دفاع اقای ترکاشوند: با سلام و سپاس قرآن بارها به نفی غیب‌دانیِ اولیا پرداخته و البته وحی را اگر غیب بدانیم طبیعتا به اذن و خواست خدا بوده و استثنا است. در آیات مورد استناد عبارتی در وجود غیب‌دانی نبود. باز تکرار می‌کنم که اگر امامان‌مان غیب می‌دانستند حال و روزشان آن نبود و می‌توانستند با فرصت غیب‌دانی به قدرت و حکومت برسند و علوم الهی خود را بسیار راحت در اختیار عموم مردم قرار دهند و جلوی شقه شدن جامعه و به وجود آمدن دستجات دینی را بگیرند پاسخ باقریان: سلام جناب ترکاشوند به همه این اشکالاتت پاسخ دادم گویا مطالعه نفرمودی و همچنان بر ادعایت اصرار داری تکرار فایده ندارد برای کسی که نخواهد دلیل را بپذیرد آیات قرآن و سخن علی ع را را اوردم که انبیا و علی ع با اذن خدا اگاه به غیوبات بودند فقط چسبیدید به آیات نفی مطلق علم غیب از غیر خدا در حالی که با توجه به آیات دیگر مقصود نفی علم ذاتی به غیب است اما حال روز ائمه ر هم توضیج دادم علم غیب برای استفاده شخصیشان نبود در علم غیب بهره برداری شخصی نیست مگر جعت عامه پیدا کند اینها همه را توضیح دادم قبلا ولی دوباره مصادره به مطلوب فرمودی ضمنا فرمایش شما و حوابم را در کانال معارف تلگرام و ایتا و در تعدادی از گروه ها گذاشتم تا دیگران نیز داوری کنند جنابعالی که در کانال بازنگر فقط حرف خودت را میگذاری بدون جواب دیگران ضمنا ادله نقلیه دال بر علم غیب غیر خدا با اذن خدا بیش از ان است که در پاسخم اوردم ولی فضای مجازی گنجایش آن را ندارد مانده است یک اشکال جدید که فرمودی (می‌توانستند با فرصت غیب‌دانی به قدرت و حکومت برسند و علوم الهی خود را بسیار راحت در اختیار عموم مردم قرار دهند و جلوی شقه شدن جامعه و به وجود آمدن دستجات دینی را بگیرند) پاسخ: (اولا) علم غیب غیر از قدرت فیزیکی است آنان میتوانستند از راه زور و با تعدادی اندک و با ترور و ماند ان مانند کودتاچیان به قئرت برسند ولی بنای رهبران حق بر این نبود بلکه بنای آنان این بود که اگر زمینه مردمی داشتند و مردم پذیرا شدند و به سوی انان آمدند حکومت را بپذیرند و الا وظیفه نداشتند از هر طریقی به حکومت برسند در روایت پیامبر ص: علی به کعبه تشبیه شد که مردم وظیفه دارند به سوی او بیایند نه اینکه او از برای گرفتن رهبری جامعه به سوی آنان برود. ثانیا: اشکال شما بر خدا هم وارد میشود که اگر خواهان اصلاح جامعه بود و علم غیب مطلق هم دارد چرا حال و روز پیروان خدا به این گونه است چرا خدا در میان مردم رنگ ندارد؟!! چرا خدا از علم غیب خود استفاده نکرد و جلوی این همه اختلافات ادیان و فرقه ها را نگرفت؟!!!

❤️فضائل امام سجاد علیه‌السلام در منابع اهل سنت❤️ ✍️ابن کثیر دمشقی عالم اهل سنت: 🔺عده ای از مردم زندگی می کردند و نمی دانستند که زندگی شان از کجا تامین می شود. 👈چون علی بن الحسین از دنیا رفت، آنچه شبانگاهان به ایشان می رسید، قطع شد. 👈و فهمیدند او بود که آن چیزها را برایشان می آورد. 🔺هنگام غسل بر پشت حضرت آثار کبودی دیده می شد. 👈پرسیدند: این چیست؟ 👈گفتند: اثر کیسه های آرد است که حضرت شبها بر پشت حمل کرده و خود برای فقرا می بردند. 📚البدایة و النهایة، ج ۹، ص ۲۸۲.

