🔊فایل صوتی کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم(مقاله ۷) ✍استاد موالی زاده 🔴موضوع : تشکیک وجود(۴) 🔷جلسه یازدهم #اصول_فلسفه #علامه_طباطبایی @mavalizadeh_ir

🔊فایل صوتی درس مناهج الوصول ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه بیستم 🔴موضوع : اقسام وضع(۱) 🔹نگاه فلسفی مشهور به فرآیند وضع الفاظ 🔹تحلیل و نقد فلسفی قاعده (العنوان مرآت المعنون ) 🔹اقسام تصور بوجهه از دیدگاه آخوند 🔹تصور بوجهه معنا از طریق اثر در قسم دوم وضع 🔹امکان قسم چهارم وضع الفاظ در نزد امام #مناهج_الوصول #مکتب_اصولی_امام @mavalizadeh_ir

⭕️ متن جلسه ۲۰ مناهج ⬅️ مناهج الوصول إلى علم الأصول ؛ ج‏1 ؛ ص59 🔰 الأمر الثالث في أقسام الوضع‏ ينقسم الوضع إلى عمومه و عموم الموضوع له، و خصوصهما، أو عموم الأول، أو الثاني. و ما يقال: من عدم امتناع كون العام مرآة للخاص و وجها له دون الخاص للعام‏، غير صحيح؛ لأن العام- أيضا- لا يمكن أن يكون مرآة للخاص بما أنه خاص؛ لأن الخصوصيات و إن اتحذت مع العام وجودا، لكن يخالفها عنوانا و ماهية، و لا يمكن أن يحكي عنوان إلا عما بحذائه، فالإنسان لا يحكي إلا عن حيثية الإنسانية، لا خصوصيات الأفراد، فلا يكفي للوضع للأفراد تصور نفس عنوان العام الذي ينحل الخاص و الفرد إليه و إلى غيره، بل لا بد من لحاظ الخاص، و لا يعقل الوضع إلا مع تصور الطرفين و لو بالإجمال، فلو تقوم الوضع بمرآتية العنوان للموضوع له كان‏ عموم الوضع و خصوص الموضوع له كالعكس محالا، و إلا- كما هو الحق- يكون كلاهما ممكنين.

⭕️ پیوست پژوهشی جلسه ۲۰ مناهج 💠 عبارت امام خمینی ، مناهج الوصول ؛ ج‏2 ؛ ص229 در رابطه با نفی حکایت گری ماهیت به غیر از خود 🔵 الأمر الأول فيما تحكي عنه أسماء الطبائع‏ 🔹... و كذا نفس الطبيعة لا يمكن أن تكون مرآة و كاشفة عن الأفراد، سواء كان التشخص بالوجود و العوارض أماراته، أو بالعوارض، 🔹ضرورة أن نفس الطبيعة تخالف الوجود و التشخص و سائر [عوارضها] خارجا أو ذهنا، 🔹و لا يمكن كاشفية الشي‏ء عما يخالفه، فالماهية لا تكون مرآة للوجود الخارجي و العوارض الحافة به. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 💠 عبارت آخوند ، كفاية الأصول ( طبع آل البيت ) ؛ ص10 در رابطه با فرآیند وضع الفاظ 🔹... لأن العام يصلح لأن يكون آلة للحاظ أفراده و مصاديقه بما هو كذلك 🔹فإنه من وجوهها و معرفة وجه الشي‏ء معرفته بوجه بخلاف الخاص 🔹فإنه بما هو خاص لا يكون وجها للعام و لا لسائر الأفراد فلا يكون معرفته و تصوره معرفة له و لا لها أصلا و لو بوجه.

