سروده مرحوم حبیب الله چایچیان(#حسان) در مدح پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) بوسه زند تاج گل بپاى #محمد(ص) خسرو #حُسن است خود گداى محمد( ص) تا كه برد بوى خوش #صبا به گلستان مي‌كشد از هر طرف رداى محمد( ص) جسم شريفش بود لطيف‌تر از نور محو شود سايه از #صفاى محمد( ص) آب بقا هستيش ز يمن #رسول است خضر، بقا دارد از بقاى محمد( ص) خواهى اگر بشنوى كلام خدا را گوش به قرآن كن و نداى محمد( ص) از شب معراج، ماه و جمله كواكب چشم براهند بر لقاى محمد( ص) ملک جهان را پلاک خود زده #لولاک چون دو جهان شد بنا براى محمد( ص) آنچه خداوند در حديث #كسا گفت پرده‌نشين بود در سراى محمد( ص) پشت و پناه و شفيع عالميان اوست چون به خدا هست اتكاى محمد( ص) روشن و پيداست پيش مردم دانا غير على(ع) نيست مثل و تاى محمد( ص) نيست #مسلمان هرآنكه بغض #على(ع) داشت هست ولاى على (ع) #ولاى محمد( ص) شرح كمالات و وصف ذات #نبى را كس نتواند بجز خداى محمد( ص) گفت: حسين از من است و من ز #حسينم ذبح #عظيم است چون فداى محمد( ص) #سبط_نبى چونكه نور چشم رسول است #قتلگه اوست كربلاى محمد( ص) دست #ابوالفضل و پرچمى كه برافراشت دست على بود بر #لواى محمد( ص) اكبر ليلا شبيه حضرت #طاها آمده در #كربلا بجاى محمد( ص) #حرمله زان تير مرگبار سه شعبه حلق على را دريد و ناى محمد( ص) حضرت #سجاد و آن خيام پرآتش جان نبى بود و #خيمه‌هاى محمد( ص) ناله واغربتاى #زينب #كبرى ناله زهراست همصداى محمد( ص) با همه پستى (حسان)، بلندمقامم تاج سرم شد چو خاک پاى محمد. #پیامبر_اکرم_صلی_الله_علیه_و_آله_و_سلم #حبیب_الله_چایچیان