eitaa logo
ملاصدرای سیاسی
306 دنبال‌کننده
5.2هزار عکس
4.2هزار ویدیو
41 فایل
«سیاست ما عین دیانت ماست» کانال روبیکا: https://rubika.ir/mollasadrasyasi
مشاهده در ایتا
دانلود
🌀 گرم‌ترین و دلنشین‌ترین روز مردم قم 📝 دیدارنوشت دیدار رهبری و مردم قم 🔢 بخش دوم 💠 نکات مهم حضرت آقا بیانات آقا حول محور «نقش‌آفرینی مردم» بود. معجزه‌ای که ناشدنی‌های اجتماعی را همیشه شدنی ساخته و به خوبی نشان داده چگونه «هیچ جایی» برای ناامیدی و دلسردی باقی نمی‌گذارد. ✅ اگر ۱۹ دی ۵۶ معجزه‌ای بپا کرد که طی یک سال انقلاب به پیروزی رسید؛ ✅ اگر قریب صد روز ایستادگی کرده و نشان داده است اسرائیل خبیث با آن همه امکانات هیچ دستاوردی طی ۱۰۰ روز جز وحشیانه‌ترین جنایت‌ها نداشته است، همه بخاطر نقش‌آفرینی مردم است. ❇️ آقا فرمودند «به میدان آوردن مردم» از کارهای اختصاصی بود و این امام بود که این را به ما (علما و خواص و همگان) یاد داد. که البته امام هم شاگرد مکتب امیرالمؤمنین است و در فرمان حضرتش به مالک اشتر درباره نقش عامه‌ی مردم مفصل گفته شده است؛ بدنه اجتماعی مردم، تکیه‌گاه دین و ذخیره‌ای محکم در مقابل دشمن است. ❓حالا قدرت احزاب سیاسی بیشتر است یا توده مردم؟ قدرت سیاسی احزاب و گروه‌های سیاسی گاهی آنچنان در اذهان عمومی خودنمایی می‌کند که بسیاری ممکن است مرعوب آن شوند و هر حرکتی خارج از این فضاهای سیاسی را محکوم به شکست بدانند. طبعا محدود به این زمانه هم نیست و از گذشته بوده است. آقا فرمودند امام راحل هم که می‌خواست حرکت انقلابی خود را آغاز کند سراغ مردم رفت؛ نه فقط سراغ احزاب و گروه‌های سیاسی. امام حتی به علما و خواصی که روی قدرت احزاب سیاسی حساب باز کرده بودند یا با آنها حشر و نشری داشتند تذکر می‌داد. برای همین هم امام پیروز شد. ✅ امام بین تفریطِ گوشه عزلت گزیدن و یأس از این که حرکت‌های اجتماعی فایده‌ای ندارد و بین افراطِ دل بستن به احزاب سیاسی و استفاده از آنها، راه میانه و پرقدرت «به میدان آوردن توده اجتماعی مردم» را برگزید و به خوبی هم موفق شد. کما اینکه امروز هم در غزه، پشتیبان یک گروه کوچک نظامی، مردم آنجا هستند که این حادثه‌ی عظیم را رقم زدند. ✅ تفاوت سیاست راهبردی امام و دشمنان سیاست راهبردی دشمن دقیقا نقطه مقابل مدل حرکتی امام بود. سیاست راهبردی امام این بود که با روشنگری و معرفت‌افزایی، مردم را به صحنه می‌آورد، اما دشمنان مردم را از صحنه خارج می‌کردند. نمونه‌های تاریخی آن فراوان‌اند؛ ➖ مثل کودتای رضاخان علیه قاجار به کمک انگلیس، ➖ استحاله‌ی فرهنگی که رضاخان به کمک انگلیس آغاز کرد، ➖ به تخت سلطنت نشستن محمدرضا توسط انگلیس، ➖ کودتای ۲۸ مرداد و بازگشت مجدد محمدرضا پهلوی به کمک انگلیس و آمریکا و .... همه اینها نمونه‌ی از میدان خارج کردن مردم است. ❓چرا پیشرفت داشتیم امروز اگر ملت ایران عزت و پیشرفت دارند؛ اگر کشور عزیزمان در منطقه به عمق راهبردی دست یافته است همه و همه بخاطر حضور مردم در صحنه است. ❗️آنجایی که عقب ماندیم اشاره آقا درباره عقب‌ماندگی‌های اقتصادی و کاستی‌های آن هم خیلی قابل توجه بود. آنجایی که در اقتصاد عقب ماندیم هم به دلیل در صحنه نبودن مردم است؛ چه اینکه مسؤولین باید مردم را در صحنه می‌آوردند و کوتاهی کردند مثل سیاست‌های کلی اصل خصوصی‌سازی که آقا ابلاغ کردند و برخی دولتمردان بجای اجرای درست، کاری کردند که نصف آنها فاسد از آب درآمد و مردم به صحنه اقتصاد آورده نشدند؛ چه اینکه مردم با حضور کم‌رنگ یا غیر آگاهانه در انتخابات باعث شدند افرادی سر کار بیایند که اقتصاد اینچنین شود. ❓سیاست امروز دشمن امروز هم دشمن با انواع حیله‌های رسانه‌ای دنبال از صحنه خارج کردن مردم است؛ با