#ستیز_صنعتی #Industrial_Conflict ستیز صنعتی یا #ناسازگاری_صنعتی یعنی تقابل عملی #کارگران با مدیریت که در حقیقت جزء لاینفکی از جامعه سرمایه‌داری است؛ زیرا بین کارگران و کارفرمایان بر سر منافع کشمکش دائمی وجود دارد و این اقدامات تقابلی، با هدف کاهش بازدهی کار صورت می‌گیرد. 🛠 نظریه‌های (الگوهای) مربوط به ستیز صنعتی: ⓵ نظریه‌های تخصص و همکاری؛ (نظریه مکتب روابط انسانی هاثورن) ⓶ نظریه‌های بهره‌کشی و ستیز؛ (روابط تولیدی سرمایه‌داری) ⓷ نظریه‌های مشروعیت و بازار؛ (نظریه ماکس وبر) 🛠 راه‌های مقابله با ستیز صنعتی: ⚙ قوه قهریه #دولتی؛ در آغاز دولت‌ها و کارفرمایان با انواع وسایل و حتی به کمک نیروی انتظامی اعتصاب‌ها را در هم می‌شکستند و برپا کنندگان اعتصاب را به خون می‌کشیدند. ⚙ مقابله به مثل #مدیران؛ در مقابل اقدامات صنعتی کارگران، مدیران از این حربه‌ها استفاده می‌کنند: تعلیق، بستن کارخانه، اخراج، ‌تنبیه، تند کردن آهنگ کار، نظم مستبدانه و نیز اقدام رسمی سیاسی. ⚙ #توسعه_شغلی و #غنای_شغلی؛ فردریک هرزبزگ این روش را به‌عنوان راهی برای پایان دادن به نارضایتی از کار معین توصیه می‌کند؛ بدین معنی که شغل‌هایی ایجاد کنیم که نیاز به فکر کردن داشته باشد و قوه ابتکار و مسئولیت‌پذیری را در کارگران شکوفا سازد. ⚙ کاهش شکاف بین #کارگران و #مدیران؛ معیار مدیریت برای "موفقیت"، کاهش هزینه یا بهبود بهره‌وری است؛ در حالی که تأثیر آن بر کارگران اغلب نادیده گرفته می‌شود. کمپانی ولوو برای رسیدن به این هدف سعی کرد سر و صدا را کاهش دهد و غذاخوری مشترکی برای مدیریت و کارگران، حمام سونا، استراحت‌گاه‌ها و ... برای کارگران بسازد که هر چند بازده کار افزایش نیافت، میزان اشتباهات کمتر شد و مشخص شد باید گروهی تشکیل شود تا شکاف بین کارگران و مدیران را کمتر کند. 🔚 سخن آخر: بنابراین به طور کلی به نظر می‌رسد برای مقابله با ستیز صنعتی، مدیریت باید در جستجوی راه‌هایی باشد که با حفظ مزایای تخصصی شغلی، تشریفات اداری و مکانیزه کردن، عوامل نارضایتی کارگران را کاهش دهد و منافع آنان را تأمین کند. #پایگاه_جامع_مدیریار @modiryar