🌹🌹🌹تفسیر منحصر به فرد آیه اول سوره #توحید با توجه به #فضا و #جونزول و #ارتباط_سوره #توحید و #کافرون در تفسیر #همگام_با_وحی استاد #بهجت_پور در آیه اول سوره توحید یعنی «قل هو الله احد» برخلاف سایر مفسرین، #هو را #ضمیرشأن ندانسته اند و با توجه به ارتباط سوره توحید با سوره کافرون، آن را اشاره به معبود مستفاده از آیات سوره کافرون می دانند. با هم تفسیر آیه اول سوره توحید در ویراست جدید تفسیر #همگام با وحی را می خوانیم: خدای متعال در آغاز سوره، با تعبیر «قُل» حضرت محمد را مأمور اعلام وحدت ذات و صفات خدای متعال می‎کند؛ همچنانکه در سوره‌ی کافرون با همین تعبیر «قُل»، ایشان را امر به اعلام موضع صریح توحیدی خویش کرد. آن حضرت در سوره‌ی کافرون از معبودی غیر از معبودهای معهودِ کافران نام برد، پس در این سوره به بیان صفات و ویژگی‎های آن معبود می‎پردازد و در اولین آیه، خدا را «اَحَد»، یعنی ذاتی که قبول کثرت و تعدد نمی‎کند، می‌خواند. گفته شده «هُوَ» ضمیر شأن است؛ یعنی مرجعِ ضمیر، کلمه‌ی «اَلله» است که پس از ضمیر قرار گرفته است. گفتنی است این‌گونه عبارات برای تثبیت و توجه‌دادن مخاطبان به مطلب است. ضمیر غایب «هُوَ» اشاره به غایب بودن خداوند از چشم‎ها و دور بودن از حواس دارد و رمز و اشاره‎ای به نهایتِ خفا و دوری ذات باری تعالی از دسترس افکارِ محدود مخلوقات می‎باشد. با توجه به ارتباط سوره‎ها می‎توان احتمال داد که «هُوَ» اشاره به معبود مستفاد از آیات سوره‌ی کافرون است: «لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ». «أحَد» وصفی که از «وحدت» گرفته شده است، مثل ادامه مطلب در لینک زیر: 👇👇👇👇 http://hamgambavahy.blog.ir/post/161 https://eitaa.com/mtamhid

#نکته_روش_شناختی #سورهـق #قاف #همگام_با_وحی شيوه‎اي كه قرآن در مورد گذر كردن از چالش ميان كفار و پيامبر اكرم در موضوع رسالت و زندگي دوباره در سوره قاف مطرح كرده، عبارت است از: الف) توضيح موضع كافران و تعجب آنان در مورد ارسال هشدار دهنده‎اي از ميان ايشان و تعجب از حيات دوباره (آيات 2 ـ 4). ب) بيان ريشه‌ی اصلي چنين موضعي و پاسخ آن (آيات 5 ـ 11). ج) يادآوري اقوامي كه به دنبال تكذيب رسولان، طعم هلاكت را چشيدند (آيات 12 ـ 14). د) توضيح امكان حيات دوباره، با استفهام انكاري از آنان. به اين صورت كه اگر در آفرينش نخستين درمانده شده بوديم، جا داشت تا در حيات دوباره‌ی انسان‎ها، احتمال درماندگي ما باشد (آيه 15). هـ) بيان اطلاع از وسوسه‎هايي كه در جان انسان‎ها مي‎شود و اين‎كه مواضع آنان، همگي ثبت مي‎شود (آيات 16 ـ 18). و) بيان اين معني كه روزي بر اساس همين رفتار داوري خواهند شد و بايد منتظر عقاب باشند، همان‌گونه كه تقوا پيشگان به پاداش نيكوي مواضع مناسبشان مي‎رسند (آيات 19 ـ 35). ز) يادآوري احتمال هلاكت دنيوي آنان و نداشتن هيچ راه نجاتي از آن با توصيه آنان به مطالعه‌ی تاريخي در مورد اقوامي كه هلاك شدند. ح) راهبري و هدايت پيامبر براي چگونگي برخورد با اين چالش و تضمين تنبيه اين گروه در قيامت. ما در اینجا می نگاریم. https://eitaa.com/mtamhid