لذا ما خودمان هرچه فهمیدیم می شود عقاید شیعه ،بنده به یکی از این عناصر گفتم در اصول دین تقلید نیست این درست اما عقاید توقیفی اند . یعنی باید خدایی را از طریق عقل قبول کنیم که در قرآن آمده ، معادی را با عقل باور کنیم که قرآن و اهلبیت تعریف فرموده اند . و رسالت و امامتی را از طریق عقل باور کنیم که مطابق کتاب و سنت است .نه این که چون تقلید نیست پس هر کس هر چه فهمید پس عقیده شیعه است. و من هرچه گفتم عقاید شیعه توقیفی و تعریف شده از سوی شرع است که باید با استدلال به آن برسیم و چون راه استدلال را مراجع تقلید کامل تر بلدند لذا باید در کسب عقاید شیعه از شعاع فهم منطقی آن اعاظم فاصله نگیریم . اما دیدم این طیف خطرناک صدها طلبه و غیر طلبه را بسوی عقاید فاسد خود جذب و جلب نموده اند و دارند به بدترین شکل عقاید غلات را ترویج می کنند که برای نمونه مواردی از انحرافات آنها را نقل می کنم : (1) خدا با جلب نظر اهلبیت کار می کند و فعال ما یشاء نیست و فعال ما یشاء اهلبیت است . اما ائمه بدون کسب رضایت خدا هر کاری را بخواهند می کنند.!! یعنی یک درجه از غلات هم بالا تر.(2): آیه اتبع مله ابراهیم حجت نیست چون دلالت دارد ائمه باید از او تبعیت کنند . (3) چون صلوات بر آل محمد(ص) پس از صلوات بر خود محمد(ص) است. پس مقام آل پائین تر از مقام خود محمد ص است و اگر در نماز میت بخوانیم اللهم صل علی محمد و آل محمد کما صلیت علی ابراهیم و آل ابراهیم این باعث می شود ابراهیم دو رتبه از اهلبیت بالاتر برود و لذا چنین صلواتی را قبول نداریم. اگرچه متواترباشد. (4)تمام آیات نازل شده به رسول خدا (ص) از علی (ع) به جبرئیل نازل می شود و جبرئیل هم به رسول خدا نازل می کند و سخنی از خدا نیست. (5) آیاتی که دلالت دارد که خدا به رسول خدا فرموده قل لا املک لنفسی نفعا و لاضرا حجت نیست .! (6) خود رسول خدا تحت ولایت علی(ع) بود و علی(ع) بر او هم ولایت داشته است. (7) مطلق بودن قدرت خدا تا زمان خلقت اهلبیت است پس از آن بی دخالت اهلبیت خدا فعال ما یشاء نیست . (8) اگر چه اعتبار زیارت جامعه بخاطر خبر واحد بودن ضعیف است .اما در استناد به عقیده شیعه از قرآن معتبرتر است. (9) حرف هیچ مرجع تقلیدی در شناخت عقاید شیعه حجت نیست . اما حرف ماحجت است.!! ✳️نتیجه اینکه از کلیه کسانی که علاقه به مذهب اهلبیت (ع) دارند خاضعانه استدعا دارم در قبول و ترویج عقاید شیعه از حریم مراجع تقلید و علمای تراز اول یک ذّره فاصله نگیرند و الا به چنگ این راهزنان دین مردم گرفتار خواهند شد. این هشدار بسیار جدی است. باید از گروههای مجازی مجهول و جاهل و منحرف فاصله بگیرید . در آینده ای نه چندان دور این گروههای منحرف معرفی خواهند شد. ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

