🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 2️⃣ #قسمت_دوم 🕊🌷مرتضی در عین کودکی خیلی بزرگ بود تا جایی که هیچ وقت فخر فروشی نمی کرد از اینکه امام بر پیشانیش بوسه زده.حال که او به آرزویش رسید ما مانده ایم با این کوله بار سنگین و راه دراز. 🥀🤍حقیقتا هر چه بر اندیشه و ذخائر ذهنم فشار می آورم چیزی که بیان عظمت این عزیز حماسه ساز باشد نمی توانم بر روی کاغذ بیاورم. 🕊🌷این چند سطر را تقدیم می کنم به تمامی شهداء و خانواده های معظم شهداء و دلاور مردان بسیجی و آحاد مردم ایران علی الخصوص مردم شریف شهرستان#فسا که باعث افتخار و عزت و سربلندی اسلام عزیز گردیده اند. 🥀🤍معمولا در یک محیط کوچک آن هم#روستای_جلیان که ما در آن زندگی می کردیم همه مردم همددیگر را می شناسند و به اخلاق و رفتار یکدیگر آشنایی کامل دارند. علی الخصوص در زمان گذشته و قبل از انقلاب که شناخت ها بهتر از زمان حال بود. 🕊🌷شناخت من نسبت به مرتضی از زمان کودکی و آن هم در محیط با صفا و صمیمیت روستا بود. بخصوص که ایشان#پسر_خاله من هم بودند.ایشان در خانواده ی دارای ایمان قوی و اخلاق مثال زدنی و از همه مهمتر خوش رویی و خنده رویی زیاد از حد ایشان بر سر زبان ها بود. 🥀🤍من خودم علاوه بر مسئله اقوامی که بیان کردم با بوجود آمدن چند حادثه بیشتر با او آشنا شدم و آن هم بر می گردد به فعالیت های قبل از انقلاب مرتضی. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 3️⃣ #قسمت_سوم 🕊🌷این چند سطر را تقدیم می کنم به تمامی شهداء و خانواده های معظم شهداء و دلاور مردان بسیجی و آحاد مردم ایران علی الخصوص مردم شریف شهرستان فسا که باعث افتخار و عزت و سربلندی اسلام عزیز گردیده اند. 🥀🤍البته حرکتهای مرتضی تنها به آنجا ختم نشد. او مرتب به فعالیتهای ضد رژیم ادامه می داد و دائم تحت تعقیب نیروهای دولتی بود. زمانی که راهپیمائی های علنی مردم علیه رژیم پهلوی آغاز شد مرتضی علاوه بر حرکت هایش در روستا سریع خوش را به شهرستان می رساند تا به خیل عظیم مردم بپیوندد. 🕊🌷یاد ندارم روزی که ماموران پاسگاه به دنبال مرتضی نباشند و او که در همان دوران هم از چابکی و زیرکی منحصر به فردی برخوردار بود نمی گذاشت که دست مامورین به او برسد. انها هم پدرش را می گرفتند تا او خودش را معرفی می کند. ماموران دولتی ناجوانمردانه او را زیر کتک می گرفتند تا آنجا که قسمتهای مختلف بدنش یا کبود می شد و یا خون می آمد. 🥀🤍بیاد دارم که یک بار دستگیر شدن مرتضی بیش از همیشه به زبان مردم روستا افتاد و آن زمان بود که رئیس پاسگاه پس از اینکه مفصل او را زده بود رو به مرتضی کرده و می گوید آخر تو چه موقع می خواهی دست از کارهایت برداری. من دیگر تو را آزاد نمی کنم مگر به یک شرط, آن هم جلو همه بگویی:خدا، شاه، میهن. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 4️⃣ #قسمت_چهارم 🕊🌷نفس های آخر رژیم شاه بود که یک بار دیگر مرتضی را توانستم ببینم. او دیگر تنها نبود. عده زیادی با او هم فکر و همراه شده بودند در پوست خود نمی گنجید و مرتب در حال فعالیت با تعدادی از جوانان می پرداخت، تا اینکه بر اثر حماسه های این جوانان حکومت ظالم شاه جای خودش را به اسلام ناب محمدی(ص) سپرد ... 🥀🤍در مورد آن روزهای پر التهاب قبل از انقلاب مادر مرتضی نقل می کرد: يك روز عصر آمد خانه، ‌از زير لباسش چند عكس امام بيرون كشيد و زير شن و ماسه هايي كه گوشه حياط ريخته شده بود ‌چال كرد. تا قبل از خواب مدام از امام و انقلاب مي گفت. 