✍ سلیقه جایگزین برنامه #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی ✅ سازمان ها و نهادهای دولتی، خصوصی و عمومی باید بر مدار سیستم و سامانه های کارا، هوشمند و به روز مدیریتی حرکت کنند نه این که قائم به مقامات، افراد و اشخاص باشند و یا بر اساس جریان های سیاسی و حزبی و ورود و خروج مدیران جدید دستخوش تغییرات گسترده گردند. این امر خصوصاً در #بخش_دولتی که ثبات مدیریتی پایین است و در ساده ترین حالت با برگزاری انتخابات جدید جایگاه ها بین افراد دست به دست می شود اهمیت بیشتری دارد. سال های سال است کشور ما به دلیل نگاه سلیقه ای (و حزبی) در عرصه مدیریت آسیب های زیادی را متحمل شده و هزینه های فراوانی بر مردم و کشور وارد گردیده است. برنامه ریزی و سیاستگذاری بسیار مهم است بر همین اساس با وجود تلاش های گسترده ای که برای بهبود و توسعه سازمانی در کشور صورت می گیرد کماکان در این زمینه دچار کاستی های جدی هستیم. ✅ نشان به آن نشان که کمتر برنامه های بلند مدت و یا اسناد #چشم_انداز و راهبردی دوره عمر خود را به صورت کامل سپری می نمایند یا به آن چه در بیانیه رسالت آن ها آمده است نائل می گردند. روی دیگر این مسأله هم سلیقه گرایی در سازمان ها و در معرض مخاطره قرار گرفتن شفافیت و سلامت اداری است. اگر فعالیت ها و فرآیندهای سازمانی در کانال سیستم های کارا، به روز و هوشمند جاری و ساری گردند دیگر مجالی برای شخصی گرایی و نگاه های سطحی و سلیقه ای باقی نخواهد ماند. بدین ترتیب در پایان هر دوره مدیریتی اطلاعات به صورت رسمی و در بستر تعریف شده به مدیران جدید منتقل می گردد و سایر ارکان و عناصر به صورت نهادی به انجام تکالیف و وظایف خود خواهند پرداخت و مجموعه سازمان دچار کمترین چالش، هزینه و بحران خواهد شد. ✅ امروزه بسیاری از مسائل و مشکلات جوامع بشری و سیستم های اقتصادی و اجتماعی ناشی از جزنگری، سلیقه گرایی، فردگرایی و عدم جامع نگری است. اداره سازمان ها با #مدل_ذهنی سیستمی یا بر مدار سیستم های هوشمند، کارا و به روز بر این اصل و اساس بنا گردیده است که در ژرفای همه مسائل، یک سری اصل، قاعده و ضابطه وجود دارد که به صورت افقی تمام نظام های علمی و مدیریتی را تحت تأثیر قرار می دهد و رفتار عمومی سیستم ها را کنترل می نماید. یعنی می توان به مجموعه ای از اصل، قاعده و ضابطه اولیه دست یافت که تعریف کننده رفتار عمومی سیستم ها صرف نظر از نوع آن هاست. این بدان معنا نیست که یک تئوری عمومی بتواند جایگزین تئوری های خاص نظام های علمی و مدیریتی مختلف گردد، بلکه فقط سعی دارد بصورت یک چارچوب، جهت دهنده و هدایت کننده عمل نماید. ✅ تلاش در جهت کل گرایی و جامع نگری، زیربنای ادعایی است که شیوه اداره سازمان بر مدار سیستم در مواجهه با مسائل و چالش ها را برای خود قائل است. زمانی که سازمان بر مبنای افراد اداره می شوند فرایندهای هوشمندسازی و توسعه نهادی بر مبنای فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز با کندی بیشتری صورت می پذیرد و این امر سبب می گردد هزینه ها افزایش یافته، فساد اداری گسترش یابد و #سیستم در مرور زمان با توجه به تغییرات محیطی دچار رکود یا عدم کارایی گردد. وقتی سازمان بر مدار سیستم اداره نشود آرام آرام سلیقه جای برنامه را می گیرد و دیگر عقل سلیم و حکیم سازمان را اداره نمی کند بلکه افراد با قابلیت های متفاوت و رویکردهای بعضاً متناقض همه کاره می شوند. 🔺منبع: #هفته_نامه_نخست، 🔻پنجشنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۳ #تحلیل_مسائل_روز #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar