ما عاشقی را درد بی‌ درمان نمی‌دانیم ما عشق را زهر و بلای جان نمی‌دا‌نیم عشق حقیقی چون نبات است و ثمر دارد این عشق اگر عشق است، طعم صد شکر دارد لیلیِ این قصه پر از افسردگی‌ها نیست لیلیِ عاشق‌پیشه اصلا سرد و تنها نیست مردی اگر مجنون شود، دیگر ابَر مرد است مجنونِ تو، آقای عشقِ لوس و بی‌درد است! در عشق ما افسار، در دست خداوند است عشق تو بر درگاه امیال و هوس بنده است در عشق ما، اِبراز میل و قصد، پنهان است پاداش انکارش ثوابی چون شهیدان است ما جای هر شب، بوسه و آغوش تکراری دزدیده‌ایم از هم نگاه پست ابزاری از فتنه‌ی سودای چشم مست بیزاریم مثل شقایق گردنی همواره خم داریم در ختم عشق ما اگر حتی وصالی نیست؛ افسردگی و درد بعد از انفصالی نیست. عشق حقیقی فارغ از آغوش و چشمان است عاشق شدن سکوی درک روحِ ایمان است! این‌جا وجود هر یک از ما فانیِ در اوست مستغرقیم و علت این عشق هم از اوست... #تأویل #ویرایش_نشده