🌙مهمانی اجباری ترکیبی از محبت و عظمت خدا است‼ ♦️خدایی که همیشه منتظر می شد تا ما خود به سوی او برویم دیگر در این ماه منتظر اراده و اقدام بندهای خود نشده و با وجوب تکوینی رمضان ،انگار ناز خود را کم کرده و دست همه را گرفته و بر سر سفره رحمتش آورده است. ♦️البته خداوند بزرگی کرده است و بزرگان با کوچکترها از این گونه رفتارها بسیار دارند.درست است که ما در دنیای معاصر رابطه بزرگتر با کوچکتر را کمتر دیده ایم و یا اگر هم شنیده ایم،به دلیل اینکه ما آدمها چون باهم مساوی هستیم،این گونه رابطه ها از سر ظلم و تعدی بوده است لذا به دلمان ننشسته، اما از بزرگترها نه تنها چنین رفتارهایی برای محبت کردن به کوچکترها شور نیست بلکه بسیار شیرین هم هست. ♦️ مهمانی اجباری ترکیبی از محبت و عظمت خداوند متعال است که نسبت به بندگان خود روا داشته است خدا به قدر کافی به ما آزادی و اختیار برای خوب شدن داده است و ما هم به اندازه کافی خراب کرده ایم که دیگر وقت آن شده باشد بپذیریم خدا ما را قدمی به سوی خود بکشاند، هرچند کمی بعد دوباره رها می کند. ♦️اگر کسی فکر می‌کند که بهتر بود این مهمانی اختیاری باشد هنگام وداع با رمضان بیاید و جلوی اشک😢 و آه روزه‌داران و مهمانان اجباری خدا را بگیرد با این همه تشکر مهمانان از میزبان چه خواهد کرد؟! ♦️این طور نیست که همه جا اجبار زیبا و زیبنده نباشد. در زندگی ما آدم ها هم گاهی در اوج محبت اجبار زیباست. از این گونه رفتارها در ارتباط بین مادران و کودکان بسیار می شود دید. ♦️البته اگر بخواهیم دقیق‌تر پاسخ دهیم باید به حقیقت رابطه مولا با عبد نگاه کنیم و ببینیم آن چه از مولا برای عبد بسیار دلنشین است چیست؟ آیا یک عبد از مولای خود همان انتظاری داری را دارد که از دوست خود دارد؟هرچند مولا او را هم بسیار دوست داشته باشد.نباید خوب و با محبت رفتار کردن را همه جا یکسان ببینیم و بخواهیم!! #شهر_خدا ❣ 🌼✨🌼✨🌼✨🌼 @sayedebrahim

💞 هَشتَک های کانال "سَیِد اِبراهیم" 💞 🌹🌹____________♡___________🌹🌹 درباره سید ابراهیم: #معرفی_شهید👮‍♂ سلام بر شهیدان: #زیارت_نامه📖 خاطرات شهید: #خاطرات_شهید✍ کتاب صوتی خاطرات شهید #قراربی‌قرار😢 تصاویر شهید:#دلتنگی_شهدایی😭 صوت شهید:#نوای_ملکوت🎶 رمان های واقعی ( نوشته شهید مدافع حرم) : راه خود سازی: #داستان_ادامه_دار_نسل_سوخته📔 شهید علی حسینی به روایت همسر: #بدون_تو_هرگز 💞 دختر مسیحی که مسلمان شد:😳 #همه_زندگی_من پسر وهابی که به عنایت امام رضا شیعه شد😊 : #جنگ‌_با_دشمنان_خدا ازدواج دختری مسیحی با پسر مسلمان: #عاشقانه_ای_برای_تو❤️ سیاه پوستی که با راه امام خمینی آشنا شد: #سرزمین_زیبای_من مسیحی ای که برای یافتن امام زمان به جمکران آمد:😢#مردی_در_آیینه تلنگر: #تلنگرانه🤩 خندوانه: #خندوانه_شهدایی😅 چراغ راه : #حدیث💡 کلام حق: #آیه_گرافی🖋 امام من: #امامانه😍 دلنوشته:#دلانه♡ پروفایل: #پروفایل🤩 راهی که رفتیم: #قدم👞 کلام بزرگان: #عارفانه❤️ تم شهید : #تم_رفیق_شهید☺️ کتاب خوب😇:#نذر_کتاب ویدیو : #کلیپ📽‌‌ ماهـِ میهمانیــ🌙:#شهر_خدا اینمـ لینکِ ناشناسمون😍 https://harfeto.timefriend.net/838897063 🍃🍃🌸🌸🍃🍃 @sayedebrahim 🌸🌸🍃🍃🌸🌸

🌙نمایش رابطه ی عبد و مولا حقیقت ضیافت رمضان 😇 🔸️آنچه از مولا برازنده است امر است و جبر، و آنچه برای عبد زیبنده است بیخودی و بی اختیاری است. مولا وقتی با عبد خود مشورت نمی کند و او را مختار نمی‌گذارد و با او آمرانه به امر تکوینی و تشریعی برخورد می‌کند، ولایت و سرپرستی خود را تجلی داده است و برای ابد چه لحظه ای ناب تر و از رویت تجلی این ولایت؟! حتی آن لحظه هایی که مولا عبد را از اسارت اوامر تکوینی و تشریحی خود آزاد می‌گذارد، عبد آن لحظات را به عشق رسیدن به لحظه های اسارت بردباری و تحمل می کند. 🔸️ تازه یک عبد سعی می‌کند تمام فرصت های اختیاری خود را هم به اجبار مولایش تشبه یابد و به همین دلیل این قدر اهل طاعت است و معصیت نمی‌کند و مدام به دنبال تشخیص تکلیف است. آنان که مزه اطاعت را چشیده اند شیرینی همه این مطالب را در وجود خود دیده اند. 🔸️وجوب روزه یک امر تشریعی است که بازهم تجلی خدایی کردن خداست. اگرچه در ضرورت‌های تکوینی مابی اختیار تریم و امکان تمرد تنها در عوامل تشریعی وجود دارد،ولی به دلیل همین قرابت که میبینید امر واجب از اوامر مستحبی بسیار با فضیلت تر و دلنشین تر است و الا شما می‌توانید تمام سال را روزه بگیرید اما چرا صفای رمضان را ندارد؟! 🔸️در واقع خدا به امر واجب تکوینی و تشریعی رمضان و روزه ما را مهمان کرده است و از ما با الوهیت خود پذیرایی می‌کند. چه ضیافتی از این بالاتر !!و برای آن که معلوم شود این یک ضیافت خدایی است برای بندگانی که از او همین را می‌خواهند امر به روزه کرده است تا در این امر خود. خلاف طبع و نیاز عادی انسان ها فرمان داده باشد. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟 @sayedebrahim

🌙خُب، رمضان که با این همه حسن و زیبایی ما را مهمان خدا کرده است و خداوند متعال را میزبان ما قرار داده است، حالا چه احساسی نسبت به آن باید داشته باشیم؟! با چه دلی باید به سوی رمضان برویم؟! 🔸️ با توجه به آن همه وعده های خوب الهی ،آیا تنها با شوق و شادی باید به سوی رمضان گام برداریم؟ یا خوف و هراس هم در این میانه جایی برای خود دارند؟! تردیدی نیست که شوق لذت بار یافتن به چنین مهمانی کریمانه ای اولین چیزی است که به خاطر خطور می‌کند. ولی همیشه اگر در کنارشوق ، جایی برای خوف هم باشد، خوب خود را از اول نشان می دهد و می گوید اول خیال خودت را از من راحت کن، بعد از آن به دنبال شوق خود شتاب کن و خوب می دانید که از دل شوق، خوف بر می خیزد و به شوقِ اشتیاق است که باید از عوامل خوف ترسید و با آن عاقلانه برخورد کرد. 🔸️اگر حضور در محضر میزبان را در این ضیافت باور کرده باشیم و عظمت خدای رمضان را نیز دریافته باشیم ،بی‌شک در کنار هوس ضیافت، هراس از بی ادبی نسبت به این بارگاه با شکوه هم به دلمان راه می‌یابد و حتی قبل از خیز برداشتن برای حضور در این بار عام، خوف ظهور آن همه عظمت در برابر وجود ناچیز ما، در جان مان جاری می شود. 🔸️ مگر امام سجاد علیه السلام در مناجات خود هنگام وداع با ماه رمضان نمی فرمودند:" ای ماه رمضان تو چقدر در قلب مومنان با هیبت بودی!!" این هیبت از کجاست؟! طبیعی است این هیبت یا ناشی از تقرب به محضر ربوبی است و یا نشات گرفته از اهمیت رعایت آداب و به جا آوردن به جای اعمال مهم ماه رمضان است تابه ساحت مقدس پروردگار یا به ساحت قدسی ضیافت کریمانه اش بی ادبی نشده باشد. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim

🌙راحت نبودن،طبیعت یک مهمانی...‼ 🔸️وقتی رسول خدا (ص)به جابر بن عبدالله درباره برکات ماه رمضان همراه با شروط و آداب آن می‌فرمایند:" ای جابر این ماه رمضان است که بر ما وارد شده هر که روزهایش را روزبه دارد و ساعتی از شب رابه مناجات برخیزد و شکم و شهوت خود را از حرام حفظ کند و زبانش را از زشتی ها باز دارد با خارج شدن از این ماه از گناهانش هم خارج (منفک) می شود." 🔸️جابر از ثمرات و وعده های شیرین ماه رمضان خوشحال می شود و می گوید:" یا رسول الله چه کلام زیبایی فرمودی!!" به بشارتهای رمضان اشاره می کند ،ولی رسول خدا صلی الله می فرمایند:" ای جابر چقدر این شروط سخت است!!" در واقع به سختی های رعایت آداب رمضان تصریح می‌فرمایند و می‌خواهند توجه جابر را به حساسیت و اهمیت رمضان جلب کنند. واضح است که رسول خدا(ص)از پیروان خوب خود می خواهند که پیش از آن که در لذت بردن از برکات رمضان غرق شوند، نگران دقت در رعایت آداب رمضان شوند. 🔸️البته باید از تعبیر ضیافت متوجه برخی وجوه صعوبت و سختی ماه رمضان شده باشیم، چون انسان در ضیافت هرچند پر موهبت هم باشد نمی تواند به راحتی خانه خودش باشد و به دلیل مودب بودن نسبت به وقتی که در خانه خودش قرار دارد، معذب تر است. آدم در مهمانی هر چند به او خوش بگذرد نمی‌تواند هر رفتاری که دلش می‌خواهد انجام دهد و بسته به درجه اهمیت و ابهت مهمانی، بیش از آنکه به فکر راحتی خود باشد در اندیشه بهره‌برداری است. 🔸️ مگر رمضان یک فرصت طلایی نیست ؟!مگر ما به شدت به آن مشتاق و محتاج نیستیم ؟!پس باید از خود خوفناک باشیم که مبادا این فرصت از ما فرار کند و ما در آن قرار نیابیم. هر چقدر این ضیافت عزیز تر باشد، نگرانی ما از ضایع شدن آن بیشتر خواهد بود و دلشوره ها ما را به پرسش های بی پایان وا می دارند: آیا بهره ما از این ماه بهترین خواهد بود؟!مبادا در این ماه مبارک رمضان جزء کسانی باشیم که از روزه چیزی جز گرسنگی عایدمان شود!! آیا نیازهای فراوان ما در این ماه برآورده خواهد شد؟! و سوال های فراوانی از این قبیل که تنها برای انسان های بلند همت و مشتاق پدید می آید. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim

💛💗💛💗💛💗💛💗 🔻آدم ها حسابی علاقه‌مندند هر کاری را به درستی انجام دهند. دوست ندارند اگر اثری خلق می‌کنند ناقص و پر عیب باشد.رمضان هر سال هم، اثری است که ما از خود در عالم هستی به جای می‌گذاریم و حتی این اثر را در روز قیامت ملاقات خواهیم کرد .رمضان سال های بعد هم،اگر به خوبی برگزار شوند جبران کاستی های این رمضان را نخواهند کرد هر کدام تابلوی مستقلی خواهند بود. نگرانی از این که مبادا این رمضان به خوبی برگزار نشود، پیش اینجور آدمها رسم رایج نیست و حداقل عاملی است که در کنار شوق، یک نوع نگرانی هم در ایشان ایجاد می نماید. 🔻دوم اینکه اگر رمضان اوج خوب بودن ماست و ما معمولاً در غیر رمضان وضعیتی بهتر از رمضان پیدا نمی‌کنیم و هر نمره ای در رمضان دریافت می کنیم، در غیر رمضان کمتر از آن را خواهیم گرفت .اینکه مبادا سقف پروازی ما پایین بیاید و آدمیت ما کم باشد، که یقیناً با بلند نظری و همت والا منافات دارد.این دومین موردی است که شدیداً عامل نگرانی آدم هایی که بلند همت اند و فرومایه نیستند خواهد بود. 🔻سوم هر چه نوع رمضان نزد علاقه‌مندان به خدا مقدس تر و عزیزتر باشد، هم آنقدر اهمیت رعایت حرمتش و قدردانی از نعمت هایش عامل نگرانی آنها خواهد بود. البته معلوم است هر یک از این نگرانی ها طعم و مزه ی خاص خود را دارد و برخی از این نگرانی ها مانند همین مورد اساساً تلخ و تنفر برانگیز نیستند و اتفاقاً بسیار دلنشین و شیرین هم از آب در می آیند. مانند عاشقی که در مورد نگهداری هدیه معشوق خود نگران باشد که مبادا صدمه ای ببیند و به سختی از آن مواظبت می کند. 🔻چهارم، بناست ما در ماه رمضان بخشیده شویم و این بخشودگی آنقدر مهم است که فرستاده خدا(ص) فرموده اند:" شقی و بدبخت آن کسی است که در این ماه با عظمت از مغفرت خدا بی‌نصیب ماند❗" آیا همین نگران کننده نیست که مبادا بخشیده نشویم و بدی هایمان مورد عفو و اغماض قرار نگیرند و ما با همان بدی ها از رمضان خارج شویم ؟!دیگر کجا آن پلیدی هایی که با زمزم رمضان شسته نشده‌اند پاک خواهند شد؟! 🔻پنجم، اگر قرار است ماه رمضان ماه عبادت ما باشد و بناست طاعات ما در این ماه به بارگاه حضرت دوست و محضر باری تعالی عرضه شوند، آیا عظمت و ابهت مقام ربوبی عامل نگرانی از کمی قیمت اعمال بندگان نخواهد بود؟! آیا نگرانی قبولی عمل به دلیل علوّ مرتبط حضرت حق دل بندگان را همیشه نمی لرزاند؟ #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟 @sayedebrahim

🌙چرا بعضی ها نگران قبولی اعمالشان نیستند؟ 🔻بعضی ها وقتی که به عبادات می رسند مثلاً نماز می خوانند دیگر اصلاً نگرانی ندارند که آیا این نماز مورد پسند خدا واقع خواهد شد یا نه؟!روزه ی این رمضان مورد پسند قرار خواهد گرفت یا نه؟! در حالی که برای بسیاری از امور دیگر زندگی این گونه نگرانی ها را دارند.خیلی ببخشید انگار از خدا طلبکارند و حرف زور شنیده اند که مجبور به این عبادات شده‌اند و همین مقدار ناچیز را هم از سر آنها که دستور داده‌اند زیاد می دانند!! نمی دانند خدا اول به حس بندگان خود نگاه می‌کند و اگر کسی نگران قبولی عملش نباشد، گویی دارد اعمالش را با کراهت انجام می‌دهد. دیگر چنین اعمالی نزد خدا چه ارزشی دارد؟! 🔻 خدایی که قبل از عمل و بعد از عمل و در متن عمل، خودِ بنده اش و اقبالِ او و دلِ عاشق او را می خواهد ، وقتی بنده اش را ببیند که عباداتش را با بی اعتنایی به سوی خدا رها می کند و نگران رسیدن آنها به مقصود و قبولی آنها در نزد معبود نیست، دیگر این عبادات چه ارزشی پیش خدا خواهند داشت؟! اینجاست که بعضی ها از روزه رمضان چیزی جز یک ماه گرسنگی و تشنگی عایدشان نمی شود. 🔻مثل اجیری که به او زور گفته اند و او را به بیل زدن وادار کرده اند.بعد از بیل زدن به چشم صاحبکار نگاه نمی کند که رضایت او را ببیند ؛به دست او نگاه نمی کند که اجر خود را بگیرد.و اگر هم انتظار عجر نداشته باشد و صاحب کار خود را این قدر ظالم بداند که نخواهد به اجرت بدهد، بیل را مقابل پای او پرت می‌کند و می‌رود. می دانید امثال ما چه موقع نگران نتیجه اعمالمان نیستیم و نگران نمی شویم که آیا عملمان مورد پسند قرار گرفت یا نه؟! 🔻اگر یک فقیر ژنده پوشی در خانه ما بیاید و بخواهیم به او غذایی بدهیم معمولاً اگر شخصیت آن فقیر برایمان اهمیت چندانی نداشته و چیزی که می خواهیم بدهیم از اضافات خانه باشد، دیگر برایمان فرقی نمی‌کند ظرفی که می دهیم یا غذاهایی که در آن می دهیم چه ارزشی داشته باشد. آیا مورد پسند او قرار خواهد گرفت یا نه؟ مخصوصاً اگر انتظار بازگشت ظرف‌غذا را هم نداشته باشیم. ما اینجا نگران مورد پسند واقع شدن اعمال خود نیستیم بلکه می خواهیم یک چیزی به او بدهیم و او را از در خانه رد کنیم. 🔻 بی شک بیرون آمدن از این دل نگرانی ها و شمار دیگری که در این شمارش نیامد ،جز با مدد پروردگار عالم مقدور نیست همچنان که ورود به وادی خوف نیز جز در اثر معرفت و محبت و معبود میسور نمی باشد. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim

🌙شیرینی های ورود 😇 🔻حلول ماه مبارک رمضان و ورود به ضیافت خدای رحمان طبیعتاً جدای از اشتیاق، از یک حلاوت و شیرینی بسیار آشکاری نیز برخوردار است. گویا این ماه مبارک خود به خود یک حالت معنوی و حلاوت عبادی خاصی را به انسان عنایت می کند که خیلی باید قدر آن را دانست و در مقام قدر دانی هم ابتدا باید کار بسیار ساده‌ای انجام بدهیم؛ باید فراغتی ایجاد کنیم تا از این شروع شیرین ، بیشترین لذت را ببریم. باید تا می توانیم در این حظ معنوی غرق شویم و با استفاده از این فرصت ،بهترین خاطرات را برای خود و اطرافیانمان خلق کنیم .که در مواقع نبود چنین موقعیتی، این تجربه به یادماندنی بتواند ما را به لحظه های ناب معنوی بازگرداند و باب بازگشت ما به سوی خدا باشد. که اساساً یکی از عوامل شیرینی خاص رمضان ،همان خاطراتی هستند که از دوران های دوره گذشته برایمان به جا مانده است.تکرار آوای خوش ربنایی که همه ساله هنگام افطار می شنویم و تداعی کننده خاطرات شیرین سال های گذشته است ،یکی از همین دست نشانه هایی است که در فرصت زیبای حلول رمضان برای خودمان قرار داد کرده‌ایم و البته بهره ی کمی هم به ما نمی رساند. 