❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 1⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_ویکم 📖ایوب که به در رسید، نگهبان آن را بسته بود و داشت اشکهایش را پاک می‌کرد . ایوب میله ها را گرفت. گردنش را کج کرد. و با گریه گفت: شهلا......تورا به خدا......من را ببر. توروبخدا.....من را اینجا تنها نگذار😢 📖چادرم را گرفتم جلوی دهانم تا صدای گریه ام بلند نشود😭 نمی‌دانستم چه کار کنم. اگر او را با خود می‌بردم حتما به خودش صدمه⚡️ می‌زد . قرص هایش را آنقدر کم و زیاد کرده بود که دیگر یک ساعت هم آرام و قرار نداشت. اگر هم می گذاشتمش آنجا ... 📖با صدای ترمز ماشین🚙 به خودم آمدم ، وسط خیابان بودم، راننده پیاده شد و داد کشید: های، چته خانم؟ کوری؟ ماشین به این بزرگی را نمی‌بینی ؟😡 توی تاکسی یکبند گریه کردم تا برسم خانه. 📖آنقدر به این و آن التماس کردم تا اجازه دهند مسئول بنیاد را ببینم. وقتی پرسید "چه می خواهید؟" محکم گفتم: می‌خواهم همسرم♥️ زیر نظر بهترین پزشک های خودمان در یک آسایشگاه خوش آب و هوا بستری شود که مخصوص جانبازان باشد 📖دلم برای زن های شهرستانی می‌سوخت که به اندازه ی من سمج نبودند. به همان بالا و پایین کردن های قرص ها💊 رضایت می‌دادند . مسئول بنیاد نامه ی درخواستم را نوشت. ایوب را فرستادند به آسايشگاهی در #شمال. بچه ها دو سه ماهی بود که ایوب را ندیده بودند. 📖با آقاجون رفتیم دیدنش. زمستان بود وجاده یخبندان. توی جاده گیر کردیم. نصف شب🌙 که رسیدیم، ایوب از نگرانی جلوی در منتظرمان ایستاده بود. آسایشگاه خالی بود. 📖هوای شمال توی آن فصل برای جانبازان شیمیایی مناسب نبود. ایوب بود و یکی دو نفر👥 دیگر، سپرده بودم کاری هم از او بخواهند. آنجا هم کارهای فرهنگی می‌کرد . هم حالش خوب شده بود و هم دیگر سیگار🚬 نمی کشید. 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 2⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_ودوم 📖مدت کوتاهی شمال زندگی کردیم، ولی همه کار و زندگیمان تهران بود. برای عمل های ایوب تهران می‌ماندیم . ایوب را برای بستری🛌 که می‌بردند من را راه نمی دادند 🚷 می‌گفتند : برو، همراه مرد بفرست. کسی نبود اگر هم بود برای چند روز بود. هر کسی زندگی خودش را داشت و زندگی من هم ایوب♥️ بود. 📖کم کم به بودنم در بخش عادت کردند. پاهایم باد کرده بود از بس سر پا ایستاده بودم. یک پایم را می‌گذاشتم روی تخت ایوب تا استراحت کند و روی پای دیگرم می ایستادم. پرستار ها عصبانی می‌شدند 😡 "بدن های شما استریل نیست. نباید اینقدر به تخت بیمار نزدیک شوید" 📖اما ایوب کار خودش را می‌کرد ، کشیک می‌داد که کسی نیاید. آنوقت به من می‌گفت روی تختش🛏 دراز بکشم. شب ها زیرتخت ایوب روزنامه پهن می‌کردم و دراز می‌کشیدم ، رد شدن سوسک ها را می‌دیدم . از دو طرف تخت ملافه آویزان بود و کسی من را نمی‌دید ✘ 📖وقتی پرزهای تی میخورد توی صورتم، میفهمیدم که صبح شده و نظافت چی دارد اتاق را تمیز می‌کند . بوی الکل و مواد شوینده و انواع داروها تا مغر استخوانم بالا میرفت. 