📚 فقه و فلسفه : تضاد یا تضایف ؟ (۲) ✍نوشتاری از استاد موالی زاده 📙 قسمت دوم 💠 در قسمت گذشته گفته شد ، سه دیدگاه در خصوص نسبت میان فقه و فلسفه (حکمت) وجود دارد : ا - دیدگاه تباین ب - دیدگاه تداخل ج - دیدگاه امتداد حکمت حال ، در این قسمت به شرح دیدگاه اول می پردازیم . 🔰 دیدگاه نخست (دیدگاه تباین)   🔹بر اساس این دیدگاه ، حوزه فلسفه و حکمت با حوزه فقه و احکام شرعی ، تباین تام دارند . دیدگاه تباین را می توان به دو گونه تقریر و شرح داد : 💠 تقریر اول : تباین بر پایه ملکات نفسانی 🔸همواره در نگاه بسیاری از دانشمندان از زمان های گذشته ، میان علم فقه و علم فلسفه ، تقابلی شبه تضاد حاکم است . تقابلی که ناشی از رویارویی عقل با نقل و یا تعبد با تعقل می باشد . 🔹تعبد به معنای روحیه اطاعت پذیری بی چون و چرا ، و تعقل به معنای روحیه پذیرش با برهان ، دو ملکه از ملکات نفسانی انسان می باشند که در تضاد با همدیگرند . لذا در نگاه این گروه از علما ، با توجه به شکل گیری فقه بر پایه تعبد محض، و پدیداری فلسفه بر تعقل محض ، فقه و فلسفه مثار آن کثرتی خواهند بود که همچون جنس الاجناس ها ، تباین به تمام ذات خواهند داشت بلکه بالاتر از آن ، سبب آسیب دیگری خواهند شد . روحیه لمّی و علت جوی فیلسوف اگر چه برای نیل به یقین برهانی ، قابل ستایش است اما در فقه ، خط قرمز فقیه می باشد . تعبد در فقه به معنای حرمت تلاش برای فهم مناطات احکام است در حالی که ابزار کار فیلسوف ، برهان لم است که از علت به معلول می رسد . 🔹این نگرش در میان هر دو گروه از فلاسفه و فقهاء ، طرفدارانی فراوان در طول تاریخ اسلام دارد ، و همانگونه که فلاسفه از پژوهش فقهی دوری می کنند ، فقهاء هم ، از گرایش به فلسفه و قواعد آن نهی کرده اند. این نگرش ناشی از عداوت فقها با فلسفه یا فلاسفه با فقه نیست بلکه ریشه در باور ایشان به ناسازگاری دو ملکه تعقل محض و تعبد محض در انسان دارد که در هر یک از دانش فقه و فلسفه نمود یافته است .     🔸با توجه به این دیدگاه ، نمی توان فیلسوف بود و هم زمان به کار فقهی پرداخت ، و یا فقیه بود و هم زمان از گرایش فلسفی بهره داشت . فیلسوف با عقل و برهان ، سر و کار دارد که پای آن در فقه و استنباط احکام شرعی ، چوبین بُود ، و فقیه هم پیرو تعبد بی چون و چرا در احکام و تسامحات عرفی در موضوعات است که امری بیگانه با فضای فلسفه و سبب لنگ شدن پای فیلسوف خواهد شد . در نتیجه ، فقیه توانمند کسی است که بویی از فلسفه نشنیده باشد ، و فیلسوف نمونه هم باید خود را از انس با مقوله تعبد و تسامحات عرفی برهاند. 