🔻یکی از دلایل بسیار ساده ی این حلاوت،تازگی ماه رمضان است که فی نفسه خودش یک شادابی و طراوتی را در انسان ایجاد می کند.مثل نماز های یومیه ی ما نیست که به دلیل تکراری بودن، برایمان ملال آور می شود و حالت عادی پیدا می کند .هرچند این کم است که بخواهیم صرفا به خاطر تازگی و از راه رسید گی رمضان به آن علاقه داشته باشیم و از حضور آن لذت ببریم، اما بد نیست. باید قدر این حداقل ها را بدانیم تا از حداکثر ها، باز نمانیم . 🔻"همیشه با خدا رفیق بودن"برای خیلی از ماها که از معرفت کافی برخوردار نیستیم و دل از علایق دنیا نشسته‌ایم ،سخت است .اما تجدید عهد و آشتی ،مانند لحظات خوش آشنایی همیشه شیرین و دلچسب بوده است. 🔻از این دوران تازگی باید به عنوان یک سرمایه استفاده کرد نه برای آینده دور، که برای اواسط رمضان ،که احیاناً این تازگی رنگ خودش را از دست میدهد .باید در همان اوایل رمضان با برنامه ریزی های خاص عبادی برای اوقات ماه و اقدام به عبادات ویژه رمضان با استفاده از انرژی آغازی و تغییر برنامه‌های عادی،بهترین بهره ها را از این فرصت طراوت اولیه بر گرفت. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim

🌙احساس نیاز به تقرب 🔻دلیل دیگر شیرینی ورود به ماه عزیز رمضان، احساس نیاز به تقرب است. که تازه هنگامی که کمی تقوا حاصل می شود، قابل درک است و تازه انسان می فهمد که چقدر فراق خدا تلخ بوده است و این احساس گرمی محبت خدا و رحمت الهی است، که بخاطر اوج سردی غفلت از او، در آغاز به سهولت درک می‌شود و تازه آدم می‌فهمد بیرون از آغوش گرم محبت او ،چه قدر سرد و بی روح بوده است . 🔻انگار ما آدمها، بیرون از رمضان کم کم به بی خدایی و یا دوری از او عادت می کنیم و یا لااقل دیگر این همه نزدیکی به خدا را نیاز نمی‌کنیم. اما تا قدم در شهر خوب خدا می گذاریم، یادمان می آید که چقدر ما به این همه محبت او محتاج بودیم. 🔻 البته مانند کودک بازیگوشی هستیم که اگر چه در نبود مادر سرگرم بازی بوده است، ولی تا مادر را می بیند تازه به یاد نیازش به نوازش های او می‌افتد و اشک ریزان به آغوش مادر می شتابد. اما اندکی بعد از آرامش یافتن در گرمای مهر مادری، به اطراف چشم می چرخاند و به دنبال وسیله تازه‌ای برای بازی می گردد و از دامن پر محبت مادر ،به سوی اسباب بازی های بی ارزش می رود که ذره ای نمی ارزند و فراموش می‌کند که همین چند لحظه پیش، با گریه از آنها به سوی مادر فرار کرده بود. 🔻با این تفاوت که کودک، در روند رشد خود به آن بازی‌ها نیاز دارد و غفلت از مهر مادر، کار را برای مادر هم آسان می‌کند. اما ما در کمال بلاهت هم می توانیم بفهمیم که هرلحظه به مهر پروردگار محتاجیم و قصه به یک مهمانی نباید ختم شود و هیچ غفلتی از نوازش های او، برای ما مفید نیست و هر بازی که ما را از او جدا کند، بازی خطرناک و نابود کننده ای است که باید ضرر آن جدی گرفته شود. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim

🌙جشن اولیاء خدا؛فرصتی برای پاسخ به نیاز های بی پایانشان....😇 🔻متاسفانه بعضی‌ها فقط، بعد از یک فراق طولانی می توانند احساس خوبی نسبت به دیدار آشنایان قدیم پیدا کند. بر عکس آدم های با صفا خیلی زود، دلشان برای رفیقشان تنگ می‌شود. بعضی ها‌ تا مدت زیادی از دوران قهر نگذرد، آشتی نمی‌کنندو برعکسِ دلهای نازک دوستان خدا که اصلاً تاب دوری و مستوری ندارد و به صورت روزانه لااقل در پنج نوبت خواهان گفت و گویند و تا با خدا سیر حرف نزنند، انگار قدم از قدم نمی‌توانند بردارند . 🔻خُب این گروه با حلول رمضان و ورود به شهر خدا چه احساسی پیدا می کند ؟آیا چون همیشه با خدایند، مهمانی خدا در رمضان برایشان تکراری است؟ آیا رمضان فقط برای آنان که غریبه اند یا قهر کردند تازگی دارد؟ شما که مثل بعضی از عوام فکر نمی کنید اگر زیاد با خدا باشیم، کم کم از خدا خسته می شویم؟ شما که مانند همه ی آدم های از خدا بی خبر، با خود نمی اندیشید که راستی کسانی که همیشه با خدایند آیا تنوع و تفریح ندارند؟ 🔻 اتفاقا این یک اشتباه رایج ،یک تصور باطل است که خیلی‌ها فکر می‌کنند اهل معنویت، به این دلیل توانسته اند همیشه با خدا سر کنند که، از تنوع و تفریح و بسیاری از شادی های طبیعی مورد نیاز انسان گذشته اند و مثلاً با دنیا قهر کرده‌اند؛ و اجری که در قیامت دریافت می‌کنند، به خاطر زجری است که در با خدا بودن می کشند. این جور آدم های بی تجربه در دینداری، گمان می دارند که معرفت خدا همان درک ابتدایی ای است که آنها از خدا دارند و مومنان می‌نشینند و بی هیچ درک و احساس تازه ای از خدا همان مفاهیم ابتدایی را دائم با خود تکرار می‌کنند. 🔻واقع مطلب این است که ،تنها این گروه که دائم با خدایند و در غیر رمضان نیز همیشه در دلهایشان ضیافتی برپاست و مهمان خلوت حضور اویند، فقط و فقط این‌ها مزه ی حضور در این مهمانی را درک می کند. #شهر_خدا ❣ 🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟 @sayedebrahim

🌙رمضان ،عید اولیاء خدا.....😊😌 🔻اساساً مهمانی برای افرادی است که مزه ی حضور در این مهمانی را درک می‌کنتد و مابقی مردم ،در حاشیه ی این مهمانی اند.اصل ضیافت برای آن است که اینها به نیازشان پاسخ گفته شود و بعد از کناره های این سفره پر برکت است که اهل عالمی بهره می برند. 🔻مضاعف شدن پاداش اعمال در رمضان،در اصل برای پر کردن ظرفیت‌های معنوی بی پایان این گونه آدم های نورانی و بزرگ است. گویا نازک دلی ایشان باعث سهولت هر چه بیشتر استجابت دعاها در رمضان شده است و بال‌های ایشان چون گسترده‌تر از فضای تنگ دنیاست و پرواز و اوج گرفتن در وضعیت عادی برایشان به سهولت امکان پذیر نیست، درهای آسمان در این ماه برایشان گشوده می شود و به همین دلیل رمضان عید اولیای خدا نام گرفته است. 