اما نداد، گفت من پول برای این جور آدم ها ندارم و..‌. یکی از بزرگان میگفت اگر اینجا غذا میخوری، برای آخرتت هم غذا ذخیره کن. اگر برای دنیا لباس می پوشی، برای آخرتت هم لباس بدوز. یعنی از فقرا دستگیری کن غذا و لباس براشون ببر و... تو اردوگاه �ید درویشی هم سید از بچه ها پول جمع می کرد گوسفند می کشتیم بین فقرای اون منطقه تقسیم می‌کردیم. گاهی اوقات غذا هایی هم که اضافه بود می رفتیم بین فقرای منطقه پخش می کردیم. اون مناطق خیلی فقر وجود داشت. سید عمق دید وسیعی داشت. با این کار دید اون مردم را نسبت به نیروهای انقلابی کاملاً عوض کرد. یه بار مرغ بردیم پخش کنیم خیلی کم بود سید افسوس می خورد می گفت حیف که بیشتر از این از دست مون بر نمیاد، آخه چرا مردم فقرا رو فراموش کردند. تو این شهر خیلی‌ها نمی‌دانند چطور پول هاشون رو خرج کند و یک عده برای لقمه نون شرمنده زن و بچه شون شدند. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 رفتم خونه یکی از این فقرا خانم خونه جورابش پاره بود! بچه شون صورت لاغر و زردی داشت. انگار چند روز هیچی نخورده بود. این ها رو که می دید آتیش می گرفت، خدایا این دیگه چه دنیایی است!! یک بار نظر کرده بود که تو یکی از معامله هاش هر چقدر سود کرد سودش رو به فقرا بده. چند روز بعد داشتم از یکی از محله های تقریبا فقیر نشین شهر رد می شدم که از دور سید میلاد رو دیدم. از در خونه ای بیرون اومد و راهش رو گرفت و خیلی سریع رفت!؟ من تعجب کردم!! خدایا سید اینجا چی کار می کنه؟! سریع رفتم در اون خونه، دیدم که یه پیرزنی ایستاده و زیر لب داره دعا می کنه. می گفت: جوان انشاالله خیر از جوانی ات ببینی. پرسیدم مادر این جوان کی بود؟! اینجا چی کار می کرد؟! گفت والله نمیشناسمش هر چند مدت یه بارب می آد کمکم می کنه، قبض گاز و برق رو پرداخت می کنه، الان هم اومده بود قبض ها رو به من بده. یه جعبه شیرینی با این پول ها رو برام آورده بود. نمیدونم کیه اما هر کسی که هست خدا انشاالله عاقبت به خیرش کنه... تا این حرف ها رو شنیدم تمام بدنم خیس عرق شد. احساس شمع و خجالت از وجودم می بارید ما کجائیم و سید کجا؟! اینجا بود که راز عاقبت به خیری جوان‌هایی مثل سید رو تازه فهمیدم... بهش می گفتم: سیدخیلی خسیسی، چرا نثر از ساختمان میایی برامون ناهار نمی یاری؟ گفت شماها وضعتون خوبه، دستگیری از نیازمند و مهمتر از اینکه ولخرجی کنم. پول برای من بی ارزش اما اون رو باید به جاش خرج کنم. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 ابراهیم هادی سید یکی از ارادتمندان شهید ابراهیم هادی بود بسیار به این شهید علاقه‌مند بود گاهی دور هم که می نشستیم کتاب سلام بر ابراهیم و دیگر شهدا را می آورد می‌داد به دست بچه ها می گفت بچه ها نیت کنید صفحه از کتاب رو باز کنید و بخونید. هر خاطره ای که می اومد می خوندیم، سید هم خیلی مسلط بود و اون خاطرات رو توضیح می داد. همیشه می‌گفت یعنی میشه ما هم مثل داشت ابرام بشیم؟! یه سر رسیدی داشت که بالای هر برگه اش وصیت یا داستانی از شهید بود. بچه ها نوبتی به اون سر رسید تفأل می زدند و حالت استخاره باز می کردند. برای هرکس یک شهیدی حواله می شد با وصیت نامه ای که انگار برای ما نوشته شده. با این جور کارها اخوت و برادری و اون محبت شهدا رو در دل بچه ها زنده می کرد و بچه ها با شهدا احساس نزدیکی و غرابت می کردند... تو منطقه باهم خادم الشهدا بودیم. سید کتاب سلام بر ابراهیم خاطرات شهید ابراهیم هادی تو دستش بود. رو کرد به من و گفت: علی جان این کتاب رو بخون دیونه‌ات می کنه، یکی از بهترین کتاب هایی که تو عمرم خوندم این کتابه؛ کتاب رو باز کرد آخرین داستانش رو که مربوط به نام گذاری اسم کتاب بود رو برام خوند. خیلی برام جالب بود نویسنده بعد از اتمام کتاب برای انتخاب اسم هرچقدر فکر می کنه چیزی به ذهنش نمی آد، قرآن رو بر می داره و تفالی به قرآن می زنه، آیه سلام علی ابراهیم (آیه ۱۰۹ سوره مبارکه صافات) اومده بود. گفت علی جان تا حالا که با داش ابرام رفیق بودی؟ برو این کتاب رو با دقت بخون و به رفاقت بده بخونند. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣6⃣ 🌿 استاد پناهیان در خصوص شهید ابراهیم هادی می‌گوید: « در بین ۲۵۰ هزار شهیدی که در طول دفاع مقدس تقدیم کرده‌ایم، ایشان یک شهید برجسته است. به مردم و جوان هایی که این کتاب را نخوانده اند، توصیه می کنم که حتماً به مطالعه این کتاب بپردازند و مطمئن باشند که نگاه و رفتارشان، قبل از خواندن این کتاب، و بعد از آن متفاوت خواهد شد. و حتی می توانند تاریخ زندگی خود را دو قسمت کنند: یکی قبل از خواندن این کتاب و یکی بعد از خواندن این کتاب! بنده مبالغه نمی‌کنم. مطمئن هستم هرکسی این کتاب را بخواند و با این شخصیت آشنا شود، صحبت بنده را تایید خواهد کرد. حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره) می فرمود: مطالعه زندگی خوبان، به منزله کلاس اخلاق است. و شما با مطالعه این کتاب، اثر معنوی آن را در وجود خودتان لمس خواهید کرد.» اردو که میرفتیم سید می آمد با بچه ها گرم می گرفت. بهشون کتاب شهدا از جمله سلام بر ابراهیم و خاک های نرک کوشک رو می داد که حتی برخی از این بچه‌ها بعد از شهادتش این کتابها رو آوردند و از تاثیرات عجیبی که این کتاب‌ها بر زندگانی آنها داشته می‌گفتند. یکبار بانک سفرم سفر تفریحی به شمال بود اما سید باز به این سفر رنگ و بوی شهدا رو میداد، نه اینکه خوشگل مقدس باشه، شوخی هاش به جا بود، اما کارهای فرهنگی اش را هم انجام می داد. داستان ابراهیم هادی که برای فرار از گناه موهاشو کچل کرده و لباس مندرسی پوشیده بود رو خیلی تعریف می کرد. میگفت: ببینید اینها دیگه کی بوده و به کجاها رسیدند؟! اوج جوانی که انسان دوست داره همیشه دو چشم باشه و همه نگاه کنند و به به کنند، ابراهیم برخلاف همه این کارها را می کرده و همین مرام ابراهیم بود که اینقدر به اوج رسوندش. کلاً خیلی از مرام و شخصیت ابراهیم‌هادی خوشش می اومد، چون ابراهیم ورزشکار و آدم دست به خیری بود، دوست داشتم همون منش داشته باشه که همین طور هم شد. کتاب های شهدا رو خیلی پیگیری می‌کرد. داستان های شهید شاهرخ ضرغام رو خیلی تعریف می کرد. اکثر کتابهای گروه شهید ابراهیم هادی رو خونده بود. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 یه عکس بزرگ از ابراهیم هادی را چاپ کرد و تو اتاقش نصب کرده بود. عکس ابراهیم هادی را نگاه می کرد و با شور و حرارت خاصی از ابراهیم یاد می کرد. با همان لهجه محلی می گفت: داش ابرام خیلی کیشه (مرد) بوده. مشهد رفته مزار شهدا از جمله شهیدان کاوه و برونسی، سید سر مزار این شهدای اینقدر بی تاب بود و گریه می‌کرد که اطرافیان را هم تحت تاثیر قرار می‌داد. یه پیرمردی از اونجا رد میشد اومد سراغ ما گفت این جوان چش شده؟! چرا اینقدر بی تابه؟! گفتیم چه چیز نیست نگران نباشید. دوستمون گفت سعید بلند شو بسه دیگه، انگشت نما مون کردی!! هیدرو با سختی از مزار شهدا جدا کردیم. مزار شهدای مشهد فاصله زیادی تا حرم داره، اما سید جز برنامه های سفرش بود. همه شهر ها که میرفت این رسم را داشت. سید هر شهری که وارد می شد شهدای شاخص خونش رو میزبان خودش میدونست. تو هر شهری هم حداقل تعدادی از شهدای شاخص را می‌شناخت و ارادت داشت. مثلاً قزوین میرفتم گفتم همان شهید عباس بابایی هستم. تور مشهد مهمان شهید برونسی، شمال میرفت شهید شیرودی، تهران ابراهیم هادی و شاهرخ، اصفهان شهید خرازی و تورجی زاده را میزبان می دونست. تو جمع های فامیلی میخواست دعا کنه می گفت انشاالله شهید بشی. گاهی بعضی ها ناراحت می شدند. سید می گفت: من از خودم کسی این دعا رو برای من بکنه، کاش شما ناراحت نشو ایشالله من به جای تو شهید بشم! بعد از چاپ کتاب شهید ابراهیم هادی، منطقه فکه و مخصوصاً کانال کمیل خیلی سر زبان ها افتاد. کانال کمیل کانالی است که در منطقه فکه در سال ۶۱ حماسه ماندگاری توسط شیر بچه های رزمنده در آنجا رقم خورد. نیروهای گردان پس از پنج روز محاصره و مقاومت در مقابل دشمن، مصدومان در آنجا به شهادت رسیدند. کانال کمیل همان مکانی است که ملائکه الهی به نظاره سربازان آخرالزمانی رسول الله (ص) به امیرالمومنین (ع) نشستند. این کانال محل اتصال زمین به آسمان است. و در روز ۲۲ بهمن سال ۶۱ حماسه کانال کمیل، پس از پنج روز محاصره با شهادت چند صد نفر از بهترین های امت به پایان رسید. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 همراه با سید و چند از خادمهای شهید درویشی رفتیم فکه، خاک فکه بوی کربلا میداد. غربت عجیبی داشت. عطش، رمل، گرمای سوزان بیابان، عجیب فکه رو شبیه کربلا کرده بود. چشم دلت رو باز میکردی، خودت رو در کربلا میدیدی. خیلی از شهدا در این منطقه با زبان تشنه به شهادت رسیدند. بسیاری از این عزیزان با داشتن زخم های سطحی به خاطر نبود آب و امکانات ذره ذره آب شدند و شهید شدند. در حالات سیدمیلاد مشهود بود که قدم در وادی مقدس گذاشته. پاهای برهنه به چشمان اشکبار گواه مدعای من بود. با سختی رسیدیم پشت کانال کمیل، سیم های خاردار مانع عبور به کانال شده بود. بی اختیار زانوهامون شد و دیگه اشکم امان نداد. تنها چیزی که مرحم زخمای دلمون بود، روضه های حضرت زهرا (س) بود. بعد از این که یک دل سیر گریه کردیم. سید بلند شد رفت سراغ خادم هایی که جلوی نرده ایستاده بودند گفت خواهش می کنم بزارید بریم داخل کانال من می خوام خاک این مکان مقدس را ببوسم. آنها گفتند به هیچ وجه نمیشه، اجازه نداریم. سید باز کرده و با گریه از آنها خواهش می‌کرد که اجازه بدهند ما داخل کانال بشیم، سید راضی نمی‌شوند، گفتم اگه لایق باشه مثل شما خادم الشهدا هستیم. بالاخره اونها رو راضی کرد و درب را باز کردند. گفت بچه‌ها وارد کانال شدید یه سجده کنید و از شهدا حاجت بخواهید بیایید بیرون. تا مسیر کانال باز شد انگار درب بهشت به روی ما باز شده، بوی عطر عجیبی به مشام مون می رسید!! سید رفته بود سجده و ضجه می زد. این خاک ها رو بر می داشت و به سر و صورتش تبرک می کرد. اعتقاد داشت اگر استخوان شهدا رو از اینجا بردند اما پوست و گوشت شهدا با این خاک قاطی شده. این ها رو به سر و صورتش می زد و تبرک می کرد. وقت ما تمام شده بود، اما کسب نمی توانست بچه ها رو از این خاک مقدس جدا کنه، با هر زحمتی بچه ها رو بیرون آوردیم، اما سید هنوز توی سجده تو حال و هوای خودش بود. با هر زحمتی سید رو از کانال بیرون آوردیم. سوار ماشین هم که شدیم تا خود اردوگاه بچه ها گریه می کردند. حال سید خوب نبود، دیگه نتونست رانندگی کنه، اومد عقب نشست و تو حال خودش بود... ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 سرباز بی نماز موتور اردوگاه سربازی داشتم که هیچ چیزی را قبول نداشت. نماز نمی خواند. راهیان نور رو حرکت بی مورد می دونست. اصلا اعتقادی به ولایت نداشت. به شدت از خادمها هم دوری می‌کرد. هیچ کدوم از بچه ها داره دماغ نشستن و شنیدن صحبت های بی مورد این سرباز را نداشتند. دائم نق می زد و طعنه، من حتی چند بار خواستم نصیحتش کنم بی فایده بود. با سید موضوع را مطرح کردم. سعید گفت حواسم هست. اون رو به سفارش به شهدا. انشالله که تحولی پیش بیاد. با روش خاص خودش با اون سرباز رفیق شد. چند روزی به حساب با هم عیاق شدند. سید و می‌دیدم که دائم باهاش همنشین بود و صحبت می کرد. یک شلوار کردی می پوشید با یک تیشرت هیئتی. با همدیگه می رفتم تا روستاهای اطراف اردوگاه می‌گشتند. حتی زمانی که غذا می کشیدیم بازهم می رفت کنار آن سرباز و هم غذا می شد. گذشت تا اینکه یک شب به اردوگاه بیخوابی به سرم زد. رفتم داخل شاد و تنها باشم. در کمال نا باوری صحنه عجیبی دیدم!! اون سرباز داشت نماز می خواند؟! تعجب کردم خوده چی شده نصف شب داره نماز میخونه. وایستادم تا نمازش تموم بشه، رفتم سراغش و گفتم: جوان دیوونه شدی؟! تو نماز واجبت رو نمی خوندی، به ولایت توهین می کردی؟! حالا چت شده نصف شب بلند شدی نماز میخوانی؟! گفت: جان من چیزی نپرس، حال حرف زدن ندارم. دیدم حال حوصله نداره بلند شدم رفتم بیرون، نماز صبح که شد رفتم پیش سید گفتم: سیدجان به فلانی چی گفتی؟! دیشب نیمه های شب دیدم که داشت نماز می خواند! ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 برق شادی رو تو چشمان سید دیدم. گفت احسان جان قارداش (برادر) الحمدالله باز هم شاهد آن عنایت کردند و یک نفر را به تعداد رفیقاشون اضافه کردند. من کوچیک تمام شهدای بامرام هستم. با انگشتان دستم حساب کردم در کمتر از نه روز سید میلاد کار خودش رو کرده بود. اون شخص به کلی متحول شد. حتی با اینکه قبلا صورتش رو با تیغ می زد، اما الان محاسن زیبایی گذاشته بود و چهره اش رو هم شبیه شهدا کرده بود. بهش گفتم چرا ریش گذاشتی؟! گفت داش احسان، سید گفته تیغ زدن حرومه! دیگه قول دادم که منم با شهدا رفیق باشم. می خوام مثل اون ها زندگی کنم‌. بارها دیده بودم که تو اتاق نگهبانی اش مشغول نماز می شد. اوایل خجالت می کشید بیاد تو نماز جماعت شرکت کنه، اما کم کم نمازهای اول وقت و جماعتش ترک نشد. سید خیلی برای این بچه ها وقت گذاشت. کم می خوابید، زحمت می کشید. بارها بلند می شدم می دیدم که سید تو رختخوابش نیست. می رفتم بیرون می دیدم با بچه ها مشغول صحبت و نصیحته. حتی یک سال من رفتم اهواز خادم شدم. اونجا طوری بود که ما ارتباطی با زائرین نداشتیم. فقط تو آشپزخانه کمک می کردیم. سید خیلی به من زنگ زد و گفت: بیا اینجا هم کار خدماتی انجام بدیم هم کار فرهنگی. اما نگذاشتند بروم و توفیق همراهی سید رو از دست دادم... تو اردوگاه سربازها بر خلاف خادمین خیلی دل به کار نمی دادند اما جذبه سید کاری می کرد که سربازها هم با جان و دل می اومدند به خادم ها کمک می کردند. سخنرانی های تاثیر گذار بزرگان رو می گذاشت و با سربازها گوش می کردند. هر جا سربازها بودند سید هم می رفت تو جمع سربازها باهاشون خیلی گرم می گرفت. شوخی و خنده هاشون هم به راه بود. حتی هر وقت مسابقه فوتبال می‌گذاشتیم سید می‌رفت با سربازها تو یک تیم قرار می گرفت. همیشه اعتقاد داشت باید با این جور افراد رفیق شد و اون ها رو با شهدا آشنا کرد. به بچه های هیئتی می‌گفت: اگر می بینی خیلی تحویلتون نمیگیرم میدونم که شماها الحمدالله با شهدا رفیق هستید. می خوام وقتم رو با اون های بگذرونم که خیلی با شهدا رفیق نیستند. یک بار با یک نفر دوست شده بود. طرف به قول ما خیلی سوسول بود. تو همون ایام سید رو دو خیابون دیدم و از تعجب چشمام گرد شد!! ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 خرید شلوار لی و لباس آستین کوتاه پوشیده بود!؟ رفتم سراغ سلام دادم و گفتم: سید این دیگه چه قیافه است؟! از تو بعیده!! خندید و گفت: دیگه ما هم از راه به در شدیم!! گفتم: وحید جان من تورو از همه بهتر می شناسمت راستش رو بگو چه فکری تو کله ات هستش!؟ گفت راست شیعه بنده خدایی هست خیلی تو وادی نماز و دوری از نامحرم نیست، می خوام چند روزی رو باهاش باشم بلکه انشالله بتونم روش تاثیر بزارم، البته اگه خدا بخواد و شهدا مدد کنند. به من می‌گفت: شاید آبروی من پیش بعضی از رفقا بره و پشت سر من حرف هایی بزنند، اما من مطمئن هستم که آبروم پیش خدا حفظ می شه. همین برام بسه. فقط شما دعا کن من بتونم تکلیفم رو انجام بدم. از حرفهای سید حسابی شرمنده شدم. جالبه تو همون دوران، بعضی از بچه هیئتی ها می آمدند پیش من می گفتند: شما اگه میتونی یه مقدار سید را نصیحت کن. مثلاً خادم الشهدا و بچه هیئتی است. چرا با هر کسی رفت و آمد می کنه؟! من هم بچه ها رو توجیه می کردم. کارهای سید بعد از مدت ها جوابش رو میداد و همون اشخاص متحول می شدند. من که این صحنه ها رو می گیرم می گفتم: سید جان دمت گرم. الحمدالله زحماتت نتیجه داد. سید سرش رو پایین می‌انداخت و می‌گفت: بابا ما چه کاره ایم؟فقط عنایت خدا و ائمه و شهداست و بس... یه شب ماه مبارک رمضان بود اومدم سر مزار سید میلاد. دیدم چند تا جوان که خیلی چهره هاشون نشون نمی داد اهل مسجد و هیئت باشند اونجا نشسته بودند. باب صحبت رو با اون ها باز کردم‌. گفتند:« ما همه مون مدیون سید هستیم. هر کدوم شون نوع رفاقت شون با سید رو مطرح کردند و اینکه سید دست اون ها رو گرفت. یکی شون گفت: من نماز خوندنم رو مدیون سید هستم. بی نماز بودم و... سید دستم رو گرفت اهل نماز و جماعتم کرد. اول با ما رفیق می شد، محبتش تو دلمون می نشست و هرچی صید می گفت شرابا گوش می کردیم. یکی دیگه شون گفت: رفقای علی دورو برم رو گرفته بودند. من هم کم کم داشتم همرنگ اون ها می شدم. نمیدونم چیکار کرده بودم که خدا لطف بزرگی به من کرد که سید رو تو راهم قرار داد. به هر سختی بود من رو از اون فضای آلوده جدا کرد. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 بیماری مادر اوایل دهه دهه نود بود. شوک بزرگی به خانواده سید وارد شد. مادر دچار بیماری سختی شد. کار خانواده شده بود از این دکتر به اون دکتر رفتن. اما روز به روز حال مادر بدتر شد. دکترهای تهران هم کار خاصی نتوانستند انجام دهند. یه بار خیلی پکر بود. بیماری مادرش خیلی اذیتش می‌کرد. زنگ زدم گفتم: کجائی؟ گفت: اومدم شلمچه. داشتم تو شهر می ترکیدم. اومدم اینجا خالی بشم. دورانی که مادرش مریض بود نذر کرده بود که با مادرش کربلا بره که قسمت نشد. چند بار پیگیر شد که با هواپیما بروند که نشد. زمانی که مریضی مادر خیلی سخت شد، سید دلش نمی اومد خونه بره. هر وقت می‌رفت چهره نحیف مادر رو که می دید بهم می ریخت. خیلی زود می اومد بیرون. خیلی مادرش رو دوست داشت. سید عاشق سینه سوخته امام حسین (ع) بود، محرم سال ۹۳ پیراهن مشکی نپوشید!! می‌گفت: مادرم من رو با این وضع ببینه ناراحت میشه. یه روز سید میلاد اومد پیشم. دیدم تاب و قرار نداره. هی می شینه پا میشه، راه می ره، بعد رنگ و روش سفید شد. گفتم سید جان چی شده؟ تا این رو گفتم زد زیر گریه. گفت خودت می دونی که مادرم رو عمل کردیم. دکتر گفت هفته بعد باید بیاد شیمی درمانی. بعد دکتر گفت وقتی که می یارید باید موهای سرش رو اصلاح کنید. سید می گفت و گریه می کرد، گفتم: کیشه (مرد)! منم بابام شیمی درمانی شده. منم این مسائل رو می دونم. به خاطر اینکه بعد از شیمی درمانی موهاش می ریزه از اون نظر گفتند. سید گفت: تو خونه جمع شدیم. گفتم خواهرم یا داداشم یا بابام موهاشو اصلاح می کنه، هر کی ماشین اصلاح رو برداشت زد زیر گریه و گذاشت زمین. نتونست موهای مادرم رو اصلاح کنه. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 بعد من به خودم گفتم: حضرت زینب (س) این همه مصیبت را تحمل کرد. من یعنی نتونم یه اصلاح بکنم؟! بعد برداشتم اصلاح کردم و گریه می کردم. سید میلاد برگشت بهم گفت: قدر مادرت رو بدون، خدایی نکرده بعدها حسرت این روزا رو نخوری. گفت: تا میتونی با مادرت مهربان باش. گفتم: کیشه چشم، تو که میدونی من غلام مادرمم. گفت: دمت گرم بیشتر از این بهش محبت کن، نکنه یه روز پشیمون بشی. بعد