سلام. سوالی خدمت آیت الله موسوی زنجانی داشتم! در میان کتب کلامی شیعه برای اثبات اینکه مصادیق آیۀ تطهیر تنها ائمۀ دوازده گانۀ شیعه می باشند غالبا دو سوال اساسی مطرح می شود در اینجا هر دو سوال به همراه پاسخ آنها آورده می شود تا میزان صحت این نوع استدلالها بررسی گردد: سوال یک: « اگر آیه تطهیر درباره زنان پیامبر (ص) است، پس چرا بین ضمیرهای مونث در قبل و بعد از این آیه، ضمیر مذکر آورده شده است؟!» پاسخ: جای شگفتی است که در اینجا از قاعده‌ای غفلت گردیده که اگربدان توجه می شد اصولاً چنین اشکالی مطرح نمی شد! قاعده‌ی مورد نظر، همان قاعده‌ی تغلیب است که طبق آن، اگر جمعی از افراد انسانی دریک جا گرد آیند حتی اگر درمیان آنان فقط یک مذکر باشد، درمقام خطاب به آنها وجوباً ضمیر مذکر به کار می‌رود . بنا براین ، اگر گروهی از زنان که فقط یک مرد در میانشان باشد، به ما سلام کنند؛ پاسخ ما به آن‌ها باید با ضمیر جمع مذکر یعنی «علیکم السلام » باید باشد. قرآن کریم به زبان فصیح عربی نازل گردیده است چنانکه فرموده: « وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِه‏» [إبراهيم: 4] «ما هیچ فرستاده‌ای را جز با زبان قومش نفرستاده‌ایم». و نیز فرموده: « هذا لِسانٌ عَرَبِيٌّ مُبينٌ» [النحل: 103] «زبان [این قرآن] عربی واضح و روشن است». و فرموده: « قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُون‏»[الزمر: 28] «قرآنی به زبان عربی که هیچ کژی در آن نیست». در این بزرگ کتاب عالم وجود، همواره این قاعده رعایت شده است از جمله: آنگاه که فرشتگان به خانه‌ حضرت ابراهیم (ع) می‌آیند و به او فرزندی را بشارت می‌دهند و همسر آن حضرت با تعجب می‌خندد، فرشتگان پاسخ می‌دهند: « قالُوا أَ تَعْجَبينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَميدٌ مَجيدٌ» [هود: 73] «آیا از کار خدا شگفتی می‌نمایی (توجه کنید که فعل، مفرد مؤنث مخاطب است) رحمت خدا و برکاتش بر شماست [ای] اهل این خانه، بی‌گمان خدا ستوده و بزرگوار است». چنانکه ملاحظه شد با اینکه مخاطب کلام فرشتگان در ابتدای آیه، یک زن (حضرت ساره) بوده، ولی با توجه به اینکه حضرت ابراهیم (ع) نیز اهل همان خانه‌ی مورد نظر بوده؛ در ذیل آیه، ضمیر جمع مذکر مخاطب به کار رفته است و فرشتگان گفته‌اند: « عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ». پس زن خانه می‌تواند اهل بیت باشد. در سوره‌ی احزاب نیز عیناً همین موضوع دیده می‌شود یعنی در ابتدای آیات، خطاب «یا نساء النبی ؛ای زنان پیامبر» آمده و حتی در صدر آیه‌ی 33 همه‌ی ضمایر، جمع مؤنث است اما هنگام سخن گفتن از «أهل البیت = اهل این خانه» که پیامبر(ص) نیز اهل و صاحب همان خانه بوده- بلکه سایرین به اعتبار وابستگی و پیوند با آن حضرت، اهل خانه‌ی مذکور محسوب می‌شدند- ضمیر جمع مذکر، استعمال شده است. در کتب تفسیر نیز گفته‌اند که خطاب‌های قرآن از قبیل ﴿یا ایها الذین آمنوا﴾ و ﴿کتب علیکم﴾ و نظایر آن‌ها، مختص و منحصر به مردان نیست بلکه زنان نیز مشمول‌آنند ولی بنا به قاعده‌ی تغلیب، ضمایر مذکر به کار رفته است. علاوه بر این در این آیه لفظ «اهل البیت» که مذکرمجازی است به کار رفته و به همین جهت هم ضمیر«عنکم» که مذکر است اشاره به آن دارد. اتفاقا اگر به جای «عنکم»، ضمیر «کنَّ» یعنی «عنکنَّ» به کار می رفت، صددرصد غلط بود، چون لفظ «اهل» در «اهل البیت» مذکر است وباید به خاطر آن «عنکم» باشد نه «عنکنَّ». بنابراین، لازم و ضروری است که حتما ضمیر مذکر آورده شود و آوردن ضمیر مونث «عنکنَّ» درصورتی صحیح است که به جای «اهل البیت» مثلاً «نساءالنبی» می آمد که نیامده