📖درد قفسه سینه و پا و دست نمی‌گذاشت ایوب یک شب بدون قرص💊 بخوابد. گاهی قرص هم افاقه نمی‌کرد . تلویزیون📺 را روشن می‌کرد و می‌نشست روبرویش، سرش را تکیه میداد به پشتی و چشمهایش را می بست. 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 3⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وسوم 📖قرآن آخر شب شروع شده بود و تا #صبح ادامه داشت، خمیازه کشیدم «خوابی؟» با همان چشم های بسته جواب داد: نه. دارم گوش میدهم. - خسته نمی‌شوی هر شب تا صبح #قرآن گوش می‌دهی ⁉️ 📖لبخند زد +نمی دانی شهلا چقدر آرامم می کند😌 هدی دستش را روی شانه ام گذاشت. از جا پریدم تو هم که بیداری. - خوابم نمی‌برد . من پیش بابا می مانم. تو برو بخواب. شیفت مان را عوض کردیم. آن طرف اتاق دراز کشیدم و پدرودختر را نگاه کردم تا چشم هایم گرم شد. 📖ایوب به بازوی هدی تکیه داد تا نیفتد. هدی لیوان خالی کنار دست ایوب را پر از چای کرد... 📖ایوب صبح به صبح بچه ها را نوازش می‌کرد ، آنقدر برایشان شعر می‌خواند تا برای نماز📿 صبح بیدار شوند. بعضی شب ها محمدحسین بیدار می‌ماند تا صبح با هم حرف می‌زدند . ایوب از خاطراتش می‌گفت ، از اینکه بالاخره رفتنی است. 📖محمدحسین هیچ وقت نمی‌گذاشت ایوب جمله اش را تمام کند داد می‌کشید : بابا اگر از این حرف ها بزنی خودم را می‌کشم ها. ایوب می‌خندید 😄 _همه ما رفتنی هستیم، یکی دیر یکی زود، من دیگر خیالم از تو راحت شده، قول می‌دهم برایت زن هم بگیرم😉 اگر تو قول بدهی مراقب مادر و خواهر و برادرت باشی. 📖محمدحسین مرد شده بود. وقتی کوچک بود از موج گرفتگی ایوب می‌ ترسید😰 فکر می‌کرد وقتی ایوب مگس را هواپیمای دشمن ببیند، شاید مارا هم عراقی ببیند و بلایی سرمان بیاورد. حالا توی چشم به هم زدنی ایوب را می‌انداخت روی کولش و از پله های بیمارستان بالا و پایین می‌برد و کمکم می‌کرد برای ایوب لگن بگذارم. 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 4⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وچهارم 📖آب و غذای ایوب نصف شده بود. گفتم ایوب جان اینطوری ضعیف میشوی هاا. اشک توی چشم هایش جمع شد. سرش را بالا برد _خدایا دیگر طاقت ندارم پسرم جورم را بکشد، زنم برایم لگن بگذارد. 📖با اینکه بچه ها را از اتاق بیرون کرده بودم، ولی ملحفه را کشید روی سرش. شانه هایش که تکان خورد، فهمیدم گریه می کند . #مرد_من گریه میکرد.....تکیه گاه من😭 وقتی بچه ها توی اتاق آمدند ، خودشان را کنترل می‌کردند تا گریه نکنند. 📖ولی ایوب که درد💔 می‌کشید . دیگر کسی جلودار اشک بچه ها نبود. ایوب آه کشید و آرام گفت: خدا صدام را لعنت کند. بدن ایوب دیگر طاقت هیچ فشاری را نداشت. آن قدر لاغر شده بود که حتی می‌ترسیدم حمامش کنم، توی حمام با اینکه به من تکیه میکرد باز هم تمام بدنش می‌لرزید 😣 من هم می لرزیدم. 