🔹به یاد دارم در چند سال پیش از این در یکی از نشست های تربیتی ، یکی از اساتید حاضر در جلسه ، اصرار داشت که باید عموم جوانان را از مباحث فلسفی دور نگه داشت تا روحیه تعبد آن ها به احکام شرعی تضعیف نگردد و در امر تقلید از مجتهد دچار سستی نشوند . 🔸برخی از فقهاء با استناد به آیه شریفه «وَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ » (۲) بر این باورند که احکام شرعی و فقهی با زبان عرفی و همه فهم ابلاغ شده است که فیلسوف از فهم آن زبان ناتوان است و فلسفه سبب اعوجاج و کج فهمی در برداشت از متون دینی و شرعی می گردد . (۳) 🔸بر این اساس، مصالحه ای نانوشته میان فقها و فلاسفه از گذشته دور تا عصر حاضر شکل گرفته که بر پایه آن هر کس در حوزه علمی و پژوهشی خود بدون تعرض به دیگری پیش رود و پژوهش کند .   🔹بنابراین در طول تاریخ علمی جهان تشیع ، شاهد دو گرایش و دو جریان علمی در میان دانشمندان اسلامی هستیم . یکی جریان علمی حکمت که دانش مادر آن فلسفه است ، و دیگری جریان علمی منقول که سردسته آن علم فقه می باشد . دانشمندانی همانند شیخ طوسی و شیخ مفید و سید مرتضی متخصص علوم فقه ، اصول ، تفسیر و کلام بوده اند ، و در برابر آنها ، فرهیختگانی همچون فارابی و بوعلی سینا و سهروردی که در حکمت نظری و عملی غرق بوده اند و علاوه بر فلسفه ، علوم ریاضی و طبیعی و اخلاق در زمینه های فردی و تدبیر منزل و سیاست مدن را هم فرا می گرفتند . 🔹البته اگر چه بزرگانی در طول تاریخ علمی جهان تشیع همچون علامه حلی و محقق و فاضل نراقی در هر دو فضای علمی تحقیق و پژوهش داشته اند ولی بر تباین فقه و فلسفه و عدم تاثیرگذاری بر هم اصرار داشته اند ، و خود هم تلاش می کردند مرز هر یک را نگه دارند . ♦️ان شااله ، ادامه بحث و شرح تقریر دوم دیدگاه تباین در بخش های آینده خواهد آمد ... پانویس : (۱) تضاد و تضایف در عنوان به معنای اعتباری آن است (۲) سوره ابراهیم ، ۴ (۳) مدارک العروه، اشتهاردی ، ج ۱ ، ص ۱۲۵ #امتداد_حکمت #تولید_علم #علوم_انسانی_اسلامی #فقه_منظومه_ای #فقه_و_فلسفه_تضاد_یا_تضایف @mavalizadeh_ir