است. اما می دانیم که کلمه «اهل البیت» هم شامل مردان بیت نبوت می شود وهم شامل زنان ودختران آن حضرت، بااین بیان روشن است که مردان و زنان بیت نبوت همگی در ذیل عنوان اهل البیت مندرج هستند. سوال دوم: چرا در آیات قبل و بعد، "بیوت" آمده اما در آیه تطهیر "بیت" به صورت مفرد آمده است؟! جواب: گمان ندارم بر شما پوشیده باشد که پیامبر (ص) در مدینه خانه‌های متعدد و جدا از هم نداشت، بلکه یک «بیت» بزرگ در جوار مسجد داشت که درون آن اطاق‌های متعدد بود که هر یک از همسران آن حضرت در بخشی از آن خانه بزرگ، زندگی می‌کردند.( در اینجا مناسب است که یادآور شویم: اگر قرآن در آیه 34 سوره احزاب فرموده «بیوتکن = خانه‌های شما (زنان پیامبر (ص)»، در آیه 53 همین سوره تعبیر «بیوت النبی» را به کار برده که از تأمل در آیات مذکور معلوم می‌شود که بیت همسران پیامبر (ص)، همان بیت پیامبر (ص) بوده است. علت اینکه قرآن در صدر آیه واژه جمع «بیوت» آورده و در میانۀ آیه واژه مفرد «بیت» و بلافاصله در آیۀ بعدی واژه جمع «بیوت» آمده ، این کار به اعتبار کل محل زندگی پیغمبر (ص) و به اعتبار اینکه صاحب کل خانه( البیت =این خانه) شخص پیامبر بوده است، زیرا

همه آنها منتسب به آن حضرت است، و در موارد دیگر به اعتبار اینکه همة زنان پیامبر درون آن بوده اند، تعبیر به «بیوت» شده است. بنابراین، یک بار به اعتبار اینکه زنان پیامبر (ص) به سبب انتسابشان به آن حضرت از اعضای خانواده او و اهل خانه او هستند (أهل البیت = اهل این خانه ) به صورت جمع آمده است. یعنی فی‌المثل حجره «ام سلمه» بیت پیامبر (ص) است، حجرة «جویریه» بیت پیامبر (ص) است و هکذا ... و بار دیگر به اعتبار اینکه هر یک از همسران پیامبر(ص)، با آن حضرت، خانواده‌ای را تشکیل می‌دهند، «بیوت» گفته می‌شود. و این دو تعبیر تخالف و تباینی با هم ندارند. بنابراین، به اعتبار کلی، محل زندگی پیامبر (ص) و همسرانش «البیت» (یعنی بیت پیامبر (ص)) بوده است، چنانکه در قرآن آمده : «كَما أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ بِالْحَق؛چنانکه پروردگارت تو را به حق از خانه‌ات برون آورد»‏(انفال / 5). و در عین حال به اعتبار هر حجره یا اطاق، آن را «بیوت» می‌توان گفت، چنانکه فرموده:«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ ؛ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خانه‌های پیامبر (ص) درنیایید مگر آنکه به شما رخصت داده شود»(احزاب / 53). به همین سبب است که در آیۀ 34 سورة احزاب به همسران پیامبر(ص) فرموده: «یاد کنید آنچه را که از آیات خدا و حکمت در «بیوتکن = خانه‌های شما (زنان)» تلاوت می‌شود. طبعاً تلاوت آیات الهی در «بیوت» آنها بدان سبب بوده که همسر پیامبر(ص) بوده‌اند و «بیوت» آنها «بیت النبی» بوده است که هر یک از همسرانش در یکی از حجره‌های آن اقامت داشته‌اند و چنین نبوده که هر یک از همسرانش خانه‌ای در جایی دیگر و جدا از سایر همسران داشته باشند، اصولاً کسانی که با سیره پیامبر(ص) آشنایند، می‌دانند که رسول خدا(ص) خانه‌ای نداشته که هیچ یک از همسرانش در آن اقامت نداشته باشند! ممنون خواهم شد اگر ایشان دربارۀ این مطلب پاسخی دارند برای بنده ارسال دارید!

