🔴 محوریت #امنیت در اندیشه سیاسی اهل سنت #اندیشه_سیاسی در اسلام - 1 🔻در نزد عموم فقها و اندیشمندان سیاسیِ گذشته و حال اهل سنت، طریقه انتخاب حاکم جامعه عبارتست از: 1️⃣ شورای حل و عقد(جمع معدودی از علما و بزرگان تأثیرگذار - مثل سقیفه) 2️⃣ استخلاف(خلیفه جانشین بعدی را منصوب کند - مثل انتخاب عمر توسط ابوبکر) 3️⃣ شورا (از دل استخلاف در آمده. خلیفه، شورایی را مامور به انتخاب حاکم بعدی کند - مثل تشکیل شورا توسط عمر که خروجی آن انتخاب عثمان بود) و 4️⃣ استیلا و تغلب. (قیام با شمشیر علیه حکومت جایز نیست اما اگر کسی به زورِ شمشیر حکومت را بدست گرفت، حکومتش مشروع است و برای حفظ اتحاد و مصلحت و امنیت جامعه باید از او اطاعت کرد.) 🔹در واقع، "عمل سیاسی" مقدم بر "نظریه سیاسی" است. یعنی هر چه در صدر اسلام و بعدها در دوران بنی امیه و بنی عباس، توسط خلفا و حاکمان انجام می‌شده، متناسب آن مبنای مشروعیت تراشیده شده. علت اصلی هم آن است که در نزد اهل سنت، مفهوم #امنیت و مصلحت، مبنا و محور قرار گرفته است. حاکمان هر کاری می‌کنند باید توجیه شود و نقد و اقدام علیه حاکم، جایز نیست‌ چون موجب تفرقه می شود. 🔺لذا در این دیدگاه، مفاهیم مهمی اعم از انقلاب، امر به معروف و نهی از منکر، آزادی خواهی، عدالتخواهی و جمهوریت مردم به حاشیه می رود. 🔻البته در عصر جدید توسط ابوالاعلی مودودی، سیدقطب، حسن البناء و سایر اندیشمندان معاصر جهان اهل سنت، اندیشه های انقلابی ظهور و بروز داشته که در گوشه و کنار جهان اهل سنت نیز تحرکات و نهضت های مبارزی به راه افتاده اما کلیت ندارد. 🔸جالب است در اندیشه سیاسی شیعه کاملاً بالعکس بوده و «نظریه» بر «عمل سیاسی حاکمان» مقدم است. چه آن نظریات به وقوع پیوسته باشند چه نشده باشند؛ اصل آن نظریات است. عمل باید خودش را به آن نظریات نزدیک کند. ادامه دارد... ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3