#حضرت_جوادالائمه(علیه السلام) مهر شما در دل عاشق فتاد خیر دو دنیا به من این فیض داد باب کرم هستی و باب المراد اسئَلُکَ بحودک یا جواد تا که توسل به تو آغاز شد هر گرهی داشت گدا باز شد ای نمک سفرۀ سلطان طوس محضر تو خیل ملک خاک بوس آینۀ صورت شمس الشموس دلخوشیِ عمر انیس النفوس ای علی اکبر ملیح رضا حلقۀ موی تو ضریح رضا جود تو شد مظهر کُلِّ صفات نام تو فتاح همه مشکلات نازترین تک پسر کائنات حق بده بابات بمیرد برات بوسه زلبهای تو کار رضا ای همۀ دار و ندارِ رضا گوشۀ حجره شده جایت چرا ؟ مرگ شده ذکر و دعایت چرا ؟ بسته شده راه صدایت چرا ؟ آب نیاورده برایت چرا ؟ شعله به جان و دل زهرا مکش جان رضا روی زمین پا مکش ضربه به حیثیت افلاک خورد رنگ کبودی به رخی پاک خورد موی به هم ریخته ات خاک خورد داد زدی دورِ لبت چاک خورد با جگر سوخته پرپر زدی بر دَرِ حجره چقدر سر زدی خون ز لب خشک تو پاشید وای لحظۀ پرپر زدنت دید وای چشم به چشمان تو خندید وای تشت زنان دورِ تو رقصید وای شعله به جان تو چنین ریخته آب به پیش تو زمین ریخته آب نخوردی ... بدنت پا نخورد یک نخی از پیر و هنت پا نخورد در ته گودال تنت پا نخورد مثل حسین بر دهنت پا نخورد یاد حسین دیدۀ تر داشتی هر چه سرت آمده ،  سر داشتی چنگ به موی سرش انداختند روی تن بی سر او تاختند خیل زنان رنگ ز رخ باختند پیکر غارت شده نشناختند عمۀ سادات زمین گیر شد بر سر بوسیدن رگ پیر شد طول کشید از نَفَس افتادنش حنجر پاشیده روی دامنش عده ای اعراب دَمِ رفتنش با کتک از کرب و بلا بُردنش عمه از آن لحظه گرفتار شد ناقه نشین راهی بازار شد #قاسم_نعمتی

#ازدواج_حضرت_زهرا_و_امیرالمومنین_مدح علی از فاطمه قبل از تولد خواستگاری کرد پیمبر عقدشان را ظاهرا امروز جاری کرد علی در قبضه ی زهرا، علی با جذبه ی زهرا؛ جوابش را به تصمیم خودش در اصل آری کرد علی از خانه راه افتاد و زهرا در پسِ خانه؛ به رسم نوعروسانش نشست و بیقراری کرد خود تصویر آمد سمت چشم آینه اما؛ نگاهش در دل آیینه هم آیینه داری کرد به عقد خود درآورد انسیه، زهرا و حورا را تمام خانه اش را اینچنین آیینه کاری کرد خیالش داشت راحت می شد از گمراهی مردم همینکه عقد را خواندند شیطان گریه زاری کرد قدم برداشت زهرا با علی این سو و ازآن سو؛ بدون زین،اثاث خانه اش دُلْدُل سواری کرد علی اصل نبوت را و زهرا هم ولایت را علی خود را و زهرا خویش را اینگونه یاری کرد مهدی رحیمی"زمستان" ازدواج حضرت زهرا و امیرالمومنین مدح

#امام_جواد_(ع) #زمزمه ای نهم اختر سپهر ولا، ای که باب الحوائجی همه را، همه جود و سخاوتی مولا، رحمت بی نهایتی ما را، یا جواد الائمه ادرکنی دست ما و عنایت و کرمت، دل پرستوی گنبد و حرمت، بفدای حریم محترمت، شد ز دیده روانه اشک غمت، یا جوادالائمه ادرکنی مظهر عدل و دادی ای مولا، عشق باب المرادی ای مولا، تو شفیع معادی ای مولا،  به حقیقت جوادی ای مولا، یاجوادالائمه ادرکنی از غم و غصه ها رهایم کن، به غم خویش مبتلایم کن، با ولایت خود آشنایم کن،  من گدایم تو اعتنایم کن، یا جواد الائمه ادرکنی نهمین حجت خدا هستی، دردها را همه دوا هستی، با دل ما تو آشنا هستی،  تو گُلِ گلشن رضا هستی، یا جواد الائمه ادرکنی ای که هستی وجیهاً عند الله، ای که هستی ز درد من آگاه، شد خجل از رُخ نکویت ماه،  کن شفاعت از این غلام سیاه، یا جواد الائمه ادرکنی من که دائم به شور و غوغایم، نگران از حساب فردایم، من گدایم تو هستی مولایم، روز و شب بر لب است(نجوا)یم، یا جواد الائمه ادرکنی شاعر: غلامرضا ابوالقاسمی  (نجوا )

#امام_جواد_شهادت بردار از خاک کف حجره سرت را از بی کسی کمترصدا کن مادرت را اینجا جواب ناله هایت نیشخند است اصلاً نمی فهمند چشمان ترت را آه جگر سوزت امانت را بریده اتش زدی با سرفه ات دوروبرت را حتی توان ایستادن هم نداری قوّت نداری وا کنی بال و پرت را باید که تنها در غریبی بگذرانی در خانه ی خود لحظه های آخرت را در پیش رویت آب را روی زمین ریخت می بینی آقا دشمنی همسرت را ؟ #محمد_حسن_بیات_لو

#امام_جواد_شهادت دلخسته و بی شکیب بودن سخت است هم صحبت نانجیب بودن سخت است هر مرد غریب مأمنش خانه اوست در خانه خود غریب بودن سخت است

#امام_جواد_شهادت به وسعت همه عالم، به من جفا کردند خبر نداشت کسی با دِلم، چه ها کردند به میهمانی هِرمان و هجرَم، آوردند به دردِغربتِ این شهرم آشنا کردن د چِقدر پُشتِ سَرم ناروا سُخَن گفتند چقدر طعنه، چه بَد با امام ،تا کردند برای کُشتنِ من طَرحشان قدیمی بود هر آنچه باپدرم،با امام رضا کردند ز سوز زَهر دِلم گُر گرفت، افتادم وَحُجره را به من خَسته کربلا کردند فقط بُریدنِ با تیغ و مو گرفتن نیست که بند بند مرا با عَطَش جُدا کردند هر آنچه آه کشیدم، به طشت کوبیدند به آب آبِ منِ تشنه ، خنده ها کردند ز دست وپا زدنم، نه دلی به رحم آمد نه بر سِرِشکِ غریبی اَم، اِعتنا کردند به خانه ای که پُر از عِطر ذکرو قرآن بود تمام کف زده وهلهله به پا کردند در انتظارِ جوانمرگ گشتَنَم ،ماندند عجیب، حُرمت نان ونمک ،اَدا کردند مرا کِشانده روی پُشت بام آوردند در آفتاب، غریبانه ام رَها کردند به روی پیکر من گرچه پیرهن هَم بود کبوتران پَرِخودرا به سایه وا کردند رسیده است به ما،ارث بَر زمین خُوردن پس از سه روز، مرانَقشِ کوچه ها کردند  #علیرضا_شریف

#امام_جواد_شهادت رسیده جان به لب اطهرت ؛ اَبَالهادی! نشسته پیک اجل در بَرَت ؛ اَبَالهادی! دوباره قصه ی زهر و دوباره نامردی کبود شد همه ی پیکرت ؛ اَبَالهادی! لباس شمر به تَن کرد و منع آبت کرد چه کرد با دل تو همسرت ؛ اَبَالهادی! شبیه فاطمه دستی گرفته ای به کمر مگر خدای نکرده پَرَت ... ؛ ابالهادی! میان حجره ی در بسته دست و پا زدی و… بریده شد نفس آخرت ؛ اَبَالهادی! مدام هلهله شد تا صدای تو نرسد صدای خسته ی بی جوهرت ؛ اَبَالهادی! کنیزها بدنت را کِشان کِشان بردند گرفته بر لبه ی در سَرَت ؛ اَبَالهادی! سه روز بر تَن تو آفتاب می تابید ولی بریده نشد حنجرت ؛ اَبَالهادی! دگر به زیر سُم اسب های تازه نَفَس ندید جسم تو را دخترت ؛ اَبَالهادی! اگر چه دور و برت خیره سر فراوان بود ولی نظاره نشد خواهرت ؛ اَبَالهادی چه خوب شد که در آن همهمه کسی نرسید برای غارت انگشترت ؛ اَبَالهادی! #علیرضا_خاکساری

#ماعزاداردل_خون_جوادیم مرغ بی بال و پر غمکده بغدادیم روضه و غصه و دردیم، غم و فریادیم قطره اشکیم که با آه رضا افتادیم سال ها با جگر پاره چنین سر دادیم: ما عزادار دل خون جوادیم همه با دل خون شده مجنون جوادیم همه عرش را غربت او یکسره غمناک کند رخت مشکی به تن پهنه افلاک کند گریه بر روضه او صاحب لولاک کند خواهری نیست که خون از لب او پاک کند این که پیچیده به خود تشنه و دور از وطن است خاک عالم به سرم گل پسر بوالحسن است مثل یک شمع کف حجره چکیدن سخت است وسط خانه خود زهر چشیدن سخت است از سوی همسر خود طعنه شنیدن سخت است پر خود را به روی خاک کشیدن سخت است نیست یک مرد، کمی یاری مظلوم دهد قطره ای آب به این تشنه مغموم دهد بی وفا خواست که آقای مرا پیر کند غصه را در دل محزون شده تکثیر کند پسر فاطمه را کوچک و تحقیر کند خواست او را وسط حجره زمین گیر کند بی حیا بر جگر سوخته اش می خندید با کنیزان جلوی حجره او می رقصید پسر شاه خراسان جگرش می سوزد از غم زهر جفا چشم ترش می سوزد دست و پا می زند و بال و پرش می سوزد وسط حجره، تن شعله ورش می سوزد باورم نیست که این ها به کمک برخیزند آب را پیش نگاهش به زمین می ریزند گاهی از شرم کمی رحم و مدارا خوب است نگذارید تنش را به تماشا خوب است نکشیدش به سوی بام، همین جا خوب است چه کسی گفته قد و قامت رعنا خوب است؟! حمل او روی سر چند نفر، دردسر است تیزی پله و تنگی گذر، دردسر است خوبی بام به این است مصیبت نکشد بدنش زیر سم اسب مشقت نکشد نیزه و سنگ به پیشانی حضرت نکشد آخر روضه او کار به غارت نکشد تشنه جان داده ولی در بدنش سر دارد صحن این بام چه خوب است، کبوتر دارد شاه عالم به زمین خورده و بی حال شده پیکرش در ته گودال لگدمال شده بر سر پیرهنش صحبت و جنجال شده شمر با خنجر خود وارد گودال شده داشت با خنجر خود ضربه به آقا می زد ناگهان صوت فراگیر بُنَیَّ آمد #محمدجوادشیرازی اللهم عجل الولیک الفرج

#اللهم_عجل_لولیک_الحسن #ابن_الرضا_علیه_السلام عجب خجسته حدیثی که همچو گوهر بود سفارش پدری به جوان دلبر بود «نرو از آن در کوچک که سمت دیگر بود که چشم خیل گدایان همیشه بر در بود» چه بارگاه و چه صحنی شبیه مشهد ما چه آشیانه ی امنی شبیه مشهد ما عجب حریم و چه شأنی شبیه مشهد ما خیال صحن و سرایت همیشه در سر بود چه خوب می شد اگر تا سحر درون حرم فقط سه واژه ی تنها من و ضریح و سرم تو هم اگر که بیایی ز اوج لطف و کرم کدام خاطره از این خیال برتر بود؟ تمام عمر نشستم به آستان شما همیشه خیره نشستم به کنج خوان شما مرا بس است ز روزی کمی ز نان شما غلام حلقه به گوشت به شاه سرور بود چنین غریب به چشمش ندیده کون و مکان چنین اسیر غمی تا ابد ندیده زمان صدای هلهله ها بود و رقص دخترکان تن نحیف تو اما میان بستر بود به دست و پا زدنت نانجیب می خندید به «آب» گفتن تو ای غریب می خندید شبیه قاتل «شیب الخضیب» می خندید عدو غریبه اگر بود بِه ز همسر بود عطوفت و دل سنگش اگر نمی مرد آه تو را به بام با طناب گر نمی برد آه کمی ملاحظه می کرد و گر نمی خورد آه لبت به تیزی پله چقدر بهتر بود تو را کشید و رسیدی به بام خانه ی خود چه روضه ها که تو دیدی به بام خانه ی خود «حسین» را تو چشیدی به بام خانه ی خود پناه جسم رها بال چند کفتر بود  #حسین_کریمی

