eitaa logo
گاهی وقت‌ها
3.9هزار دنبال‌کننده
11.4هزار عکس
2.8هزار ویدیو
91 فایل
گاه‌نوشت‌های «نظیفه سادات مؤذّن» سطح چهار (دکترا) حکمت متعالیه از جامعةالزهرا، مدرّس فلسفه، نویسنده و پژوهشگر.
مشاهده در ایتا
دانلود
🌺🍀 نام بی‌مسمایی است: آرامگاه یا آرامستان. داخل هر کدام از حفره‌های به ظاهر کوچک، جهان بی‌انتهایی است. این قبرها فقط دری است به جهنم یا بهشت برزخی. آرامگاه نیست! یا ندامتگاه است، یا سیاحتگاه! در اولی مجازات است و آتش و ندامت و التماس؛ و در دومی، شور و شوق است و هیجان. 🌺🍀 🍀🌺 @mangenechi
🌸🍃 پدری هنگام مرگ به پسرش وصیت کرد: موقع دفن، آن جوراب‌های کهنه‌ای را که کنار گذاشتم، پایم کن. پدر از دنیا رفت. پسر، هر چه به اطرافیان اصرار کرد و سراغ علما رفت، اجازه ندادند. ناامید و عصبانی بود از اینکه نمی‌تواند وصیت ساده‌ی پدر را عملی کند. در همین احوال، یک‌نفر نامه‌ای دستش داد: پسرم! دیدی از این همه مال و منال، حتی نمی‌گذارند جوراب کهنه‌ای را با خودم ببرم! پس به داشته‌ها و اموالت، مغرور نشو! 🌸🍃 حضرت رسول اکرم -صلی الله علیه و اله و سلم- فرمودند: كَفي بِالْمَوْتِ واعِظاً؛ بهترين پنددهنده براي انسان مرگ است. (بحارالانوار، جلد ۷۴، صفحه ۱۳۹) 🌸🍃 @mangenechi
🌼🍂 آدم و امید، نه هم‌خانواده هستند، نه هم معنی؛ اما حروفشان یکی است. شاید برای این است که امید مال آدم است و اگر آدم را از امید حذف کنیم، فقط یک یاء سرگردان می‌ماند. آدم هم به امید زنده است که اگر آن را از او بگیریم، چیزی جز سرگردانی برایش نمی‌ماند. همیشه هست: خودش، حواسش، دست یاری‌اش؛ فقط صدایش کنیم و مطمئن باشیم، جواب می‌دهد. لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ زمر/۵۳ 🌼🍂 🌼🍂 @mangenechi
🌼🍀🌼 تا حالا فکر کرده‌اید آدم‌ها چطور کردن را یاد گرفتند؟ می‌دانید از کجا آموختند که شادی را با غافلگیری همراه کنند؟ از هر کس بپرسی، شاید یادش نیاید و نداند. این سنت خداست، برای بندگان خوبش؛ آنجا که می‌فرماید: وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ (طلاق،۳) خدا از همه‌ی آدم‌ها بیشتر بلد است که چگونه، کجا و چطوری دل کسی را به دست آورد و ذوق‌زده‌اش کند... فقط یک شرط دارد: حواسمان فقط به او باشد. هر چند اگر شش دانگ هم حواسمان را جمع کنیم، خدا ناغافل، سورپرایزمان می‌کند و حداقلش یک لبخند عمیق، روی لبمان نقش می‌زند. مطمئن باش. 🌼🍀🌼 🌼🍀🌼 @mangenechi
🔹⚜ اولی گفت: ستون است؛ دومی دیوارش خواند و سومی گمان برد که لوله است! اما او فیلی بود در تاریکی که هر کس فقط توانست بخشی از او را لمس کند. دنیا همین است. در تاریکی نایستیم و درباره‌ی اتفاقات اظهارنظر کنیم؛ وگرنه فیلمان، ستون می‌شود! هرکسی در هر اتفاقی، زاویه‌ی دید خودش را دارد و زاویه‌ی دید صحیح، همان بصیرت است که خدا تحسینش می‌کند: إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لّأُوْلِی الأْبصَارِ آل‌عمران/۱۳ 🔹⚜ 🔹⚜ @mangenechi
🔻◽️🔻 دستِ‌ غیب در روز شهادت ، سیدعبدالحسین را در دنیا گذاشت. او از ، رهایی یافت و را در قالب بیان کرد. را تجلی بخشید و آرزویش رسیدن به بود. سرانجام او، در مسیر محراب نماز جمعه رقم خورد تا در ، آرام گیرد. شهید سید عبدالحسین دستغیب، بیش از آنچه نام برده‌ شد، کتاب نوشت برای من و تو. برای رسیدن به . باشد که اش را عمل کنیم و را بدرقه‌ی راهش نماییم. پ.ن: هشتگ‌ها، اسامی تعدادی از کتاب‌های ایشان است. 🔺◽️🔺 به مناسبت سالگرد @mangenechi
