#تقویم_نگار 🗓 #شهادت_امام_رضا (ع) 🖤 🎥 تار و پود ▪️به مناسبت ایام شهادت حضرت امام رضا علیه السلام ▫️چند سال بعدش تو حرم خوابش رو دیدم ▫️تو صحن گوهرشاد دنبالش دویدم... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#عقاب_طلایی_قانع_می‌شود #قسمت_سوم سگ هر روز لاشه ای را زیر درخت می آورد و عقاب مریض هم از آن لاشه استفاده می کرد. عقاب طلایی جرقه ای در ذهنش خورد و گفت: من هم می آیم کنار این عقاب پیر و از لاشه هایی که سگ بدبخت می آورد نوش جان می کنم؛ تا کی اینقدر زحمت بکشم و به شکار بروم. عقاب طلایی از درخت پایین آمد و روبروی عقاب پیر ایستاد. با لبخند گفت: ای دوست عزیز! من می خواهم مثل تو باشم و با تو زندگی کنم. سگ روزی ما را می آورد مگر نه!! عقاب پیر نفس عمیقی کشید و گفت: هی روزگار! من نمی توانم و به کم قانع شده ام؛ تویی که سالمی و جوان، چرا به یک لاشه کم ارزش قانع شده ای! رو به بچه ها کردم و گفتم: گلهای من شما که این همه استعداد و ویژگی دارید به کم قانع نشوید! آنچه را که دارید به خوبی از آن استفاده کنید. آینده روشن تر از هر روز آفتابی است برای شما. #پایان ✍ محمد مهدی پیری 🗓 بیست شهریور ۱۴۰۲ ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (12) والله ان قطعتموا یمینی انّی احامی ابداً عن دینی و عن امام صادق الیقین نجل النبی الطاهر الامین «به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع کردید، من پیوسته از دین خود و از امام راستگوی دارای یقین که نوه پیامبر پاک و امین است، دفاع می‌کنم». عباس (علیه‌السّلام) آن‌قدر جنگید که بی‌حال و ناتوان شد. در این زمان حکیم بن طفیل طائی پشت نخلی کمین کرد و ضربتی بر دست چپ او وارد کرد. عباس (علیه‌السّلام) این رجز را خواند: یا نفس لاتخشی من الکفار و ابشری برحمة الجبّار مع النبی السید المختار قد قطعوا ببغیهم یساری فاصلهم یا رب حر النار «ای نفس، از کفار نترس و در کنار پیامبر، سرور و برگزیده خدا، تو را به رحمت خدای جبار مژده باد. آنان با ستمکاری، دست چپ مرا قطع کردند، پروردگارا، آنان را به آتش (دوزخ) وارد کن.» مترس‌ ای نفس از این قوم کفار تو را مژده به لطف حی جبار به همراه پیمبر داد مختار بریدندم ز چپ دست فداکار فرو برشان خدا در سوزش نار تاریخ‌نویسان شهادت ابوالفضل (علیه‌السلام) را به گونه‌های مختلفی نقل کرده‌اند: نقل اول صاحب اخبارالطُّوال گوید: عباس (علیه‌السلام) همچنان پیشاپیش امام (علیه‌السلام) ایستاده بود و جنگ می‌کرد و به هر سو امام (علیه‌السلام) می‌رفت او نیز به همان سوی می‌رفت تا شهید شد. (دینوری، ابوحنیفه، اخبارالطوال، ج۱، ص۲۷۵) نقل دوم خوارزمی و ابن اعثم کوفی درباره چگونگی شهادت آن بزرگوار چنین نوشته‌اند: حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) به میدان شتافت در حالی‌که این رجز را می‌خواند: أُقْسِمْتُ بِاللَّهِ الأَعَزُّ الأَعْظَمِ وَبِالْحُجونِ صادِقاً وَزَمْزَمِ‌ وَبِالْحَطیمِ وَالْفَنَا الْمُحَرَّمِ لِيَخْضِبَّنَ الْيَومِ جِسْمی‌ بِدَمی‌ دُونَ الْحُسَینِ ذِی الفِخارِ الأَقْدَمِ إِمامِ أَهْلِ الْفَضْلِ وَالتَكُّرمِ‌ آن حضرت پس از کشتن شماری از نیروهای دشمن به درجه رفیع شهادت رسید. چون امام حسین (علیه‌السّلام) عباس (علیه‌السّلام) را در کنار فرات بر زمین دید، به سبب کشته شدن عباس به شدت گریه کرد، (سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۷۰) و (با حالت انکسار) فرمود: الآن انکسر ظهری و قلت حیلتی؛ (خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۴) «اکنون کمرم شکست و رشته تدبیرم گسسته شد» و این اشعار را خواند: تعدیتم یا شرّ قوم بفعلکم و خالفتم قول النبی محمد اما کان خیر الرسل وصّاکم بنا اما نحن من نسل النبیّ المسدّد اما کانت الزهراء امّی دونکم اما کان من خیر البریّة احمد لعنتم و اخزیتم بما قد جنیتم فسوف تلاقوا حرّ نار توقّد (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۶ - مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۰) یعنی؛ ای بدترین مردمان، با این کار خود، تجاوز کردید و با دستور پیامبر خدا، محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مخالفت کردید. آیا بهترین پیامبران درباره ما به شما سفارش نکرد؟ آیا ما از نسل پیامبر تایید شده از جانب خداوند نیستیم؟ مگر نه آنکه زهرا (سلام‌الله‌علیهم) مادر من است نه شما؟ آیا (پیامبر خدا) احمد، بهترین مردمان نبود؟ با جنایتی که مرتکب شدید، گرفتار لعنت خواری شدید، و حرارت آتش افروخته را خواهید چشید. جفا کردید بر من قوم بدکار خلاف قول پیغمبر به رفتار مگر خیر رسل ما را سفارش نکرد و ما نه‌ایم از نسل مختار مگر زهرا نه مام خاص من هست مگر جدم نه خیرالخلق ابرار شما ملعون و رسوا زین جنایات به زودی واصل نار شرر بار جدا شدن دو دست حضرت عباس (علیه‌السّلام) از تن، در روایتی از امام سجاد (علیه‌السّلام)، تایید شده است. امام از فداکاری بزرگ عموی خود چنین یاد می‌کرد: «رحم الله العباس، یعنی ابن علی، فلقد آثر و ابلی و فدی اخاه بنفسه حتّی قطعت یداه...»؛ (شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، ص۶۸، ذیل حدیث شماره ۱۰۱- شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، مجلس ۷۰، ح ۱۰، ص۵۴۸- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۲، ص۲۷۴- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۹۸) «خدا عباس، پسر علی را رحمت کند که ایثار کرد و خوب امتحان و آزمایش داد و جانش را فدای برادرش کرد، تا آنجا که دو دستش (از تن) جداشد...» بنابر برخی گزارش‌ها، حُکیم بن طفیل، پس از به شهادت رساندن حضرت عباس (علیه‌السّلام) لباس او را به غارت برد. (تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار، ج۳، ص۱۹۱) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#مدرسه_یا_زندان_اِوین ببینید چه بر سر مدارس آورده اند که دانش آموزان از آن فراری اند! آموزش پرورش بهتر است اسمت را تغییر دهی! "آموزش و استرس" اگر کمی بلد بودید؛ کاری می کردید که دانش آموز مشتاق و عاشق مدرسه شود نه متنفر! هرچه هست از این آموزش و استرس شلوغ بی برنامه است. اکثر مدیران مدارس کار با نوجوان را به درستی یاد نگرفته اند! اکثر معلمان هم فنون کلاس داری را فرا نگرفته اند! تنها مخاطب این متن کادر آموزش و پرورش نیست این نقد بر حوزه های علمیه و دانشگاه ها هم کم بیش وارد است! ✍ محمد مهدی پیری ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (13) نقل سوم صاحب لهوف و مثیر الاحزان، شهادت اباالفضل (علیه‌السلام) را به‌گونه دیگر بیان کرده‌اند: چون تشنگی بر امام حسین (علیه‌السلام) غالب گشت همراه برادرش، عباس، روانه فرات شد، دشمن راهشان را از هم جدا کرد و حضرت به شهادت رسید. (ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف، ج۱، ص۱۷۰- حلی، ابن نما، مثیر الاحزان، ج۱، ص۷۰) نقل چهارم ابن‌ شهرآشوب درباره شهادت آن