باسلام انتظار این بود جنابعالی نظر ما را نقد فرمایید اما مستحکم فرمودید چرا که اولا وقتی بخاطرحضور یک مرد در یک اجتماع مربوط به زنان استعمال ضمیر مذکر مشروع ادبی میشود پس اگر غالبا مرد باشند {رسول خدا،علی مرتضی ،الحسن والحسین} پس به طریق اولی مشروع ادبی است . آفرین بر این خدمت به منطق شیعه ! ثانیا به درالمنثور سیوطی سنی مراجعه فرمایید که اهل سنت میگویند تحت کسا پنج تن آل عبا بوده ، حتی رسول خدا (ص) اجازه نداد ام سلمه داخل کسا شود. ✳️پس اول یقه علمای اهل سنت را بگیرید. ✳️ثالثا .تورات نیمه دوم سفر خروج { مخصوصاباب 33 آیات 7تا11} و سفر لاویان و سفر اعداد را مطالعه کنید که می فرماید حضرت موسی هم مثل رسول خدا خیمه خاص داشته که فقط وصی او یوشع در آن حضور خاص داشت و بیش از بیست آیه در آن سه تا سفر آمده که موسی (ع) موظف بوده خیمه خاص , غسل خاص و لباس خاص بر 4 فرزند هارون بپوشاند تا ثابت کند این خیمه ، این بیت و این وارثان خلافت حکم خاص دارند و اصحاب موسی هم نماد کودتا و کلا فاسق شده بوده اند . بنابر نص هم این آیات تورات و هم آیه 25 سوره مائده،،!!و ✳️رابعا در سفر خروج باب 39 با عنوان : لباس کهانت تقریبا همه آیاتش در مقام بیان لباس ویژه امامت آل هارون است که در سوره احزاب بعنوان اهلبیت دارای چادر خاص آمده است ، ✳️ و خامسا اهل سنت در 168 باب از کتبشان که بنده در یک شبکه ماهواره ای آدرس همه را خوانده ام نقل فرموده اند که رسول خدا فرمود اصحاب من پس از من کودتا خواهند کرد و به جهنم خواهند رفت عین اصحاب موسی واعا بواع ذراعا بذراع و شبرا بشبر . ✅پس اقلا تورات بخوانید ،! هم آل هارون را بشناسید تا آل علی رابشناسید هم گوساله پرستان را بشناسید تا آیه 25 سوره مایده رابشناسید و سفر تثنیه باب 31 را بخوانید تا کودتاگران سقیفه را بشناسید . آنگاه معلوم خواهد شد چرا علی شد هارون! انت منی بمنزله هارون!! ✳️سادسا در سوره نور ذیل آیه نور در درّ المنثور جلد 5 صفحه 50 اهل سنت نقل کرده اند که رسول خدا فرمود{ در پاسخ سوال ابی بکر راجع به بیت فاطمه } بیت علی و فاطمه من افاضلها {بیوت انبیاء} پس بیت در آیه تطهیر همان بیت امامت است حتی با تکیه بر متون اهل سنت و یهود . ✳️سابعا: تمام اهل سنت اهلبیت را عادل می شناسند ، اهلبیت در بیش از 100 طریق فرموده اند آیه تطهیر مربوط به پنج تن آل عبا است و نمی تواند دو زن مصداق {تظاهرا} و کودتاگر در سوره تحریم مصداق آیه تطهیر باشند. ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

سلام عليكم عطف به مطالبی که راجع به استاد اللهیاری مرقوم فرمودید ای کاش برای اقناع مخاطبین؛ دلیل قابل پذیرشی برای تعطیلی چند ساله شبکه ی تلویزیونی ایشون هم ذکر میکردین. چراکه با فرض دست نشانده بودن ایشون تامین هزینه ی پخش ماهواره ای تلویزیون شون نباید مشکلی براشون ایجاد کنه گذشته ازین که همون زمانی هم که پخش داشت؛ یک شبکه با پهنای باند پایین بود تا هزینه ی کمتری رو تحمیل کند. و این خود نشانه ای بود که متولیان و بانیان تامین هزینه های شبکه؛ از قدرت مالی بی حسابی (مثل سرویس های امنیتی غربی) برخوردار نیسنند.