از من خداحافظی کرد و رفت سر مزار شهید مهدی ربانی. از کربلا پرچمی آورده بودم که به همه اماکن متبرک کرده بودم. آخر شب، دیدم گوشی ام زنگ خورد. اسم سیدمیلاد روش بود. گفت مهدی جان میای جلوی در؛ رفتم در رو باز کردم. چهره سید خیلی به هم ریخته بود. گفتم پرچم را می تونی امانت بدی ببرم برای مادرم، انشاالله به برکت این پرچم شفا پیدا کنه. گفتم نوکرتم سید جان، پرچم را که بهش دادم گذاشت رو صورتش و گریه کرد و گفت یا فاطمه الزهرا (س) نظری به مادرم کن. دیگه طاقت مریضیش رو ندارم. چند هفته بعد خبر فوت مادرش رو شنیدم. بعد از فوت مادرش سید پرچم را آورد و گفت مهدی جان همین پرچم مامان را شفا داد. خیلی داشت اذیت می‌شد، بالاخره مریضی مامان هم حکمتی داشت. زمان مراسم تدفین مادرش فقط ذکر اهل بیت (ع) رو میگفت از ته دلش میگفت حسین جان بی اختیار یاد روایت ریان ابن شبیب افتادم از قول حضرت علی بن موسی الرضا (ع) فرمودند: اگر برای چیزی گریه ات گرفت برای حسین بن علی (ع) گریه کن چرا که او را سر بریدند همانگونه که گوسفند را ذبح میکنند و همراه او ۱۸ نفر از اهل بیتش که در زمین مانندی نداشتند، کشته شدند... ای پسر شبیب، اگر برای حسین (ع) گریه کردی آنقدر که اشک هایت بر گونه ات جاری شد، خداوند تمام گناهانی که مرتکب شده ای، کوچک یا بزرگ، کمی زیاد را می آمرزد... سید بیشترین عنصری که در خانواده داشت با مادرش بود. خیلی با مادرش درد دل میکرد. بعد از فوت مادر، سید میلاد خیلی تنها شد. ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆
⃣7⃣ 🌿 شهدای گمنام بسیار به شهدای گمنام علاقه داشت. هر جا تو مسیر می‌دید مزار شهید گمنام ای هست، مسیرش عوض می کرد می رفت زیارت. قبل از اینکه از پادگان همدان به سمت تهران اعزام بشیم برای سوریه، داخل پادگان مزار چند شهید گمنام بود. وی به پیشنهاد دوستان رفتیم کنار مزار شهدا توسلی داشته باشیم. به پیشنهاد بچه ها از جمله سید، شروع به خواندن کردم. ناخودآگاه مسیر روضه من عوض شد، روضه حضرت رقیه (س) رو خوندم. بچه حالت عجیبی داشتند. شور و شوق عجیبی بین بچه ها بود. سید تو اون جمع حالت عجیب تری داشت. خیلی گریه کرد. صدای ضجه هاش رو می‌شنیدم. روضه تموم شد، سید هنوز تو حال و هوای خودش بود. با همون چشمان اشکبار اومد سراغ منو گفت: شیخ دیگه دوست ندارم شهید بشم؟! آخه من کجا این شهدا کجا؟! انشاءالله گمنام از همه چیزشون حتی اسم و رسمشون گذشتن و شهید شدند. اما حالا کسی مثل من آرزو کن که شهید بشه و اسم شهدا رو بد نام کنه؟! کلمه شهادت مقدسه، حیفه اسم شهید بیاد دنبال اسم من. سید صحبت میکرد منم بعد از نگاه زیبا‌ی سید به شهادت بودم. گفتم سعید جان تو که بارها پیش خودم آرزوی شهادت کردی، من سال‌ها می شناسمت؛ در به در تو راهیان نور و... دنبال شهدا هستی و آرزو می کنی بهشون برسی، اما حالا؟! بیات داستان شهید علی قاریان پور افتادم که وصیت کرد بود به روی سنگ قبر اسمم را ننویسید، می خواهم همچون دهها شهید دیگر گمنام باقی بمانم. اگر خواستید فقط این جمله را بنویسید: مشتی خال تقدیم به پیشگاه خداوند متعال... ♥️ ... ✅ 🌿[ @shohadae_sho ]🌿 💙👆