﷽ 📍 مگر همه چیز به دست من نیست ❗️ 📌 امام صادق(ع) می فرماید: «قَرَأ فِی بَعْضِ الْكُتُب اِنَّ الله تَبَارَكَ وَ تَعَالَی یقُول». 🔻 من صدر این روایت را به مناسبتی خواندم؛ البتّه معنا هم نكردم و برای همین موقع گذاشته بودم؛ «وَ عِزَّتِی وَ جَلالی وَ مَجْدِی وَ ارْتِفاعِی عَلَی عَرْشِی»؛ یك قسم، دو قسم، سه قسم، چهار قسم؛ خدا یكی پس از دیگری قسم می خورد. «لَاُقَطِّعَنَّ أَمَلَ كُلِّ مُؤَمِّلِ مِنْ النّاس»، امید بسته ای به غیر خدا؟ من اینجا چه كار می كنم؟ كاری می كنم كه امیدت قطع شود. قطع امیدت می كنم. خوب که نگاه کنید، این لطف است؛ محبّت است. نه اینکه نعوذ بالله خیال كنی خدا بیاید و با بنده جنگ كند؛ نه، این لطفش است. 🔻هر دری را بزنی، رویت می بندم. فهمیدی؟! سرت را به سنگ می زنم. این كارها را می كنم؛ چون ته دلت، یک گوشۀ چشمی به من داری. می خواهم چه کارت کنم؟ كاری كنم كه از این ها دل بكنی و تمام دلت را به من بدهی. حالا ببین چطور برایت كارسازی می كنم: «لَاُقَطِّعَنَّ أَمَلَ كُلِّ مُؤَمِّلِ مِنْ النّاس»؛ آن قدر سرت را به سنگ می زنم؛ درها را به رویت می بندم كه دیگر از همه مأیوس شوی. این ها لطف است. 🔻«لَأكْسُوَنَّهُ ثَوْبَ مَذِلَّة عِنْدَ النّاس...»؛ مطلب، خیلی مفصّل است. «وَ لَاُبَعِّدَنَّهُ مِنْ فَضْلِی ایّاملُ غَیرِی فِی الشَّدائِدِ وَ الشَّدائِد بِیدِی»؛ تو رفته ای سراغ غیر من؟! به او امید بسته ای كه گره هایت را باز کند، با این که این ها در دست من است؟! «وَ یرْجُوا غَیرِی»؛ و رفته ای سراغ غیر من؟! امید به دیگران بسته ای؟! «وَ یقْرَعُ بِالْفِكْرِ بابَ غَیرِی»، در ذهنت آوردی كه بروی در خانۀ فلانی، حسن، حسین و تقی را بزنی تا كارت را راه بیندازند! «وَ بِیدِی مُفاتیحُ الْاَبْواب»، کار، دست من است؛ تمام كلیدهای كار دست من است. «وَ هِی مُغْلَغَةٌ»، امّا بدان که وقتی خوب سرت را به سنگ زدم، درها را به رویت بستم و مأیوست كردم، آن وقت می آیی سراغ من. «وَ بابِی مَفْتُوحٌ لِمَنْ دَعانِی». چقدر این روایت زیباست؛ آنجایی كه همۀ درها بسته است، فقط امیدت من می شوم و بس. «فَمَنْ ذَالَّذی اَمَّلَنِی لِنائِبَةٍ فَقَطَعْتُ دُونَها»؛ یك نفر را نمی یابی که رفع گرفتاری را فقط از من بخواهد؛ و آن وقت من در را به رویش ببندم. «مَنْ ذَالَّذی رَجانِی لِعَزیمَةٍ فَفَتَحْتُ رجاهُ مِنِّی»، كیست كه به من امید بسته باشد و من امیدش را قطع كنم؟! «جَعَلْتُ آمالَ عِبادِی عِنْدِی مَحْفُوظَة فَلَمْ يَرْضَوْا ».1️⃣ 1️⃣آرزوهای بندگانم را نزد خودم محفظ قرار دادم پس راضی نمی‌شوند. الكافی، ج 2، ص 66 - وسائل الشیعه، ج 15، ص 214؛ بحارالأنوار، ج 68، ص 131 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 📝 جلسه هفتم #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 بهره گیری متعادل از دنیا ❗️ 📌 امام علی(ع) می فرماید:«یَا ابْنَ آدَمَ مَا كَسَبْتَ فَوْقَ قُوتِكَ فَأَنْتَ فِیهِ خَازِنٌ لِغَیْرِك »1️⃣. ای پسر و فرزند آدم! آنچه بیش از قُوت توست _قُوت؛ یعنی آنچه از آن برای دوام وجودت در این عالم بهره گیری می کنی_ اگر بیش از آن به دست آوری، خزینه دار دیگری هستی. 📌به چه مقدار محتاجی؟ به همان مقدار محبّتت را تنظیم کن. آن هم تَبَعی باشد؛ لذا اگر بخواهیم به یک معنا این را در یک اسلوب علمی اخلاقی بریزیم، باید این طور گفته شود: حالت تعادلی هر چیزی از نظر علم اخلاق و در ارتباط با قوای درونی مطلوب است. حالت تفریطی و حالت افراطی آن، هر دو مذموم و از رذایل اخلاقی است. 1️⃣ وسائل الشیعة، ج 16، ص 19؛ نهج البلاغه، حکمت192 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_اخلاق_ربانی 📕 #کتاب_تأدیب_شهوت 📖 #حب_دنیا 📝 جلسه پنجم #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