📖دستم را زیر آب می گرفتم تا از فشارش کم شود. اگر قطره ها💧 با فشار به سرش می‌خوردند برایش دردناک بود. آنقدر حساس بود که اعصابش با کوچکترین صدایی تحریک میشد. حتی گاهی از صدای خنده ی بچه ها... 📖دیگر نه زور من به او می‌رسید نه محمدحسین تا نگذاریم از خانه🏡 بیرون برود. چاره اش این بود که بنیاد چند سرباز با آمبولانس‌ بفرستد. تلفنی جواب درست نمی‌دادند ، رفتم بنیاد گفتند: "اگر سرباز میخواهید، از کلانتری محل بگیرید" 📖فریاد زدم: "کلانتری؟" صدایم در راهرو پیچید..... _ شوهر من جنایتکار است؟ دزدی کرده؟ به ناموس مردم بد نگاه کرده؟ قاچاقچی است؟ برای این مملکت جنگیده، ٱنوقت من از کلانتری سرباز ببرم⁉️ 📖من که نمی‌خواهم دستگیرش کنند، می‌خواهم فقط از لباس سربازها بترسد و قبول کند سوار امبولانس🚑 شود، چون زورم نمی‌رسد . چون اگر جلویش را نگیرم، کار دست خودش میدهد. چون کسی به فکر درمان او نیست😭 بغض گلویم را گرفته بود. چند روز بعد بنیاد خواسته من را قبول کرد و ایوب را در بیمارستان بستری🛌 کرد. 🖋 #ادامه_دارد... 📝#زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 5⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وپنجم 📖ایوب که مرخص شد، برایم هدیه🎁 خریده بود. وقتی به حالت عادی برگشته بود، فهمیده بود که قبل از رفتنش چقدر توی کوچه داد و بیداد راه انداخته بود. لبخند زد و گفت: برایت تجربه شد😅 حواست باشد بعد از من خل نشوی و دوباره زن یکی مثل من بشوی، امثال من فقط دردسر هستیم. هیچ چیزی از ما به تو نمی‌ رسد نه پولی داریم، نه خانه ای هیچی .... 📖کمی فکر کرد و خندید _من می گویم زن یک حاجی بازاری  پولدار شو خیره شدم توی چشم هایش که داشت از اشک پر میشد😢 شوخی تلخی کرده بود. هیچ کس را نمی‌توانستم به اندازه ی تمام ایوب دوست داشته باشم. فکرش را هم نمی‌کردم از این مرد جدا شوم. _با اخم گفتم: برای چی این حرف ها را میزنی؟😕 📖خندید _خب چون روز های آخرم هست شهلا، بیمه نامه م توی کمد است. چند بار جایش را نشانت دادم. دم دست بگذار، لازمت میشود بعد من .... +بس کن دیگر ایوب😡 _بعد از من مخارجتان سنگین است. کمک حالت میشود. +تو الان هجده سال است داری به من قول میدهی، امروز میروم، فردا میروم، قبول کن دیگر ایوب........" 📖عاشق طبیعت🌱 بود و چون قبل ازدواجمان کوه نورد بود، جاهای بکر و دست نخورده ای را می‌شناخت . توی راه کلیسای جلفا بودیم. ایوب تپه ای را نشان کرد و ماشین🚗 را از سر بالایی تند آن بالا برد. بالای تپه پر بود از گلهای ریز رنگی 📖ایوب گفت: حالا که اول بهار است، باید اردیبهشت بیایید، بببنید اینجا چه بهشتی می‌شود . در ماشین را باز کردیم که عکس📸 بگیریم. باد پیچید توی ماشین، به زور پیاده شدیم و ژست گرفتیم. ایوب دوربین را بین سنگ ها جا داد و دوید بینمان👥بالای تپه جان میداد برای چای دارچینی و سیب زمینی زغالی🍟 که ایوب استاد درست کردنشان بود. 