#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_ششم اِلهی اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلی مِنْکَ بِذلِکَ وَ اِنْ کانَ قَدْدَنا اَجَلی وَ لَمْ یُدْنِنی مِنْکَ عَمَلی فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَیْکَ وَسیلَتی دراین فراز ازمناجات شعبانیه دونکته عرفانی لطیف را امام العارفین امام علی علیه السلام درقالب مناجات بیان فرمودند: 1- خداوندشایسته دربخش وعفو بندگان نکته اول؛ لطیف عرفانی وبسیار پرمعنا دراین فراز ازمنا جات شعبانیه این است اگرچه سفیدی موی سرو صورت، تپش قلب، فشار خون، ناتوان بلندشدن ازجا نشانه نزدیکی مرگ است دیگر راهی برای جبران خطاء ازگذشته باقی نمانده است ولی عفو حق تعالی آخرین امید است و اگر عفو کردن ازخطاء، از بندگان نسبت به یکدیگر ارزش است پس چه کسی اولی تر وشایسته تر ازخدا است که عبد گناهکاری که اعتراف به قصورداردو کارهایی که می توانست انجام بدهد کوتاهی کرده انجام نداده است واعتراف به تقصیردارد یعنی واجباتی که می توانست انجام بدهد نداد، و محرماتی که می توانست مرتکب نشود جرئت پیداکرده انجام داده است مورد عفو وبخشش خودش قرار دهد، چراکه ازگناه ضرری متوجه حق تعالی نشده است، واز تنبیه ومجازات بنده هم چیزی براو حق تعالی افزوده نمی شود، وازمجازات بنده هم لذتی نمی برد پس اوست که دارا ی رحمت واسعه است، واولی درعفو وبخشش بنده می باشد، 2- اعتراف به قصور و تقصیر نکته دوم؛ هرچند ازدید گاه اسلامی اعتراف وابراز گناه درنزد دیگران مورد مذموم است‌‌؛ ولی در پیشگاه ذات باریتعالی اعتراف به گناه نه تنها مذمت نشده است، بلکه این اعترافات به گناه پیش از رسیدن مرگ موجب حسن عاقبت وزمینه صفای باطن وتحول درونی را فراهم می کند،وبه این معنا که گنه کار درمقام توجیه وفراافکنی نیست ونمی خواهد همه این خطاء ها را به حساب مقدرات الهی بگذارد مسؤلیت همه آنهارا به عهده می گیرد چون می داند خداوند برهمه امور واقف واگاه است پس توفیق اعتراف به گناه درخلوت باخدا اولین گام به قرب الهی است ونشان می دهد که شخص تاچه میزان معرفت به حق تعالی دارد که خوداعتراف به گناه وتوجیه نکردن را وسیله ای برای قرب به حق تعالی می داند، ازهمین رو امام‌ علی علیه السلام می فرماید اگر اعمال دیگرم نتواند مرابه تو نزدیک کند من اعتراف به گناه پیش ازمرگ را وسیله ای برای تقرب قرار می دهم: ((وَ اِنْ کانَ قَدْدَنا اَجَلی وَ لَمْ یُدْنِنی مِنْکَ عَمَلی فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَیْکَ وَسیلَتی.:واگر عمرم به سر رسیده باشد و هنوز عملم موجبِ قُرب به تو نشده باشد اقراربه گناهانم را نزد تو وسیله و دستاویزِ قُربِ به سمت تو قرار می دهم. )) @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_هفتم (اِلهی قَدْ جُرْتُ عَلی نَفْسی فِی النَّظَر لَها فَلَها الْوَیْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها.، الهی لَم یَزَلْ بِرُّکَ علیَّ ایّامَ حَیاتی فلا تَقْطَع برَّکَ عنّی فی مَماتی، الهی کیفَ آیِسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لی بعدَ مَماتی و اَنْتَ لم تُوَلِّنی الاّ الجمیلَ فی حیاتی. ) در این فراز از مناجات شعبانیه؛ امام علی علیه السلام چند نکته زیبا، لطیف و نورانی در مناجات خود با حق تعالی درمیان می‌گذارند؛ 1-((تسویف درعمل))  نکته‌ اول؛ (تسویف درعمل) است که زیان بارترین عمل در حیات دنیوی انسان است که پیوسته گرفتار آن می باشد و مقصود تسویف در عمل این است که انسان به دلیل وسوسه های شیطانی و بی همتی کاری که باید در زمان خودش انجام بدهد انجام ندهد و به تأخیر بیندازد، امروز و فردا کند و کار امروز را به فردا موکول کند، از جمله غفلت از توبه و کوتاهی کردن در تهذیب نفس است که انجام این فریضه مهم را به تاخیر بیندازد تا فرصت از دست برود و این بدترین ظلمی است بندگان خدا به خودشان می کنند امام خمینی (ره) درهمین راستا میفرمایند: «از مکاید بزرگ شیطان و نفس خطرناک‏تر از آن، این است که به انسان وعده اصلاح در آخر عمر و زمان پیری می‏دهد، و تهذیب و توبه الی الله را به تعویق می‏اندازد برای زمانی که درخت فساد و شجره زقوم قوی شده، و اراده و قیام به تهذیب نفس، ضعیف بلکه مرده است.» مولوی هم زیبا می گوید: توکه می گویی فردا این بدان که به هرروزی که می‌گوید زمان  آن درخت بد، جوان‏تر می‏شود وین کننده، پیر و مضطر می‌شود خاربن هر روز و هر دم سبزتر خارکن هر روز زار و خشک‏تر او جوان‏تر می‏شود تو پیرتر زود باش و روزگار خود مبر از همین رو امام علیه السلام در این فراز می فرمایند: ((اِلهی قَدْ جُرْتُ عَلی نَفْسی فِی النَّظَر لَها فَلَها الْوَیْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لها: معبود من بر نفس خویش ستم کردم در اینکه برای تکاملش، امروز و فردا نمودم، پس وای به حالش اگر او را نیامرزی.))  2-((حسن ظن داشتن به رحمت الهی))  نکته دوم؛ انسان به حکم این آیه قرآنی: (يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيد:فاطر:35) حدوثا و بقاء فقیر مطلق است و سخت وابسته به حق تعالی می باشد، چرا که عدم و نیستی بوده، حق تعالی او را خلق کرده و آفریده است، در بقاء نیز چون حق تعالی از سر جود نیازها و خواسته مادی و معنوی انسان را تامین کرده‌ توانسته به حیاتش ادامه دهد، این بذل نعمت و گستردگی رحمت در دنیا موجب شده که به شدت به حق تعالی حسن ظن پیداکند که در آخرت و در آن لحظه ای که بنده امیدش از همه جا قطع است حق تعالی به مراتب بیشتر ازدنیا از وی دستگیری نماید چرا که رسول اعظم(ص) فرمود: (( اِنَّ لِلّه مِائَةَ رَحْمَةٍ اَنْزَلَ مِنْها رَحْمَةً واحِدَةً بَیْنَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ الطَّیْرِ وَالْبَهائِمِ وَالْهَوامِّ فَبِها یَتَعاطَفُونَ وَ بِها یَتَراحَمُونَ، وَ اَخَّرَ تِسْعا وَ تِسْعینَ رَحْمَةً یَرْحَمُ بِهاعِبادَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ. خداوند، از صد قسمت رحمتش، فقط یک قسمت را در دنیا به جن و انس، پرندگان، حیوانات و حشرات عطا کرده است، تا بین خود با محبت و مهربانی زندگی کنند و نود و نه قسمت دیگر را در آخرت به بندگان خویش اختصاص خواهد داد.))  از همین رو امام‌ علی علیه السلام اینگونه مناجات می کند:((الهی لَم یَزَلْ بِرُّکَ علیَّ ایّامَ حَیاتی فلا تَقْطَع برَّکَ عنّی فی مَماتی، الهی کیفَ آیِسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لی بعدَ مَماتی و اَنْتَ لم تُوَلِّنی الاّ الجمیلَ فی حیاتی: معبود من، خیر گسترده ات، همواره در ایام حیاتم بر من جریان دارد، این خیرگسترده ات را بعد از موتِ من، از من دریغ مدار! معبود من! چگونه از احسان تو پس از مرگم ناامید گردم وحال آنکه درزمان حیاتم جز به نیکی رفتار نکرده ای) @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_هشتم اِلهی تَوَلَّ مِنْ اَمْری ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَعُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلی مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ دراین فراز دو تقاضای معنوی قابل تأمل و درنگ وجود دارد که امام العارفین علی علیه السلام از از حق تعالی طلب کرده و مسئلت می نماید؛  1-((تدبیر امور را به خدا سپردن))  درخواست اول؛ این است به حکم آیه مبارکه :((كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌:جهاد بر شما مقرّر شد، در حالى كه براى شما ناخوشایند است و چه بسا چيزى را ناخوش داريد، در حالى كه خير شما در آن است و چه بسا چيزى را دوست داريد،در حالى كه ضرر و شرّ شما در آن است. و خداوند (صلاح شما را) مى‌داند و شما نمى‌دانيد.)) به دلیل دانش محدودی که انسان دارد و باطن امور را نمی بیند بسیاری از امور را فکر می کند که به مصلحت است انجام می دهد ولی بعد کشف می شود که به هیچ وجه به مصلحت او نبوده است، و همچنین بسیاری از امور رافکر می کند که به مصلحت او نیست و آن را انجام نمی دهد و ترک می کند بعد کشف می شود که به مصلحت وی بوده، در این فراز از مناجات از حق تعالی درخواست می شود که حق تعالی که عالم به مصالح و مفاسد امور است توجه به بنده اش نموده و خود تدبیر سرنوشت امور را به عهده بگیرد تا سعادت دنیا وآخرت بنده ضعیفش تامین شود از همین رو امام‌ العارفین می فرماید: ((اِلهی تَوَلَّ مِنْ اَمْری ما اَنْتَ اَهْلُهُ :معبود من تدبیر امورم را آن گونه که شایسته توست به انجام رسان،))  ۲-((امید به تفضل الهی داشتن))  درخواست دوم؛ در این مناجات این است بنده درخواست می کند گناهانی که بنده به دلیل جهل و نادانی در تمام عمرش مرتکب شده است حق تعالی تفضل نموده و مورد عفو قرار دهد از همین رو امام‌ العارفین در مناجاتش می فرماید: ((وَعُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلی مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ: و فضل خود را به گنهکاری که غریقِ امواج جهالت است، بازگردان)) @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_نهم ((اِلهی قَد سَتَرْتَ عَلیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیا وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلی سَتْرِها عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْاُخْری اِذْلَمْ تُظْهِرْها لِاَحَدٍ مِنْ عِبادِکَ الصّالحینَ فَلا تَفْضَحْنی یَوْمَ القِیامَةِ عَلی رُئُوسِ الْاَشهادِ )) در این فراز نهم از مناجات شعبانیه دو نکته دقیق وجود دارد تامل و درنگ در آن می تواند ما را به پیام معنوی و عرفان آن برساند؛ 1-((ستار العیوب بودن خدا در دنیا))  نکته‌ اول این است خداوند متعال با اینکه قدرت دارد گناهانی که بنده اش در این دنیا مرتکب می شود افشاء کند و او را از چشم همه ساقط کند ولی به دلیل اینکه ((ستارالعیوب)) است چنین کاری را نمی کند بلکه عیوب بنده اش را از چشم دیگران می پوشاند و به او  آبرو می دهد و عزیزش نگه می دارد از همین رو امام‌ العارفین اینگونه مناجات می کند: ((اِلهی قَد سَتَرْتَ عَلیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیا :معبودِ من! همانا گناهانم را در دنیا پوشانیدی و من به این پرده پوشی)) 2-((ستارالعیوب خداوند متعال در آخرت))  نکته دوم‌‌‌‌‌‌؛ در این فراز نهم از مناجات شعبانيه این است حق تعالی با اینکه می توانست گناه و جرم بنده اش را برای دیگران افشاء کند و او را از چشم دیگران ساقط کند و آبرویی برایش باقی نگذارد ولی به دلیل ((ستارالعیوب)) بودن پرده پوشی کرد و عزیزش نگه داشت، با استناد به همین صفت زیبای ((ستارالعیوب)) از حق تعالی می خواهد در آخرت که به مراتب نیاز بیشتری به این پرده پوشی دارد گناهان پنهان در دنیا را در آخرت برای دیگران افشاء نکند، چرا که در دنیا ممکن بود به دلیل گذشت زمان، یا اقدامات خیری که عبدآنجامیداد خطای عبد ازصفحه ذهن مردم پاک می شد و فراموش می گردید ولی در آخرت چنین راهی وجود ندارد اگر خداوند گناه عبدش را برملا کند همه آبرویی که حق تعالی با پرده پوشی از گناه به وی داده یک باره از بین می رود و او در نزد همه ساقط می شود ازهمین رو در این فراز نهم اینگونه امام العارفین مناجات می کند: ((وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلی سَتْرِها عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْاُخْری اِذْلَمْ تُظْهِرْها لِاَحَدٍ مِنْ عِبادِکَ الصّالحینَ فَلا تَفْضَحْنی یَوْمَ القِیامَةِ عَلی رُئُوسِ الْاَشهادِ: و من به این پرده پوشی، درآخرت محتاج ترم. همانا در دنیا، حتی نزد بندگان شایسته ات نیز، گناهانم رافاش نکردید، پس در روز قیامت، نزد آنها که شاهد می باشند رسوایم مفرما)). @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_دهم اِلهی جُودُکَ بَسَطَ اَمَلی وَ عَفْوُکَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلی، اِلهی فَسُرَّنی بِلِقائِکَ یَومَ تَقْضی فیهِ بَیْنَ عِبادِکَ در این فراز از مناجات شعبانیه دو نکته عرفانی قابل درنگ وجود دارد؛ نکته اول؛ (جود) و بخشش حق تعالی به بیش از استحقاق بندگان و همچنین (عفو) و گذشت خداوند از گناه و معصیت بندگان موجب شده است که بنده حق تعالی جرئت وجسارت پیدا کند آرزوها و خواسته های بلند و بزرگی را از محضر ربوبیت درخواست کند از همین رو در تعقیبات مشتركه هر نماز، دستور رسیده كه مستحب است این دعا را بخوانیم: (اَللّهُمَّ اِنَّ مَغْفِرَتَكَ اَرْجى مِنْ عَمَلى وَ اِنَّ رَحْمَتَكَ اَوْسَعَ مِنْ ذَنْبى اَللّهُمَّ اِنْ كانَذَنْبى عِنْدَكَ عَظیما فَعَفْوُكَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبى ..... پروردگارا! به درستى كه به آمرزش تو بیشتر امیدوارم تا به عمل خود. خدایا!