🔊فایل صوتی درس شروط عوضین بیع شیخ ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه هشتم #مکاسب_شیخ_انصاری #فقه_مبانی

🔊فایل صوتی درس شروط عوضین بیع شیخ ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه نهم #مکاسب_شیخ_انصاری #فقه_مبانی

🔊فایل صوتی درس شروط عوضین بیع شیخ ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه دهم #مکاسب_شیخ_انصاری #فقه_مبانی

🔊فایل صوتی درس شروط عوضین بیع شیخ ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه یازدهم #مکاسب_شیخ_انصاری #فقه_مبانی

🔷 ماهیت اعتباری فقه : ضد فلسفه یا ... ؟ ✍ نوشتاری از استاد موالی زاده 📙 گفتار سوم از مقاله فقه و فلسفه : تضاد یا تضایف ؟ 💠 گفته شد ، سه دیدگاه در خصوص نسبت میان فقه و فلسفه (حکمت) وجود دارد : ا - دیدگاه تباین ب - دیدگاه تداخل ج - دیدگاه امتداد حکمت ♦️ و اما شرح تقریر دوم دیدگاه اول : 🔰تقریر دوم : تباین بر پایه جنس ادراکات انسان 🔹برخی از فقهای معاصر ، تباین و دوگانگی و لزوم جداسازی میان فقه و ‌فلسفه را به سبب تفاوت جنس مسائل هر یک می دانند . مسائل فلسفی از جنس ادراکات حقیقی ، و جنس مسائل فقهی از ادراکات اعتباری (قراردادی) است ، از این رو ، برای جلوگیری از اشتباه فاحش خلط حقیقت و اعتبار ، باید مرز فقه را از فلسفه و حکمت جدا کرد تا تداخل و درهم آمیختگی رخ ندهد .   🔸در نقد این دیدگاه باید گفت ، پافشاری بر جداسازی میان اعتباریات و حقایق با وجود درستی آن ، به معنای گسست کامل فقه و فلسفه از همدیگر نمی باشد . سزاوار بود قائلین به این دیدگاه ، مسیر اساتید خود را ناقص رها نمی کردند . بر اساس گفته شهید مطهری ، شرح و بسط تفکیک ادراکات اعتباری از حقیقی برای اولین بار توسط امام خمینی و علامه طباطبایی به گونه ای منحصر بفرد صورت پذیرفته که در شرق و غرب سابقه نداشته است. با این وجود ، این دو بزرگوار ، فقه را در امتداد فلسفه می دانند و بر این مطلب اصرار دارند . 🔸در لزوم تفکیک میان ادراکات حقیقی از اعتباری باید گفت : ادراکات اعتباری تابع نیازهای بشر بر اساس دو اصل زیستی «اصل کوشش برای حیات» و «اصل انطباق با محیط » است اما ادراکات حقیقی تابع تکوین و واقعیت جهان هستی می باشد . ادراکات حقیقی در قیاس با واقعیت خود به عنوان محکی ، قابلیت اتصاف به صدق و کذب دارند اما ادراکات اعتباری ، ثبوتی ندارند تا در قیاس با آن قابلیت صدق و کذب داشته باشند بلکه تنها با غرض خود سنجیده می شوند که در این صورت اعتبار و قرارداد بدون غرض ، لغو خواهد بود . بنابراین ، تنها محذور در ادراکات اعتباری لغویت است برخلاف ادراکات حقیقی که محذور در آنها استحاله های عقلی مانند دور و تسلسل ، اجتماع ضدین و مثلین و نقیضین ، تقدم الشئ علی نفسه ، معلول بلا علت ، انقلاب در ذات و ... هستند . در ادراکات حقیقی تنها یقین برهانی (بالمعنی الاخص) ناشی از جریان برهان بر پایه علیت ملاک است اما در ادراکات اعتباری ، قانون علیت جاری نمی شود و از همین جاست که برهان و یقین برهانی نیز منتفی خواهد شد . در ادراکات اعتباری ، قضاوت با عقل عرفی است اما در ادراکات حقیقی ، عقل فلسفی حکم می کند . 🔹بنابراین ارتباط ادراکات حقیقی با ادراکات اعتباری ، تولیدی نیست اما این به معنای گسست کامل نیست بلکه ادراکات حقیقی و اعتباری - بر اساس تعبیر شهید مطهری - ارتباطی منطقی با هم دارند که در آینده بیان خواهد شد ... ♦️ان شا اله ، ادامه بحث و شرح دیدگاه دوم در بخش آینده خواهد داد .... #امتداد_حکمت #تولید_علم #علوم_انسانی_اسلامی #فقه_منظومه_ای #فقه_و_فلسفه_تضاد_یا_تضایف @mavalizadeh_ir

🔊فایل صوتی کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم(مقاله ۷) ✍استاد موالی زاده 🔴موضوع : تشکیک وجود(۵) 🔷جلسه دوازدهم #اصول_فلسفه #علامه_طباطبایی @mavalizadeh_ir

🔊فایل صوتی درس مناهج الوصول ✍استاد موالی زاده 🔷جلسه بیستم و یکم 🔴موضوع : اقسام وضع(۲) 🔹تفاوت مبنای مرآتیت و مبنای انتقال در وجود ذهنی 🔹التفات آخوند به امکان انتقال از خاص به عام با وجود نفی مرآتیت خاص به عام 🔹امکان پذیر بودن قسم رابع تنها با پذیرش مبنای امام در مرکب اعتباری 🔹شرح تفصیلی مبنای حصّه آقا ضیاء در شرح رابطه طبیعی و افراد #مناهج_الوصول #مکتب_اصولی_امام @mavalizadeh_ir