🔻 مهمانان خاص پروردگار از روز اول، ماه را با شوق مضاعفی آغاز می‌کنند و با شور و شوق برتری وارد شهر می‌شوند. با تمام شهر آشنایی کامل دارند؛ می دانند باید به کدام کوچه ها سر بزنند و در کدام خانه ها قرار بگیرند. آنها برای کنجکاوی سرک نمی کشند، و ذوق و شوق شان از باب جدید و جالب بودن صحنه ها و تصاویر شهر خدا نیست. بال می گشایند و گویا می خواهند تمام شهر را در آغوش بکشند ،و روی ماه اورا ببوسند. هر چند به چهره هایشان که نگاه می کنی، طعم غم غروب آخرین روز رمضان را می توانی در مزه ی اشک شوق شان ببینی: 🔻 السلام علیک من مطلوب قبل وقته، و محزون علیه قبل فوته "؛سلام بر تو ای ماهی که قبل از آمدنش دلها او را طلب می‌کنند و قبل از تمام شدنش در او محزون می شوند.》 🔻 آنان به سبب ایام باقی مانده از ماه، از رفتنی بودن رمضان غافل نمی شوند. از همان روز اول، مانند کسی می مانند که در آخرین لحظات ماه تنها به خدا امید دارد که از شهر خدا بی بهره نماند .و از همین اول به خدای روز آخر امید دارند و به توانایی خود برای عبادت و مهارت خود در طاعت نمی نازند....!! #شهر_خدا ❣ 🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟 @sayedebrahim

🌙چاره ی درمان حسرت غافلانه...😔 🔻چه خوب است که از همان اول ماه رمضان، نگران آخر آن باشیم تا پس از پایان یافتنش، کمتر حسرت فرصت های از دست رفته را بخوریم. یعنی از ابتدا نگاه به اوج ضیافت رمضان داشته باشیم تا از بالاترین مراتب آن بیشتر بهره ببریم. هرچند "حسرت عارفانه" در هر حال باقی خواهد ماند و هر چه تلاش کنیم ،باز در آخر میبینیم نتوانستیم تمام آنچه را که دوست داشتیم و در ظرف رمضان برایمان آماده بود، به دست آوریم. این البته بیشتر نشانه ی قدردانی از نعمت و معرفت به بی حد و نهایت بودن کرامت این ماه است. ولی باید از "حسرت غافلانه" جلوگیری کرد که نشانه کمیِ غیرت و کاستی همت است. پس چه باید کرد؟ 🔻 نباید در رمضان بیارمیم و به رمضان بگوییم ما را با خود ببر .دستورات دینی به این صورت در انسان تأثیر تام خود را نخواهند گذاشت. مگر تبلیغات و تربیت دینی، به شیوه غربی است که بیاید و انسان را مسخ کند و با خود ببرد ؟روش دین این است که ابتدا انسان را بیدار می‌کند، بعد او را به حرکت فرا می خواند. آن هم باز نه به شیوه ای که استقلال و اراده انسان را به هر وسیله ای سلب نماید و او را وادار کند. 🔻 اگر کسی به زندگی در مدل غربی عادت کرده که مثلاً پای یک برنامه جذاب تصویری بشیند و یا در آن برنامه شرکت کند و آن برنامه هم با تسخیر کردن عقل و احساس او، با وارد شدن از ناخودآگاه فرد به روح او نفوذ کند و دراو تاثیر بگذارد ،چنین کسی باید تفکر تاثیرپذیری از رمضان را از سر خود خارج نماید. 🔻 شهر خدا نعوذبالله ،شهر فرنگ یا شهر بازی نیست که با فرو غلتاندن بازی خورده ی خود در غفلت، او را سر مست کند و لبریز از شور بیشعوری نماید. رمضان ابتدا انسان را نگاه می دارد سپس انسان را وادار به نگاه می‌کند، و بعد رها می‌کند تا به سوی آنچه از خوبی ها که خودت دیده ای و دریافت کرده ای بروی. #شهر_خدا ❣ 🌟🌼🌟🌼🌟🌼🌟🌼 @sayedebrahim