از چیزهای کوچک زندگی لذت ببرید، در غیر این صورت، یک روز بر می گردید و می فهمید که اونها بزرگترین داراییتون بودند سلام صبح یکشنبه تون بخیر❤️

🗓 تقویم شیعه: ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۰۷ اسفند ۱۴۰۱ میلادی: Sunday - 26 February 2023 قمری: الأحد، 5 شعبان 1444 🗞 وقایع مهم امروز: 🔹ولادت حضرت سجاد علیه السلام، 38ه-ق 📆 وقایع روزهای آینده: ▪️6 روز تا ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام ▪️10 روز تا ولادت حضرت صاحب الزمان (عج) ▪️26 روز تا آغاز ماه مبارک رمضان ▪️35 روز تا رحلت ام المومنین حضرت خدیجه علیها السلام ▪️40 روز تا ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

🔸انسان مسئول: 💥الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ كانَ يقول : 🔸 ابنَ آدَمَ ، لا تَزالُ بِخَيرٍ 🔸 ما كانَ لكَ واعِظٌ مِن نَفسِكَ ، 🔸و ما كانَتِ المُحاسَبَةُ مِن هَمِّكَ ، 🔸و ما كانَ الخَوفُ لَكَ شِعارا ، و الحُزنُ لَكَ دِثارا . 🔸ابنَ آدمَ ، إنّكَ مَيِّتٌ وَ مبعوثٌ و مَوقوفٌ بَينَ يَدَيِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و مَسؤولٌ 🔸 فأعِدَّ جَوابا . 💥امام زين العابدين عليه السلام ـ بارها ـ مى فرمود: 🔸 اى فرزند آدم! تا زمانى كه واعظى درونى دارى و به محاسبه نفْس اهتمام مى ورزى 🔸و ترسْ جامه زيرين تو باشد و اندوهْ بالاپوشَت ، پيوسته در خير و صلاح خواهى بود. 🔸 اى فرزند آدم! تو مى ميرى و برانگيخته مى شوى؛ 🔸و نيز در برابر خداوند عزّ و جلّ نگه داشته مى شوى و بازخواست مى شوى؛ 🔸 پس جوابى آماده كن.۱ -------------------- ۱-الأمالي للطوسي: 115/176.

عارفی 40 شبانه روز چله گرفته بود تا خدا را زیارت کند تمام روزها روزه بود. در حال اعتکاف. از خلق الله بریده بود. صبح به صیام و شب به قیام. زاری و تضرع به درگاه او شب 36 ام ندایی در خود شنید که می گفت: ساعت 6 بعد از ظهر، بازار مسگران، دکان فلان مسگر برو خدا را ز یارت خواهی کرد عارف از ساعت 5 در بازار مسگران حاضر شد و در کوچه های بازار از پی دکان می گشت... می‌گوید: پیرزنی را دیدم دیگ مسی به دست داشت و به مسگران نشان می داد، قصد فروش آنرا داشت... به هر مسگری نشان می داد، وزن می کرد و می گفت: 4 ریال و 20 شاهی پیرزن می گفت: نمیشه 6ریال بخرید؟ مسگران می گفتند: خیر مادر، برای ما بیش از این مبلغ نمی صرفد. پیرزن دیگ را روی سر نهاده و در بازار می چرخید و همه همین قیمت را می دادند. بالاخره به مسگری رسید که دکان مورد نظر من بود. مسگر به کار خود مشغول بود که پیرزن گفت: این دیگ را برای فروش آوردم به 6 ریال می فروشم، خرید دارید؟ مسگر پرسید چرا به 6 ریال؟؟؟ پیر زن سفره دل خود را باز کرد و گفت: پسری مریض دارم، دکتر نسخه ای برای او نوشته است که پول آن 6 ریال می شود! مسگر دیگ را گرفت و گفت: این دیگ سالم و بسیار قیمتی است. حیف است بفروشی، امّا اگر اصرار داری من آنرا به 25 ریال می خرم!!! پیر زن گفت: مرا مسخره می کنی؟!!! مسگر گفت: ابدا" دیگ را گرفت و 25 ریال در دست پیرزن گذاشت!!! پیرزن که شدیدا متعجب شده بود؛ دعا کنان دکان مسگر را ترک کرد و دوان دوان راهی خانه خود شد. من که ناظر ماجرا بودم و وقت ملاقات فراموشم شده بود، در دکان مسگر خزیدم و گفتم: عمو انگار تو کاسبی بلد نیستی؟!!! اکثر مسگران بازار این دیگ را وزن کردند و بیش از 4 ریال و 20 شاهی ندادند آنگاه تو به 25 ریال می خری؟!!! مسگر پیر گفت: من دیگ نخریدم!!! من پول دادم نسخه فرزندش را بخرد، پول دادم یک هفته از فرزندش نگهداری کند، پول دادم بقیه وسایل خانه اش را نفروشد، من دیگ نخریدم... از حرفی که زدم بسیار شرمسار شدم در فکر فرو رفته بودم که ندایی با صدای بلند گفت: با چله گرفتن و عبادت کردن کسی به زیارت ما نخواهد آمد!!! دست افتاده ای را بگیر و بلند کن، ما خود به زیارت تو خواهیم آمد! گر دست فتاده ای بگیری... مردی