🔻◽️🔻 سفره‌ی نان و گوشتش را باز کرد؛ بسم‌الله گفت؛ خواست شروع کند؛ سگی به او نزدیک شد. چخ کردن و سنگ‌پرت‌کردن فایده نداشت؛ حیوان گرسنه بود. درست مثل شیطان! تا وقتی آذوقه‌اش همراهمان باشد، دنیا را دوست داشته‌باشیم، زیبایی دنیا برایمان خیره‌کننده باشد، شیطان هم ول‌کن قضیه نیست. علایق شیطان را همراه نبریم تا اثر «اعوذ بالله من الشیطان الرحیم» را ببینیم. برگرفته از بیانات آیت‌الله دستغیب (ره) 🔺◽️🔺 به مناسبت سالگرد @mangenechi
🌼🍀🌼 تا حالا فکر کرده‌اید آدم‌ها چطور کردن را یاد گرفتند؟ می‌دانید از کجا آموختند که شادی را با غافلگیری همراه کنند؟ از هر کس بپرسی، شاید یادش نیاید و نداند. این سنت خداست، برای بندگان خوبش؛ آنجا که می‌فرماید: وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ (طلاق،۳) خدا از همه‌ی آدم‌ها بیشتر بلد است که چگونه، کجا و چطوری دل کسی را به دست آورد و ذوق‌زده‌اش کند... فقط یک شرط دارد: حواسمان فقط به او باشد. هر چند اگر شش دانگ هم حواسمان را جمع کنیم، خدا ناغافل، سورپرایزمان می‌کند و حداقلش یک لبخند عمیق، روی لبمان نقش می‌زند. مطمئن باش. 🌼🍀🌼 🌼🍀🌼 @mangenechi
🌸🍃 پدری هنگام مرگ به پسرش وصیت کرد: موقع دفن، آن جوراب‌های کهنه‌ای را که کنار گذاشتم، پایم کن. پدر از دنیا رفت. پسر، هر چه به اطرافیان اصرار کرد و سراغ علما رفت، اجازه ندادند. ناامید و عصبانی بود از اینکه نمی‌تواند وصیت ساده‌ی پدر را عملی کند. در همین احوال، یک‌نفر نامه‌ای دستش داد: پسرم! دیدی از این همه مال و منال، حتی نمی‌گذارند جوراب کهنه‌ای را با خودم ببرم! پس به داشته‌ها و اموالت، مغرور نشو! 🌸🍃 حضرت رسول اکرم -صلی الله علیه و اله و سلم- فرمودند: كَفي بِالْمَوْتِ واعِظاً؛ بهترين پنددهنده براي انسان مرگ است. (بحارالانوار، جلد ۷۴، صفحه ۱۳۹) 🌸🍃 @mangenechi
🌼🍀🌼 تا حالا فکر کرده‌اید آدم‌ها چطور کردن را یاد گرفتند؟ می‌دانید از کجا آموختند که شادی را با غافلگیری همراه کنند؟ از هر کس بپرسی، شاید یادش نیاید و نداند. این سنت خداست، برای بندگان خوبش؛ آنجا که می‌فرماید: وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ (طلاق،۳) خدا از همه‌ی آدم‌ها بیشتر بلد است که چگونه، کجا و چطوری دل کسی را به دست آورد و ذوق‌زده‌اش کند... فقط یک شرط دارد: حواسمان فقط به او باشد. هر چند اگر شش دانگ هم حواسمان را جمع کنیم، خدا ناغافل، سورپرایزمان می‌کند و حداقلش یک لبخند عمیق، روی لبمان نقش می‌زند. مطمئن باش. 🌼🍀🌼 🌼🍀🌼 @mangenechi
🌸🍃 پدری هنگام مرگ به پسرش وصیت کرد: موقع دفن، آن جوراب‌های کهنه‌ای را که کنار گذاشتم، پایم کن. پدر از دنیا رفت. پسر، هر چه به اطرافیان اصرار کرد و سراغ علما رفت، اجازه ندادند. ناامید و عصبانی بود از اینکه نمی‌تواند وصیت ساده‌ی پدر را عملی کند. در همین احوال، یک‌نفر نامه‌ای دستش داد: پسرم! دیدی از این همه مال و منال، حتی نمی‌گذارند جوراب کهنه‌ای را با خودم ببرم! پس به داشته‌ها و اموالت، مغرور نشو! 🌸🍃 حضرت رسول اکرم -صلی الله علیه و اله و سلم- فرمودند: كَفي بِالْمَوْتِ واعِظاً؛ بهترين پنددهنده براي انسان مرگ است. (بحارالانوار، جلد ۷۴، صفحه ۱۳۹) 🌸🍃 @mangenechi