سلام علیکم وقتی شیعه های خلیج فارس نشین و اهوازی ها متوجه شدند که ایشان دست نشانده است با اطلاع کامل بنده کمکهای خود را قطع کرده حتی پول پرداخت شده خود را هم میخواستند . حداقل دو نفرشان را میشناسم . ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

با سلام ممنون از پاسخی که در کانال ارائه داده شد اما اصل پرسشها در مورد مدلول آیات بود اما پاسخی که ارائه شد از روایات و غالبا از متن تورات بود که بر فرض قبول متن فعلی تورات اما و اگرهای خاص خود را دارد که فعلا محل بحث نیست الان بحث اصلی در مورد اینست که چه دلیلی بر خروج نساء النبی از دلالت آیات مربوطه وجود دارد که این متن فوق در مقام پاسخگویی به دلیلی بود که غالبا از جانب علمای شیعه مطرح می شود که :« اگر آیه تطهیر درباره زنان پیامبر (ص) است، پس چرا بین ضمیرهای مونث در قبل و بعد از این آیه، ضمیر مذکر آورده شده است؟!» لازم به ذکر است به دلالت روایات در این باره نیز خواهیم پرداخت اما فعلا در مقام دلالت آیات هستیم تا اگر فرصتی دست داد و حضرت آیت الله هم همراهی نمودند انشاا... در طی سلسه مباحثی به بحث و بررسی ادلۀ این موضوع بپردازیم!

با سلام و احترام ، عنایت فرمایید: در آیاتی که با ضمیر مونث آمده که مخاطبش نساء النبی است. اول : نهی از دنیا طلبی دوم : نهی از فحشاء با تهدید با عذاب شدید تر. سوم: نهی از اعمال موجب طمع ناپاکان. چهارم : استقرار دائمی در خانه، {که عایشه در جنگ جمل زیر پاگذاشت.}پنجم : نهی از تبرج جاهلی بود یعنی خداوند متعال پس از هر امر به عمل به حکم شرعی و عمل به معروف یک نهی از منکر هم فرموده پس مخاطب آیات دارای ضمیر مونث زنانی هستند در شرف فسق ، گناه و تبرج جاهلی . اما آیه تطهیر میفرماید ای اهلبیت ! شما در شرف ارتکاب گناه نیستید چون تطهیر شده ی آسمانی هستید. اگر زنان رسول خدا (ص) تطهیر شده بودند که نهی از فحشاء و تبرج جاهلی معنا نداشت. بعلاوه تکرار میکنیم تذکیر ضمیر با ازدیاد مذکرها به نفع عقیده شیعه است .و نه ناقض آن ، مشکل حضرت عالی این است که میخواهید زنانِ در شرفِ و در معرضِ فسق و و مخاطب نهی از تبرج جاهلی را تطهیر بفرمایید . که بعضی هاشان با آب رود آمازون هم قابل تطهیر نیستند . چرا توجه نمی فرمایید زن مطهر در شرف فحشا قرار نمی گیرد . و اضافه بفرمایید که آیه های مربوط به عایشه و حصفه در سوره تحریم در ردیف دو زن کافره دو پیامبر لوط و نوح قرار گرفته اند چگونه مطهر شدند.؟! تعجب این است که سه سفر تورات چگونه همه اش تحریف شده است؟! متشکرم. ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

سوال فقهی آقائی از مغازه من مقداری کالا خرید و گفت کارتم را فراموش کردم بیاورم رفت کالای خود را در این سالن بزرگ رها کرد که برود گفتم اینجا جمعیت زیاد است . می برند ، من ضامن نیستم ، ایشان گوش نکردند و رفتند تا برگردند . ولی اجناسش را برده بودند ، حالا من ضامنم؟! ✅پاسخ: مسئله دو صورت دارد : یک : اگر فروشنده پس از معامله کالا را تحویل نداده باشد و از بین برود از جیب او رفته است . و اینکه فقهای زیادی فرموده اند :《"حتی اگر فروشنده شرط کند یعنی بگوید من کالا را فروختم اگر در مغازه من از بین برود ضامن نیستم . این شرط باطل است چون ضامن بودن فروشنده قبل از انتقال کالا به مشتری حتی اگر شرط عدم ضمان فروشنده کنند هم باز بی فایده است