این‌چنین خلاءها، جبرانی ندارند

بشری گفت، می‌خوای باورش کن، می‌خوای نکن. زیاد فرصت نداری.

آره عزیزم، درست گفت. آدمی‌زاد، بشر دو پا زیاد فرصت نداری. فعلاً لب‌خند بزن تا بعد.

بعد؟ - نرگس بعد کِی می‌رسه؟ + نمی‌دونم عزیزم، این لب‌خنده لازمه‌شه. لازمه رسیدن به بعد

همیشه علامت سوال بودم برای این‌که؛ خب که چی؟ , آخرش چی می‌شه؟. به آخرش که می‌رسیدم، متوجه می‌شدم همه‌چیز خیلی شکیل چیده شده و منتظر توئه که بتازونی عزیزم. خیلی ایمان دارم به جمله " آخرش قشنگه "، اعتقااد قلبی و ایمان * با تاکید بخون

عزیزم؛ در ستایش کلمه " زن ".

"زنی که هبوط را به پایان رسانده، وجه بلعنده و نابودگر زنانگی را که در خدمت مرگ و تجدید حیات است تجربه کرده است. زن پس از خشکی و سترونی تجربه شده طی جدایی از زندگی دنیای بیرونی، وجه مرطوب، سبز و باطراوت زنانگی خلاق را آرزو می‌کند. این نونواری و تجدید حیات ممکن است در باغچه، آشپزخانه، تزیین خانه، رابطه، بافتن، نوشتن و ورزش کردن رخ دهد. همان‌طور که زن با رنگ، بو، طعم، لمس و صدا طراوت می‌گیرد و تازه می‌شود، حس زیبایی‌شناختی و جنسیت او نیز از نو زنده می‌شود."

داشتم دنبال پادکست " چه‌قدر خوبه که زنیم " می‌گشتم. نبود، امیدوارم قبلاً گوش کرده باشید. با فضای این پاراگراف خیلی سازگاری داره