🕊🌷شب از نيمه گذشته بود كه صداي در بلند شد، ‌مأمور ها بودند. با زور هم كه شده به داخل خانه ريختند. از اتفاق اولين جايي را هم كه گشتند زير همان رمل ها بود. اين طولاني ترين و دقيق ترين بازرسي اي بود که تا به حال از خانه ما انجام داده بودند، اما هر چه گشتند كمتر پيدا كردند. دست آخر،‌ دست از پا دراز تر برگشتند. 🥀🤍يك ساعت قبل از ورود آن ها سيدي نوراني را در#خواب ديده بودم كه مي گفت: « عكس هاي من را از زير اين رمل ها بيرون بياوريد.» مرتضي را بيدار كردم و جريان را به او گفتم، ‌مرتضي هم عكس ها را زير خاك باغچه پنهان كرده بود.خدا خيلي رحم کرد، چون آن روز ها رژيم منحوس پهلوي آخرين دست و پايش را مي زد و اگر اين بار مرتضي را مي گرفتند، معلوم نبود چه بر سرش مي آوردند. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 5️⃣ #قسمت_پنجم 🕊🌷مدتی نگذشت که همگی از رسانه ها فهمیدیم که کشور عراق به ایران حمله کرده و مقداری از خاک کشورمان را به تصرف درآورده است. با انتشار این خبر می توانم بگویم#اولین کسی که در منطقه ما, کوله بار خود را بست و راهی جبهه شد خود مرتضی بود. 🥀🤍حدودا هشت ماهی از#جنگ_تحمیلی می گذشت که اتفاقی در زندگی من رخ داد که سرنوشتم را عوض کرد و آن هم لحظه ای بود که خبر#خواستگاری در منزل ما زمزمه می شد. وقتی به صراحت این قضیه به من گفته شد که مرتضی به خواستگاری شما آمده و من خودم نمی دانستم باید چه بگویم انگار که داشتم در یک دریای پر امواج دست و پا می زدم. هر چه فکر کردم نمی دانستم که الان زمان وارد شدن به زندگی جدید است یا نه! 🍃🌸بالاخره پس از مدتی فکر کردن خودم را قانع به این عمل نمودم و از آنجا که مرتضی انسانی وارسته و متدین و با اخلاق بود قبول کردم. 🥀🤍پس از اعلام این خبر به خانواده ایشان، یک شب به اتفاق خانواده به منزل ما آمدند. بدون آنکه تشریفات آن چنانی درست شود آن شب صحبت های دو خانواده بدون حضور دائم من در آن جلسه آغاز گردید و هر کسی صحبتی می نمود. 🕊🌷البته این صحبت ها خیلی هم حول محور#ازدواج نمی چرخید.بیشتر گفتگوی خودمانی بود تا مسائل دیگر، در نهایت بحث#مهریه که پیش کشیده شد و توافق حاصل شد که یکصد و ده هزار تومان بابت مهر قرار دهند. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 6️⃣ #قسمت_ششم 🌸🍃آن شب بعد از صحبتها دوباره من را در خلوت تفکر فرو برد و به آینده ام فکر می کردم . خدایا تو خودت کمکم کن من که نمیدانم فردایم چگونه آغاز می شود و زندگی مشترکمان به چه شکل آغاز و ادامه خواهد یافت. 🥀🤍آنشب هر چه کردم که بخوابم درست موفق نشدم و همه اش#توسل به خدا می بستم اینکه فردا صبح که قرار خرید گذاشته شده جه پیش خواهد آمد. گفتم: خدایا#توکل بر تو... 🌸🍃صبح با صدای مادرم از خواب بیدار شدم و نمازم را خواندم و منتظر شدم که چه موقع درب منزل به صدا در می آید. بالاخره حدود ساعت 8 صبح بود که درب منزل به صدا در آمد. متوجه شدم که خود آقا مرتضی هست. 🥀🤍در نهایت تعدادی از خانواده ما و خانواده ایشان از روستا به سمت شهر#فسا برای خرید عروسی حرکت کردیم. یادم نمی آید که مدت خرید چقدر طول کشید. فقط یک دست لباس و یک حلقه طلا به قیمت 600 تومان خریده شد و مجددا به روستا مراجعت نمودیم. 🌸🍃روز بعد به فسا آمدیم و در محضر جناب آقای شریعتی در یک مجلس ساده و بدون آب و رنگ به عقد یکدیگر در آمدیم. و اینجا سر آغاز زندگی جدیدی بود که تا آن موقع از آن خیلی حراس داشتم. 🥀🤍ولی به هر ترتیب این سرنوشت انسان را رها نمی کند و یک روز او را به دام خواهد انداخت. من هم مثل همه زوج هایی که در آغاز راه هستند، خوشحال بودم و احساس غرور می نمودم که با یک چنین انسانی ازدواج نموده ام. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 7️⃣ #قسمت_هفتم 🍃🌸جدایی و تنهایی خیلی برایم سخت بود. ولی چه کاری از دست من بر می آمد. تنها کاری که انجام می دادم این بود که هر از دو ماه یک بار به انتظارش بنشینم تا چند روزی برای مرخصی به شهرستان بیاید و آن هم فقط برای چند روز. 🥀🤍حدود چند روز از پیوند ما می گذشت و ما موفق به برگزاری#مراسم عروسی نمی شدیم. هر وقت حرف و گفتگوهایمان را انجام می دادیم که این مراسم را برگزار کنیم یک نفر شهید می شد و ما مجبور بودیم مدتی مراسم را به عقب بی اندازیم. 🍃🌸تا اینکه پس از روز چهلم یکی از شهدا موفق شدیم در اسفند سال 1360 در یک مراسم کاملا روحانی بدون سرو صدا, مراسم عروسی را بر پا کنیم.یادم هست در صبح آن روز آقا مرتضی در جمع خانوادگی حاضر شد و عنوان کرد که خواهشی از شما دارم که این مراسم بدون سر و صدا برگزار شود 🥀🤍چرا که اطراف ما خانواده معظم شهداء وجود دارند که مدت زیادی نیست که عزادار شده اند.البته همگی موافق صحبت های آقا مرتضی بودند و واقعا هم اینطور شد و این عمل طوری انجام شد که حتی خیلی از همسایه ها فکر نمی کردند در خانه ما عروسی است. 🍃🌸به هر صورت که بود با خوبی و خوشی این مراسم به اتمام رسید. پس از آن با سکوت به خانه پدرشان رفتیم. باز هم یادم می آید که آقا مرتضی چند روزی بیشتر پهلوی من نماند و تقریبا نزدیکی های عید بود که مجددا ندای رفتن به جبهه سر داد. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 8️⃣ #قسمت_هشتم 🕊🌷... مات و مبهوت به صورت آقا مرتضی نگاه می کردم. 🥀🤍آن روز خیلی به عمق صحبت هایش نرفتم. فقط مرا راضی کرد و مقداری هم نور امید در دلم روشن کرد ولی بعد از رفتنش فهمیدم که او مسیر آینده زندگیم را برای من روشن کرده و تا آخر خط را برایم در دفتر یاداشت نموده است. 🍃🌸پس از آن صحبت ها دیگر حاضر نبودم در رابطه با رفتن به جبهه اش حرفی بزنم. کوله بارش را برداشت و با آن سادگی همیشگی اش با اهل منزل خداحافظی کرد و رفت در آن لحظات دوباره دلم گرفت ،خواستم گریه کنم ولی به خودم این اجازه را ندادم او را مشایعت کردم تا آنجایی که از دیدگانم محو شد. به اطاقم برگشتم , گوشه ای نشستم و به آنچه بین من و او ردو بدل شده بود فکر کردم. شب و روزهای متعددی خودم را با آن مشغول کردم. 🥀🤍حال و روزم عوض شد نمی فهمیدم چکار بکنم. هیچ گونه تماسی با مرتضی نداشتم. دلم به شور افتاده بود. زمانی که اطرافیانم این حال و روز من را دیدند همگی مرا دلداری می دادند. چند روزی از این ماجرا گذشت که با خبر شدم آقا مرتضی آمده. پس از مراجعت به منزل, قضیه را برایش تعریف کردم.کمی خندید و گفت در عملیات#فکه بی سیم چی ما شهید شد و راه را گم کردیم و در نهایت به محاصره عراقیها درآمدیم. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 9️⃣ #قسمت_نهم 🕊🌷... ساک و لباسش را به من داد تا آنها را بشویم وقتی درب آن را باز کردم دیدم یک دست لباس عراقی است. رو به آقا مرتضی کردم و با یک لحن تند گفتم： چرا این لباس های عراقی را به تن می کنی؟ ببین تا به حال دو مرتبه مجروح شده ای در حالی که هر دو بار این لباس به تن داشتی آقا مرتضی این لباسا نجس است خواهش می کنم دیگر این را نپوشید من دیگر طاقت ندارم آن را بشویم. الان پاره اش می کنم. 