رحمت تو گسترده‏تر از گناهم مى‏باشد. خداوندا! اگر گناهم نزد تو بزرگ است، عفو تو بزرگ‏تر از گناهم مى‏باشد. پروردگارا! اگر من شايسته دريافت رحمتت نیستم، ولى رحمتِ تو، سزاوار است كه مرا دریابد، چون رحمت توهمه چیز را فراگرفته است. به حق رحمتت اى رحم كننده‏ترین رحم كنندگان) و امام‌ نیز می فرماید: (اِلهی جُودُکَ بَسَطَ اَمَلی وَ عَفْوُکَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلی:معبود من! جود و بخششت، آرزویم را گسترش داده است، و عفو تو بر كردار زشت من برترى یافت) نکته دوم؛ خواسته بلند و بزرگی که به دلیل ((جود و عفو)) الهی بنده ازحق تعالی دارد و می خواهد با رسیدن به این خواسته در اوج نشاط و سرور قرار بگیرد، ((ملاقات)) با حضرت باریتعالی در عالم قیامت و به هنگام حساب و کتاب و داوری نسبت به عمل بندگان است ازهمین رو امام‌ علی علیه السلام در این فراز می فرمایند:  (اِلهی فَسُرَّنی بِلِقائِکَ یَومَ تَقْضی فیهِ بَیْنَ عِبادِکَ:معبودِ من! مرا به دیدارت، در روزى كه میان بندگانت داورى مى‏كنى شادمان كن!) @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_یازدهم (اِلهی اِعْتِذاری اِلَیْکَ اعْتذارَ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِه فَاقْبَلْ عُذْری یا اَکْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَیْهِ الْمُسیئُونَ، اِلْهی لا تَرُدَّ حاجَتی وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعی وَ لا تَقْطَعْ مِنْکَرَجائی وَ اَمَلی) در این فراز از مناجات شعبانیه دو نکته مهم عرفانی و معنوی وجود دارد دریافت این دو پیام مهم گام مهمی در بازگشت به خدا و تقرب به حضرت حق باشد. نکته اول؛ عذر خواهی از درگاه حضرت حق نسبت به آنچه که از سر((قصور)) یعنی کارهای شایسته ای که می توانست انجام دهد ولی کوتاهی کرد و ان را انجام نداد و((تقصیر)) یعنی محرمات و کارهایی را که نبایست انجام می داد وقدرت برترکش داشت ولی انجام داد، و همچنین واجبات و فرائض که می توانست انجام دهد ولی انجام نداد وترک کرد عذر خواهی و اعتراف به چنین ((قصور وتقصیر)) گام اول درسلوک و تقرب و بازگشت به دامن ذات باری تعالی نشانه و علامت ازتحول درونی است از همین رو امام‌ علی علیه السلام در مناجات می فرماید :معبود من! عذر آوردنم به درگاهت، عذر آوردنِ کسی است که نیاز به قبول دارد. پس عذرم را بپذیر، ای بزرگوارترین کسی که تبهکاران به درگاهش عذر می آورند.) نکته دوم، این است یاس و ناامیدی دو صورت دارد، گاهی یاس و ناامیدی ازمردم است اگر این چنین باشد چند فایده دارد: اولا‌؛ موجب عزت مؤمن است، امام صادق(ع) می فرمایند: «قطع امید کردن از آنچه مردم دارند، مایه عزت دینی مؤمن است :وسائل، ج9، ص449)) ثانیا؛ بهترین ثروت برای مؤمن است چراکه :امام باقر(ع) می فرمایند: «بهترین سرمایه اعتماد به خداست و چشم طمع برکندن از آنچه مردم دارند.: همان، ص452)) ثالثا؛ راحتی نفس انسان می باشد ازهمین جهت است که امام صادق(ع) می فرمایند: «راحت ترین راحتی ها(برای انسان)، نومیدی از مردم است.: بحار، 75، ص249)) گاهی یاس و ناامیدی ازپیشگاه باریتعالی است چنین یاسی بدترین مصیبت است چگونه انسان می تواند از خدایی که مظهرجود و احسان است و همه نعمت ها را دربرابر این انسان قرار داده است مایوس باشد، بلکه بایست اطمینان داشته باشد که اگر وی جدی درخواست خود ازخدا باشد قطعا پاسخ داده خواهد شد از همین رو امام علی علیه السلام این چنین مناجات می کند(اِلْهی لا تَرُدَّ حاجَتی وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعی وَ لا تَقْطَعْ مِنْکَرَجائی وَ اَمَلی: معبود من! حاجتم را رد مکن و دستِ طمعم را تهی برمگردان و امید و آرزویم را از خود قطع مساز!) @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_دوازدهم در این فراز دوازدهم چند نکته لطیف وزیبای عرفانی وجود دارد 1-((دلایل امید واری به رحمت خدا)) بنده به دو دلیل بسیار واضح و روشن مطمئن است حق تعالی به دلیل عصیان و تخلفی که بنده انجام داده است درمقام طرد و نفی او نیست بلکه پیوسته درمقام جذب و دستگیری از وی می باشد. دلیل اول؛ این است اگرخداوند در مقام طرد بنده اش بود، راه هدایت را به رویش باز نمی کرد و این همه انبیاء و ائمه علیهم السلام را برایش نمی فرستاد تا از وی دستگیری نمایند. دلیل دوم‌؛ این است اگر عزم و تصمیم خدا بر این بوده ‌است که بنده اش را به دلیل عصیان و گناه طرد کند و از چشم دیگران ساقط نماید و رسوایش کند این همه پرده پوشی از گناهانش نمی کرد و عزیزش نگه نمی داشت پس((هدایت)) و ((پرده پوشی)) از گناه بهترین شاهد و دلیل براین مدعا است که حق تعالی پیوسته در مقام دستگیری ازبنده عاصی است امام علی علیه السلام این چنین باحق تعالی مناجات می کنند: (اِلهی لَوْ اَرَدتَ هُوانّی لَمْ تَهْدِنی وَ لَوْ اَرَدْتَ فَضیحَتی لَمْ تُعافِنی، اِلهی ما اَظُنُّکَ تَرُدُّنی فی حاجَةٍ قَد اَفْنِیَتُ عُمْری فی طَلَبِها مِنْک.هی: معبود من! اگر خواریم را می خواستی هدایتم نمی فرمودی، و اگر می خواستی که رسوا شوم، این همه آثار و اسباب رسوایی برانگیز را از من نمی زدودی. معبود من! هرگز به تو این گمان را ندارم که در حاجتی که عمرم را در طلبش به پایان رساندم، ردم فرمایی )) 2-((شکر گذاری دربرابر دستگیر ی ازبنده))  پس از آنکه به دلیل فرستادن((هادیان)) و نیز ((پرده پوشی ازگناهان)) ثابت شد خداوند بنده اش را از در رحمتش بیرون نخواهد کرد در این فراز از مناجات عبد به خدایش می گوید من به دلیل چنین بنده نوازی تو را شکر می کنم و می پرستم آنهم شکر ابدی و سرمدی که تو دوست داری ومی پسندی، از همین رو امام‌ علی علیه السلام می فرماید:  ((فَلَکَ الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً دائِماً سَرْمَداً یَزیدُ وَ لا یَبیدُ کَما تُحِبُّ وَ تَرضی:معبود من! حمد و ستایش بی نهایت و دائم و همیشگی از آن توست که همواره در فزونی است و فنا نمی پذیرد، آن گونه که دوست داری ومی پسندی؛))  3-((غلبه داشتن رحمت برغضب الهی))  عبد بااگاهی ازاینکه رحمت الهی برغضب وسخط الهی غلبه دارد چراکه خود فرموده:«سَبَقَت رَحْمَتی غَضَبی:رحمت من برغضبم پیشی گرفت:و نیز «اِنَّ رَحْمَتی تَغْلِبُ غَضَبی، به درستی که رحمت من برغضبم غلبه خواهد کرد: درمقام احتجاج باحق تعالی برآمده ومی گوید اگر روز قیامت بخواهی بااستناد به خطاء ولغزش ومعصیتی که در دنیا مرتکب شدم مرامواخذه کنی من به صفات جمالیه ات احتجاج خواهم کرد ونخواهم گذاشت قهروغضبت برعفو و گذشتت غلبه کند، و با چنین نجوا ومناجاتی سعی می کند دریچه رحمت وعفوالهی رابه روی خودش بازکرده وخود را زیر بارش عفوو رحمت الهی ببیند،ازهمین رو امام‌ العارفین اینگونه دراین فراز، مناجات می کند وخطاب به بار تعالی می گوید: اولا: (الهی اِنْ اَخَذتَنی بِجُرمی اَخَذتُکَ بِعَفوِکَ:معبود من! اگر مرا به جرمم باز خواست فرمایی، ، من از تومی پرسم عفوت کجاست؟))  ثانیا: ((وَ اِنْ اَخَذْتَنی بِذُنُوبی اَخَذتُکَ بِمَغفِرَتِکَ:و اگر مرا به گناهانم مؤاخذه فرمایی، از مغفرت توخواهم پرسید)) ثالثا: ((وَ اِنْ اَدْخَلْتَنی النّارَ اَعْلَمْتُ اَهْلَها اَنّی اُحِبُّکَ:و اگر مرا در آتش افکنی، من به همه دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم)). @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_سیزدهم اِلهی اِنْ کانَ صَغُرَ فی جَنبِ طاعَتِکَ عَمَلی فَقَد کَبُرَ فی جَنبِ رَجائکَ أَمَلی، اِلهی کَیفَ اَنقَلِبُ مِنْ عِندِکَ بِالْخَیْبَةِ مَحرُوماً وَ قَد کانَ حُسنُ ظَنّی بِجُودِکَ اَنْ تَقْلِبَنی بِالنَّجاةِ مَرْحُوما در این فراز از مناجات شعبانیه چند نکته لطیف و زیبا و پر معنای عرفانی وجود دارد؛ نکته اول‌‌‌؛ یکی از آداب دعا (الحاح) اصرار ورزیدن و پافشارى كردن در اجابت خواسته ها می باشد این خصوصیت و ادب در دعا چنانچه از اخبار به دست می آید مطلوب خداوند نیز مى‏باشد، خداوند دوست می دارد که عبدش سماجت وپا فشاری در دعا داشته باشد از همین روامام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: اِنَّ اللّه‏ عَزَّوَجَلَّ كَرِهَ اِلْحاحَ النّاسِ بَعْضُهُم عَلى بَعْضٍ فِى الْمَسأَلَةِ وَ اَحَبَّ ذلِكَلِنَفْسِهِ، اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَل یُحِب اَنْ یُسْألَ وَ یُطْلَبُ ما عِنْدَه.:(اصول كافى، ج 4، ص 224.) :همانا خداى عزوجل خوش ندارد كه مردم در انجام حاجت بر همدیگراصرار كنند، ولى براى خودش آن را دوست دارد. خداى عزوجل دوستدارد كه از او درخواست شود و آنچه نزد اوست خواهش شود. نکته دوم؛ دراین فراز ازمناجات شعبانیه رجاءامید وحسن ظن داشتن به اجابت دعا وخوا سته ازپیشگاه ربوبیت است، چراکه ازدید گاه قرآن سوءظن ازمختصات کفار ومشرکین است((وَ يُعَذِّبُ الْمُنافِقِيْنَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِيْنَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّآنِّينَ بِاللَّهِ ظَّنَّ السُوءِ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ اعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سائَتْ مَصِيراً( سورۀ فتح: آیۀ 6)و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مى‏برند، مجازات كند. [آرى] حوادث ناگوارى [كه براى مؤمنان انتظار مى‏كشند] تنها بر خودشان نازل مى‏شود! خداوند بر آنان غضب كرده و از رحمت خود دور ساخته و جهنم را براى آنان آماده‏ کرده و چه بد سرانجامی است)) درمقابل ازمختصات مؤمن حسن ظن میباشد ومقصود ازحسن ظن به خد این است که: اولا؛  هنگام طلب آمرزش خوش‌بين باشد كه او را مى‌آمرزد. ثانیا: وقتی توبه و بازگشت به سوی خدا كند، بداند كه خداوند توبۀ او را پذيرا می‌ باشد. ثالثا؛ وقتی از روى حقيقت [و اخلاص] به درگاه خدا دعا كند، بداند كه خدا اجابت مى‏كند. رابعا؛ هنگامی که از خدا نسبت به كارى كفايت و اعانت خواست، بداند كه خدا او را كفايت مى‏كند؛ زيرا اين صفات پديدار نشود جز به وسيلۀ حسنِ ظن خدا. خامسا: وقتی كارى براى خدا كرد، بداند كه خدا آن را قبول مى‏كند نکته سوم؛ راز و حکمت در((حسن ظن)) داشتن به خدادر این است زندگی دنیوی همراه باشکست وپیروزی،خوشی وناخوشی است وبسیاری ازامور آنگونه که انسان می خواهد نمی چرخد وطبق میل وی پیش نمی رود، اگر انسان به خداوند حسن ظن داشته باشد و معتقد باشد آنچه که خداوند بر اساس لیاقت‌ها، ظرفیت‌ها و اعمال فرد برایش پیش آورده و آنچه به تأخیر انداخته، برای او بهتر است، گرچه دلخواه وی نباشد، مثبت فکر می‌کند @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_چهاردهم اِلهى وَ قَد اَفْنَیْتُ عُمْرى فى شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ اَبْلَیتُ شَبابى فى سُكْرَةِ التَّباعُدِمِنك اِلهى فَلَم اَستَیِقَظْ اَیّامَ اغْتِرارى بِكَ وَ رُكُونى اِلى سَبیلِ سَخَطِك. اِلهى وَاَنَا عَبدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قائِمٌ بَیْنَ یَدَیْكَ، مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ اِلَیكَ. اگر بخواهیم فهم همه جانبه ای از فراز چهاردهم ازمناجات شعبانیه داشته باشیم درصورتی امکان پذیر است دونکته به درستی توضیح داده شود. نکته اول؛ دراین فراز چهاردهم ازمناجات شعبانیه امام علی علیه السلام به دو سبب مهم که‌ زمینه دوری ازخداوند متعال را فراهم می‌کند همچون ((سهو وغفلت)) و((سکرومستی)) که هر کدام سهم خودش را درسقوط وانحطاط انسان را دارند اشاره می‌کند، چراکه:  اولا: ازمنظر آیات قرآن ((نسيان وغفلت)) یعنی ادمی آنچنان هوش وحواسش سرگرم دنیا ومظهر دنیوی بشود که ازذکر ویاد غافل شده وبطور کلی فراموش کندکه هدف ازخلقت وی رسیدن به مقام لقاء الله بوده است، غفلت ونسیان درچنین مرتبه ای،یکی از مهمترین اسباب دوری ازخدا وغرق شدن درلجنزار معصیت خواهد بود که انسان را ازمقام انسانیت خارج کرده تامرحله حیوانیت ساقط می کند ثانیا: ((سکر ومستی)) به خصوص دردوره جوانی یکی دیگر از اسباب دوری ازخدا وغرق شدن در لجنزار معصیت است چراکه مستی فقط بادیه نوشی نیست که پس ازمدت کوتاهی انسان به هوش آید بلکه مستی به مراتب بدتر ازبادیه نوشی وجود دارد که اگر انسان سرمست ازآن شد دیگربه هوش نخواهد آمد چراکه: تنها شراب، موجب مستى نمى‏ شود، بلكه بسیارى از صفات رذیله در آدمى، ایجاد مستى مى‏ نماید ازهمین روعلى علیه السلام مى‏ فرماید: «اَلسُّكْرُ اَرْبَعُ سُكراتٍ: سُكْرُ الشَّراب، وَ سُكْرُ المالِ وَ سُكْرُ النِّومِ وَسُكْرُ الْمُلْكِ؛ مستى چهارگونه است: مستى شراب، مستى ثروت، مستى خواب و مستى حكومت: بحار، ج10،ص110) ازهمین رومی فرماید:.((اِلهى وَ قَد اَفْنَیْتُ عُمْرى فى شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ اَبْلَیتُ شَبابى فى سُكْرَةِ التَّباعُدِمِنک: خدایا عمرم را در ازمندی غفلت ازتو نابودساختم و جوانی ام را در مستی دوری ازتو پیر نمودم. نکته دوم‌؛ پس ازآنکه روشن شد انسان به دلیل (نسيان وغفلت) و(مستی وسکران) دردام هواهای نفسانی وتور پهن شده شیطان قرارگرفته وآسیب سخت وبزرگی بخود واردکرد، وفرصت بزرگ جوانی که می توانست با تهذیب نفس خودراوصل باعالم قدس کندازدست داد امام علی علیه السلام راهکار خروج ازوضعیت موجودو هویت ازدست رفته وبازگشت به انسانیت انسان رادرتوسل به ذیل حضرت حق دانسته و باخدایش اینگونه مناجات می کند:(اِلهى فَلَم اَستَیِقَظْ اَیّامَ اغْتِرارى بِكَ وَ رُكُونى اِلى سَبیلِ سَخَطِك. اِلهى وَاَنَا عَبدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قائِمٌ بَیْنَ یَدَیْكَ، مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ اِلَیكَ:معبود من! پس بیدار نشدم روزگارى را كه مغرور كرمت بودم و به راه سخط وغضب مى‏ رفتم معبود من! من بنده تو و فرزند بنده توام كه در پیشگاهت ایستاده‏ ام و كرم و رحمت خودت را وسیله رهیابى به بارگاه تو قرار داده‏ ام). @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_پانزدهم اِلهی اَنا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَیْکَ مِمّا کُنتُ اُو اُجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیائی مِنْ نَظَرِکَ وَاَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ اِذِ الْعَفْوَ نَعْتٌ لِکَرَمِک اگر بخواهیم پیام دو فراز ( مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیائی) و نیز(وَاَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ) که در مناجات امام علی علیه السلام آمده است را بیابیم امکان پذیر نیست مگر آنکه دو نکته به درستی توضیح داده شود. نکته اول؛ «حیا» در لغت به مفهوم شرمساری و خجالت است که در مقابل آن «وقاحت» و بی‌شرمی قرار دارد ولی در اصطلاح حیاء عبارت است از باز داشتن نفس از ارتکاب شدن به محرّمات شرعی و همچنین زشتی و قبح های عقلی و عرفی، برای اینکه مورد نکوهش قرار نگیرد نکته دوم؛ حیا دارای سه رکن اصلی  است:رکن اول فاعل (انجام دهنده کار) است، رکن دوم ناظر بر فعل شخص است که مقام و منزلتش در چشم فاعل بزرگ  و شایسته احترام باشد،رکن سوم برای تحقق حیا ء(فعل ناپسند و زشت)است نکته سوم؛ حیاء سه صورت دارد صورت نخست حیاء «أَلحَیاءُ مِنَ اللهِ تعالی: یعنی (از خدا خجالت کشیدن)‌، صورت دوم حیاء از خلق است. «أَلحَیاءُ مِنَ الخَلق» یعنی: (از مردم خجالت کشیدن.) صورت سوم‌ حیاء از خود است «أَلحَیاءُ مِنَ النَّفس» یعنی: لااقل از خود خجالت کشیدن. در جایی که «حیا مِن الله» و خجالت کشیدن از خدا مطرح است، تعبیر به «تقوا» می‌شود. بنابراین حیاء به این معنا است آدمی پیوسته خدا را ناظر عمل و رفتار خود ببیند و آنچه را که او نمی پسندد وعمل وزشت است مرتکب نشود، برای اینکه اگر حیاء بین انسان وخدا برداشته شد؛ قبح گناه شکسته می شود و راه برای ارتکاب گناهان فراهم می گردد و ریشه ارتکاب معاصی ها  همین بی حیایی است از همین روست که در مناجات شعبانیه امام علی علیه السلام می فرماید: ((اِلهی اَنا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَیْکَ مِمّا کُنتُ اُو اُجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیائی مِنْ نَظَرِکَ:خدایا، بنده‌ای هستم، که به درگاهت از آنچه که با آن با تو روبرو بوده  ام از کمی حیایم از مراقبتت نسبت به من بیزاری می‌جویم)). نکته چهارم؛ امید به ((عَفُوّ) و بخشنده بودن و امید به رحمت واسعه داشتن خداوند، و در عین خوف و ترس از کیفر حق تعالی داشتن از صفات نیک بنده خداست، همانگونه که عفو و گذشت نیز، از صفات زیبای حق تعالی است که در قرآن مجید بارها بندگان الهی را توصیه به امید داشتن به رحمت و عفو الهی و گذشت از خطاهای آنها و نهی از هر ناامیدی نموده است به دلیل همین امید به عفو الهی است امام العارفین اینگونه مناجات می کند:((وَاَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ اِذِ الْعَفْوَ نَعْتٌ لِکَرَمِک: و از تو درخواست گذشت میکنم، زیرا گذشت صفتی درخور کرم توست. @majmaghaemshahr

#شرح_مناجات_شعبانیه #فراز_شانزدهم اِلهی اُنْظُر اِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نادَیتَهُ فَاَجابَکَ وَ اسْتَعْمَلتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَاَطاعَکَ یا قَریباً لایَبعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ یا جَواداً لایَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَه، اِلهی هَبْ لی قَلْبًا یُدْنیهِ مِنکَ شَوقُهُ وَ لِسانًا یُرفَعُ اِلَیکَ صِدقُهُ وَ نَظَراً یُقَرِّبُهُ مِنکَ حَقُّهُ. در این فراز پنج خواسته را امام علی علیه السلام از پیشگاه الهی مطالبه می کند خواسته اول؛ مناجات کننده ازپیشگاه حق تعالی ((توجه خداوند به مناجات کننده)) البته از جنس((توجه ویژه)) به آن دسته از بندگانی که وقتی حق تعالی آنها را می خواند و دعوت می کند و بندگان هم عاشقانه به ندا و خواست  حضرت باریتعالی پاسخ می دهندواونیز توجه ونظر  ویژه‌ای نسبت به آنان می کند و ((حیات ابدی )) را به آنان اعطا می نماید خواسته دوم‌؛ در این فراز از مناجات شعبانیه((استعانت)) از ذات باری تعالی است، راز و سر چنین در خواستی در قالب نجوای با حق تعالی در این است همانگونه که آدمی در نیل و رسیدن به امور مادی و دنیوی بدون استعانت وکمک حق تعالی قدرت دست یابی به آن را ندارد، در امور معنوی و اخری هم این چنین است بدون استعانت و کمک حق تعالی توفیق در رسیدن به امور معنوی را  نخواهد داشت خواسته سوم؛ دراین مناجات ((قلب پرشوق)) است، یعنی محبت شعله ور شده درقلب که میل آدمی دروصل شدن به عالم قدس آنچنان فزونی می کند که خواب وخوراک را از عاشق می گیرد، چراکه موهبت شوق، از جمله مواهبی است که علی علیه السلام در دعای کمیل از پروردگارش مسئلت نموده است: «وَ اشْتاقَ اَلی قُرْبِکَ فبالْمُشتاقین؛ پروردگارا! آنگونه ام قرار ده که با شوق و به همراه مشتاقانت به مقام قرب حضرتت بشتابم» خواسته چهارم‌ ؛دراین فرازمناجات شعبانیه ((لسان صدق)) است،صدق وصداقت ؛ بارزترین مشخصه پیامبران الهی در دعوت مردم به سوی خدا است؛ از این‌رو، راست‌گویی از اعمال نیک و پسندیده انسانی بوده و نزد دین و خرد از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. فطرت پاک انسان ایجاب می‌کند که انسان سالم و متعادل، دل و زبانش یکسو و هماهنگ باشد، ظاهر و باطنش یکی باشد و آنچه را باور دارد بر زبان جاری کند. لذا در قرآن و روایات؛ گاهی صدق در کنار مفاهیمی؛ مانند: ایمان، تقوا، امانت‌داری، وفای به عهد و... قرار می‌گیرد خواسته پنجم‌؛ دراین فرازازمناجات شعبانیه( نظر حق )) داشتن به حق تعالی می باشد، به این معنا از خدا طلب می شود این باور و ایمان و درک به انسان عنایت شود که اگر حق تعالی  فرمود: 1- أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ(محمد/7) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر خدا را يارى كنيد، شما را يارى مى‌كند و گام‌هايتان را استوار مى‌سازد )) به این وعده ونصرت یقین داشته باشد وشک نکند. 2- واگر به پیامبرش فرمود(( فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً )) :پس (بدان كه) با هر سختى آسانى است. آرى، با هر دشوارى آسانى است )) که به دنبال سختی ها فرج وگشایشی وجود دارد امید داشته باشد نه آنکه مایوس باشد 3- و اگر فرمود: (( يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53/زمر) بگو اى بندگانم كه زياده بر خويشتن ستم روا داشته‏ايد، از رحمت الهى نوميد مباشيد، چرا كه خداوند همه گناهان را مى‏بخشد، كه او آمرزگار مهربان است‏)). به چنین رحمت واسعه وغفران الهی امیدوار باشد تردید به دلش راه ندهد،چرا که نظر حق است موجب قرب انسان بخدا می شود، وهر گونه نظر بد بینانه که شایسته مقام روبوبیتش نیست موجب دوری انسان ازخدا می گردد @majmaghaemshahr

#رسانه_مجمع «نوكری» كـردنِ اين قـوم مـرا بـالا بُـرد با گـدايـيِّ «حسين» مَنصٓب شاهـی دارم به حسين بن علي پشت وپناهم گرم است إی خـدا شكـر ، عجب پشت و پناهی دارم سلام و درود به همه همراهان کانال مفتخریم در خدمت شما هستیم و ممنون از اینکه ما رو قابل دونستید . آماده دریافت نظرات سازنده شما هستیم . اگه صلاح میدونید و مطالب کانال را مفید میدانید ما رو به دوستان معرفی کنید @majmaghaemshahr هشتک های قابل استفاده: 🔹 #پیامبر #هفته_وحدت #ربیع_الاول 🔹 #امیرالمؤمنین #غدیر #در_محضر_امیر #لیله_المبیت 🔹 #حضرت_زهرا #فاطمیه 🔹 #امام_حسن #صلح_امام_حسن #متن_صلحنامه 🔹 #امام_حسین #شب_جمعه #شب_زیارتی #حضرت_سکینه #حضرت_رقیه #اسارت #مصائب_شام #کاروان_اسرا #اربعین #زمزمه_مسیر_اربعین #بازگشت_کاروان_به_مدینه 🔹 #امام_سجاد 🔹 #امام_باقر 🔹 #امام_صادق 🔹 #امام_کاظم 🔹 #امام_رضا 🔹 #امام_جواد 🔹 #امام_هادی 🔹 #امام_حسن_عسکری 🔹 #امام_زمان 🔸#عبدالعظیم 🔸 #عمار 🔸 متفرقه : #تلنگر #قابل_تامل #شهدا #ولایت #وحدت #اطلاعیه #استغاثه #در_محضر_بزرگان #مناجات #پند #بصیرت #انقلاب #دفاع_مقدس #مسجد #شب_جمعه. #وظایف_منتظران 🔸 سبک #نوحه #مدح #زمینه #واحد #شور #زمزمه 🔸 رسانه #شبهای_عاشقی #سخنرانی #وعظ #صوت_مجمع #رسانه_مجمع #فیض_منبر #یادمانه #اطلاعیه 🔸 مناسبت #ولادت #شهادت #وفات #رحلت #میلاد #یار_باصفا #شرح_مناجات_شعبانیه #لیله_المبیت #هیچکس_به_من_نگفت