بشری گفت، می‌خوای باورش کن، می‌خوای نکن. زیاد فرصت نداری.

آره عزیزم، درست گفت. آدمی‌زاد، بشر دو پا زیاد فرصت نداری. فعلاً لب‌خند بزن تا بعد.

بعد؟ - نرگس بعد کِی می‌رسه؟ + نمی‌دونم عزیزم، این لب‌خنده لازمه‌شه. لازمه رسیدن به بعد

همیشه علامت سوال بودم برای این‌که؛ خب که چی؟ , آخرش چی می‌شه؟. به آخرش که می‌رسیدم، متوجه می‌شدم همه‌چیز خیلی شکیل چیده شده و منتظر توئه که بتازونی عزیزم. خیلی ایمان دارم به جمله " آخرش قشنگه "، اعتقااد قلبی و ایمان * با تاکید بخون

عزیزم؛ در ستایش کلمه " زن ".

"زنی که هبوط را به پایان رسانده، وجه بلعنده و نابودگر زنانگی را که در خدمت مرگ و تجدید حیات است تجربه کرده است. زن پس از خشکی و سترونی تجربه شده طی جدایی از زندگی دنیای بیرونی، وجه مرطوب، سبز و باطراوت زنانگی خلاق را آرزو می‌کند. این نونواری و تجدید حیات ممکن است در باغچه، آشپزخانه، تزیین خانه، رابطه، بافتن، نوشتن و ورزش کردن رخ دهد. همان‌طور که زن با رنگ، بو، طعم، لمس و صدا طراوت می‌گیرد و تازه می‌شود، حس زیبایی‌شناختی و جنسیت او نیز از نو زنده می‌شود."

داشتم دنبال پادکست " چه‌قدر خوبه که زنیم " می‌گشتم. نبود، امیدوارم قبلاً گوش کرده باشید. با فضای این پاراگراف خیلی سازگاری داره