🥀🤍هر چه کردم که آن لباس را پاره کنم جلویم را گرفت و به من گفت： من با این لباس در جبهه خیلی موثرتر هستم از شما می خواهم که روی این تصمیمتان تجدید نظر کنید دیگر طاقت نیاوردم که روی حرف خودم بایستم, لذا لباس را برداشتم و داخل تشت آب انداختم تا مقداری خیس بخورد. 🕊🌷پس از گذشت ساعتی مشغول شستن آن البسه پر از خون شدم. آقا مرتضی به نزد من آمد پهلویم نشست و همان طور که مشغول شستن آنها بودم, عکسی آورد و به من نشان داد که در آن سوار یک جیپ بود که بقول خودش از عراقی ها به غنیمت گرفته بود‌ 🥀🤍ادامه صحبتش این بود که من با همین لباس چندین بار به داخل عراقی ها رفته ام و با آنها نان و ماست خورده ام و مرا نشناخته اند. این جیپ هم که می بینی با بچه ها سوار آن می شویم و در منطقه گشت می زنیم مال عراقی هاست پس از اینکه لباس ها را شستم آقا مرتضی نگاهی به آنها انداخت و پس از کمی تامل رایش برگشت که دیگر آنها را نبپوشد چرا که اکثر جاهایش سوراخ شده بود آن لباس را به برادرش داد تا در کار بنایی آن را بپوشد. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 0️⃣1️⃣ #قسمت_دهم 🕊🌹زمانی که ایشان با این وضعیت روحی من روبه رو شد, تصمیم گرفت که مرا به اهواز ببرد وقتی این خبر را شنیدم واقعا می خواستم بال در بیاورم, اینقدر خوشحال شدم که بدون مقدمه و مشورت با خانواده با این پیشنهاد گردن نهادم ، البته ناگفته نماند که می توانستم حدسی بزنم که تمام اطرافیانم, از این تصمیم راضی بودند. 🥀🤍به هر صورت که بود پس از شنیدن این خبر اقدام به جمع آوری وسائل مورد نیاز نمودم، راستش را بخواهید نمی دانستم که چه وسائلی مورد نیازمان است. آقا مرتضی که متوجه شده بود چقدر من از این قضیه خوشحال هستم, رو به من کرد و گفت： دقیقا نمی دانم, ولی این را به شما می گویم که هر چه می خواهید بیاورید فقط سعی کنید که در یک کوله پشتی و یک ساک جا بدهید. 🕊🌹من تعجب کرده بودم و پیش خودم فکر می کردم که مگر می شود که انسان تمام زندگیش را در یک ساک و یک کوله پشتی جا بدهد. ولی بعدا فهمیدم که منظور آقا مرتضی این بود که ما نباید غیر از لباس چیز دیگری به آنجا ببریم.من هم اوامر ایشان را اطاعت کردم و کاری کردم که خود ایشان مد نظرش بود. 🥀🤍پس از گذشت چند روز, اقدام به خداحافظی با اقوام و خویشان نمودیم ،وسایلمان را برداشتیم و به سمت فسا حرکت کردیم در طول مسیر در اندیشه خودم فرو رفته بودم و فکرهای عجیب و غریب می کردم در نهایت با گوشه چشمانم رو به آسمان می کردم و از خداوند می خواستم که هر چه مصلحت اوست برای ما فراهم سازد. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 1️⃣1️⃣ #قسمت_یازدهم 🕊🌷به اهواز که رسیدیم جلوی یک هتل پیاده شدیم. هوا خیلی مرطوب بود و داشت نفسم می گرفت. رو به آقا مرتضی کردم و گفتم：چرا اینجا اینقدر نمناک است؟ 🥀🤍گفت：اینها که ملاحظه می کنید باران است، آخر باران منطقه جنوب اینجوری است! 🕊🌷نگاهی به آقای رفیعی و نور افشان کردم دیدم آنها یواشکی می خندند. پیش خودم گفتم حتما این بار هم دارد سر به سرمان می گذارد وارد هتل شدیم همه ی ما وارد اتاق کوچکی شدیم که متعلق به آقای رفیعی بود. پس از کمی استراحت با خانم آقای رفیعی به اتاق دیگری رفتیم که ایشان عنوان کرد که این اتاق متعلق به یکی از پاسداران فسا می باشد بنام آقای ستوده.[شهید حاج محمود ستوده] 🥀🤍پس از مدتی درب خانه زده شد و خانمی درب را باز کرد. فهمیدیم که خانم آقای ستوده می باشد و این نقطه شروع آشنایی من با این خانم مهربان و دلسوز بود. با یک تعارف گرم ما را به داخل اتاق برد و متوجه شدیم که چند زن دیگر هم در آن اتاق هستند. 🍃🌸در این لحظه خانم آقای ستوده آنها را معرفی کرد. بله همسران آقای مطهرنیا، رحمانیان، بهمن زادگان[هر سه شهید شدند] آنجا بودند که هر سه آنها جهرمی بودند از همانجا احساس کردم که دیگر تنها نیستم. اینها می توانن همدم روزهای تنهایی من باشند از آن روز به بعد مرتب به هم سر کشی می کردیم و مدت ها پهلوی هم و از گذشته می گفتیم. 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 1️⃣1️⃣ #قسمت_دوازدهم 🕊🌷باز هم سعی می کرد که این مطالب را از من پنهان کند. فقط تا آنجا که حس کنجکاویم به دنبال این قضیه بود, فهمیدم که گردان ایشان در آن عملیات حماسه تاریخی آفریده اند که این همه مورد توجه مسئولین قرار گرفته است. 🥀🤍به هر شکل آن ایام هر روز در این مراسم و آن مراسم شرکت می کرد. یادم هست که در یکی از روزها کنار پنجره ایستاده بودم که متوجه شدم آقا مرتضی از ماشین پیاده شد. چند دقیقه ای با یک نفر همان پایین مشغول صحبت کردن شد. کنجکاو شدم زمانی که به اتاق وارد شد, پس از احوال پرسی مختصری رو به ایشان کردم و گفتم ： 🕊🌷آقا مرتضی سوالی بکنم جواب قانع کننده ای به من می دی؟ 🥀🤍گفت：بفرمایید! 🕊🌷گفتم：برای چه شما را مرتب در این مراسم و آن مراسم دعوت می کنند و هدیه به شما می دهند و گل به گردنتان می اندازند؟ 🥀🤍گفت：خودم هم گیج و مبهوت هستم، مگر ما چه کرده ایم جز اینکه به#تکلیف خود عمل کرده ایم! 🔺دیگر چیزی نگفت و شروع کرد به بیرون آوردن لباسهایش. 🍃🌸راستش را بخواهید ته دلم از این جواب او اصلا راضی نبودم و می دانستم که حتما یک مسئله ای پیش آمده که متقابلا این رفتارها با او می شود. ولی چون متوجه شدم که خودش خیلی راضی نیست که کار بزرگ او بیان شود, من خیلی اسرار نکردم.فقط در ادامه سوالم به ایشان گفتم پس این آقا که پایین با شما صحبت می کرد چه کسی بود؟ 🔻🔻🔻

🕊🌷 #زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی 📚پیشانی و بوسه (جلد ۶، شمع صراط) 📘#نیمه_پنهان_ماه ✍️ به روایت همسر شهید 3️⃣1️⃣ #قسمت_سیزدهم 🍃🌸پشت تلفن گریه می کردم و حرف می زدم با همان حال گرفته به او گفتم : آقا مرتضی تو را به خدا بگو کجایت ترکش خورده؟ 🥀🤍 به خدا چیز مهمی نیست یک زخم سطحی بیشتر نداشته ام! ⁉️ الان کجا هستید ؟ 🔺در بیمارستان تبریز. 🍃🌸 اگر زخم سطحی برداشته اید چرا در بیمارستان بستری هستید . 🥀🤍 جهت اطمینان بیشتر و برای اینکه زود بهبود پیدا نمایم به اینجا آمده ام . 🍃🌸جمله آخری آنطوری که باید و شاید به دلم نچسبید و قبول نکردم . فکر کردم که او می خواهد مرا دلداری بدهد. البته این کار همیشگی او بود که بار غمهایش را خودش به تنهایی می کشید و شادیهایش را بلافاصله بین همه تقسیم می کرد. در آن لحظه گفتم: تو را خدا آدرس بیمارستان را بده تا من بیاییم پهلوی شما!گفت: نه مسیر خیلی طولانی است. 🥀🤍من سعی خواهم کرد دکترم را راضی کنم که مرا به شیراز منتقل کنند. بعد شما می توانید به آنجا بیائید. ولی خواهشی از شما دارم آن هم این است که نگذارید کسی از این ماجرا با خبر شود، علی الخصوص پدر و مادرم. من هم به ایشان قول دادم که این خبر جایی بروز پیدا نکند. 🍃🌸خیلی دلم گرفته بود. حال و حوصله هیچ کاری نداشتم. هر روز چهره ای از آقا مرتضی در ذهنم می کشیدم و وضعیت مجروحیتش را برای خودم ترسیم می کردم. دیگر توان این را نداشتم که حتی به خانه دوستان بروم .آنها این کار را می کردند 🔻🔻🔻