چون ضمان فروشنده قبل از انتقال کالا حکم شرعی است و نه حق انسانی"》 درست نیست. چرا که حتی اگر حکم شرعی هم باشد باز فایده اش این است که آن کالای از بین رفته حق مشتری است و فروشنده ضامن است . پس از این حکم شرعی یک حق انسانی متولد میشود. و آن این که مشتری ضامن نیست و فروشنده ضامن است . حالا مشتری حق دارد حق خودش را ساقط کند. دوم : فروشنده تحویل داده بوده سپس از بین رفت ، از جیب مشتری رفته است . پس اگر فروشنده پول آنرا گرفته نباید برگرداند . و اگر مشتری پول آنرا نداده باید بدهد. و اینکه فقهای زیادی فرموده اند《 اگر پس از تمام شدن کامل معامله فروشنده کالا را تحویل نداده از بین برود چون مال مشتری شده بوده پس اگر تلف شود یک لحظه کالا از ملک مشتری خارج شده و مال فروشنده می شود و تلف می شود آن هم در جزءلا یتجزّایی از زمان تا از جیب فروشنده تلف شود ..!!》 این دقتهای فلسفی را عرف نمی فهمد. در هر حال چون معاوضه بطور صحیح صورت گرفته بوده اگر قبل از تحویل کالا از سوی فروشنده مشتری قیمت را داده باشد و کالا تلف شود فروشنده باید ضمان معاوضی را تقبل کند یعنی عین قیمت را یا معادل آن را که از مشتری گرفته برگرداند به مشتری و نه ضمان یدی را که عبارت باشد از معادل آن در بازار مانند مثل و یا قیمت آن . ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

بسم الله سلام عليكم طبق فرمايش آقاى زنجانى كه فرمودند: « من تمام نحله ها ، فرقه ها، گروهها و جریانات فکری تاثیر گذار متعلق به جهان تشیع را زیر نظر دارم و در حال مطالعه هستم ، و طبعا تمامی مطالب این قبیل مجموعه ها ابتدا تجمیع سپس مستند و بعد از آن اعلام میشود.» آيا آقاى زنجانى نظام جامع تربيتى منهاج فردوسيان را هم زير نظر دارند؟ ممنون

سلام علیکم پاسخ: عبارت《تاثیر گذار》 قید شده و الا در اوین 152 گروه ، انجمن ، حزب، نهضت ، مکتب، مذهب و دین حضور داشت که در شعبه 5 و 6 زیر نظر ناصر نوری بودند و بنده مناظره با اغلب آنها را برعهد داشته ام .اما گروه مذکور که اشاره فرمودید در سایتها مفصل معرفی شده اند ، و چون فاقد یک مبنای کاملا منطقی است سریعا منقضی می شوند. و تاثیر گذار نخواهند بود. چند جمله در معرفی آن ارسال می کنم که شما هم می توانید از شبکه ها بدست آورید: ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/meshkat_ahlebeit

Hiha Fgav: با سلام مجدد. متأسفانه باز پاسخی که ارائه شده ارتباطی به سوال طرح شده نداشت سوال مشخصا این است :« چه دلیلی بر خروج نساء النبی از دلالت آیات مربوطه وجود دارد؟!» به عبارت دیگر «آیا تغییر ضمیر از مونث به مذکر دلیل محکمی برای خروج زنان از «اهل البیت» مطرح در آیه می باشد؟!» اجازه بفرمایید قبل از آنکه پاسخ سوال ابتدایی را بفرمایید برای اینکه بحث سمت و سوی بهتری نیز بگیرد به بخشی دیگر از پاسخ شما بپردازیم در میانۀ پاسخی که شما ارائه کرده اید این جمله آمده است:« آیه تطهیر می فرماید: ای اهلبیت! شما درشرف ارتکاب گناه نیستید چون تطهیر شده ی آسمانی هستید». این ترجمه بدین اشاره دارد که ارادۀ مطرح در آیه « يُرِيدُ ٱللَّهُ ...» را شما ارادۀ تکوینی گرفته اید و از این رو یک تنه به قاضی رفته اید لازمست در اینجا مطلبی دربارۀ ارادۀ تکوینی و تشریعی ذکر شود تا این ابهام نیز ازاین جهت برطرف گردد. ابتدا باید ببینیم که خواست و اراده‌ی الهی که در آیه به صورت ﴿يُرِيدُ ٱللَّهُ﴾ خدا می‌خواهد و اراده دارد» ذکر گردیده، کدام اراده است؟ اراده‌ی تکوینی یا اراده‌ی تشریعی؟ اگر بدون پیشداوری بنگریم مشکل نیست که دریابیم اراده‌ی مذکور در آیه، «اراده‌ی تکوینی» نیست. یعنی نه چنان است که خدا تکویناً ـ مانند آیه‌ی 82 سوره ی«یس» ـ اراده فرموده باشد «أهل البیت» را تطهیر نماید یعنی اراده‌ای که تخلف‌ناپذیر است و موجب عصمت می‌شود. زیرا این اراده را پس از چند نهی از قبیل: ﴿فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ﴾[الأحزاب: 32] ﴿وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ﴾[الأحزاب: 33] و پس از اوامری چون: ﴿وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا ٣٢ وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ﴾ [الأحزاب: 32-33] آورده و فرموده جز این نیست که خدا اراده دارد که شما را پاک سازد یعنی تحقق پاکی منظور خدا، از طریق عمل به اوامر و اجتناب از نواهی خواهد بود باید گفت اگر در ابتدای کلامی سخن از مسایل طبیعی و تکوینی باشد و در آنجا «اراده» ذکر شود بدیهی است که مقصود «اراده‌ی تکوینی» است، اما وقتی از باید و نباید و امر و نهی شرعی سخن به میان آید و سپس «اراده» ذکر شود پیداست که «اراده‌ی تشریعی» منظور است. به عبارت دیگر، اگر «اراده» معطوف به امور تکوینی باشد، مقصود «اراده‌ی تکوینی» است که تخلف‌ناپذیر و علت تامّه‌ی تحقق مراد است(آیات در این مورد فراوان است از قبیل (بقره/ 117)، (آل‌عمران/ 47)، (یس/ 82)، (غافر/ 68) و ...). اما اگر «اراده» معطوف به احکام و اوامر و نواهی شرعی و قوانین الهی ذکر شود، بی‌تردید منظور «اراده‌ی تشریعی» است، به عنوان مثال، «اراده‌ی تشریعی» را در آیه‌ی ششم سوره‌ی مبارکه‌ی «مائده» می‌توان دید که فرموده: «يَٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُم مِّنۡهُۚ مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ؛اى مؤمنان، چون به [قصد] نماز برخيزيد، روى خود و دستهايتان را تا آرنجها بشوييد و سرتان را مسح كنيد و پاهايتان را تا دو قوزك [مسح کنید] و اگر جنب باشيد، غسل كنيد. و اگر بيمار يا مسافر باشيد و يا كسى از شما از موضع قضاى حاجت بيايد و يا با زنان آميزش كرده باشيد، آن گاه آبى نيابيد، آهنگ خاكى پاك كنيد، و از آن [خاك‏] رويتان و دستانتان را مسح كنيد. خداوند نمى‏خواهد بر شما دشوارى قرار دهد. بلكه مى‏خواهد كه شما را پاك بدارد و نعمتش را بر شما تمام كند، باشد كه سپاس گزاريد»[المائدة: 6] ملاحظه کنید پس از احکام تشریعی از قبیل وضو و تیمم، می‌فرماید: «خدا نمی‌خواهد (اراده ندارد) بر شما هیچ تنگی و دشواری نهد بلکه می‌خواهد (اراده دارد) شما را پاکیزه سازد و نعمت خویش را بر شما تمام نماید». به صدر آیه توجه فرمایید که با ﴿يَٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ﴾ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید» آغاز شده، آیا می‌توان گفت که بنا به اراده‌ی الهی همه‌ی مؤمنین معصوم‌اند؟! حال این آیه را با آیه‌ی 33 سوره‌ی «احزاب» مقایسه کنید، چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟ در سوره‌ی «مائده» فرمود: ای مؤمنان، چون به نماز برخیزید، صورت و دست‌هایتان را تا آرنج‌ها بشویید ... و اگر آب نیافتید تیمم کنید ... الخ. یعنی به واسطه‌ی اجرای این احکام و ا