□بیان آیات (۲) سوره ماعون□ #تفسیرالمیزان □فذلك الذى يدع اليتيم(۲) □كلمه ( #دع) به معناى #رد كردن به زور و به #جفا است، و حرف ( #فاء) در كلمه ( #فذلك) براى #توهم معناى شرط است، و #تقدير كلام (ارايت الذى يكذب بالجزاء فعرفته بصفاته، فان لم تعرفه فذلك الذى...) است، يعنى: آيا آن كس را كه روز #جزا را تكذيب مى كند، از راه صفاتى كه #لازمه تكذيب است شناختى؟ اگر نشناختى پس بدان كه او كسى است كه يتيم را به #زور از در خانه خود مى راند، و او را جفا مى كند، و از عاقبت عمل #زشتش نمى ترسد، و اگر روز جزا را #انكار نمى داشت چنين جراتى را به خود نمى داد، و از #عاقبت عمل خود مى ترسيد، و اگر مى ترسيد به يتيم #ترحم مى نمود.(۲) @mohamad_hosein_tabatabaei

□○اگر هنگام انعقاد #نطفه یا وضع حمل، زن به عالم ملکوت توجه نداشته باشد، خودش را با مسائل اجتماعی و امور ظاهری دنیایی مشغول کند، این علت مُعِدّه در فرزند تأثیر می کند. □○فلذا فرزند که به دنیا می آید، می خواهد با #غیب، ارتباط برقرار کند، دچار مشکل می شود. ارتباط با نشئه ی #طبیعت پیدا می کند؛ می بینید که همه دوست دارند اجتماعی باشند؛ همه دوست دارند مقام بگیرند؛ همه دوست دارند مال جمع کنند. در جمع کردن #مال، همه موفق اند؛ مگر تک تک افرادی پیدا شوند که دست به دریا می زنند نه تنها تشنگی شان رفع نمی شود، بلکه آب دریا را می خشکانند. □○اما نوعاً مردم مال دوستند؛ مال هم به دست می آورند؛ اجتماع دوست اند، دنبالش هم می روند؛ مقام می خواهند، برایشان پیدا می شود؛ اما مقام ملکوتی می خواهند، به هرکسی نمی دهند؛ چشم برزخی می خواهند، از میلیونها به یک نفر داده می شود. چرا همه گرفتارند؟؟ #استاد_صمدی_آملی #شرح_مراتب_طهارت @mohamad_hosein_tabatabaei

#استاد_علی_صفایی_حائری □○عمل، ميوه‌ى درخت معرفت است●□ □●تو به همان اندازه كه معرفت و محبّت پيدا كنى، نسبت به احكام مستحبات پاى‌بند مى‌شوى. □●خيال نكن كه معرفت و عشق و ولايت، تو را از عمل و بلاء جدا كند؛ كه تو را مؤدب مى‌سازد. عمل، ميوه‌ى درخت معرفت است. □●تو حتّى در برابر احكامى كه علّتش را نمى‌دانى، بى‌اعتنا و سرسرى نباش؛ كه انسان به خاطر محدوديتش، به وحى روى آورده است. بر فرض دستورى در ميان نباشد، ادب و توجّه تو بى‌بهره نمى‌ماند و تو را بهره‌مند مى‌سازد. □●نامه های بلوغ، صفحه ۳۸●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□انسان این قدر قدرت دارد که طبیعت و بدن خود را مسخّر خود کند. در فتوحات فرمایشی دارد: «و لا تجعل طبیعتک حاکمة علی نفسک» □طبیعت خود را حاکم بر عقل خود قرار نده که هر چه او گفت بگویی چَشم. این همه باید مسخّر ما باشد، ولی ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم و طبیعت خودمان را تسخیر نکرده ایم و حاکم بر ماست. □●صد و ده اشاره علامه حسن زاده ی آملی●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●اگر به واسطه سوء مدیریت و ضعف فکر و عمل شما، به اسلام و مسلمین ضرری و خللی واقع شود و خود می دانید و به تصدی ادامه میدهید، مرتکب گناه عظیمی و کبیره مهلکی شده اید که عذاب بزرگ الهی دامنگیرتان خواهد شد. #یاعلی ■●صحیفه نور ، جلد ۱۹ ، صفحه ۱۰۸ پیام حضرت امام خمینی(ره) به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مورخ: ۱۳۶۳/۱۱/۲۲●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️شادی روح علامه طباطبایی(ره) #صلوات @mohamad_hosein_tabatabaei

به دلایل کاری عصر امروز نمیتونستم بموقع برسم ، به بزرگواری خودتون عفو بفرمائید همراهان فهیم✋

آیات 252-244 بقره قسمت دوم بخش پنجم1⃣ ● لشكر طالوت سه طايفه شدند مقتضاى ظاهر كلام اين بود كه بفرمايد: ((فمن شرب منه فليس منى ، الا من اغترف غرفه بيده ، و من لم يشرب فانه منى ))، هر كس از اين نهر آب بنوشد از من نيست ، مگر آنكه با دستش مشتى بردارد و بنوشد، و كسى كه ننوشد، او از من است ، ليكن اينطور نفرمود، بلكه اولا جمله دوم را به جمله اول وصل كرد و ثانيا كلمه شرب را در جمله دوم مبدل به طعم كرد و بايد ديد چرا؟ علتش اين بود كه اگر اينطور فرموده بود مفاد كلام چنين مى شد، كه تمامى جنود طالوت از طالوت بودند، و تنها يك طائفه از او بيگانه و جدا شدند، و آنها كسانى بودند كه آب نوشيدند، و از اين عده جمعى كه سيراب نشدند و تنها مشتى آب برداشتند، از ايشان جدا شده و قهرا به طائفه اول ملحق شدند. در نتيجه جنود طالوت دو طائفه مى شوند، يكى آنهائى كه از طالوت بودند، و دوم آنهائى كه از او بيگانه شدند، و حال آنكه مقصود آيه اين نبوده ، بلكه خواسته است بفرمايد سه طائفه شدند، كه طائفه سوم ، آنهائى بودند كه مشتى آب برداشتند، نه از طالوت بودند ونه بيگانه از او، بلكه با آزمايشى ديگر وضعشان روشن مى شود. #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

□●حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره●□ □انسان گاهی چنان به خود ظلم می‌کند و دست و پای خویش را طوری می‌بندد که هیچ‌کس حتی خودش نمی‌تواند گره‌گشایی کند. □انسان می‌تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه قُرب[الهی] حاصل کند. ... □●در محضر بهجت، ج۲، ص۳۴۶●□ @mohamad_hosein_tabatabaei