eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
2.2هزار دنبال‌کننده
3 عکس
3 ویدیو
56 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
هرکس که امروز ازحسین امضا نگیرد فردا برات عفو از زهرا نگیرد ما هرچه داریم از حسین است و قیامش ماه محرم را خدا از ما نگیرد اشک عزایش را به هر چشمی نبخشند داغ غمش در هر دلی مأوا نگیرد توفیق می‌خواهد عزاداری برایش ای وای اگر امسال هیئت پا نگیرد دلتنگ حال روضه و محتاج اشکیم زنگار دوری کاش این دل‌ها نگیرد باید به اصل خویش برگردیم ای دل قطره چه باشد گر ره دریا نگیرد دست من و دامان پر فیض اباالفضل هیهات که دست مرا سقا نگیرد نام ابالفضل آمد و دل زیر و رو شد روضه، زیارت، اربعین، بغض گلو شد
جان بر لب است، از غم جانان دعا كنيد شايد به سر رسد شب هجران، دعا كنيد با چشمه‌های خالی و خشكيده‌ی نگاه در حسرت رسيدن باران دعا كنيد روزی هزار بار دعای فرج كم است در آرزوی يار، فراوان دعا كنيد :: يا ايهاالرئوف! شما واسطه شويده ما بی كسيم حضرت سلطان! دعا كنيد ما آمديم اذن محرم به ما دهيد آقا براي ماه عزامان دعا كنيد ما گريه می‌كنيم كه يک روز جان دهيم، از داغ خشکی لب عطشان؛ دعا كنيد..
روز و شب در دل دریایى خود غم داریم اشک، ارثى‌ست که از حضرت آدم داریم شادى هر دو جهان در دل ما پنهان است تا غمت در دل ما هست، مگر غم داریم؟ گاه در هیأت رعدیم و پر از طوفانیم گاه در خلوت خود بارش نم‌نم داریم تازه آغاز حیات است شهید تو شدن ما فقط غمزهٔ چشمان تو را کم داریم عقل در دایرهٔ عشق تو سرگردان است عقل و عشق است که در ذکر تو با هم داریم در قیامت دل ما در پى قَد قامتِ توست ما چه کارى به بهشت و به جهنم داریم.... از ازل شور حسین بن على در سر ماست تا ابد در دل خود داغ محرم داریم
؛ این رازِ پُر از عذاب پیشت باشد تصویر منِ خراب پیشت باشد شاید که محرمت نبودم آقا ! این اشکْ علی‌الحساب پیشت باشد
علیه‌السلام 🔹غم عالم🔹 داغ تو در سراچۀ قلبم چه می‌کند؟ در این فضای کم غم عالم چه می‌کند؟ دل موکبی‌ست وقف پذیرایی از غمت در موکبم امیر دو عالم چه می‌کند؟ چشمی که از شنیدن نام تو اشک ریخت در روضه‌ها و مجلس ماتم چه می‌کند؟ اشکی که آتش دل ما را فرو نشاند پیداست با لهیب جهنم چه می‌کند! آن‌کس که صبح و شام برای تو خون گریست با رؤیت هلال محرم چه می‌کند؟ زهرا تمام مدت حمل تو گریه کرد شادی چنین ظهور کند، غم چه می‌کند؟ زینب رشیده بود و کنار غمت خمید پس مادر تو با کمر خم چه می‌کند؟ احمد که تاب دیدن بغض تو را نداشت با دیدن مصیبت اعظم چه می‌کند؟ نوح و خلیل و موسی و عیسی چه کرده‌اند؟ یا رب ببین پیمبر خاتم چه می‌کند؟ در قتلگاه تو دل درندگان شکست تنهایی تو با دل آدم چه می‌کند؟.. چشمانم از خجالت لب‌هایت آب شد در دشت خشک، قطرۀ شبنم چه می‌کند؟ بیش از هزار و نهصد و پنجاه و چند گل! با لاله‌زارِ زخم تو مرهم چه می‌کند؟
یاحسین مظلوم ارباب عالم پیچیده بوی ماه محرم جان دو عالم فدای عزایت لبیک یا ارباب یا داعی الله قتیل العریان اباعبدالله از عرش اعلا می آید صدایت میا به کوفه سالار زینب جانم رسیده از غصه بر لب دلشوره دارم ای آقا برایت ترسم که زینب گردد گرفتار آید با راست در بین بازار بالای نیزه می بیند دعایت لبیک یا ارباب یا داعی الله یاحسین ِ مظلوم اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی اهلا و سهلا سبط المصطفی شد کربلایت عرش معلا حاجی زهرا مهمان ِ منایی زینب بگوید دارو ندارم دیگر از امشب دلشوره دارم آید از این صحرا بوی جدایی می ترسم اینجا برغم نشینم زنده بمانم داغت ببینم اینجا مهمان تیغ و نیزه هایی آیم با عزت پایین ز محمل غمی ندارم با ابوفاضل مَحرم ها دور ِ محملم هرجایی شب سوم نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی زهرای شامم ویران نشینم ام البکایم شورآفرینم دیده به راهم دیدارم بیایی بوسم لبانت با اشک دیده من قد خمیده تو سربریده خوش آمدی ای مهربان بابایی بنشین ای بابا روی زانویم افتاده از کار هردو بازویم دیگر ندارد صورتم زیبایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی بنت الزهرایم کوهِ وقارم هدیه برایت دو لشگر دارم مزن دست رد بر این دو فدایی مانند نجمه کن رو سپیدم نما چون رباب ام الشهیدم بپا کرده تو عجب منایی دیدم در چشمت اشک خجالت نیامدم من به استقبالت نبینم آقا بی کس و تنهایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی ده ساله اما عبد خدایم یاری تو از خیمه می آیم دارم در رگم خون ِ مجتبایی دستم از دست عمه کشیدم پای برهنه از تل دویدم دیدم افتاده زیر دست و پایی روی گلویت دستم سپر شد جسمم به روی دو درد سر شد از تو جدایم کرده ضرب ِ پایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی گشتم جانانه از خیمه عازم عمو غم مخور نمرده قاسم داری از نسل مجتبی فدایی رجز می خوانم اِنّی أنا الحق گردن می زنم اولاد ازرق شاگرد ِ عباس می کند آقایی کوبیده جسمم با سم مرکب زیبای خیمه شد تا مرتب رسیده بر قاسم ارثِ زهرایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی ششماهه اما پیرِ مسیرم از غربت تو باید بمیرم معراجم شده معراجِ زیبایی اگر چه بابا نازک گلویم پیش خدا من با آبرویم باب الحوایج هستم هر کجایی از تشنه کامی من نیمه جانم روی دستانت داده تکانم تیر سه شعبه به جای لالایی در خیمه مادر دیده به راهم آغوشت آخر شد قتلگاهم اشک‌خجالت میریزی تنهایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی شبه پیمبر همنام حیدر اپل قتیلم علی اکبر دارد صورتم نور مصطفایی ابن الحسین ابن الحسنم مانند طوفان من صف شکنم اسماعیل تو می شود فدایی تا می نشینم روی عقابم همه می گویند ابوترابم ترسیده لشگر از این رونمایی خوردم زمین تا از روی مرکب تسبیح جسمم شد نامرتب تا دیدی گفتی چه اربااربایی مانند مادر کوچه وا کردند در پهلوی من نیزه تا کردند بالا نیاید از گلو صدایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی سردار لشگر زیباترینم از شیرِ پاک ِ ام البنینم دادی تو به من منصب سقایی عمود خیمه علم به دوشم به عالم تو را نمی فروشم رد کرده ام چه امان نامه هایی افتاده دستم در بین راهت غربت گرفته راه نگاهت پیدایم کنی زدم دست و پایی برگرد به خیمه دلشوره دارم برای زینب من بی قرارم ندارد سپاه ِ دشمن حیایی مبر تنم را تاخیمه آقا شرمنده هستم از روی زنها بر پابشود درحرم غوغایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی دارو ندارم بنشین کنارم امشب حسین جان دلشوره دارم دارد نگاه تو بوی جدایی می کند آخر داغ تو پیرم الهی پیش از تو من بمیرم دیگر ندارد گریه ام صدایی فردا چه سازم بی تو حسین جان یک زنِ تنها با این یتیمان در چشم اینها ندیدم حیایی
یاحسین مظلوم ارباب عالم پیچیده بوی ماه محرم جان دو عالم فدای عزایت لبیک یا ارباب یا داعی الله قتیل العریان اباعبدالله از عرش اعلا می آید صدایت میا به کوفه سالار زینب جانم رسیده از غصه بر لب دلشوره دارم ای آقا برایت ترسم که زینب گردد گرفتار آید با راست در بین بازار بالای نیزه می بیند دعایت لبیک یا ارباب یا داعی الله یاحسین ِ مظلوم اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی اهلا و سهلا سبط المصطفی شد کربلایت عرش معلا حاجی زهرا مهمان ِ منایی زینب بگوید دارو ندارم دیگر از امشب دلشوره دارم آید از این صحرا بوی جدایی می ترسم اینجا برغم نشینم زنده بمانم داغت ببینم اینجا مهمان تیغ و نیزه هایی آیم با عزت پایین ز محمل غمی ندارم با ابوفاضل مَحرم ها دور ِ محملم هرجایی شب سوم نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی زهرای شامم ویران نشینم ام البکایم شورآفرینم دیده به راهم دیدارم بیایی بوسم لبانت با اشک دیده من قد خمیده تو سربریده خوش آمدی ای مهربان بابایی بنشین ای بابا روی زانویم افتاده از کار هردو بازویم دیگر ندارد صورتم زیبایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی بنت الزهرایم کوهِ وقارم هدیه برایت دو لشگر دارم مزن دست رد بر این دو فدایی مانند نجمه کن رو سپیدم نما چون رباب ام الشهیدم بپا کرده تو عجب منایی دیدم در چشمت اشک خجالت نیامدم من به استقبالت نبینم آقا بی کس و تنهایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی ده ساله اما عبد خدایم یاری تو از خیمه می آیم دارم در رگم خون ِ مجتبایی دستم از دست عمه کشیدم پای برهنه از تل دویدم دیدم افتاده زیر دست و پایی روی گلویت دستم سپر شد جسمم به روی دو درد سر شد از تو جدایم کرده ضرب ِ پایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی گشتم جانانه از خیمه عازم عمو غم مخور نمرده قاسم داری از نسل مجتبی فدایی رجز می خوانم اِنّی أنا الحق گردن می زنم اولاد ازرق شاگرد ِ عباس می کند آقایی کوبیده جسمم با سم مرکب زیبای خیمه شد تا مرتب رسیده بر قاسم ارثِ زهرایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی ششماهه اما پیرِ مسیرم از غربت تو باید بمیرم معراجم شده معراجِ زیبایی اگر چه بابا نازک گلویم پیش خدا من با آبرویم باب الحوایج هستم هر کجایی از تشنه کامی من نیمه جانم روی دستانت داده تکانم تیر سه شعبه به جای لالایی در خیمه مادر دیده به راهم آغوشت آخر شد قتلگاهم اشک‌خجالت میریزی تنهایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی شبه پیمبر همنام حیدر اپل قتیلم علی اکبر دارد صورتم نور مصطفایی ابن الحسین ابن الحسنم مانند طوفان من صف شکنم اسماعیل تو می شود فدایی تا می نشینم روی عقابم همه می گویند ابوترابم ترسیده لشگر از این رونمایی خوردم زمین تا از روی مرکب تسبیح جسمم شد نامرتب تا دیدی گفتی چه اربااربایی مانند مادر کوچه وا کردند در پهلوی من نیزه تا کردند بالا نیاید از گلو صدایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی سردار لشگر زیباترینم از شیرِ پاک ِ ام البنینم دادی تو به من منصب سقایی عمود خیمه علم به دوشم به عالم تو را نمی فروشم رد کرده ام چه امان نامه هایی افتاده دستم در بین راهت غربت گرفته راه نگاهت پیدایم کنی زدم دست و پایی برگرد به خیمه دلشوره دارم برای زینب من بی قرارم ندارد سپاه ِ دشمن حیایی مبر تنم را تاخیمه آقا شرمنده هستم از روی زنها بر پابشود درحرم غوغایی نوحه شب‌های محرم لبیک یا ارباب یا داعی الله مظلومِ عطشان اباعبدالله آقای عالم شاهِ کربلایی دارو ندارم بنشین کنارم امشب حسین جان دلشوره دارم دارد نگاه تو بوی جدایی می کند آخر داغ تو پیرم الهی پیش از تو من بمیرم دیگر ندارد گریه ام صدایی فردا چه سازم بی تو حسین جان یک زنِ تنها با این یتیمان در چشم اینها ندیدم حیایی
