#امام_حسین #شب_جمعه_شب_زیارتی_ارباب روز ازل که قصه ی عشق تو پا گرفت دل خون‌شد و بهانه ی کرببلا گرفت نان حلال و شیر پر از اشک مادرم این گونه بود در دلم این عشق جا گرفت یک قطره اشک موجب دریای رحمت است وقتی که دل ز ماتم خون خدا گرفت اعجاز میکند به خدا ذکر یا حسین هر جا که عاشق تو به یادت نوا گرفت «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» نزدیک شد محرم و باید عزا گرفت با اذن مادر تو سیه پوش می شوم این مهر مادری است که دست مرا گرفت یاد تمام پیر غلامان به خیر باد این روضه ها به همت آنان بقا گرفت شد موسفید هر که در خانه ی شما امضای نوکری ز شه لافتی گرفت سر میزند به رسم وفا شاه تشنه لب هر جا که رنگ روضه و‌اشک و بکا گرفت پروانه های گلشن هیئت ملائکند وقتی ز شمع یاد شهیدان صفا گرفت ای لاله ی خزان شده از زخم تیغ ها باید سراغ آن سر و تن را جدا گرفت پشت زمین ز پیکر بر خاک تو شکست قلب زمان از آن سر بر نیزه ها گرفت سعید نسیمی

#امام_حسین #شب_جمعه_شب_زیارتی_ارباب چه اضطراب و چه باکى ز آفتاب قيامت که زير سايه اين خيمه کرده ايم اقامت شفيع گريه کنانش ائمه اند يکايک به اين دليل که جمع است در حسين امامت کسى که آه ندارد چه سود آه خجالت کسى که اشک ندارد چه سود اشک ندامت چه نعمتی است نشستن میان مجلس روضه که جبرییل در آنجا فکنده رحل اقامت کسى که بارعلم را به شانه اش نکشيده ست بعيد نيست بميرد به زير بار ملامت کسى که در پى کار حسين نيست, محال است که پشت سر بگذارد صراط را به سلامت ""کسی که اسم حسین را شنید و اشک نبارید ز دوستی چه نشانی زشیعگی چه علامت کسی که در کفنش تربت حسین نباشد چه خاک بر سر خود میکند به روز قیامت کسی که قبر حسین را ندید و رفت زدنیا به نزد فاطمه ریزد زدیده اشک ندامت"" به روزحشر که جمله فقير وکاسه بدستند خدا به زائر تو ميدهد مقام زعامت غبار خاک عزاى تو را که بر سر ما شد برابرش نکنم با هزار تاج کرامت چه نابجاست به وصف شهادت تو شهادت چه نارواست به وصف شهامت تو شهامت پس از قیامت عظمای تو به دشت غریبی خدا قيامت خود را سند زده ست به نامت علی اکبر لطیفیان

#امام_حسین #شب_جمعه_شب_زیارتی_ارباب کفاف داد اگر عمر من به ماتم تو دعا بکن که بمیرم به زیر پرچم تو بهشت را وسط سینه تو می یابد کسی که در همه عمرش شده ست آدم تو به سوز دل به دلم چای این حسینیه گفت که دم به دم نفسش زنده است از دم تو حدیث چشم ترم در عزات این گونه است گیاه خشک که وابسته شد به شبنم تو چه می توان بنویسد بشر ز نام تو چون غدیر رفته به قربان اسم اعظم تو ربیع الاول و ثانی، رجب و شعبانم همه فدایی یک روز از محرم تو چه خوش شبیه پدربذل و بخششی داری به دست دیگری افتاده است خاتم تو خوشا اصابت سر بر اصالت محمل خوشا که سر زند از خواهر مکرم تو مصیبت همه اولیا یکی است ولی امان ز ماتم تو، الامان ز ماتم تو پیمان طالبی

#امام_حسین_علیه_السلام #اول_مجلسی #شب_جمعه #غزل عشاق اگر مکاشفه مو به مو کنند اول قدم ز آینه باید وضو کنند در شوره زار نیز گهی می‌دمد گُلی شاید تو را به دیده ی من جستجو کنند سنگ دل شکسته چه کم دارد از عقیق گر هر دو را به حلقه‌ی انگشت او کنند جز ما که اشکمان دم مشک است دائما مردم کجا به آب مضافی وضو کنند گویند حرف می‌برد از من به یار من باید مرا به باد صبا روبرو کنند ما چون خبر دهان به دهان داغ می شویم "روزی که خاک تربت ما را سبو کنند" جا دارد از فرات شفاعت کنیم نیز ما را اگر برای تو بی آبرو کنند #محمد_سهرابی