📚 #مجموعه_اخلاق_ربانی 📕 #کتاب_تأدیب_شهوت 📖 #حب_دنیا 📝 جلسه پنجم 🔊 #کلیپ_صوتی #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

📚 رابطه در حد احتیاج 📕 #کتاب_تأدیب_شهوت 📖 #حب_دنیا 📝 جلسه سوم 🏞 #پوستر #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

📚 #مجموعه_اخلاق_ربانی 📕 #کتاب_تأدیب_شهوت 📖 #حب_دنیا 📝 جلسه سوم 🔊 #کلیپ_صوتی #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 معنای اضطرار در دعا ❗️ 📌 اشاره به آیۀ شریفه ای می كنم كه می خوانید: «أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ ».1️⃣ تا حالا می فهمیدید که چه می گفتید؟ نه؛ نمی فهمیدید چه می گفتید. من آن خلوص را نداشتم كه تو را در عالم وجود از نظر قدرت، منحصر بدانم و درب هایی را روی خودم باز كرده بودم. به تعبیری، تعلّقاتی كه داشتم، امیدهایی كه به این و آن اسباب داشتم، تو همۀ درها را بستی، راه ها را مسدود كردی و من را مضطر كردی. اکنون كه من را مضطر کردی، دیگر می دانم كسی غیر تو نمی تواند گرۀ من را باز كند. این آیۀ شریفه هم اشاره به این معناست. ما در دعا به خلوص اضطراری تعبیر می کنیم؛ این آیه اشارۀ به اوست؛ منشأش هم رحمت الهی است. توجّه کنید! چون هر بنده ای که مختصر سر و كاری با او داشته باشد، او دستش را می گیرد. این نكته را بیان كنم که در باب خلوص در دعا، خداوند اگر ببیند در دل عبد رابطه ای با او هست، كاری می كند كه این اخلاص برای او پیدا شود تا دعایش مستجاب شود؛ چراکه شرط اجابت دعا، اخلاص است. 1️⃣ كيست‌ آن كس كه درمانده را -چون وى را بخواند- اجابت مى‌كند، و گرفتارى را برطرف مى‌گرداند، سورۀ مبارکۀ نمل، 22 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 📝 جلسه هفتم #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

🔰 📕 #کتاب_تأدیب_شهوت 📖 #حب_دنیا 📝 جلسه سوم 🏞 #پوستر #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 جفا کردن عبد حاجتمند به خدای متعال ❗️ 📌 پیغمبراکرم(ص)فرمودند: « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَیْنِ فَدَعَا رَبَّهُ». به خصوص آقایان اهل علم دقّت کنند که این روایات را که می خوانم، تاكید می كنم که چیزی كه در باب دعا محوریّت دارد، این است كه عبد ربّش را یادآور بشود. او تو را دارد پرورش می دهد. حاجت می خواهی؟ می خواهی كسی را بخوانی و از او چیزی طلب كنی؟ پس برو سراغ ربّت. 📌 «مَنْ تَوَضَّأ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَینِ فَدَعا رَبَّهُ كانَ دَعْوَتُهُ مُسْتَجابَ مُعَجَّلةً أوْ مُؤَخَّرَةً»؛ 1️⃣مرحوم آمیرزا جواد آقا ملكی (ره) در اسرار الصلوةشان این روایت را نقل کرده اند. البته در کتب حدیث دیگر هم نقل شده است. 📌 روایتی از امام صادق(ع) هست كه خدا می فرماید: اگر كسی حاجتی داشته باشد، در حالی که غیر متطهّر باشد و برای دعا نرود وضو بگیرد، به منِ خدا جفا كرده است. 📌 متن روایت این است. آری؛ به منِ خدا جفا كرده است. پس، برو وضو بگیر. اگر وضو گرفت و آمد؛ ولی نایستاد دو ركعت نماز بخواند، به منِ خدا جفا كرده است. اگر نماز خواند و بعد از منِ خدا طلب حاجت نكرد، باز به منِ خدا جفا كرده است، و اگر دعا كرد و من مستجاب نكردم، من به او جفا كرده ام. 📌این روند را دقت كنید! این موارد همه چیزهایی است كه به ما دستور داده اند و گویای این مطلب است كه عبد نباید از ربوبیت ربّش غفلت كند. 1️⃣هر کس وضو بسازد و سپس دو رکعت نماز بخواند و از خدا درخواست کند دعایش زود یا دیر اجابت می‌شود. نهج الدّعا، ج1، ص110 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 🔊 #کلیپ_صوتی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