علیه‌السلام 🔹سلام بر حسین🔹 شنیدم از لب باد صبا حسین حسین نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین محرم آمده و گوش جان که بسپاری شنیده می‌شود از هرکجا حسین حسین محرم آمده قد قامت العزا بشنو بخوان به مأذنه حَیّ علیٰ حسین حسین کتیبه سینه‌زن و باد نوحه‌خوان شده است صدای زمزمۀ بادها حسین حسین ز عرش پیرهنی خون‌چکان شد آویزان چکیده در همه عرش خدا حسین حسین ملک نشانی خون خدا گرفت ز خاک صدا بلند شد از کربلا: حسین! حسین!.. عجب غمی‌ست به نامش، هرآن‌که گفت بسوخت که کرده یک‌سره آتش به پا حسین حسین گذشت عمر به زیر کتیبه‌های غمش هزار شکر شدم پیر با حسین حسین لبم به ذکر دگر وا نمی‌شود چه کنم؟ شده‌ست با لب من آشنا حسین حسین ز لطف اوست کز او نام می‌برم، ور نه من خراب کجا و کجا حسین حسین؟ گریست دیدهٔ ناپاک من هم از داغش از آن‌که زنده کند مرده را حسین حسین خوشا به بزم عزایش که یک‌صدا گویند از ابتدا همه تا انتها حسین حسین
علیه‌السلام 🔹حسینیۀ دل🔹 روشن آن چشم که در سوگ تو پُر نم باشد دل‌ربا، نرگس این باغ به شبنم باشد تا بدانند کجا بزم عزای تو به پاست دودِ آهِ دلِ عشّاقِ تو پرچم باشد دل حسینیه؛ نَفَس نوحه؛ تپش سینه‌زنی‌ست دم بگیریم که عمر همه این دم باشد به خدای حرم و کعبه قسم، ای حُجّاج! هر که مُحرِم به مُحَرّم شده، مَحرَم باشد آن که دارد غم عشق تو ندارد غمِ هیچ که نشاط دل عالم، همه زین غم باشد خانۀ تنگِ دلم نیست شبی بی‌ مهمان لحظه‌ای نیست که دل بی غم و ماتم باشد مطلع «صائب تبریز» به یادم آمد آن‌که در شیوه‌اش استاد مسلَّم باشد: «گر صفای حرم کعبه به زمزم باشد زمزم اهل صفا دیدۀ پُر نم باشد»
علیه‌السلام 🔹گوهر اشک🔹 شادی هر دو جهان بی‌تو مرا جز غم نیست جنت بی‌تو عذابش ز جهنم کم نیست در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری عمر جاوید به شیرینی آن یک‌دم نیست.. تا خدایی خدا هست، لوای تو به پاست زآن‌که جز دست خدا، حافظ این پرچم نیست هم خدا داند و هم عالم و آدم دانند که به جز رایت عشق تو در این عالم نیست.. ملک هستی همه ماتمکدۀ توست حسین جایی از ملک جهان خالی از این ماتم نیست گوهر اشک عزای تو به هر کس ندهند اهرمن را شرف داشتن خاتم نیست گریه بر پیکر مجروح تو باید همه دم که جراحات تنت را به از این مرهم نیست تو به جا ماندی و ظالم اثرش هم شد محو پایۀ ظلم که در دار جهان محکم نیست سائل توست کسی کز تو، تو را خواهد و بس آن‌که شد طالب تو در طلب دِرهم نیست داد مظلومی تو ملک خدا را پر کرد عالمی نیست که با یاد غمت، دَرهم نیست..
فرقی ندارد كه جهنم یا بهشت است هرجا كه می‌گویم حسین، آن‌جا بهشت است هر روز از این روضه به آن روضه دویده حق دارد آن‌كه گفته این دنیا بهشت است چشمی كه از داغت نمی‌بارد جهنم چشمی كه از داغت شود دریا بهشت است شش‌گوشه را از شش‌جهت دیدیم و گفتیم از هر جهت این كعبه‌ی زیبا بهشت است بالا و پایینی ندارد خانه‌ی تو بالای سر فردوس و پایین پا بهشت است با جبر، ما را عاشق خود كن كه فردا در اختیار حضرت زهرا بهشت است گفتند زهرا زائر شب‌های جمعه است گفتیم زیر پای مادرها بهشت است :: خیمه به خیمه سوخت دست و پای طفلان در آتشی كه شعله‌هایش تا بهشت است
کلیم اگر دعا کند بی تو دعا نمی‌شود مسیح اگر دوا دهد بی تو دوا نمی‌شود اگر جدایی اوفتد میان جسم و جان من قسم به جان تو دلم از تو جدا نمی‌شود گریه اگر کنم همی بهر تو گریه می‌کنم ورنه ز دیده‌ام عبث اشک رها نمی‌شود گرد حرم دویده‌ام صفا و مروه دیده‌ام هیچ کجا برای من کرب‌وبلا نمی‌شود کسی که گشت گرد تو گرد گنه نمی‌رود پیرو خط کربلا اهل خطا نمی‌شود عمر گذشت، وانشد راه زیارتت به من حاجت این شکسته دل، چرا روا نمی‌شود؟! :: جز سر غرق خون تو که شد چراغ قافله رأس بریده بر کسی راهنما نمی‌شود.. کرب‌وبلا و کوفه شد سخت به عترتت ولی هیچ کجا به سختی شام بلا نمی‌شود چوب به دست قاتلت سوخت و گفت این سخن جای سر بریده در طشت طلا نمی‌شود سوز درون (میثمت) بوده شراری از غمت ورنه زشعرش این همه شور به پا نمی‌شود