تعمیم نقاط منفی، به رخ کشیدن کمبودهای اقتصادی، ترساندن مردم از قدرت‌های استکباری، ایجاد شکاف و دوقطبی و همچنین بی‌اعتنا کردن مردم به دین و تشرّع. ❇️ وظیفه ما فرمان صریح رهبری به یکایک ما برای مقابله با این حرکت خبیثانه دشمن این بود که هرکسی صدا و زبان گویا و مخاطبی دارد باید تواصی (سفارش) به حق داشته باشد. رمز پیروزی ما استمرار حضور مردم در صحنه بوده و خواهد بود. آوردن مردم به صحنه نیاز به جهت‌دهی دقیق و توانبخشی معرفتی به آنها دارد. همانطوری که در طراحی موشک، آن را نقطه‌زن طراحی می‌کنند، هدف از به صحنه آوردن مردم هم باید دقیق و مشخص باشد نه اهداف مبهم. امروز هدف از آوردن مردم به میدان، حاکمیت مردم، عزت ملی، صلاح کامل ملت ایران و اعتلای ملت و مقابله با استکبار است. ۱۵ سال کار امام و یاران امام روشنگری در همین زمینه‌ها بود؛ یعنی توانبخشی معرفتی به مردم؛ امروز هم طلاب فاضل و اساتید حوزه و دانشگاه و هرکس صدایی دارد باید در این زمینه حرکت کند. 🔆 حلاوت این دیدار بقدری گوارا و دلنشین بود که نفهمیدیم ساعت چگونه طی شد و دیدار به پایان رسید اما حکایت دلدادگی و ولایت مداری این مردم همچنان باقیست...
🌀 تعدد اجتهاد در ظرف واحد حکومت و جامعه؟! 📝 زاویه‌ای مغفول از حادثه درمانگاه قم 🖋 استاد سطوح عالی (نام محفوظ) 🔸 حادثه‌ی از زوایای مختلفی قابل تأمل و بررسی و تحلیل است؛ ولی علی‌رغم اظهارات متفاوت و گاه مخالف و حتی متضاد و متناقض طرح‌شده در بین فضلای حوزوی، کسی از این زاویه به موضوع نگاه نکرد: ❓«حکومت اسلامی» و اینکه در مواجه‌شدن با یک پدیده اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و یا رفتاری در یک جامعه‌ی واحد و یک حکومت واحد چگونه باید اجتهادی متعدد و متفاوت را مبنای عمل قرار داد؟ 🔺 آنچه مسلم است و نباید از آن تحت هیچ شرایطی عدول کرد، بازبودن باب اجتهاد در حکومت است؛ 🔻 ولی آنچه باید مورد توجه جدی قرار بگیرد نحوه‌ی اعمال آن در یک حکومت واحد و یک جامعه‌ی واحد است، اگر قرار باشد هر مجتهد و مرجع تقلیدی با فرض اختلاف نظرش با نظر دیگری اصرار بر انشاء نظرش در ظرف واحد حکومت و جامعه داشته باشد نتیجه‌ای جز آنچه در جریان ساده‌ی درمانگاه قم رخ داد خواهد داشت؟! ⁉️ بی تردید ظرف حکومت و مدیریت جامعه گنجایش اعمال همه‌ی نظرات اجتهادی را ندارد پس باید چه کرد؟ ⁉️ در مسئله حجاب و حدود آن و ده‌ها و صدها مسئله دیگر، اختلافات فتوا و اجتهاد چگونه باید مدیریت شود؟ ⁉️ چگونه باید بین بازبودن باب اجتهاد و محدودیت اعمال نتایج متفاوت آن در اداره جامعه و مدیریت مسائل تدبیر کرد؟ ⁉️ باب اجتهاد را ببندیم و فقط یک باب باز بماند؟ یا اجازه بدهیم همه‌ی اجتهادات در جامعه و حکومت اعمال شود؟ که روشن است نتیجه‌ای جز هرج و مرج و تقابل و برخورد در جامعه و بین جامعه و کارگزاران نخواهد داشت. بی تردید نه اولی درست است و نه دومی ممکن. چون هر دو غیر عقلایی و بدیهی البطلان هستند. ♨️ باید باز بماند تا جریان فهم دین جوشان و پرتحرک مسیر علمی خود را بانشاط و طراوت دنبال کند ولی در اداره مسائل جامعه و حکومت فقط به یک نظر عمل کرد تا انضباط و وحدت رویه تأمین و امور جامعه و حکومت سامان پیدا کند. ✅ یا همان ولایت فقاهت و عدالت که در یک فرد جامع الشرایط محقق می‌شود همان تدبیر و ابتکار است که گره از این مشکل باز می‌کند؛ ولی متأسفانه در حوزه‌های علمیه و فضای علمی اجتهادی آن هنوز مورد توجه عملی قرار نگرفته است. 🔺 البته همچنان روش اعمال این اجتهاد و فرآیندها و سازوکارها و ضوابط و ساختارهای آن نیاز به به‌سازی و ارتقاء دارند و مهم‌تر از آن ارتباط آن با دریای بیکران اجتهاد علمی در فضای علمی و بحث و بررسی‌های علمی...