راستش و بخوای منم می‌خوام که بگم وای عزیزم شونه‌های من خیلی خیلی نحیفن در برابر مشکلات و نمی‌تونم. امّا این حرفا نمندی.

قطعه‌های بی‌کلام اجازه می‌دن تو فکر کنی هم‌سویِ با ملودی‌شون، اصلاً داد بزنی، جیغ بزنی، متن بسازی، متن و با هر حالی که داری تغییر بدی و در نهایت اوج بگیری. در ستایش بی‌کلام‌ها.

نوشت چی گوش می‌دی؟ گفتم غم. " غم عمیقه گوش کن " آره غم عمیقه، گوش می‌کنم. شاید در یک نقطه غم من رو گوش کنه. در نهایت. تو از غم‌ها سبز می‌شی، در آخر هم از تو استخون‌های عجین شده با غم باقی می‌مونن

از آدمای خوش ذوق خوشم می‌آد. دوست دارم بوس بوسی‌شون کنم. از اینا که رندوم برات گل می‌آرن و تهش می‌گن به خاطر تو چیدم و فرار کردم. از اینا که برات نامه می‌نویسن و دورش و می‌سوزونن و می‌گن خواستم بری تو بحرش. آدمایی که چشمات و بوس می‌کنن. اینا خیلی خوبن.

حتی اینایی که برات چائیت رو کم‌رنگ می‌ریزن و می‌گن می‌دونم کم‌رنگ می‌خوری. یا اینایی که گلایی که براشون دادی و خشک می‌کنن. بوج موجیای ننه.

فکر می‌کنم مشکلات ما نیاز دارن که کنکاش بشن. هرچی می‌شکافی‌شون به پوچی می‌رسی. می‌بینی که زد و خورد اصلاً معنا نداره، همه‌چی با گفت و گو حل می‌شه. گفت و گو ۹۰ درصد مشکل تو رو حل می‌کنه. در نهایت گفت و گو همه‌چیزه.

بارون داره می‌باره. سر می‌خوره رو سر و کله‌ت. اکسپلورت پشت سر هم ریلای حاوی موزیک بی‌کلام می‌آره. حالا خودت از پشت چشمات سر می‌خوری. که نه راهی برای رد شدن هست و نه راهی برای عقب رفتن. واقعیت اینه که تو در نهایت تموم می‌شی. دی صفر یک / 🐋

خب نه آخه می‌دونی؟ من لذت می‌برم از زجر دادن خودم. شروع کردم یه پلی لیست خوب پیدا کردم و دونه دونه رو که پلی می‌کردم با اولین نتی که تو گوشم می‌پیچید خودم فرو می‌ریختم. می‌دونم. می‌دونم. حقیقت اینه من خودآزارم

ء انگار وقتی که غم گِلوت و گرفته مغز کشمشیت هم خلاق‌تر می‌شه. کی گفته غم بده؟ باباجون ما از غمامون رشد کردیم. شکستیم و بعد سبز شدیم. جوونه زدیم؛ اصلاً اگه ازمون بپرسن بچه کجایی می‌گیم ما محصول غمیم. از غمستون اومدیم و جامونم تو سینه غمستونه. حالا بوس‌شون کن این غمای محیرالعقول و نور چشمی رو. بوس‌شون کن. - دی صفر دو | نرگس

/