#امام_حسین_علیه_السلام #شب_جمعه #مناجات #غزل چشم اگر امسال را هم آبروداری کند گریه می‌خواهد مرا از هرچه خود عاری کند هر کسی اینجا هنر کرده است با اشک آمده است کاش پلک از این هنرها پرده‌برداری کند بین دل با داغ او عقد اخوت بسته‌اند در ازل، آری، خدا این خطبه را جاری کند نوحه‌خوان در روضه می‌خواند به استمداد اشک بانگ "هل من ناصر" است این، کیست تا یاری کند؟ می‌روم تا کربلا، آنجا که مردی آمده است پای عهدش تا نفس دارد وفاداری کند رود می‌افتد به پایش تا به هر قیمت شده قطره‌ای از خویش را در جان او جاری کند آب اگر مهریه‌ی زهراست پس هر طور هست باید از مهریه‌ی زهرا نگهداری کند بیشتر از ضربت شمشیر، یک سوراخ مشک می‌تواند زخم را بر پیکرش کاری کند می‌روم قدری جلو، آن‌جا که یک سر روی نی بی‌محابا قد علم کرده است سرداری کند آن‌که تعلیم تکلم کرد بر عیسای طفل می‌تواند پس سر ِ بر نیزه را قاری کند باز می‌آیم به خود، آن‌جا که در من یک نفر گوشه‌ای کز کرده، می‌خواهد فقط زاری کند چشم کارش گریه در سوگ "حسین بن علی" است کور بادا چشم اگر از گریه خودداری کند #علی_فردوسی

#حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #اسارت #ورود_به_شام #کوفه #غزل تو نیستیّ و فراق مدام را چه کنم؟ جفای این همه صیاد و دام را چه کنم؟ فراق و گریه و زخم و غم عزیزانم بگو که گریه کنم من کدام را؟ چه کنم؟ به من گذشت هر آنچه میان کوفه گذشت ولی عزیز دلم شهر شام را چه کنم؟ اگر مرا ببرند از میان جمعیت غیور من تو بگو ازدحام را چه کنم؟ به کودکان تو با جان و دل حواسم هست بگو جسارتِ از روی بام را چه کنم؟ به سنگ کینه گل از روی شاخه اش افتاد زنان بی ادب و بی مرام را چه کنم؟ حریم اهل حرم را شکست اهریمن دلِ شکسته زِ بزم حرام را چه کنم؟ خدا کند که میان خرابه جان بدهم ولی رسالت نیمه تمام را چه کنم؟ #مجتبی_شکریان

#حضرت_زینب #مصائب_شام نه روز عید صیام و نه عید قربان است چه روی داده که شام این همه چراغان است زنان شام همه می زنند و می رقصند به هر که می نگرم سخت شاد و خندان است چه روی داده که در دست شامیان سنگ است مگر سه ساله ی زهرا به شام مهمان است میان هلهله ها هیجده سر است به نی به هر سری نگرم مثل ماهِ تابان است سری به نوک سنان می خورد لبش بر هم عیان زحنجر خشکش صدای قرآن است نقاب بانویی از گرد و خاک و خون سر است حجاب دخترکی گیسوی پریشان است سوار ناقه جوانی است در غل و زنجیر که چشم سلسله بر ساق پاش گریان است دلا در آتش غم همچو آفتاب بسوز که سایبان اسیران سر شهیدان است تن ضعیف و غل و داغ و گردن مجروح خدای رحم کند آفتاب، سوزان است هنوز بر لبش آثار تشنه گی پیداست هنوز آب به او، او به آب عطشان است سر حسین به بالای نیزه قرآن خواند یکی نگفت که این سر سرِ مسلمان است حرامیان ستم پیشه کعب نی نزنید به کودکی که تنش مثل بید لرزان است ز دست دختر زهرا طناب باز کنید که او بر این اسرا یاور و نگهبان است زسیل اشک جهان را خراب کن "میثم" که جای گنج الهی به شام ویران است 🔸شاعر: #استاد_غلامرضا_سازگار ____________________________

 #حضرت_زینب #مصائب_شام زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت اهل عالم را ز کار خویش حیران کرد و رفت از زمین کربلا تا کوفه و شام خراب هر کجا بنهاد پا فتحی نمایان کرد و رفت با لسان مرتضی از ماجرای نینوا خطبه ی جانسوز اندر کوفه عنوان کرد و رفت با کلام جان فزا اثبات دین حق نمود عالمی را دوستدار اهل ایمان کرد و رفت بر فراز نی چو آن قرآن ناطق را بدید با عمل آن بی قرین، تفسیر قرآن کرد و رفت در دیار شام بر پا کرد از نو انقلاب سنگر اهل ستم را سست بنیان کرد و رفت خطبه ی قرّا، بیان فرمود در کاخ یزید کاخ استبداد را از ریشه ویران کرد و رفت  شام، غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود وقت رفتن شام را شام غربان کرد و رفت زین خطب اتمام حجت کرد بر کافر دلان کافران را مستحقّ نار و نیران کرد و رفت از کلام حق پسندش شد حقیقت آشکار اهل حق را شامل الطاف یزدان کرد و رفت شام غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود وقت رفتن شام را شام غریبان کرد و رفت دخت شه را بعد مردن در خرابه جاى داد گنج را در گوشه ویرانه پنهان کرد و رفت ز آتش دل بر مزار دختر سلطان دین در وداع آخرین شمعى فروزان کرد و رفت با غم دل چون که مى شد وارد بیت الحزن «سروىِ» دل خسته را محزون و نالان کرد و رفت 🔸شاعر: #مرحوم_حسن_سروی ____________________________

