eitaa logo
|🟥🟥🟥 مرصاد 🟥🟥🟥|
1.4هزار دنبال‌کننده
94.8هزار عکس
62.6هزار ویدیو
405 فایل
بصیرت تشخیص حق از باطل نیست بصیرت تشخیص حق از حق نماست 🔴 هدف کانال مرصاد جهادتبیین براساس رهنمودهای مقام معظم رهبریست. @marsad ➤‏჻჻჻✺ 🔴 مشتاقانه پذیرای انتقادات سازنده شمائیم: https://eitaa.com/sa_re_mi.
مشاهده در ایتا
دانلود
اگر طالبان علوم الهی، «فرشته خوی» نشوند، حق حوزه را ادا نکردند ‏ آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنرانی خود ضمن تبریک و تهنیت ولادت ‏امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)، بیان داشتند: امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) ‏ناطق است و شناخت اهلبیت مقدور خیلی از ما نیست! ‏ 🔸 ایشان درباره رسالت علماء و طلاب بیان داشتند: رسالت علماء خصوصاً در عصر ‏حاضر، احیای مراحل فراموش شده دین است.‏ معظم له بیان داشتند: وظیفه حوزه ها و علماء این است که بدانند هر جا ‏هست به بوده است و اگر در جهان یک سلسله بی ادبی هایی ‏نسبت به قرآن و سایر معارف دین می شود، چون این افراد خواب هستند و شاید ‏الآن یکسری رویاهایی در عالم خواب داشته باشند؛ اما در عالم واقعیت دستشان ‏خالی است، و وظیفه علماء و شما این است که جامعه جهانی را زنده کنید تا با عصمت و طهارت آشنا شوند. ‏ ایشان ادامه دادند: دستور ائمه خصوصاً امیرالمؤمنین این است که ! آیا ‏زمان آن نرسیده که این سوال را پاسخ دهید که ما از کجاییم و به کجا می رویم؟!‏ 🔸 معظم له با بیان اینکه انسان است و برای موجود ابدی کالای ابدی ‏لازم است، اظهار داشتند: قرآن کریم به جوامع بشری می گوید شما مثل یک ‏درخت نیستید که بعد از مدتی بپوسید و هیزم شوید و تمام! بلکه مانند پرنده ای ‏هستید که از قفس آزاد می شوید، بدانید مرگ پوسیدن نیست بلکه از پوست به در ‏آمدن است، مرگ نشاط آور و فرح بخش است نه حزن آور، این مشکل جامعه ‏بشری است که به فکر این نیستند که مرگ به چه معناست، و علمای ‏حوزوی، بیدار کردن مردم و زنده کردن جامعه است. ‏ 🔸 معظم له بیان داشتند: قرآن را تفسیر کرد، را تفسیر کرد و پیوند این دو ‏را تشریح کرد، این قرآن حیات بخش است و لذا در سوره انفال هست که ما ‏آمدیم شما را زنده کنیم: ﴿یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما ‏یُحْییکُمْ﴾. ‏ 🔸 ایشان سپس ادامه دادند: طالبان علوم الهی وقتی وارد درس می شوند، باید بدانند ‏که بر روی پَر ملائکه قدم گذاشتند، ملائکه پَرهای خودشان را زیر پای علماء و ‏محققان علوم الهی می گسترانند تا علماء روی این پَر بنشینند و شوند و ‏اگر نتوانند فرشته خوی شوند، را ادا نکردند. ‏
💠
 ملکوتِ علم
🔸 هر چه كه در جهان واقعیت دارد و فعل خداست، علم است و نور است، چون چراغ است. حالا گاهی عالِم كه این چراغ در دست اوست، این چراغ را به دست می ‌گیرد كه راه دیگران را ببندد و مردم را به چاه هدایت كند که این می ‌شود و یك وقت است كه این چراغ در دست اوست که خودش این راه را ببیند و نه بیراهه برود نه راه كسی را ببندد، این می ‌شود . 🔸 علم از آن جهت كه علم است یعنی علم به واقعیت و حقیقتِ خارج، یقیناً حق است، یقیناً نور است و دینی است، البته عالِم، گاهی كافر است گاهی غیر كافر. اگر كسی كافر باشد و قرآن شناسی را رشته خود قرار بدهد، چه اینكه كم نیستند از كفّاری كه در خارج از حوزه اسلامی به سر می ‌برند و درباره قرآن مطالعاتی دارند و قرآن پژوه هستند، علم اینها دینی است، گرچه اینها كافرند، زیرا اینها دارند قول خدا را بررسی می ‌كنند. چون اینها معتقد نیستند، پس اینجا عاِلم، كافر است؛ ولی علم، است. علم غیر دینی فرض ندارد؛ یعنی انسان بخواهد فعل خدا را بررسی كند، این یقیناً دینی است، حالا خودش یا معتقد است که می‌ شود مسلمان یا معتقد نیست که می ‌شود كافر. 📚 سوره مبارکه زمر
ضروری ترین معرفت `آیت الله العظمی جوادی آملی: این كه آدم را ملامت می ‌كند در درون ما قاضی خوبی است. اگر كسی خلاف كرد، رانت‌ خواری كرد، اختلاس كرد، رشوه داد، رشوه گرفت و آن را به صورت قانون در آورد دیگران را ساكت كرد، ولی وقتی شب منزل رفت می ‌بیند در درون او غوغاست، او را دارد ملامت می ‌كند؛ اینكه او را ملامت می ‌كند قوّه ‌ای است به نام در درون انسان ﴿لاَ أُقْسِمُ بِیوْمِ الْقِیامَةِ ٭ وَلاَ أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ﴾. این نفس لوّامه همان است كه آدم را ملامت می‌ كند. اگر این شخص تبهكار مبتلای به اختلاس و رانت، سوابق طولانی در این كار داشته باشد، كم كم این نفس لوّامه را هم رشوه می ‌دهد و آن را هم خاموش می‌ كند، این همان است كه قرآن كریم فرمود: ﴿قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا﴾! 🔸 این نفسی كه از فجور و تقوا باخبر است و از سایر مسائل آگاه است می‌ خواهد هدایت كند، این شخص حرف او را گوش نمی‌ دهد، با اغراض و غرایز این قوّه الهی را دفن می ‌كند، دسیسه می‌ كند، یك عدّه در اثر وهم و غریزه و اغراض حیوانی و نفسانی، آن نفسی كه مُلهم است به فجور و تقوا آن آن را در بین این اغراض و غرایز دفن می‌ كنند، زنده به گور می‌ كنند، حرفش شنیده نمی ‌شود. این كسی كه در بیرون اهل رانت و اختلاس و رشا و رشوه بود وقتی تبهكاری ‌اش انبوه شد به درون او هم سرایت می‌كند؛ لذا خیلی از موارد است كه می ‌بینید اینها ﴿وَهُمْ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعاً﴾ خیال می ‌كنند كار خوبی دارند انجام می ‌دهند! اینها خطراتی است كه دامنگیر ما می ‌شود. 🔸 گاهی انسان طوری می ‌شود كه آن چراغش را، آن قاضی‌ اش را، آن راهنمایش را هم مدسوس قرار می‌ دهد. اصرار قرآن كریم بر مطالعه این ابعاد سه‌ گانه یعنی ، و برای همین است كه اینها برای ما ضروری ‌ترین معرفت‌ اند، اینها كه روشن بشوند بقیه برای ما حل است و ما مشكل جدّی نخواهیم داشت، سایر مشتبهات را با این معلومات حل می‌ كنیم؛ اخلاق عهده‌ دار این كار است، به ما گفتند كه متخلّق بشوید به ، خُلق الهی راه و رسمش این است.
💠
   انوار الهی
🔸 ماه پُربرکت شعبان را عده ‌ای می ‌دانند، البته تنها برای این نیست که اعیاد پُربرکت شعبانیه را ما داریم، خود ماه شعبان (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است. ما در هر شرایطی باشیم این خاندان ما را می ‌پذیرند؛ گفت: چرا پای کوبم چرا دست یازم ٭٭٭ مرا خواجه بی دست و پا می ‌پسندد و هر چه بخواهیم می‌ دهند. 🔸 می بینید این همه شاگردان را آنها پروراندند که خیلی ‌ها از آنان سابقه چندین ساله بت ‌پرستی داشتند؛ یکی مقداد شد، یکی اباذر شد، یکی فلان. ما نه بهانه‌ ای داریم و نه می توانیم بگوییم کَرَم اینها محدود است، این طور نیست و این ماه ‌ها هم است. 🔸 خدای سبحان راه را مشخص کرد و انبیا و اولیای الهی با وحی و الهام این راه را شناختند و به ما گفتند؛ گفتن این راه هم یا به معصوم است یا به معصوم است یا با معصوم، وگرنه قبلاً کتابی یا رساله فقهیه ای نوشته باشند که ائمه (علیهم السلام) کارهایشان را مطابق آن انجام داده باشند که نیست؛ اصلاً رساله فقهی، فعل و قول و تقریر اینهاست. ما اگر خواستیم بفهمیم دین چیست و خدا چه می‌گوید، که به منزله قانون اساسی است، خطوط کلی دین را گفته، خود قرآن هم فرموده: ﴿وَ أَنزَلْنَا إِلَیكَ الذِّكْرَ لِتُبَینَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیهِمْ﴾ یعنی اینها را مفسّر قرار داد و وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم که مطابق این مفسّر است و خدا فرمود: ﴿وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا﴾، فرمود: «إِنِّی تَارِكٌ فِیكُمُ الثَّقَلَین». ما دین را باید از اینها بگیریم و اینها تمام شئونشان تعلیم دین است. 📚 درس خارج فقه نکاح جلسه 338 تاریخ: 1397/01/29
💠
   تربیت معنوی
🔸 توسعه تعلیم غیر از تربیت است. شما برنامه قرآن آوردی، برنامه روایت آوردی، سیره آوردی، این است نه تربیت؛ برای تربیت، کسی لازم است که دیدنش آموزنده باشد. 🔸 این کلمات نورانی را بزرگان ما گفتند البته ریشه ‎اش در روایات هست: «مَنْ لا یَنفَعُکَ لَحظُهُ لا یَنفَعُکَ لَفظُه»؛ آن استادی که دیدنش آموزنده نباشد گفتنش هم سودی ندارد. آن کسی که در نمره‎ دادن، آن کسی که در شایسته سالاری، آن کسی که در ادب ورود و مانند آن، صد درصد دقیق نیست یعنی لَحظ او و لحظات او معلم نیست، لفظ او و الفاظ او هم کارآمد نیست. 🔸 تربیت چیز دیگر است و تعلیم چیز دیگر! توسعه تعلیم، تربیت نیست؛ درس قرآن، درس سنت، توسعه تعلیم است نه تربیت. یعنی وقتی انسان کسی را ببیند عوض بشود؛ رُسُل این طور هستند.
شناخت وجود مبارك ولی‌عصردر پرتو ظهور عقلانیت در زندگی فردی و اجتماعی آیت الله العظمی جوادی آملی: ذات اقدس الهی جهان را با عقل اداره می‌ كند و به ما گفته اند هر كس امام زمان خود را بشناسد عالم خواهد بود و از برخوردار است. ما به مقداری كه عاقلانه زندگی می ‌كنیم و عقلانیت در زندگی ما ظهور دارد معلوم می ‌شود را شناختیم؛ چون این حدیث معروف را همگان از پیامبر (صلوات االه علیه) نقل كردند كه: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة» علامت مرگ جاهلیت و زندگی، شناخت و عدم شناخت امام زمان (علیه السلام) است. 🔸 اگر جامعه ‌ای امام زمان را شناخت دیگر جاهلیت ندارد؛ نه دارد نه ، نه از معرفت محروم است نه از صداقت و محبّت تهی ‌دست است، عاقلانه زندگی می ‌كند و عاقلانه می ‌میرد هر اندازه كه خدایی ناكرده از عقلانیت دور هستیم معلوم است از حضرت دور هستیم. 🔸 وجود مبارك حضرت معیار عقلانیت است. ما هر اندازه كه معلوم می ‌شود كه به محضر حضرت رسیده ‌ایم. نشان این محضر بودن آن است كه وقتی وجود مبارك حضرت (سلام الله علیه) ظهور می ‌كند جهان را پر از عدل و داد می‌ كند امّا با چه وسیله ای؟ آیا با كشتن پر از عدل و داد می ‌كند یا با عقلانیت پر از عدل و داد می ‌كند؟ مگر چقدر در آن وقت كشته می ‌شوند؟ الآن كه جهان هفت میلیارد زنده هستند اگر حضرت ظهور كرد یعنی با كشتن مردم را عاقل می ‌كند؟ بلکه از ذات ‌اقدس الهی فیضی است که به بركت خود حضرت دست عنایت روی سر مردم كشیده می‌شود و عقول و احلام اینها كامل می ‌شود. در زمان ظهور حضرت كه حضرت ظهور كرد مردم او را می‌ شناسند و از عقلانیت كامل ‌تری برخوردارند آن‌ وقت اداره مردم عاقل سخت نیست چرا که اگر 313 شاگرد مثل خودش داشته باشد و مردم هم عاقل باشند اداره هفت میلیارد خیلی آسان است.
در سایه تقوا و مدیریت صحیح، قداست و علمیت حوزه حفظ شود / لزوم شناسایی و حمایت از طلاب مستعد حوزه 🔹`اعضای هیئت رئیسه مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم با حضور در بیت آیت الله العظمی جوادی آملی با ایشان دیدار و گفتگو کردند. آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار اظهار داشتند: مهمترین و کلیدی ترین کار و مبنا برای ، وجود پر برکت است و در حوزه نیز مدیریت حرف اول را می زند. 🔹 همه حوزه های علمیه در سراسر جهان پای سفره حوزه نجف نشسته اند و اگر خروجی نجف را از حوزه های علمیه بگیرید دست حوزه ها خالی است، از کتب اربعه گرفته تا رسائل و مکاسب و کفایه همه خروجی حوزه نجف است، هر چند اهل بیت عصمت و طهارت یقینا منشا برکت هستند، اما این موفقیت حوزه علمیه نجف تنها به برکت وجود مضجع مقدس حضرت امیر المومنین (علیه السلام) نیست چرا که در مدینه شش معصوم آرمیده اند اما این خروجی را ندارد، دلیل موفقیت حوزه علمیه نجف، امثال سید مرتضی نیز بوده است که طلاب نخبه و با استعداد را پس از شناسایی، بورسیه کرده و آنها را پروراندند. 🔹 میراث سید مرتضی است، سید مرتضی مدیر خوبی بود و به طلابی که استعداد بیشتری داشتند، توجه بیشتری می کرد که نمونه آن وجود شیخ طوسی از علمای بزرگ شیعه است که دو کتاب از کتب اربعه از آن بزرگوار می باشد. 🔹 در یکی از دعاهای نورانی صحیفه سجادیه آمده است که خدایا آن توفیق را بده که ما «حُسن الولایه» داشته باشیم و «سوء الولایه» نداشته باشیم؛ حسن الولایه یعنی ، یعنی فرد بتواند کسانی را که زیرمجموعه و تحت امرش هستند، خوب اداره کند؛ این حسن الولایه در کار سید رضی و مرتضی بود که باید در مدیریت حوزه نیز نهادینه شود. حوزه علمیه اگر بخواهد موفق باشد، باید جلوی نهال فروشی در حوزه را گرفته و با مدیریت صحیح و حمایت از طلاب با استعداد، جلوی اشتغال آنها به مشاغل غیر علمی را بگیرد. 🔹 الان بحث های اصلی حوزه فقه و اصول است و کمتر به مباحث قرآنی توجه می شود، در صورتی که حرف اول را در حوزه باید قرآن کریم بزند. راه به برکت عصمت و طهارت وسیع است و جا برای ناامیدی نیست، امیدواریم در سایه تقوا و مدیریت صحیح، قداست و علمیت حوزه بیش از پیش حفظ شده و زمینه رشد هر چه بیشتر حوزه های علمیه فراهم شود.
💠 مفاتیح الحیات 604 🔸 مهاجمان و دشمنان ... در حدیث دیگر فرمود: جبرئیل هیچ‌ گاه نزد من نیامد، مگر اینكه مرا موعظه كرد و پایان موعظه ‌اش این بود كه از برانگیختن دشمنی مردم با یكدیگر برحذر باش، زیرا موجب آشكار شدن عیب‌ ها و زوال عزّت می ‌گردد.[1] لقمان حكیم نیز فرمود: حتی یك دشمن برای خود برنگزین كه یك دشمن نیز بسیار است.[2] [1]. مَا أَتَانِى جَبْرَئِیلُ س قَطُّ إِلاّ وَعَظَنِى فَآخِرُ قَوْلِهِ لِى: إِیاكَ وَ مُشَارَّةَ النَّاسِ، فَإِنَّهَا تَكْشِفُ الْعَوْرَةَ وَ تَذْهَبُ بِالْعِزِّ (الكافى، ج2، ص302). [2]. قَالَ لُقْمَانُ لابْنِهِ: ...لا تَتَّخِذْ عَدُوّاً وَاحِداً وَ الْوَاحِدُ كَثِیرٌ (الامالی، صدوق، ص669). 📚 مفاتیح الحیات ص 328. مرکز بین المللی نشر اسراء
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠
  لذت عارف از طبیعت

🔹 وقتی انسان به آب نگاه می کند یا به گیاه نگاه می کند یا به درخت نگاه می کند، این لذتش بیشتر از لذت عادی است؛ ولی نگاه ها فرق می کند. آن کسی که رهگذر عادی است، یک نحوه لذّت می برد؛ امّا اگر کسی مهندس کشاورزی باشد یا زمین شناس باشد، از کیفیت جوشش آب یا پرورش گیاه آشنایی کامل داشته باشد که ده ها علل و عوامل طبیعی هماهنگند تا یک چشمه ای بجوشد و یک گیاهی سبز بشود، لذت بهتری می برد. 🔹 امّا وقتی یک عارف نگاه می کند به این آب و به آن سبزه، او لذتش بیش از همه اینهاست. او را در آفریده اش مشاهده می کند، لذا می شود (آیه)؛ آیه یعنی ( علامت )، ( نشانه ). یک رهگذر عادی سبزه می بیند یا آب می بیند، آیت و علامت نمی بیند؛ امّا یک عارف می بیند، می بیند، نشان دوست می بیند، علامت آفریدگار می بیند؛ و این علامت پیام دارد، را به بیننده می رساند.
