eitaa logo
موعود
1.9هزار دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.1هزار ویدیو
275 فایل
🔸کانال رسمی موسسه فرهنگی هنری موعود عصر «عج»🔸 🔹پایگاه اینترنتی موسسه موعود: 🔸fa.mouood.com 🔹فروشگاه اینترنتی: 🔸shop.mouood.com 🔹 ارتباط با موعود: 🔸Eitaa.com/mouood_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
39.77M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
نماهنگ عربی و فارسی قصيدة . با صدای حيدري . كلمات العربية د. كلمات الفارسية .
9️⃣ 🔘 سینه ، گنجینه الهی 🔹 نقل می‌کند از امام باقر(ع) شنیدم که این آیه را قرائت می‌فرمودند: ️«بلکه [ ] آیاتی روشن در سینه‌های کسانی است که علم [الهی] یافته‌اند و جز ستمگران منکر آیات ما نمی‌شوند.» ️سپس امام با دست اشاره به سینه خود فرمودند. 🔹 در واقع، امام، سینه خود را مصداق حقیقی دریافت‌کنندگان علم الهی و مورد اشاره خداوند متعال در آیه معرفی فرمودند. 🔹 ابوبصیر از امام صادق(ع) پرسید: قربانت گردم کیانند ایشان؟ دانشمندانی که حقایق قرآن در سینه آنهاست. () امام فرمودند: «توقّع می‌رود که جز ما چه اشخاصی باشند؟!» 🔹 قرآن بر رسول خدا(ص) نازل شد و به اذن الله، واجد همه شئون، مقامات و صفات کمالی حضرت رسول اکرم(ص) شدند تا از آنان، عین اطاعت از رسول خدا(ص) و عین اطاعت از خداوند متعال شناخته شود. 🔹 از این‌روست که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «من، ، و و نه نفر از فرزندان حسین، پاک و معصوم هستیم.» 🔹در تصوّر عوام مردم، قرآن همان مصحف کاغذی است؛ آکنده از آیات منقوش و ملفوظ. امّا در نزد اهل معنا، چنین نیست. 🔹تنها، آل‌یس ظهور و تجسّم قرآنند و همان آیات متعالی و رفعت یافته که درباره ایشان این آیه نازل شد: «ای ایمان‌آورندگان! اطاعت کنید خدای را و اطاعت کنید رسول خدای را و را!» 📚 کتاب « » اثر از مجموعه 📬 خرید از یاران شاپ https://b2n.ir/YaSin @mouood_org
🔘دعا برای شیعیان گنهكار 🔹، همسر نقل می كند كه در لحظات پایان عمر حضرت زهرا(س) متوجه آن بزرگ زنان عالم بودم، دیدم در حالی كه رو به قبله نشسته اند، دست ها را بلند كرده، چنین دعا می نمایند: 🔹 «پروردگارا و بزرگا، به حق آنها كه ایشان را برگزیدی و به گریه های فرزندانم [ و ] در فراق من، از تو می خواهم گنهكاران من و شیعیان فرزندان مرا ببخشایی.» 🔹سیدبن طاووس نقل كرده كه: سحرگاهی در مقدّس امام زمان(ع) در بودم. ناگهان صدای حضرت را شنیدم كه برای شیعیان خود چنین دست به دعا برداشته بودند: 🔹«خدایا شیعیان ما از شعاع نور ما و باقیمانده ما آفریده شده اند و گناهان زیادی را با اتكاء به و ما، مرتكب شده اند؛ اگر گناهان آنها، مربوط به خود توست از آنها بگذر تا ما راضی شویم و اگر گناهان آنها به آنچه در میان خودشان است، مربوط می شود، خودت بین آنها را اصلاح كن و از خمسی كه حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و ایشان را به وارد كن و از آتش دور بدار و آنها را در عذاب خود با دشمنان ما شریك [و همنشین] منما.» 📚 برگرفته از کتاب برگرفته از کتاب «». 📬 خرید از فروشگاه موعود https://shop.mouood.com/emam_banovan/ فراکتاب: https://b2n.ir/r24149 کتابراه: https://b2n.ir/a45627 طاقچه: https://b2n.ir/x95120 @mouood_org
🔘 سبط نبی(ص) 🔹 نزدیک بود از سرعت دویدن پیراهن عربی در پایش بپیچد. راهی نبود از مسجد تا خانه، ولی چنان می دوید که هر که از دور می دید، لبخندی بر لب می نشاند... بود... خبر می برد برای مادرش! 🔹 به در خانه رسید و یک نفس صدا زد: مادر! مادر! فاطمه (س) از درون خانه سرش را بیرون آورد و منتظر شد تا نفس های حسن یکنواخت شود. دست بر موهای مجعد و زیبایش کشید و گفت: «امروز از پدربزرگ چه شنیدی؟» 🔹 حسن نیاز به تشویق و ترغیب نداشت! شروع کرد به گفتن! سر را بالا گرفت و مثل یک سخنران کارکشته شروع به سخنرانی کرد: «مادر جان امروز جدم فرمود...» ✳️ 🔹 نماز تمام شده بود. امیرمؤمنان(ع) دست در دست پسرش حسین(ع) به خانه بازگشت و شروع کرد به بازگویی سخنان رسول خدا(س) پس از نماز. 🔹 از لبخند فاطمه(س) معلوم بود مو به مو از سخنرانی با خبر است. پرسید: «از کجا می دانی رسول الله امروز چه گفت؟» لبخندی بر لب فاطمه شکفت: «از پسرت، حسن!» ✳️ 🔹 امیر خیبر شکن، قد رشید خود را پیش از آمدن حسن(ع)، پشت پرده ای پنهان کرد. می خواست به سخنرانی پسرش گوش بسپارد. می دانست پیش روی او هرگز لب به سخن باز نمی کند. 🔹 حسن مجتبی(ع) مثل هر روز نفس زنان آمد. شروع کرد به سخنرانی... فاطمه(س) می دید امروز با روزهای دیگر فرق می کند، لکنت به جان زبان حسن(ع) افتاده و جمله ها را اشتباه می گفت! با تعجب پرسید: «چه شده میوه دلم؟! چرا امروز اینگونه سخن می گویی؟» 🔹 سبط نبی فرمود: « تعجب نکن مادر! زیرا بزرگی دارد به سخنان من گوش می دهد و همین باعث شده تا نتوانم حرفهایم را به خوبی بیان کنم!» 🔹 علی بن ابی‌طالب(ع) دیگر تاب نیاورد. از پشت پرده بیرون آمد و لبهای شیرین حسن(ع) را بوسید. حسن چه عجیب بوی پیامبر می داد... 📚 مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 7. علیه السلام @mouood_org