🍁🍁🍁🌷🌷🌷🍁🍁🍁 درس اخلاق (گناهان زبان) غیبت قسمت پنجم ریشه هاى درونى غیبت در این بخش به بررسى ریشه هاى درونى و امورى که سر منشاء غیبت هستند، پرداخته مى شود. این امور عبارتند از: ۱ – فرو نشاندن خشم براى فردى که از برادر مؤ منش خشمگین مى شود و آتش غضب در درونش ‍ شراره مى کشد، امکان پدید آمدن دو حالت وجود دارد: نخست آن که پشت سرش عیوب او را بر شمرد و از این راه خشم خود را فرو نشاند و دیگر این که خشم خود را به صورت خشم و کینه و عقده فرو نشاند؛ ولى ریشه کن نکرده ، هر جا مناسبتى پیش آید، عیوبش را به طور مستمر عنوان کند که هر دو حالت از رذایل است . ۲- همراهى با همنشینان و دوستان گاه انسان براى گرم کردن مجلس دوستانه و به گمان عقب نماندن از دیگران ، زبان به غیبت مى گشاید؛ مثل آن که در مجلسى دوستانه ، یکى از دوستان غیبت مى کند و در این بین ، فردى که قصد غیبت نداشته ، از ترس ‍ این که مبادا جمع او را نپذیرد، بحث را پى مى گیرد و زبان خود را به غیبت مى آلاید. ۳ – خنثا کردن اثر گاهى شخص براى پیشگیرى یا خنثا کردن اثر حرفى که درباره او زده شده است ، به غیبت آلوده مى شود. هر گاه انسان براى خنثا کردن اثر سخن کسى که مى خواهد آبروى او را ببرد، یا بر ضد او شهادتى بدهد، پیش دستى کرده ، نقایص و عیوب او را غیابش ‍ عنوان کند، حتى اگر آن عیوب درست هم باشد، این فرد غیبت کرده است و اگر براى نفوذ کلامش به دروغ نیز توسل جوید، به افتراء نیز دچار شده است . روشن است که این مساءله نیز به کوچکى نفس انسان یا به ترس او باز مى گردد. ۴ – توجیه یا رفع اتهام گاه فرد، عمل زشتى انجام داده یا به آن متهم شده است و براى توجیه یا رفع اتهام ، از برادر مؤ من خود غیبت مى کند و او را به شرکت در این عمل زشت متهم مى سازد یا حتى ارتکاب را فقط به او نسبت مى دهد؛ به این ترتیب ، عیبى دیگر بر عیب هاى خود مى افزاید که این هم در ضعف نفس ‍ انسان ریشه دارد. ۵ – کبر گاهى شخص براى این که فضیلت خود را در مساءله اى اثبات کند، عیب برادر ایمانى اش را ذکر مى کند. او نقص هاى شخص دیگرى را مى گوید تا به صورت غیر مستقیم برترى خود را به رخ بکشد. این فرد به رذیله نفسانى کبر یا خود بزرگ بینى دچار است . ۶ – حسد کسى که به بیمارى نفسانى حسد مبتلا است ، از ستایش برادر مؤ منش ‍ ناراحت مى شود، به همین دلیل عیوب او را منتشر مى کند. بى هنران هنرمند را نتوانند که بینند همچنان که سگان بازارى ، سگ صید را. مشغله بر آرند و پیش آمدن نیارند؛ یعنى سفله چون به هنر با کسى بر نیاید به خبثش در پوستین افتد. کند هر آینه غیبت ، حسود کوته دست//که در مقابله گنگش بود زبان مقال ۷ – مزاح و شوخى گاهى غیبت جنبه شهوانى و لهوى دارد؛ مانند آن که شخصى در جمع دوستان ، براى شوخى و خنده ، نقایص برادر یا خواهر ایمانى خود را یادآور مى شود. این از جمله رفتارهاى ناپسندى است که در نیروى درونى شهودت ریشه دارد و در باب شوخى و مزاح مورد گفت وگو است . ۸ – تمسخر گاه انسان براى استهزاى دیگرى به غیبت کردن او پرداخته ، عیب هایش را فاش مى سازد. ۹ – دلسوزى بدون توجه شخص غیبت کننده هنوز به آداب الاهى مؤ دب نشده است ؛ او دوست دارد در راه خدا قرار گیرد؛ ولى مسیر آن را نمى داند و به بیراهه مى رود. او با دیدن عیب مؤ منى ، از روى دلسوزى به باز گفتن آن مى پردازد؛ مانند آن که فردى خطاى برادر مؤ منش را دیده یا متوجه نقصى در او، در بعد دینى یا ابعاد دیگر شده است و از روى دلسوزى ، بى اختیار پشت سرش عیب هاى او را بر مى شمرد. دلسوزى و ناراحتى او واقعى است و چه بسا اگر آن عیب را فاش نمى ساخت ، پاداشى هم نصیب او مى شد؛ ولى چون طرف صحبتش را معرفى کرده ، ثوابش به عقاب تبدیل مى شود؛ بنابراین در رحمت و شفقت و مهربانى هم باید معیار شرعى در نظر گرفته شود تا رحمت شخص مایه عذاب او نشود. ۱۰ – خشم در راه حق گاه انسان در برابر رفتار زشتى که از دیگرى مشاهده مى کند، چنان خشمگین مى شود که ضمن اظهار نفرت از آن رفتار زشت ، نام فرد انجام دهنده را نیز مى آورد که در این جا هم او به غیبت دچار شده است ؛ زیرا مى توانست بدون بردن نام فرد، فقط تنفر خویش را از آن رفتار زشت اظهار کند. این خشم ستوده و پسندیده است ، ولى غیبت نکوهیده و ناپسند است . 