💠 عالم بی عمل 🔹 انسان می ‌خواهد خودش را کند چگونه اصلاح کند؟ خیلی از موارد است که انسان تحت است و نمی‌ داند که چه کار می‌کند! چرا ما داریم؟ چگونه می ‌شود که انسان صد درصد می داند که رومیزی، زیرمیزی، اختلاس و نجومی حرام است ولی انجام می ‌دهد؟ با اینکه صد درصد می ‌داند که نگاه به نامحرم حرام است به این ﴿قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ﴾ عمل نمی ‌کند؟ چگونه می ‌شود انسان صد درصد عالم است و عمل نمی ‌کند؟ 🔹 این برای آن است که علم در بخش عمل هیچ کاره است! اینکه می ‌گوییم هیچ کاره است، برای آن است که در آن بخش ‌های دقیق باید این طور حرف زد. الآن شما ببینید صدها کار را ما به وسیله چشم و گوش انجام می ‌دهیم، بین دست و پای ما و چشم و گوش ما رابطه است، هر چه را ببینیم مطابق آن حرکت می ‌کنیم؛ اما وقتی کسی ویلچری شد با اینکه با چشم خود مار را می ‌بیند عقرب را می ‌بیند آنجا می ‌نشیند و نیش می‌ خورد و مسموم می ‌شود، خب مگر می ‌شود به او اعتراض کرد که مگر نمی‌ دیدی؟! بله می ‌بیند؛ اما هیچ ارتباطی بین دیدن و دویدن نیست، دویدن برای پاست که فلج است. شما پشت سر هم به این آقا که فلج است، عینک بده، ذرّه ‌بین بده، دوربین بده، تلسکوپ بده، میکروسکوپ بده، او مشکل دید ندارد! شما مرتّب آیه بخوان، مرتّب روایت بخوان، او مشکل علم ندارد؛ خودش اینها را گفته، نوشته، چاپ هم کرده است! مگر علم می ‌رود؟ مگر علم امتثال می ‌کند؟ علم مثل چشم و گوش است؛ یک قوه دیگر است و آن الآن در بند است! 🔹 بیان نورانی حضرت امیر این است: «کَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیر تَحْتَ هَوَی أَمِیر»؛ با علم کار ندارد، هوس با که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجنان» کار دارد. کار علم چیز دیگر است، عقل عملی که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان»، چیز دیگر است؛ حضرت فرمود این در اثر فلج است: «کَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیر تَحْتَ هَوَی أَمِیر». 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/11/19
هدایت شده از خ. پاسندی
معرفت امام عصر(عجل الله) 🔸 معرفت امام عصر(عجل الله) مایه حیات قلوب انسان ها و باریابی بشر به عرصه است که ثمره اش معنوی و انسانی است، که همانا هجرت از خدر طبیعت به فرا طبیعت و انتقال از سجن دنیا به خُلد آخرت است. 📚 امام مهدی (عجل الله) موجود موعود، ص 119. ━━━━━━◈❖🔹🔆🔹❖◈━━━━━‌
هدایت شده از خ. پاسندی
✳️ 🔻 ذکر سالکِ ذاکر نسبت به نعمت خدا سبب ذکر نعمت خدا نسبت به سالکِ ذاکرْ می گردد، چنانکه ذکر بنده نسبت به خدا مایه ذکرِ خدا نسبت به بنده می شود: ﴿فاذْکرونی أذْکرکم﴾، لیکن هر ذکری که از بنده صادر شود مَحْفوفِ به دو ذکر از خداست همانند احتفاف عبد به دو توبه از مولی؛ 1️⃣ یعنی اول خداوند توفیق ذکرِ خود را به بنده عطا می کند که این افاضه به جای خود ذکرِ خدا نسبت به بنده است، آنگاه بنده موفّق به یاد خدا می شود. 2️⃣ سپس خداوند به عنوان قبول ذکرِ عبد، مجدّداً به یاد او خواهد بود و عنایت لازم را مبذول می دارد. 📚 حکمت عبادات، ص 288