بزرگوار گفته است: سقّا، قمر بنی‌ هاشم و پرچم‌دار امام حسین (علیه‌السلام) که از دیگر برادران -مادری‌- خود بزرگ‌تر بود، جهت تهیه آب بیرون شد. دشمن بر او حمله کرد و او نیز بر آنان حمله نمود و چنین رجز خواند: لا ارْهَبُ الْمَوْتَ إِذِ الْمَوْتُ رُقا حَتَّی اواری‌ فی‌ الْمَصالِیتِ لِقا نَفْسی‌ لِنَفْسِ الْمُصْطَفی الْطُّهر وَقا إنّی‌ أَنَا الْعَبَّاسُ أَعْدُو بِالسَّقا وَلا أَخافُ الشَّرَّ يَوْمَ الْمُلْتَقی‌ یعنی؛ از مرگ هراسی ندارم زیرا مرگ مایه کمال است تا آن‌که پیکرم همانند پیکر دلیرمردان در خاک نهان شود. جانم فدای جان پاک مصطفی، من عبّاسم و سقّا لقب دارم. و هرگز روز ستیز با دشمن ترس و هراسی ندارم. آن‌گاه حمله برد و دشمن را تار و مار کرد. زید بن ورقاء جهنی پشت درختی در کمین وی ایستاد و با یاری حکیم بن طفیل سُنْبُسی‌ ضربتی بر دست راست وی فرود آورد. عباس شمشیر را به دست چپ گرفت و چنین رجز خواند؛ وَاللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمینی إنّی‌ أُحامِی أبَداً عَنْ دینی‌ وَعَنْ إمامٍ صادِقِ الْيَقینِ نَجْلِ النَّبىِّ الْطَّاهِرِ الأَمینِ‌ به خدا سوگند اگر دست راستم را قطع کنید، من پیوسته از دین خود و از امامی که به راستی به یقین رسیده و فرزند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پاک و امین است حمایت می‌کنم! پس جنگ نمایانی کرد تا ضعف بر او چیره شد. در این هنگام حکیم بن طفیل طائی که پشت درختی در کمین وی بود، ضربتی -دیگر- بر دست چپ او فرود آورد و عباس (علیه‌السلام) چنین رجز خواند: یا نَفْسِ لا تَخْشی‌ مِنَ الْكُفَّارِ وَأَبْشِری‌ بِرَحْمَةِ الْجَبَّارِ مَعَ الْنَّبی‌ السَّيِّد الْمُختار قَدْ قَطَعُوا بِبَغْيِهِم يِساری‌ فَأصْلِهِمْ یا ربِّ حَرِّ النَّارِ یعنی؛ ای نفس از کافران مهراس و به رحمت ایزد بزرگ، و همنشینی با پیامبر اکرم بشارت باد، اینان به ستم دست چپم را بریدند، پروردگارا ایشان را به آتش شرربار دوزخ درافکن! سپس آن ملعون با عمود آهنین ضربتی بر سر آن حضرت فرود آورد و او را به شهادت رساند. (ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی ‌طالب، ج۳، ص۲۵۶) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (14) نقل پنجم در این میان مرحوم مجلسی پس از نقل کلام صاحب مناقب، به نقل از برخی منابع مرسل کیفیت شهادت حضرت را چنین بیان می‌کند: آن‌گاه که عباس (علیه‌السلام) تنهایی برادر را مشاهده نمود نزد وی آمد و از او اجازه خواست تا به میدان رود. امام فرمود: تو پرچمدارم هستی و اگر بروی لشکرم از هم پاشیده می‌شود. عرض کرد: سینه‌ام تنگ شده و از زندگی سیر شده‌ام و می‌خواهم از این منافقین انتقام خود را باز ستانم. امام (علیه‌السلام) فرمود: پس مقداری آب برای این کودکان تهیه نما. عباس به سوی دشمن آمد و هرچه آنان را پند و اندرز داد سودی نبخشید. نزد برادر بازگشت و او را آگاه ساخت. در این هنگام شنید که کودکان فریادِ العَطَش سر دادند. مشک را برداشت و بر اسب سوار شد و راهی فرات گردید. چهار هزار تن موكّلین فرات او را محاصره و تیرباران کردند. آنان را پراکنده نمود و بنابر روایتی هشتاد تن از آنان را به قتل رساند. وارد فرات شد کفی از آب برداشت تا بنوشد. اما به یاد تشنگی حسین (علیه‌السلام) و خاندان وی افتاد. آب را بر روی آب ریخت و مشک را پر از آب نمود. آن را بر شانه راست خود قرار داد و به سوی خیمه‌ها روانه گردید. دشمن راه را بر او بست و از هر سو او را محاصره نمود. عباس (علیه‌السلام) با آنان جنگید تا آن‌که نوفل ازرقی بر دست راست او ضربتی فرود آورد. مشک را بر شانه چپ قرار داد. نوفل ضربتی بر دست چپ او فرود آورد و آن‌را از تن جدا کرد. آنگاه عباس (علیه‌السلام) مشک را به دندان گرفت تیری آمد و به مشک اصابت نمود و آب مشک ریخت. تیری دیگر بر سینه مبارکش اصابت کرد. سپس از اسب واژگون شد و امام حسین (علیه‌السلام) را صدا زد: مرا دریاب. وقتی امام به سوی او آمد دید که در خون خود آغشته است. گویند آن‌گاه که عباس کشته شد امام حسین فرمود: «الآنَ انْكَسَرَ ظَهْری‌ وَقَلَّتْ حیلَتی»؛ (مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۲- کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، ج۱، ص۴۱۵) اینک کمرم شکست و چاره‌ام اندک گشت. علامه مجلسی، خبر یاد شده را به احتمال قوی، از کتاب منتخب فخرالدین طریحی (۱۰۸۵ق) با تلخیص و اقتباس، نقل کرده است. (فخرالدین طریحی، المنتخب فی جمع المراثی و الخطب، ص۳۰۵-۴۳۰، ۳۰۷ ) اما درباره منبع نقل طریحی باید گفت که به نظر می‌رسد یکی از منابع وی (اگر نگوییم تنها منبع) در نقل گزارش یاد شده، کتاب روضة الشهداء ملا حسین کاشفی (۹۱۰ق) (تصحیح عقیقی بخشایشی، ص۴۱۵) است که در سال‌های آغازین قرن دهم نگاشته شده است و به احتمال قوی، طریحی این گزارش را از این کتاب گرفته و با تعریب و‌ اندکی تغییر، آن ‌را آورده است. از آن پس، گزارش یاد شده به سبب بعد حزن‌انگیز و گریه‌آور آن و بار احساسی و عاطفی‌اش، به محافل و مجالس روضه‌خوانی و به بسیاری از مقتل‌های معاصر راه یافته است. (سپهر کاشانی، محمدتقی، ناسخ التواریخ، ج۶، ص۲۷۸ - بهبهانی، محمدباقر، الدمعة الساکبه، ج۴، ص۳۲۲-۳۲۳، حائری مازندرانی، معالی السبطین، ص۲۷۱) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 1⃣اولین تفاوت در مجموعه های تربیتی اگر چه شباهتی با سایر مجموعه ها دارند اما در فرایند و روش متفاوت اند. اولین و مهم ترین تفاوت مجموعه تربیتی با سایر مجموعه ها این است که تشکُل های تربيت محور هدف محور هستند؛ دارای اهداف بلند مدت و کوتاه مدت می باشند؛ پس در مجموعه تربیتی طبق اهداف برنامه ها تنظیم می‌شود! مثلا هدف، تقویت کار جمعی است. برای تحقق این امر مربی بازی تیمی و گروهی را انجام می دهد تا افراد با کار جمعی آشنا شوند. ❎در مجموعه های فرهنگی و ... برنامه هست اما از هدف خالی می باشد ادامه دارد.. ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (15) همچنین برخی از نویسندگان مقاتل، شاخ و برگ‌های بیشتری به این جریان داده و تا توانسته‌اند، بر تحریف این گزارش افزوده‌اند. (فاضل دربندی، اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۴۹۶ به بعد) اگرچه این خبر محتوای روضه مشهور امروزی را در بر دارد که حضرت عباس (علیه‌السّلام) چون به آب دست یافت، خواست آب بنوشد، اما یاد تشنگی برادرش حسین و اهل بیت او افتاد و نیز حضرت حامل مشک آب بود که چون دو دستش قطع شد، مشک را به دندان گرفت، اما این گزارش با تمام مشهور بودن و جا افتادن آن به عنوان بخش مهمی از گزارش مصیبت شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) از نظر محتوا اشکالات و نارسایی‌هایی دارد. (به عنوان نمونه، در آغاز گزارش، از قول امام حسین (علیه‌السّلام) در پاسخ درخواست حضرت عباس (علیه‌السّلام) برای به میدان رفتن، نقل شده است که امام فرمود: «تو پرچمدار من هستی، اگر تو بروی، سپاه من پراکنده