محقق و ادیب معروف مسيحى جورج جرداق در كتاب خود به نام‌ «الامام علي صوت العدالة الانسانية» در عظمت عهدنامه جناب #مالک_اشتر مى‌نويسد: «بسيار مشكل است كه انسان اختلافى در ميان اين عهدنامه و اعلاميّه جهانى حقوق بشر بيابد، بلكه تمام نكات اساسى موجود در اين اعلاميه در عهدنامه امام عليه السلام ديده مى‌شود. اضافه بر اين در عهدنامه امام چيزى است كه در اعلاميه جهانى حقوق بشر نيست و آن عواطف عميق انسانى است كه بر تمام اين نامه سايه افكنده است.»

حارج فقه کتاب خمس درس 34 یکشنبه 7 اسفند 1401 شمسی

خارج فقخ کتاب خمس درس 34 یکشنبه متن: «فان نفياه كلاهما كان له |1| و عليه الخمس و ان ادعاه احدهما اعطي بلا بينة و ان ادعاه كل منهما ففي تقديم قول المالك وجه لقوة يده و الاوجه الاختلاف بحسب المقامات في قوة احدي اليدين». |1| شرح: اشكال در این باره پیش از این بیان شد، و این تنها در صورتی صحیح است که ملك منتقل شده و مستأجر و مالك سابق و اسبق در همه طبقات تعلق کنز به خود را نفی کنند، و الا اگر شخص سوم غاصب یا عامل یا مانند این دو باشد احتمال تعلق كنز به مالك خانه جدا قوی است، زیرا کنز نزد عرف از توابع ملك خانه است، زیرا این احتمال وجود دارد که كنوز نیز مثل معادن باشد، و پیش از این بیان شد که معادن از انفال است و احياء مستقل دارد، بنا براین کسی که آن را بیابد گویا آن را إحيا کرده است، پس با اذن امام یا حاکم مالك آن می‌شود، و احياء زمین خانه و یا باغ احياء معادن موجود در آن شمرده نمی‌شود تا اینکه تابع آن باشد، آری از جهت تكليفی داخل شدن در خانه دیگری بدون اذن جایز نیست، ولی اگر با اذن و یا از روی عصيان داخل شد و معدن یا گنجی را یافت او احق به آن است، رجوع نمایید به انچه ما در باب معادن (مسأله 8) ذکر کردیم. متن: مسألة 15: «لو علم الواجد انه لمسلم موجود هو او وارثه في عصره مجهول ففي اجراء حكم الكنز او حكم مجهول المالك عليه وجهان |1| و لو علم انه كان ملكا لمسلم قديم فالظاهر جريان حكم الكنز عليه». |1| شرح: در این مسأله پیش از این بیان شد که با وجود آثار قدمت حكم كنز که تخميس و تملك بقيه باشد در آن جاری می‌شود، گرچه علم داشته باشد که برای یک مسلمانی است و وجود وارث او را احتمال بدهد. اما اگر علم پیدا کند که جدیدا دفن شده و مالك مسلمانش آن را فراموش کرده و یا توانایی گرفتن آن را ندارد، موجهتر اجرای حكم مجهول المالك بر آن است، زیرا ادله كنز از مثل آن انصراف دارد. و اما تمسك به موثقه اسحاق بن عمار برای ان که در آن آمده است: قال سألت ابا ابراهيم (ع) عن رجل نزل في بعض بيوت مكة فوجد فيه نحوا من سبعين درهما مدفونة فلم تزل معه و لم يذكرها حتي قدم الكوفة كيف يصنع؟ قال: «يسأل عنها اهل المنزل لعلهم يعرفونها» قلت: فان لم يعرفوها؟ قال «يتصدق بهت»{الوسائل 25: 448، کتاب اللقطه، ابواب اللقطه، باب 5، حديث 3]. اشکال بر آن این است که پیش از این اشكال در ارتباط موثقه مذکور به باب كنز بیان شد، زیرا عادت حکم می‌کند به اینکه کسی که در بعضی از بيوت مكه برای حج و زيارت فرود می‌آید در عروق و اعماق زمین کاوش نمی‌کند، پس دراهم به گونه‌ای ذخیره نشده است که كنز بر آن صدق کند. حکم گنج‌های متعدد متن: مسألة 16: «الكنوز المتعددة لكل واحد حكم نفسه في بلوغ النصاب و عدمه |1| فلو لم يكن آحادها بحد النصاب و بلغت بالضم لم يجب فيها الخمس، نعم المال الواحد المدفون في مكان واحد في ظروف متعددة يضم بعضه الي بعض فانه يعد كنزا واحدا و ان تعدد جنسها». [1] شرح: نظير این مسأله در باب معدن بیان شد و آن فرع چهارم از فروع چهارگانه بود، رجوع کنید. و ملخصش این است: ممكن است گفته شود: در نظر عرف وحدت در موضوع اعتبار دارد، بنا براین هر كنزی موضوع مستقل شمرده می‌شود، چنانکه ممكن است گفته شود: موضوع خود كنز مركوز در زمین نیست، بلکه موضوع استغنام كنزي در مقابل استغنام تجاري و معدني و مانند این دو است، مگر نمی‌بینی تطبيق پیامبر (ص) آيه خمس بر كنز در قصه تخميس عبدالمطلب آن كنزی را که آن را یافته بود؟ {الوسائل خ: 496، کتاب الخمس، ابواب ما يجب فيه الخمس، باب 5، حديث 3]. از این تطبیق دانسته می‌شود که موضوع استفاده و استغنام كذائي است، پس اگر شحص سرمایه‌ای داشته باشد و آن را در استخراج معادن متعدد یا كنوز متعدد صرف نماید گرچه نزدیک هم نباشند بر عمل او استغنام واحد صدق می‌کند، نظير ضمیمه کردن محصول دو مزرعه در باب زكات اگر مجموع آن دو به حد نصاب برسد. بنا براین احوط با ملاحظه آنچه ذكر کردیم ضمیمه کردن است. آری، در صورت فاصله زماني استغنام به طوری که دو استغنام مستقل شمرده شوند نباید یکی از آن دو به دیگری ضمیمخه شود. متن: مسألة 17: «في الكنز الواحد لا يعتبر الاخراج دفعة بمقدار النصاب فلو كان مجموع الدفعات بقدر النصاب وجب الخمس و ان لم يكن كل واحد منها بقدره»[1]. |1| شرح: نظير این مسأله در باب معدن بیان شد و آن فرع اول از فروع چهارگانه بود، پس رجوع نمایید، سخن در اینجا همان سخن در آنجا است.

یافت شدن چیزی در شکم چهارپا یا ماهی متن: مسألة 18: «اذا اشتري دابة و وجد في جوفها شيئا فحاله حال الكنز الذي يجده في الارض المشتراة في تعريف البائع و في اخراج الخمس ان لم يعرفه [1]. [1] شرح: این مسأله در كلمات قدمای اصحاب عنوان شده است، [صدوق] در المقنعة گفته است: «و ان ابتاع شاة او بعيرا او بقرة فذبح شيئا من ذلك فوجد في جوفه شيئا له قيمة عرفه من ابتاع ذلك الحيوان منه فان عرفه اعطاه و ان لم يعرفه اخرج منه الخمس و كان احق بالباقي، فان ابتاع سمكة فوجد في جوفها درة او سبيكة او ما اشبه ذلك اخرج منها الخمس و تملك الباقي» [المقتعه: 647] و مانند آن است عبارت «النهايه» در كتاب «لقطة» [النهایه: 321]. و در «المراسم» آمده است: «و غير الطعام علي ضربين: موجود تحت الارض و في بطون ما يذبح للاكل و السموك و الاخر يوجد علي ظهر الارض فما وجده في بطون شئ فان كان انتقل اليه بميراث او من بحر و ماء اخرج خمسه و الباقي ملكه و ان انتقل اليه بالشراء عرف ذلك البائع فان عرفه رده اليه و الا اخرج خمسه و الباقي ملكه». [سلار، المراسم:206].