از این روزهای سبز با تناژ سفید صدای من رو می‌شنوید. بل‌اخره تموم ‌شد مسیر طویل تاریکی. امید همیشه اساسی‌ترین رکن بوده تو روند زندگی نرگس، من و ببین همیشه و بلا استثناء. خلاصه عزیزم نفس عمییق؛ تموم شد*

وقتی دارم از امید صحبت خیلی جدیه *من خیلی خنده‌م الان.

غروب پائیز خیلی عجیب داره جلو می‌ره؛ هیچ‌وقت رخ نشون نمی‌ده.

نه؟ * لب‌خند

اشتیاق فردا را گاه باید مانند فنجان قهوهٔ صبحانه نوشید، سیر نمی‌کند امّا خستگی رفع می‌کند. اشتیاق فردا، امید عاجز را می‌تکاند. حال که امید، خود تن بر ما بار کرده، روا نیست دست اشتیاق گیریم و قهوه را شیرین نوشیم؟ - نرگس

" دخترای نرگس سلام؛ شاید خا‌ک‌خوردگی این‌جا مجاب کرده جمع‌مون کم‌تر بشه، با فوروارد این مسیج چطورید؟ "

مارا غم هجرانِ تو بد واقعه‌ای بود .

هجران؛

امّا غم؛ برای این غم و هجران در پیشه رو.

ما برای غم از غم رسته‌ایم