📖ولی کم مانده بود باد ماشین را بلند کند. رفتیم سمت کلیسای جلفا. هرچه به مرز نزدیک تر می شدیم، تعداد سرباز های بالای برجک ها و کنار سیم خاردارها بیشتر می‌شد . ایوب از توی آیینه بچه ها را نگاه کرد👀 کنار هم، روی صندلی عقب خوابشان برده بود. گفت: شهلا فکرش را بکن، یک روز محمدحسین و محمدحسن هم سرباز می شوند، می‌آیند همچین جایی، بعد من و تو باید مدام به آنها سر بزنیم و برایشان وسایل بیاوریم. 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 6⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وششم 📖نیمه های شب🌘 بود. با صدای ایوب چشم باز کردم. بالای سرم ایستاده بود، پرسید: تبر را کجا گذاشته ای؟ از جایم پریدم _تبر را می‌خواهی چه کار⁉️ انگشتش را گذاشت روی بینی و آرام گفت: هیسسسس؛ کاری ندارم میخواهم پایم را قطع کنم. درد می‌کند ، می‌سوزد . هم تو راحت میشوی هم من. این پا دیگر پا بشو نیست😓 📖حالش خوب نبود، نباید عصبانیش می کردم. یادم آمد تبر در صندوق عقب ماشین🚗 است. -راست میگویی، ولی امشب دیر وقت است. فردا صبح زود می برمت دکتر، برایت قطع کند. سرش را تکان داد و از اتاق رفت بیرون. چند دقیقه بعد برگشت. پایش را گذاشت لبه میز تحریر، چاقوی🔪 آشپز خانه را بالا برد و کوبید روی پایش. از صدای جیغم😵 محمدحسین  و هدی از خواب پریدند. 📖با هر ضربه ی ایوب تکه های پوست و قطره های خون به اطراف می پاشید. اگر محمدحسین به خودش نیامده بود و مثل من و هدی از دیدن این صحنه کپ کرده بود😦 ایوب خودش پایش را قطع می کرد. 📖محمد پتو را انداخت روی پای ایوب. چاقو را از دستش کشید. ایوب را بغل کرد و رساندش بیمارستان، سحر شده بود که برگشتند. سرتا پای محمدحسین خونی بود😢 ایوب را روی تخت خواباند🛌 هنوز گیج بود. گاهی صورتش از درد توی هم می‌رفت و دستش را نزدیک پایش می‌برد . 📖پایی که حالا غیر از بخیه های عمل و جراحی، پر از بخیه های ریز و درشتی بود که جای ضربات چاقو بود. من دلش را نداشتم😖 ولی دکتر سفارش کرده بود که به پایش روغن بمالیم. 📖 هدی می‌نشست جلوی پای ایوب، دستش را روغنی میکرد و روی پای او می‌کشید . دلم ریش میشد💓 وقتی می دیدم، برآمدگی های زخم و بخیه از زیر دست های ظریف و کوچک هدی رد می‌شود و او چقدر با محبت این کار را انجام می‌دهد . 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 7⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وهفتم 📖صبح هدی با صدای بلند خداحافظی کرد. ایوب با چشم هدی را دنبال کرد تا وقتی در را به هم زد و رفت مدرسه. گفت: شهلا، هیچ دقت کرده ای که هدی خیلی بزرگ شده؟ 📖هدی تازه اول راهنمایی بود خنده ام گرفت. _آره خیلی بزرگ شده، دیگه باید براش جهیزیه درست کنم خیلی جدی نگاهم کرد😕 +جهیزیه⁉️ اصلا آنقدر از این کاسه و بشقابی که به اسم جهاز به دختر می دهند بدم میاید. به دختر باید فقط #کلید_خانه داد که اگر روزی روزگاری مشکلی پیدا کرد، سرپناه داشته باشد. -اووووه، حالا کو تا شوهر کردن هدی؟چقدر هم جدی گرفتی!😄 📖دستش را گذاشت زیر سرش و خیره شد به سقف _اگر یک روز پسرخوب ببینم، خودم برای هدی خواستگاریش می‌کنم . صورتش را نیشگون گرفتم. خاک بر سرم😟 یک وقت این کار را نکنی، آن وقت می‌گویند دخترمان کور و کچل بوده 📖خنده اش گرفت😅 _خب می آیند می بینند دخترمان نه کور است و نه کچل. خیییلی هم خانم است. می‌دانستم ایوب کاری را که می‌گوید "می‌کنم " انجام می‌دهد ✅ برای همین دلم شور افتاد نکند خودش روزی  پا پیش بگذارد. 📖عصر دوباره تعادلش را از دست داد. اصرار داشت از خانه بیرون برود. التماسش کردم فایده ای نداشت. محمدحسین را فرستادم ماشینش🚗 را دستکاری کند که راه نیوفتد. درد همه ی هوش و حواسش را گرفته بود. اگر از خانه بیرون می یرفت حتی راه برگشت را هم گم می‌کرد 😔 📖دیده بودم که گاهی توی کوچه چند دقیقه می‌نشیند و به این فکر می‌کند که اصلا کجا می‌خواهد برود. از فکر این که بیرون از خانه بلایی سرش بیاید تنم لرزید، تلفن را برداشتم📞 با شنیدن صدای ماموران آن طرف، بغضم ترکید. صدایم را می‌شناختند . منی که به سماجت برای درمان ایوب معروف بودم، حالا به التماس افتاده بودم. 📖_ آقا تو را بخدا...تو را به جان عزیزتان، آمبولانس 🚑 بفرستید، ایوب حال خوبی ندارد، از دستم میرود آ، می‌خواهد از خانه بیرون برود +چند دقیقه نگهش دارید، الان می آییم چند دقیقه کجا، #غروب کجا. از صدای بی‌حوصله آن طرف گوشی باید می‌فهمیدم دیگر از من و ایوب خسته شده اند و سرکارمان گذاشته اند😞 📖ایوب مانده بود خانه ولی حالش تغییر نکرده بود. دوباره راه افتاد سمت در"من دارم می روم تبریز، کاری نداری؟ 🖋 #ادامه_دارد... 📝#زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

بسم الله الرحمن الرحیم ✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 8⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_وهشتم 📖خب صبر کن فردا صبح بلیط هواپیما✈️ می‌گیرم برایت. پایش را توی کفشش کرد"محمد حسین را هم می برم" -اورا برای چی؟ از درس📚 و مشقش می افتد محمدحسین آماده شده بود. به من گفت: مامان زیاد اصرار نکن، می‌رویم یک دوری می‌زنیم و برمی‌گردیم 🙂 ایوب عصایش را برداشت _میخواهم کمکم باشد. محمد حسین را فردا صبح با هواپیما میفرستم 📖گفتم: پس لا اقل صبر کن برایتان میوه🍎 بدهم ببرید. رفتم توی آشپز خانه +ایوب حالا که می‌روید کی برمی‌گردید ؟ جلوی در ایستاد و گفت: محمد حسین را که فردا برایت میفرستم، خودم....." کمی مکث کرد +فکر کنم این بار خیلی طول بکشد تا برگردم.... 📖تا برگشتم توی اتاق صدای ماشین🚗 آمد که از پیچ کوچه گذشت. ساعت نزدیک پنج صبح بود. جانمازم را رو به  قبله پهن بود. با صدای تلفن☎️ سرم را از روی مهر برداشتم. سجاده ام مثل صورتم از اشک خیس بود. 📖گوشی را برداشتم. محمد حسین بلند گفت: الو.......مامان -تویی محمد؟ کجایید شماها؟ محمد حسین نفس نفس میزد "مامان ....مامان....ما.... #تصادف کردیم......یعنی ماشین چپ کرده 📖تکیه دادم به دیوار "تصادف😱 کجا؟ الان حالتان خوب است⁉️ - من خوبم آ ب دهانم را قورت دادم تا صدایم بغض آلود نباشد +خیلی خب محمد جان، نترس بگو الان کجا هستید؟ تا من خودم را به شما برسانم -توی جاده #زنجان هستیم. دارم با موبایل📱 یک بنده خدا زنگ میزنم. به اورژانس هم تلفن کرده ام. حالا می‌رسد . فعلا خداحافظ. 📖تلفنمان یک طرفه شده بود. چادرم را جمع کردم و نشستم توی پله ها و گوش تیز کردم تا بفهمم کی از خانه ی آقای نصیری سر و صدا بیرون می آید . یاد خواب مامان افتادم. یک ماه قبل بود. اذان صبح را می‌گفتند که مامان تلفن زد📞"حال ایوب خوب است؟" 📖صدایش می‌لرزید و تند تند  نفس می کشید گفتم: گوش شیطان کر، تا حالا که خوب بوده چطور‼️ -هیچی شهلا خواب دیده ام +خیر است ان شاءالله -دیدم سه دفعه توی آسمان ندا می‌دهند : جانباز ایوب بلندی #شهید_شد 🖋 #ادامه_دارد... 📝به قلم⬅️ #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 9⃣5⃣ #قسمت_پنجاه_ونهم 📖صدای خانم نصیری را شنیدم. بیدار شده بودند. اشکم را پاک کردم😢 و در زدم. آنقدر به این طرف و آن طرف تلفن کردم تا مکان تصادف و مکان نزدیک آن را پیدا کردم. هدی را فرستادم مدرسه، زنگ زدم☎️ داداش رضا و خواهر هایم بیایند. محمدحسن و هدی را سپردم به رضا، می‌دانستم هدی داییش را خیلی دوست دارد و کنار او آرام تر است. 📖سوار ماشین🚙 آقای نصیری شدم. زهرا و شوهر خواهرم آقا نعمت هم سوار شدند، عقب نشسته بودم. صدای پچ پچ آرام آقا نعمت و آقای نصیری با هم را می‌شنیدم و صدای زنگ موبایل هایی📱 که خبر ها را رد و بدل می‌کرد . ساعت ماشین ده صبح را نشان می‌داد . سرم را تکیه دادم به شیشه و خیره شدم به بیابان های اطراف جاده. 📖کم کم سر وصدای ماشین خوابید. محسن را دیدم که وسط بیابان افسار اسبی🐎 را گرفته بود و به دنبال خودش می‌کشید ، روی اسب ایوب نشسته بود. قیافه اش درست عین وقت هایی بود که بعد از موج گرفتگی حالش جا می آمد ؛ مظلوم و خسته😢 📖-ایوب چرا نشسته ای روی اسب و این بچه پیاده است؟ بلند شو محسن انگشتش را گذاشت روی بینی. زهرا دستم را گرفت"چی شده شهلا‼️" بیرون وسط بیابان دیگر کسی نبود. صدای آقا نعمت را می‌شنیدم که حالم را می پرسید. زهرا را می‌دیدم که شانه هایم را می‌مالید . خودم را می‌دیدم که نفسم بند آمده و چانه ام می‌لرزید 😭 📖هر طرف ماشین را نگاه می‌کردم چشمهای خسته ی ایوب را می‌دیدم . حس می‌کردم بیرون از ماشینم و فرسنگ ها از همه دورم، تک و تنها👤 و بی کس با چشم های خسته ای که نگاهم می‌کند . قطره های آب را روی صورتم حس کردم. زهرا با بغض گفت: شهلا خوبی⁉️ تو را بخدا آرام باش. 📖اشکم که ریخت صدای ناله ام بلند شد. _ایوب رفت، من می‌دانم 😭 ایوب تمام شد برگه آمبولانس 🚑 توی پاسگاه بود. دیدمش رویش نوشته بود اعلام مرگ، ساعت ده، احیا جواب نداد. 🖋 #ادامه_دارد... 📝#زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 0⃣6⃣ #قسمت_شصت 📖توی بیمارستان دکتر که صورت رنگ پریده ام را دید، اجازه نداد حرف بزنم. با دست اشاره کرد به نیمکت بنشینم🛋 _آرام باشید خانم، حال ایشان .... چادرم را توی مشتم فشردم و هق هق کردم +به من #دروغ نگو، هجده سال است دارم می‌بینم هر روز ایوب آب می شود. هر روز درد می‌کشد 💔 می‌بینم که هر روز می‌میرد و زنده می‌شود . میدانم که #ایوب_رفته است. 