#حضرت_زینب #مصائب_شام خون دل بنشسته بر آئینه ها شد نمایان عقده ها در سینه ها بر تسلای دل آل علی شام شد آراسته با کینه ها شامیان چون بد نهادی می کنند از علی با طعنه یادی می کنند تا بسوزانند قلب فاطمه پیش زینب رقص شادی می کنند سنگ بر قاریِ قرآن می زنند گاه بر روی یتیمان می زنند گر چه گل ها زخمی و پژمرده اند باز هم لطمه به آنان می زنند طعنه بر مظلوم بی یاور چرا جنگ با مولای بی لشگر چرا روی بام آتش چرا آورده اند بر اسیر آتش زدن دیگر چرا 🔸شاعر: #جواد_حیدری ____________________________

#حضرت_زینب #مصائب_شام #دوبیتی_و_رباعی تو که آرام بخش این قلوبی خبر از حال من داری به خوبی جواب اشک های زینب تو شده در شام رقص و پایکوبی شده زخم دل من سخت کاری که از دستم نیامد هیچ کاری به پیش چشم من در بارش سنگ چه تکریمی شد از لب های قاری چرا از ظلم بی اندازه ی شهر نمی پاشد ز هم شیرازه ی شهر دل هفت آسمان را غرق خون کرد سر خورشید بر دروازه ی شهر 🔸شاعر: #یوسف_رحیمی ____________________________

#حضرت_زینب #مصائب_شام اسرار نهان را سر بازار كشیدند آتش به دل عترت اطهار كشیدند دروازۀ ساعات كه در شأن حرم نیست ناموس خدا را سوی انظار كشیدند بازار یهود آبروی اهل حرم رفت از پیرهن پارۀ ما كار كشیدند با سوت و كف و هلهله و رقص و جسارت دردِ دل ما را همه جا جار كشیدند تا خواست، تماشایی مان كرد ستمگر با   بی ادبی در بر حضّار كشیدند ای كاش كه چون كوفه غم سیلی مان بود ما را به سوی مجلس كفار كشیدند ای كاش فقط سنگ به سرها زده بودند بر گریۀ ما قهقهه بسیار كشیدند هر بار كه بی عاری شان خنده بما زد زخمی به دل حیدر كرار كشیدند ای سهل بگو از صدقه سوخت دل ما خون از جگر احمد مختار كشیدند از مردمشان هیزتر اینجا خودشانند خون بود كه از چشم علمدار كشیدند با این كه خدا، حافظ ناموس خودش بود با حرف كنیزی به جگر خار كشیدند از مجلس بیگانه به ویرانه كه بردند فریاد سر عصمت دادار كشیدند ما را پس از آن بزم شراب اشك نمانده بس چوب به لب های گهر بار كشیدند با رأس بریده سخن این بود دمادم یك آیه بخوان ،كار به اغیار كشیدند این شام بلا لكّۀ ننگی است به تاریخ اسرار نهان را سر بازار كشیدند 🔸شاعر: #محمود_ژولیده

#حضرت_زینب #مصائب_شام سلام حُسنِ زمین و زمان...سلام حسین سَرت سلامت و ماهِ رُخت تمام حسین چقدر دور سَرت آفتاب میگردد ستاره ها همه محوِ تو  صبح و شام... حسین! تو سروری و عجب نیست پیشِ پای سَرت *بِایستند درختان به احترام حسین سَرت به نیزه بلند است در برابرِ من... چنان بلند که شد رَشکِ خاص و عام حسین اسارتِ سَر و داغِ فراق و از طرفی غمِ اهانتِ پسکوچه های شام  حسین! دلم که تنگ تر از دستِ مردمانِ شب است، شکسته مثل سَرت بین ازدحام، حسین خدا اگر بپذیرد، قشنگ خواهد شد هرآنچه بر سَرم آمد در این قیام ،حسین! **"سَرم خوشست و به بانگِ بلند میگویم": همیشه درد، حسین است و التیام،حسین 🔸شاعر: #عارفه_دهقانی