🌸حضرت صادق (علیه السلام ) مى فرماید:اصل الغیبه یتنوع بعشره انواع : شفاء غیظ و مساعده قوم و تهمه و تصدیق خبر بلاکشفه و سوءظن و حسد و سخریه و تعجب و تبرم و تزین . 🔵👈اگر مى خواهى سالم بمانى ، خدا را یاد کن ، نه خلق خدا را. آن وقت به جاى این که غیبت کنى ، عبرت مى گیرى و به جاى گناه ، ثواب مى کنى . 📚اخلاق الاهی جلد چهارم آفات زبان//استاد ایت الله مجتبى تهران ✅ #ادامه دارد........ #آیت_الله_مجتبی_تهرانی #درس_اخلاق 🍃🍃🍃➖➖➖🍃🍃🍃 🌹کانال درس اخلاق🌹 ✨✨✨✨✨ 🆔 @dars_akhlaq 🔰🔰🔰🔰 @agamojtabatehrani

📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 🎞 #كليپ_تصويرى #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 دعا کنید تا مدّت بلا کوتاه شود! ❗️ 📌 هُشام بن سالم می گوید: «قال ابو عبدالله(ع) : تَعْرِفُونَ طُولَ الْبَلَاءِ مِنْ قِصَرِهِ»؛ یعنی، كوتاه شدن بلا. «قُلْتُ لَا، قَالَ إِذَا اٌلْهِمَ أَحَدُكُمُ الدُّعَاءَ عِنْدَ الْبَلَاءِ فَاعْلَمُوا أنَّ الْبَلَاءَ قَصِیرٌ»؛1️⃣ چقدر زیبا است. هر وقت ملهم شدید كه بلایی متوجّه تان شد، سریعاً از خدا بخواهید که شرّش را بكَند؛ بدانید که كوتاه می شود. 📌امام علی(ع) فرمودند: «ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبلاءِ»؛2️⃣ این روایت، به همان دفع اشاره دارد؛ دفع كنید؛ سریعاً. با دعا امواج بلا را از خودتان، دفع بكنید، قبل از آنكه همۀ بلا بیاید. در دعای بعد از بلا می گوید: با دعا، بلا كوتاه می شود؛ امّا در این می گوید: قبل از اینكه بلا بیاید، دعا كنید که بلا رفع شود. امام صادق(ع)فرمودند : «مَنْ تَخَوَّفَ من بَلَاءٍ یُصِیبُهُ فَتَقَدَّمَ فِی الدُّعَاءِ لَمْ یَرِهِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْبَلَاءَ أَبَداً»؛3️⃣ كسی پیش بینی می کند كه نكند این چنین بلایی سر ما بیاید. اگر قبل از اینكه بلا بیاید دعا کند، خدا هیچ گاه آن بلا را به او نشان نمی دهد. این هم اشاره به دفع بلا دارد.... 📌 بنابراین عمده این است که بروید شرایط دعا، آنهایی را که ما گفتیم فراهم كنید. بروید دنبال آنكه از نظر درونی باور داشته باشید که خدا می تواند. توانایی منحصر به اوست. بخیل نیست؛ بلکه مهربان و كریم است. پنج باور است. بعد هم آنچه را می خواهی، بخواه! این مطالب در باب شرایط دعا بود که گفتم و موانع یك بحث دیگری است. ما بعداً وارد موانع می شویم. حتّی در باب شرایط دعا، گفتم خدا دست گیری هم می كند. چطور دست گیری می كند؟ وقتی می بیند که خلوص نداری، یک كارهایی می كند كه تو خلوص پیدا بكنی. وقتی در باب موانع هم وارد می شویم، در آنجا می بینیم که یک سنخ موانع هم هست كه خدا در رفع آنها به ما کمک می کند. معاصی مانع از استجابت دعا هستند. 📌ان شاءالله به آن می رسم و وارد آن بحث می شوم. اینجا چه می شود؟ عبد باید این مانع را برطرف کند؛ درست است یا نه؟ خدا فرمود که بین من و تو حجابی نیست؛ امّا بین تو و من... من از طرف خودم حجابی نگذاشتم؛ امّا تو چه طور؟! بله! حالا ببین تو خیلی مانع و حجاب سر راه خودت گذاشته ای. ✔از جمله معاصی است که برطرف كنندۀ آن، عبارت از استغفار و توبه است. درست است كه خودت باید آنها را برطرف كنی. در یك موقعیتی هست که باز خدا می بیند كه قابلیت در این فرد هست؛ مثل اینكه در گوشۀ دل توجّهی به سوی او دارد. در آنجا نیز دستش را می گیرد و مُلهَم به توبه اش می كند؛ اگر چه از اعظم معاصی هم باشد. 1️⃣ الكافی، ج 2، ص 471 - وسائل الشیعه، ج7، ص 44 - بحار الأنوار، ج 90، ص 381 2️⃣ بحار الأنوار، ج 78، ص 203 3️⃣بحار الأنوار، ج 90، ص 297 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