#قسم_به_جانِ_سلطان باز هم حرف کریم آمد وسط. احیا شدم قطره بودم قطره ای که واصلِ دریا شدم بی سرو سامانی ام را هیچ کس دیگر ندید با نگاهی قدکشیدم سرورِ دنیا شدم. نگرانی ها همه رفت از وجودم یک طرف خورده بودم بر زمین با لطفِ آقا پا شدم هیچ می دانی که مدیونِ جوادم از ازل چونکه با الطافِ او آقاتر از آقا شدم در هوای نفس گم بودم که با دستِ کرم آخرش در شامگاهی مضطرب. پیدا شدم من دلِ خود را سپردم محضرِ ابنُ الرضا راست کردم قامت و چونِ شاخه طوبا شدم جانِ سلطان را قسم دادم دو دستم را گرفت با مددهای نهم خورشید با تقوا شدم مزدِ کارم را عطا کرده خود بابُ المراد من در اینجا مبتلای حضرت زهرا شدم #محسن_راحت_حق

حال تو مثل کبوترهای بی بال و پر است خنده هایت فاطمه! آرام جان حیدر است بون نان در خانه پیچیده ست، پس شکر خدا حال تو از روزهای قبل قدری بهتر است خانه را جارو زدی. ..از بسترت برخاستی از نگاهت می توان فهمید روز آخر است این لباسی را که می بافی برای محسنت آخرش هم قسمت او نیست، سهم اصغر است می روم در کوچه ها، قنفز میان کوچه هاست می روم مسجد مغیره در کنار منبر است ای ستون خانه ی من ، حرفی از رفتن مزن بی تو حالم مثل یک فرمانده ی بی لشکر است این نمک نشناس ها آتش مهیا کرده اند بی خبر از اینکه اینجا خانه ی پیغمبر است موی زینب مثل حال حیدرت آشفته است فاطمه! این حال و روز خانه ی بی مادر است از همان روزی که آتش بوسه از بالت گرفت جای بال زخمی و خاکی تو روی در است چند ماهی می شود ، حیدر شده خانه نشین چند ماهی می شود زهرا میان بستر است دست هایی را که می بوسید پیغمبر شکست راستی زینب چه حالی داشت وقتی در شکست دست در دست حسن می رفت زهرا ، ناگهان… روی خاک افتاد قرآن…سوره ی کوثر شکست دست های بسته ی مولا گواهی می دهد بارها بعد از پیمبر حرمت حیدر شکست یک مَلَک ای کاش چشمان حسن را می گرفت لحظه ای که بی هوا بال و پر مادر شکست نیمه های شب زمان غسل زهرا بود که بعد چندین ماه بغض فاتح خیبر شکست سال های بعد عصر روز عاشورا که شد پیش چشم مادرش گهواره ی اصغر شکست از میان خیمه زینب دید ، پیش کوفیان قامت ارباب از داغ علی اکبر شکست از میان خیمه ها فریاد می زد خواهرش ساربان! آرام تر قدری که انگشتر شکست چوب محمل حال زینب را فقط فهمید بود… راستی زینب چه حالی داشت وقتی “سر”شکست  احسان نرگسی

. در شهادت امام جوادالائمه (ع) در میان حجره جان می داد و یک یاور نداشت غیر درد و غم نهان در سینه آن سرور نداشت آفتاب عمر کوتاهش نهان می شد ولی آسمان دیده اش جز اشک و خون اختر نداشت بوی عطر غربت آمد از حریم حجره اش باغبان باغ غم چون او گل پرپر نداشت کس عیادت جز اجل زآن یوسف زهرا نکرد پیک مرگ آمد ولی او تاب در پیکر نداشت تا کند رفع عطش آن لاله ی باغ رضا غیر سقای دو چشمش هیچ آب آور نداشت او میان حجره جان می داد و قاتل پشت در پایکوبی کرد و شرم از روی پیغمبر نداشت در دل دریای ماتم دست و پا می زد چو موج زورق افتاده در توفان غم لنگر نداشت خاک قبرش چون که می بخشد به عالم آبرو هر که رخ را بر حریمش سود «یاسر» بر نداشت ** #حاج_محمود_تاری «یاسر» #شهادت_امام_جواد ‌.