می‌شود. ناقل چنین خبری توجه نداشته است که همه گزارش‌های تاریخی بر این نکته اتفاق دارند که زمان به میدان رفتن بنی‌هاشم و از جمله حضرت عباس (علیه‌السّلام)، پس از به میدان رفتن و شهادت تمام یاران امام حسین (علیه‌السّلام) (به جز سوید بن عمرو که پس از شهادت امام شهید شد) بوده است، بنابراین از یاران (غیر‌هاشمی) امام، کسی باقی نمانده بود که با شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) پراکنده شود. البته درباره زمان به میدان رفتن و شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) که در مقایسه با بقیه بنی‌هاشم، دو گونه گزارش در دست است. بر اساس برخی گزارش‌ها، زمانی که چند نفر از بنی‌هاشم شهید شده بودند، حضرت عباس (علیه‌السّلام) به میدان رفت. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ص۱۰۹) اما بنابر برخی گزارش‌های دیگر، وی جزء آخرین افراد بنی‌هاشم بوده که پیش از امام، شهید شده است. (ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴- خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۴) چنان‌که در حوادث شب عاشورا و لابه‌لای حوادث گذشته نگاشته شد یاران امام (علیه‌السّلام) کسانی بودند که ماندن کنار امام را بر هر چیزی ترجیح داده بودند و در این‌باره، تمام امتحانات و آزمون‌ها را با موفقیت پشت سر گذارده بودند و به هیچ‌رو حاضر به تنها گذاشتن امام (علیه‌السّلام) نبودند. (ابن سعد، ترجمة الحسین و مقتله، فصلنامه تراثنا، ش۱۰، ص۱۸۰) حتی بنابر برخی اخبار، (پس از اعلام کامل وفاداری) منزلت و درجه آنان در بهشت به آنان نشان داده شده از این‌رو آنان برای شهادت، از یکدیگر پیشی می‌گرفتند، (شیخ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، باب۱۶۳، ص۲۲۹) و هیچ تردیدی در همراهی با امام حسین (علیه‌السّلام) نداشتند و درباره یکدیگر می‌گفتند: نگاه کنید از مرگ باکی ندارد. (شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۲۸۸- شیخ صدوق، محمد بن علی، الاعتقادات، ص۵۲) نکته دیگر آنکه در پایان گزارش آمده است که امام حسین (علیه‌السّلام) جنازه حضرت عباس (علیه‌السّلام) را به خیمه‌گاه برد، که این مطلب نیز با گزارش شیخ مفید درباره محل دفن وی و نیز با واقعیت موجود، منافات دارد. شیخ مفید می‌نویسد: قبیله بنی اسد، عباس بن علی (علیه‌السّلام) را در همان‌جا که کشته شد. سر راه غاضریه، همان‌جا که هم اکنون قبر اوست، دفن کردند. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴) از اشکالات دیگر این گزارش آن است که نام قاتل حضرت عباس (علیه‌السّلام)، شخصی به نام «نوفل ازرق» گفته شده است. (مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۲) کاشفی نیز نام او را «نوفل بن ازرق» نوشته است. (کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، ص۴۱۷) اما هیچ یک از منابع متقدم، نام قاتل یا قاتلان حضرت را به این نام ضبط نکرده است. ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 2️⃣دومین تفاوت مجموعه ای که پسوند تربيتی به آن اضافه شد؛ باید دارای مربی یا به اصطلاح تربیت کننده ای باشد. ❇️تشکل تربیتی حول محور مربی در گردش است. مربی در مجموعه تربیتی ثابت است چون بازدهی امر تربيت بلند مدت است؛ متاسفانه برخی فکر می کنند که در حلقه ها برای تنوع باید هر هفته شخصی بیاید و حرفی بزند برای افراد! و هفته بعد شخص دیگری بیاید؛ ولی در این صورت نه تربیتی محقق می شود نه هدفی! چون مربی باید با افرادش زندگی کند! نه فقط حلقه داری کند! ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 #وفات_سکینه_خاتون_دختر_امام_حسین(ع) 🥀 بر عمۀ سادات همانند و قرینه دریای کمالی و وقاری و سکینه هم فرش‌نشین استی و هم عرش مقامی هم عمه و هم خواهر و هم دختِ امامی 🏴 وفات حضرت سکینه، بانوی کرامت و عصمت، اسوه ی صبر و استقامت، الگوی حجاب و متانت بر تمامی شیعیان تسلیت باد. ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 3⃣سومین تفاوت گفتیم که برنامه های مجموعه‌ تربیتی بر اساس اهداف تنظیم می شود. برای رسیدن به اهداف تربیتی می توان قالب و روش های گوناگونی را اجرا کرد! ❇️برنامه های مجموعه تربیتی متنوع و متعدد می باشند. برخی از قالب ها برای اهداف تربیتی 👇 ۱_بازی (بازوی تربيت می باشد.) ۲_حلقه رشد (تفاوت بسیاری با حلقه های صالحین و ... دارد که به کمک خدا عرض خواهیم کرد) ۳_اردو ۴_عملیات اجتماعی ۵_هر برنامه و روشی که اهداف تربیتی در آن به ثمر برسد. ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (16) قاتل عباس در اینکه قاتل یا قاتلان حضرت عباس (علیه‌السّلام) چه کسی یا کسانی بوده‌اند، اختلاف‌نظر وجود دارد: الف) زید بن رقاد جنبی و حکیم بن طفیل سنبسی (ابن سعد، ترجمة الحسین و مقتله، ج۱، ص۷۵ - طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۶۸- ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۰- شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۰- ابن محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمة الزیدیه، ج۱، ص۲۰۷) ب) حرملة بن کاهل اسدی (بلاذری، انساب الاشراف، ج۳ ص۲۰۱- ج11، ص 175- ج13، ص 256) ج) یزید بن زیاد حنفی (تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج۳ ص۱۹۱) د) حکیم بن طفیل (شیخ مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۸۲) البته «حکم بن طفیل» نیز ضبط شده است. (شیخ طوسی، رجال شیخ طوسی، ص۱۰۲ - علامه حلی، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، ص۲۱۰) امروزه بارگاه حضرت ابوالفضل در کنار نهر علقمه جدا از دیگر شهیدان است و صحن و سرایش مزار عاشقان و شیفتگان می‌باشد. عزاداری ام البنین در غم فقدان پسران ام البنین چون دانست پسرانش همه در کربلا به شهادت رسیدند روزها به قبرستان بقیع می‌‌رفت و در عزاداری عزیزان خود به گریه و نوحه می‌‌پرداخت و زنان مدینه هم گرد او جمع می‌‌شدند و با او هم ناله می‌‌گشتند. آن قدر ناله‌های ام البنین حزن آور بود که حتی مروان بن حکم که دشمن قسم خورده خاندان پیامبر بود گاهی که از کنار قبرستان بقیع می‌‌گذشت و ناله ام البنین را می‌‌شنید، متأثر می‌‌شد. ( ابصارالعین، ص۶۳؛ حیاة الامام الحسین (ع)، ص۴۳۰) اشعار ام البنین چنین است: لا تَدْعُوِنِّي وَيْكِ أُمَّ الْبَنِينَ تُذَكِّرِينِي بِلِيُوثِ الْعَرِينِ كَانَتْ بَنُونَ لِي أُدْعَى بِهِمْ وَالْيَوْمَ أَصْبَحْتُ وَلا مِنْ بَنِينَ أَرْبَعَةٌ مِثْلُ نُسُورِ الرُّبَى قَدْ وَاصَلُوا الْمَوْتَ بِقَطْعِ الْوَتِينِ دیگر مرا ام البنین (مادر پسرها) نخوانید؛ زیرا مرا به یاد شیران بیشه می‌‌اندازید. برای من فرزندانی بود که به آنها خوانده می‌‌شدم، و امروز دیگر پسری ندارم. چهار فرزند همانند عقاب‌های تیز پرواز که تمام آنها رفتند و رگ‌های گردنشان قطع شد . (ابصارالعین، ص۶۳؛ حیاة الامام الحسین (ع)، ص۴۳۰) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc