*•═•••🌸◈﷽◈🌸•••═•* #آموزشی #شرح‌نهج‌البلاغه #حکمت_بیست‌وپنجم_بخش‌‌‌_چهارم‌ ┄┄┅••✻••┅┄┄ 《يَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ‏ تَعْصِيهِ‏ فَاحْذَرْهُ‏.》 《و درود خدا بر او، فرمود: ای فرزند آدم! زمانی که خدا را می بینی که انواع نعمت ها را به تو می رساند تو در حالی که معصیت کاری، بترس.》 ┄┄┅••✻••┅┄┄ 👈سوال) هنگام روی آوری نعمت ها، شخص متمتع چه عملکردهایی ممکن است داشته باشد؟ زمانی که نعمت ها به انسان روی می آورند ممکن است فرد عملکردهای متفاوتی داشته باشد: 1-شاکر باشد. اگر بنده در رویارویی با نعمت ها شاکر باشد و آن ها را در جایگاهی که خواسته شده به کار گیرد و به احسان و انفاق روی آورد، دو بهره خواهد برد: 1- با شکرگزاری سعه وجودی پیدا می کند و زیاد می شود «لَئِن شکرتم لازیدنّکم» (ابراهیم/7) خود شما زیاد می شوید و وسعت می یابید که این ازدیاد وجودی به دنبال خود، ازدیاد نعمت ها را به دنبال دارد. انسان شکرگزار چون سلیمان بر مرکب عبودیت، سوار است و اسیر نعمت ها نیست و وابستگی و تعلقی به آنها ندارد و به تکالیف و امر خداوند مشغول است و به میزان عیال وار بودن و گستردگی حوزه سرپرستی و ولایت، نعمت ها نیز زیاد می شود و رزق های نو به نو می رسد؛ که : «تنزل المعونة علی قدر المؤونة» (نهج البلاغه صبحی صالح، حکمت 139) 2-کفران نعمت کند. اگر بنده در رویارویی با نعمت ها کفران کند که سبب این کفران به کار نگرفتن و مهمل گذاشتن و تضییع آنهاست که برخاسته از تقصیر و کوتاهی و کسالت و جهل است که مبتلا شدن به تضییق و محرومیت از نعمت را به دنبال دارد. بسیاری از مؤمنین به این نوع از کفران مبتلا هستند هر چند که در مقام تبعیت و پیروی از حق می باشند، لکن سوء مدیریت در ارتباط با به کارگیری از امکانات و نعمت ها آنها را مبتلا به ضیق و فقر و سختی معیشت نموده است. 3-عصیان کند. گاهی انسان دارای نعمت و رفاه، نه تنها شکر نعمت را ندارد، بلکه در مقام عصیان و سرپیچی نیز می باشد و از حق، شنوایی و پیروی ندارد و دنباله رو و تابع حق نمی باشد، در اینجا دیگر به محرومیت و ضیق در زندگی مبتلا نمی شود بلکه شاهد تتابع نعمت ها و استمرار و تداوم آنها و برخوردار از املاء و امهال است. هم به او نعمت داده می شود و هم مهلت و این دو،جزای کسانی است که برحق عصیان نموده و از  تبعیت و پیروی و دنباله روی حق سر باز زده اند.ولی آیا این مهلت و نعمت خیر است برای اهل عصان، آنگونه که گمان دارند. «أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ. نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ؛ آیا گمان می کنند افزونی و گسترشی که به سبب مال و اولاد به آنان می دهیم، در حقیقت می خواهیم در عطا کردن خیرات به آنان شتاب ورزیم؟ [چنین نیست] بلکه [آنان] درک نمی کنند [که ما می خواهیم با افزونی مال و اولاد، در تفرقه، طغیان، گمراهی و تیره بختی بیشتری فرو روند.] (مؤمنون/ 5 و 6) «وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ؛ و [البته] آنان را مهلت می دهیم [تا گناهشان را در حال بی خبری به نهایت برسانند]، بی تردید نقشه و تدبیر من استوار است». (اعراف/183) نه کثرت نعمت از مال و بنین و ثروت و قدرت برای آن ها سرعت در خیر است و نه مهلتی که خدا می دهد، بلکه این همه حکایت از کید و نقشه حساب شده و مخفی حق دارد، ولی آن ها احساس و شعور و درک چنین طرح و نقشه ای را ندارند. (لا یشعرون) (علی و جاری حکمت، صص 144-143) 📌توجه:هرگونه نشر یاکپی برداری ازتمام یا بخشی ازپیام بدون ذکرنام کانال اشکال شرعی دارد. ┄┄┅••✻••┅┄┄ موسسه‌نورالیقین مرکزتخصصی‌تفسیروعلوم‌قرآنی @moassese_nooralyaghin