📖گردنم را کج کردم و آرام پرسیدم: رفته؟🙁 دکتر سرش را پایین انداخت  و #سردخانه را نشان داد. توی بغل زهرا وا رفتم. چقدر راحت پرسیدم "ایوب رفته؟" 📖امکان نداشت ایوب برای #عملیاتی به جبهه نرود و من پشت سرش نماز حاجت نخوانم. سر سجاده زار نزنم😭 که برگردد. از فکر زندگی بدون ایوب💕 مو به تنم سیخ می‌شد . ایوب چه فکری درباره من می‌کرد ؟ فکر می‌کرد از آهنم؟ فکر می‌کرد اگر آب شدنش را تحمل کنم #نبودنش هم برایم ساده است؟ 📖چی فکر می‌کرد که آن روز وسط شوخی هایمان در باره مرگ گفت: 👌 حواست باشد بلند بلند گریه نکنی✘ سر وصدا راه نیاندازی، یک وقت وسط گریه و زاری هایت #حجابت کنار نرود. حجاب هدی، حجاب خواهر هایم. کسی صدای آنها را نشنود🔇 مواظب باش به اندازه مراسم بگیرید، به اندازه گریه کنید. 📖زهرا آخرین قطره های آب قند را هم داد بخورم. صدای داد و بیداد محمدحسین را می‌شنیدم . با لباس خاکی و شلوار پاره و خونی جلوی پرستارها ایستاده بود. خواستم بلند شوم، زهرا دستم را گرفت و کمک کرد. محمدحسین آمد جلو، صورت خیس من و زهرا را که دید. 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

❣﷽❣ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 1⃣6⃣ #قسمت_شصت_ویکم 📖زهرا دستش را روی دهان گذاشت تا صدای هق هقش بلند نشود. محمدحسین داد کشید: میگویم #باباایوب کجاست؟ رو کرد به پرستار ها، آقا نعمت دست محمد را گرفت و کشیدش عقب، محمد برگشت سمت نعمت آقا _بابا ایوب رفت⁉️ آره ؟😭 📖رگ گردنش بیرون زده بود. با #عصبانیت به پرستارها گفت: کی بود پشت تلفن گفت حالش خوب است؟ من از پاسگاه زنگ زدم☎️کی گفت توی آی سی یو است؟ بابا ایوب من #مرده، شما گفتید خوب است؟ چرا دروغ گفتید؟ 📖دست آقا نعمت را کنار زد و دوید بیرون🏃‍♂ سرم گیج رفت، نشستم روی صندلی. آقا نعمت دنبال محمدحسین دوید وسط خیابان محمدحسین را گرفت توی بغلش، محمد خشمش، را جمع کرد توی مشت هایش و به سینه ی آقا نعمت زد، آقا نعمت تکان نخورد. +بزن محمدجان، من را بزن. داد بکش، گریه کن محمد😭 📖محمد داد می‌کشید و آقا نعمت را می‌زد . مردم ایستاده بودند و نگاه می‌کردند 😟 محمد نشست روی زمین و زبان گرفت. _شماها که نمی‌دانید ؛ نمی‌دانید #بابا ایوبم چطوری رفت. وقتی می لرزید شما ها که نبودید. همه جا تاریک🌚 و سرد بود. همه وسایل ماشین را دورش جمع کردم. 📖ایوب را دیدم به سرش ضربه خورده بود. رگ زیر چشمش ورم کرده بود. محمدحسین ایوب را توی قزوین درمانگاه می‌برد تا آمپولش را بزند. بعد از آمپول ، ایوب به محمد می‌گوید . حالش خوب است و از محمد می‌خواهد که راحت بخوابد😴 هنوز چشم هایش گرم نشده بود که ماشین چپ می‌شود . ایوب از ماشین🚗 پرت شده بود بیرون. 📖دکتر گفت: پشت فرمان #تمام_شده بوده از موبایل📱 آقا نعمت زنگ زدم به خانه. بعد از اولین بوق #هدی گوشی را برداشت _سلام مامان گلویم گرفت +سلام هدی جان، مگر مدرسه نبودی؟ -ساعت اول گفتم بابام تصادف💥 کرده، اجازه دادند بیایم خانه پیش دایی رضا و خاله مکث کرد _بابا ایوب حالش خوب است؟ 📖بینیم سوخت و اشک دوید به چشمانم😢 +آره خوب است دخترم، #خیلی_خوب است. اشک هایم سر خوردند روی رد اشک های آن چند ساعت و راه باز کردند تا زیر چانه ام، صدای هدی لرزید _پس چرا اینها همه اش گریه می‌کنند ⁉️ صدای گریه ی #شهیده از آن طرف گوشی می امد. لبم را گاز گرفتم و نفسم را حبس کردم. هدی با گریه حرف میزد. _بابا ایوب #رفته؟ آه کشیدم +آره مادر جان، بابا ایوب دیگر رفت😭 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃

✫⇠ #اینک_شوڪران ✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی به روایت همسر( شهلا غیاثوند ) 2⃣6⃣ #قسمت_شصت_ودوم 📖 #وصیت ایوب بود. می‌خواست نزدیک برادرش حسن، در #وادی_رحمت دفن شود. هدی به قم زنگ زد و اجازه خواست. گفتند اگر به سختی می افتید، می‌توانید به وصیت عمل نکنید، اصرار هدی فایده نداشت. 📖این آخرین خواسته ایوب از من بود و می‌خواستم هر طور هست انجامش دهم. #سوم_ایوب، روز پدر بود. دلم می‌خواست برایش هدیه بخرم🎁 جبران آخرین روز مادری که زنده بود. نمی‌توانست از رخت خواب بلند شود. پول داده بود به محمدحسین و هدی، سفارش کرده بود برای من ظرف های کریستال بخرند. 📖صدای نوار قرآن 📼 را بلند تر کردم. به خواب فامیل آمده بود و گفته بود: به شهلا بگویید بیشتر برایم قرآن بگذارد. قاب عکس ایوب را از روی تاقچه برداشتم و به سینه ام فشار دادم، آه کشیدم +آخر کی اسم تو را ایوب گذاشت؟ 📖قاب را می‌گیرم جلوی صورتم به چشم هایش نگاه میکنم +میدانی؟ تقصیر همان است که تو  اینقدر سختی کشیدی. اگر هم اسم یک آدم بی درد و پولدار بودی، من هم نمی‌شدم زن یک آدم صبور سختی کش. اگر ایوب بود به این حرفهایم می‌خندید مثل توی عکس که چین افتاده زیر چشم هایش😄 📖روی صورتش دست می‌کشم +یک عمر من به حرف هایت گوش دادم، حالا تو باید ساکت بنشینی و گوش بدهی چه می‌گویم . از همین چند روز آنقدر حرف دارم از خودم؛ از بچه ها محمدحسین داغان شده😔 📖ده روز از مدرسه اش مرخصی گرفتم و حالا فرستادمش شمال، هر شب از خواب می‌پرد ، صدایت می‌کند . خودش را می‌زند و لباسش را پاره می‌کند . محمدحسن خیلی کوچک است. اما خیلی خوب می‌فهمد که نیستی تا روی پاهایت بنشیند و با تو بازی کند. هدی هم که شروع کرده هرشب برایت نامه می‌نويسد 📝 مثل خودت حرف هایش را با نوشتن راحت تر می‌زند . 📖اشک هایم را پاک می‌کنم و به ایوب چشم غره می‌روم +چند تا نامه💌 جدید پیدا کرده ام، قایمشان کرده بودی؟ رویت نمی‌شد بدهی دستم؟ ولی خواندمشان نوشتی: تا آخرین طلوع و غروب خورشید حیات، چشمانم جست و جوگر و دستانم نیازمند دستان تو خواهد بود. برای این همه عظمت، نمی‌دانم چه بگویم فقط زبانم به یک حقیقت می‌چرخد و آن این که همیشه همسفر من باشی خدا نگهدارت، همسفر تو ایوب♥️ 📖قاب را می‌بوسم و می‌گذارم روی تاقچه ... 🖋 #ادامه_دارد... 📝 #زینب_عزیزمحمدی 🌹🍃🌹🍃