✅دعا برای کوتاه شدن بلا 📕 #دعا_1 🏞 #پوستر #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 خودت را در راحتی به خدا نشان بده ❗️ 📌 پیغمبراكرم (ص) فرمودند: «تَعَرَّفْ إِلَى اللَّهِ فِی الرَّخَاءِ یَعْرِفْكَ فِی الشِّدَّةِ»؛1️⃣ زمانی كه در گشایش هستی، خودت را با خدا آشنا كن تا خداوند هم در زمان شدّت تو را بشناسد. پیغمبراکرم(ص) می فرمایند: «اِذْ ذَكَرَ الْعَبْدُ رَبَّهُ فِی الرَّخاءِ»؛2️⃣ آن گاه كه بنده در زمان گشایش به یاد پروردگارش می افتد، «اَنْجاحُ الله مِنْ الْبَلاءِ»؛ دیگر لازم نیست که در گرفتاری به خدا رو بیندازد؛ همین که خدا ببیند كارش گیر كرده، گره از کارش باز می کند. حتّی در این روایت ندارد كه بنده باید دعا کند تا خدا گرفتاری اش را برطرف کند؛ بلکه می فرماید: خدا وقتی می بیند گره به کار این بنده افتاده، می گوید که او، رفیق ماست؛ كارش گیر كرده و به مصلحت اوست که گرفتاری اش برطرف شود؛ لذا من گره از کارش باز می کنم. پس موقع گشایش، خدا از یادت نرود. بعد موقعی که گرفتار شدی، خدا نجاتت می دهد. 1️⃣ مکارم الاخلاق، ص 469 2️⃣ بحار الأنوار، ج 15، ص 399 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 🏞 #پوستر #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 🔊 #کلیپ_صوتی #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 قبل از بلا دعا کنید ❗️ 📌 امام صادق(ع) فرمودند: «مَنْ تَقَدَّمَ فِی الدُّعاءِ اسْتُجِیبَ لَهُ اذا نَزَلَ بِهِ الْبَلاءُ»؛ کسی که قبل از آمدن بلا دعا کند، جوابش داده می شود. « وَ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ صَوْتٌ مَعْرُوفٌ»؛ بعد هم ملائكه می گویند: این صدا آشناست؛ او، همان کسی است كه در نشیب و در فراز، خدا خدا می گفت. « وَ لَمْ يُحْجَبْ عَنِ السَّمَاءِ »؛ ما دعایش را از آسمان بالا می بریم و مانعی ندارد. « وَ مَنْ لَمْ يَتَقَدَّمْ فِي الدُّعَاءِ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ وَ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ ذَا الصَّوْتَ لَا نَعْرِفُهُ »؛1️⃣ امّا اگر کسی باشد که اهل دعا نیست، ملائکه می گویند: ما صاحب این صدا را نمی شناسیم؛ مثل اینکه تازه آمده است؛ لذا دعایش مستجاب نمی شود. 1️⃣ الکافی، ج 2، ص 472 -وسائل الشيعه، ج 7، ص 40 - بحار الأنوار، ج 90، ص 296 و ص340 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_1 #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

محمد‌بن‌فُضِیل است می‌گوید: به امام‌هشتم عرض کردم: «تَبْقَى الْأَرْضُ بِغَيْرِ إِمَامٍ»؛ اصلاً می‌شود زمین بدون امام باقی بماند؟ « قَالَ لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ بِغَيْرِ إِمَامٍ سَاعَةً لَسَاخَتْ»؛ حضرت فرمودند: نه خیر نمی‌شود. «قُلتُ» می‌گوید عرض کردم: «فَقَالَ لَا قُلْتُ فَإِنَّا نَرْوِي عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ»؛ می‌گوید برای ما از جدّ بزرگوار شما امام صادق (صلوات‌الله‌علیه) روایت شده است: «أَنَّهَا لَا تَبْقَى بِغَيْرِ إِمَامٍ»؛ حضرت فرمودند زمین بدون امام نمی‌ماند. بعد این جمله را نقل می‌کند «إِلَّا أَنْ يَسْخَطَ اللَّهُ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ أَوْ عَلَى الْعِبَادِ»؛ اگر امام به روی زمین نباشد، خداوند اهل زمین و بندگان را مورد سخط و خشم قرار می‌دهد. « فَقَالَ لَا»؛ نه این روایت اینطور نیست که برای تو نقل کردند. اشتباه است که اگر امام نباشد خداوند نسبت‌به اهل زمین خشمگین می‌شود @agamojtabatehrani

﷽ 📍 وداع با ماه شعبان ❗️ 📌 آخرین جلسۀ ما قبل از ماه مبارک رمضان است و واقعاً باید عرض کنیم: «وَ إِلَی اللَّهِ مُشتَکَی».1️⃣ تذکّری را دربارۀ ماه شعبان عرض کنم که پیغمبراکرم(ص) فرمودند: «شَعْبَانَ شَهْرِي رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِي عَلَي شَهرِی»2️⃣؛ بسیار زیبا است؛ شعبان ماه من است، خدا رحمت کند بنده ای را که در این ماه من را کمک کند! بنده خیلی فکر کردم که ما چطور می توانیم به پیغمبراکرم(ص) کمک کنیم. این مسئله را عرض می کنم. پیغمبراکرم(ص) هم در دنیا و هم در آخرت «رحمة للعالمین» است. می خواهد ما را بسازد و از ما دستگیری کند. می گوید بیا تا من دُرستت کنم! بیا تا من در مسیر سازندگی کمکت کنم! آن دنیا هم شفاعت می کند. امّا دربارۀ شفاعت نفرموده اند من را دربارۀ شفاعت کمک کنید. آن دنیا خود او است که شفاعت می کند. ولی می فرماید در این دنیا کمکم کن! یعنی چه؟ در روایتی از امام رضا(ع) است که: «عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا(ع) فِي آخِرِ جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَانَ»3️⃣ می گوید: در آخرین جمعۀ ماه شعبان خدمت امام هشتم(ع) رسیدم. «فَقَالَ(ع) لِي: يَا أَبَا الصَّلْتِ!». معلوم می شود اسمش هم عبدالسلام بوده است. امام به من رو کرد و گفت: ای اباصلت! «إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى أَكْثَرُهُ»؛ بیشتر ماه شعبان گذشت. «وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ»؛ آخرین جمعۀ ماه شعبان است. «فَتَدَارَكْ فِيمَا بَقِيَ»؛ بیا تدارک کن؛ تقصیرت را در بقیّۀ ماه جبران کن. «فِی مَا مَضَی مّنهُ»؛ در این ماه خیلی کارها می توانستی برای خودت انجام دهی. «وَ عَلَيْكَ بِالْإِقْبَالِ»؛ بر تو باد به اینکه به کارهایی روبیاوری که برایت فایده داشته باشد. «وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ»؛ زیاد دعا و استغفار کن؛ قرآن را تلاوت کن. «وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ»؛ از گناهانت به سوی خدا توبه کن. برای اینکه ماه رمضان به سوی تو می آید. «لِيُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَيْكَ وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّوجَلَّ»؛ تو باید خودت را برای خدا خالص کرده باشی؛ داری به مهمانی خدا می روی و باید خود را تَر و تمیز کنی. امام سفارشاتی می فرماید تا اینکه می فرماید: «وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ»؛ در باقیماندۀ این ماه، زیاد این ذکر را تکرار کن: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ»؛ خدایا! در گذشتۀ ماه شعبان اگر از ما نگذشتی، در این لحظات آخر از ما بگذر! 1️⃣ به خدا شکایت می کنیم. 2️⃣ بحارالأنوار، ج 94، ص 79 3️⃣ همان 〰️〰️〰️〰️〰️ #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 تدارک گذشته در آخر شعبان ❗️ 📌 روایت از پیغمبر اکرم است. دارد « رُوِیَ عَنْ رَسُولِ‌الله‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ألا أدُلُّكُم عَلى دائِكُم ودَوائِكُم»؛ خطاب فرمودند تعبیر جمع هم هست. می¬خواهید من شماها را راهنمایی کنم به دردها و بیماری ها و مرض هاتون! «ألا أدُلُّكُم عَلى دائِكُم»؛ به دردتان که چه دردی است و «ودَوائِكُم»؛ بگم چه بیماری داری و داروی این بیماری چیه؟ خب هر کسی دلش می خواد بعد حضرت فرمود: «ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ»؛ دردهای شما گناهان شماست چون جنبة عمومی داشته آن پایین ترین مرتبه که مربوط به جوارح است که همگانی است «ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ»؛ هان! آگاه باشید درد شما، گناهان شماست دواش چیه «وَدَواءَكُمُ الاِستِغفارُ»1️⃣؛ تا آدم این پردة غفلتش نرفته متوجه نشده به بیماری اش، درسته؟ که بدترین بیماری هایش گناهانش هست درصدد جبران به این معنا که استغفار کند برنمی آید استغفار داروی درد گناهان انسان است بدترین درد انسان عبارت از گناهان انسان است. که اگر ما بعد وارد می-شویم چون ماه رمضان نزدیک است نمی دانم حالا عرض کنم که مانعیت بزرگ اینجاست. این مانعه، تا این صفحة سیاه را سیاهی اش را برطرف نکنی نمی توانی نقش تقوا بنگاری. تقوای الهی در دلت بیاید. این را عرض کردم به مناسبت ایام روایتی که نقل شده و معروف است که ظاهراً اباصلت هروی رفت خدمت امام هشتم (ع) می دانید که از اصحاب امام هشتم (ع) بود وارد شد بر حضرت و حضرت چشمش به او افتاد. به او فرمود: اباصلت این آخرین جمعه ماه شعبان است. بسیاری از ماه شعبان رفت چند روز دیگه باقی نمانده آخرین جمعه معلوم می شه که یک هفته هم باقی نمانده بوده چند روز مانده بوده. که فرمودند آخرین جمعه است. تدارک کن این تعبیر آنچه را که در گذشتة این ماه از دستت رفته. بیا اینارو تدارک کن جبران کن. در این بقیه ای که مانده این چند روزی که باقی است بهش فرمود روآور به چیزی که برای تو نافع است که به تو نفع می رساند. بعد این را می فرماید بهش. دعا و استغفار زیاد کن. دعا و استغفار. و تلاوت قرآن که شروع می کند حضرت به گفتن. توبه کن از گناهانت. آن که زیربناست نقش اساسی دارد برای اینکه انسان آن بعد الهی اش ساخته شود حتی در مقامات معنوی اول یقظه است بعدش توبه است اول پردة غفلت دریدن است که یقظه است اصطلاح عرفانی اش را می گویم بعد توبه است بعد چرایش را هم حضرت بهش می گوید و اشاره می کند می گوید برای اینکه تو می خواهی وارد ماه رمضان بشوی (داره پیش میاد دیگه چیزی نمونده) خودت را خالص کرده باشی برای خدا این کثافت ها را زده باشی کنار خودت را تر و تمیز کرده باشی. مگر میشه؟! حالا من تعبیرم را. بابا شما داری، بخواهی یا نخواهی این را بهتون بگویم ما را دارند می برند به میهمانی نه می رویم به مهمانی این اشتباه است هر که بگوید «دُعِيتُمْ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ».2️⃣ که ما داریم «دعوةٌ تکوینیٌ لاتشریعی» دارند می برند ما را. اگر امام هشتم (ع) فرمود این آخرین جمعه است من می گویم بهتون این آخرین شب پنج شنبه ما است. اینجا که مال ماه شعبان است. می برند ما را بعد حضرت رو کرد به او و گفت بسیار بخوان این دعا را «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ- فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِي‏ مِنْهُ»3️⃣؛ اگر خدا در این گذشتة ماه شعبان از ما نگذشتی ما را نبخشیدی در این چند روز. اگر خدا در این گذشتة ماه شعبان نگذشتی ما را نبخشیدی در این چند روز ما را ببخش که ما آماده شویم برای ورود در این ضیافت الهی. اللّهم صل علی محمد و آل محمد 1️⃣ کنزالعمال، ج1، ص479 2️⃣ زادالمعاد، ص72 3️⃣ وسائل الشیعه، ج 10، ص302 〰️〰️〰️〰️〰️ 🏞 #پوستر #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani

﷽ 📍 وداع با ماه شعبان ❗️ 📌 گذشتة در این ماه، آن کوتاه آمدنت را، آنکه در گذشته داشتی بیا حالا جبران کن در این ماه. این ماه معلوم می شود که یک خصوصیتی دارد در تحصیل تقوا. «و اتّقِ الله». ماه شبعان خصوصیت دارد در این جهت که من از این روایت این طور استشمام می کنم که برای تحصیل تقوا خیلی مؤثر است که در ابعاد چه درونی انسان و چه بیرونی انسان، البته سِرّش هم حضرت فرمود. سرّش هم این است که چون داری می روی به سمت ماه رمضان دارد می آید به سمت تو، اون ماه رمضان است می آید به سمت تو، تو که نمی روی، ماه رمضان دارد می آید به سمت تو. اقبال به سوی تو دارد. دارد می آید، یک جوری باشی که خودت را خالص کرده باشی برای خدا. ما در روایات داریم که پیغمبر اکرم دارد، «إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِي فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِي عَلَى شَهْرِي‏»1️⃣؛ این تعبیر نقل شده در کتاب ها. که ماه شعبان را نسبت به خودش می دهد می گوید این ماه من است، در ماه رمضان، اونجا ما زیاد داریم که هم دارد شهر الله است، اونجا هم شهر است، شهر الله است. اگر کسی بخواهد به قرب الهی برسد، باید از همین طریق اولیای خدا برود اونجا، سیر این است. یعنی دست در دست اولیای خدا بدهد، انبیا بدهد، که انسان را به حق برساند، چه بسا اشاره به این باشد، که باید تو از همین جنبة رسالتی بیای تو استفاده کنی تا به اونجا برسی. بعد هم، من یک وقتی گفته ام، «فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِي عَلَى شَهْرِي‏»؛ اشارة به این است، من این جوری به ذهنم است، می گه خدا رحمت کند، شعبان شهر من است، ماه من است، ماه شعبان، معلوم هم است، دیدید که در روایت دارد، ماه شعبان ماه پیغمبر است. « إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِي» بسیار خُب. خدا رحمت کند، کسی را که من را کمک کند نسبت به شهر من، ماه من، یعنی چه من را کمک کند؟ و او این است پیغمبر اکرم، اینها واسطه هستند در چیز الهی دیگر. همة اینها. اولیا این طور هستند اینها. یک ارائة طریق دارد، یک ایصال به مطلوب دارد، ارائة طریقش را کرده، به قول ما راهنمایی. ایصال به مطلوب می خواهد کند، دستت را بگیرد، فهمیدی چه می گویم، یک وقت می گویی، آقا مکه از کدام می روند؟ می گوید: برو از اونجا برو، ارائه طریق. یک وقت می گویی مکه از کدام طرف است؟ می گوید دستت را بده در دست من، خودم می رسانمت آنجا. «فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِي عَلَى شَهْرِي». این ماه، ماه من است. اینجا بعد زیاد است در این ماه، خدا رحمت کند آن کسی که من را کمک کند در اینکه من او را برسانم به مقصد از خلقش. یعنی بیاید، برود سراغ آن چیزی که علی ابن موسی الرضا فرمود. در این ابعاد سراغ تقوا برود. که حضرت برگشت به او گفتم که اگر این را تحصیل کنی، آن وقت، اونجا خالص شدی برای ماه رمضان که ماه رمضان، ماه ضیافت الهی است. من یک وقتی گفته ام، بر سر این سفره، کثیف ها را که آخه ...، آدم مهمانی بخواهد برود، می رود چه کار می کند خودش را؟ تمیز می کند، درسته یا نه؟! آن هم میزبان خدا، اون تعبیراتی که آنجا دارد راجع به ماه مبارک رمضان، ضیافت الله. که امام هشتم (ع) می گویند؛ خالص کن خودت را برای خدا، یعنی ضیافت الله، بعد در آخر حضرت به او می فرماید: «وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ‏»؛ زیاد، این چند روزه ای که مانده به ماه رمضان، تو این جمله را بگو، یادش می دهد حضرت، امام هشتم (ع) به اباصلت؛ «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ»؛ اگر تا امروز خدایا از من نگذشتی این مقداری که از ماه شعبان گذشت، گویا دهة سوم است دیگر، دو دهه رفت، اگر نگذشتی از من کثافت هایی که داشتیم را اینها را تطهیر نکردی، در این بقیّه ماه شعبان ما را تطهیرمان کن، پاکمان کن که قابل شویم به اینکه به آن ضیافت تو نائل شویم، لذا حضرت می فرماید: «فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُعْتِقُ فِي هَذَا الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَةِ شَهْرِ رَمَضَانَ»2️⃣؛ خداوند آزاد می کند در ماه شعبان، بسیار از افرادی را که گرفتار آتش جهنم هستند از نظر اعمالشان، به احترام ماه رمضان. این تعبیر از حضرت است در این روایت. غرضم این بود که گفتم به مناسبت ایّام می خواستم تذکر به دوستان بدهم، همین یک هفته ای، هفت، هشت، ده روزی که فقط مانده اینها را (از این روزها) استفاده کنید، استفاده کنید. به این معنا که یک طوری باشد که تعبیری که حضرت فرمودند قابل باشیم که خدا به ما خطاب آن را بکند در ماه رمضان و قابلیّت این را داشته باشیم که بگوید: تو هم مهمان من هستی، بیا. که این دعوت الهی نسبت به ما باشد این، که انشاء الله بتوانیم از ماه مبارک رمضان بهره گیری کنیم. 1️⃣ وسائل‌الشیعه، ج 10، ص508 2️⃣ وسائل‌الشیعه، ج 10، ص302 〰️〰️〰️〰️〰️ #آقا_مجتبی_تهرانی @agamojtabatehrani