همیشه کیفیت مهم‌تر از کمیت بوده. عزیزِ نرگس، اگه فکر می‌کنی از این‌جا آن‌چنان چیزی عایدت نمی‌شه، مطالب‌شُ مطلوب نمی‌بینی. خیلی کمك کننده‌ست برات رفتن از این اتاق‌چه. بل‌اخره این فضا؛ فضایِ جّدی گرفتنیه. * لب‌خند

یه پی‌نوشت بزنم. منظور از کمک‌کنندهَ رو بد برداشت نکنید. بودن‌تون تو این‌جا دوست‌داشتنیه. و این عنوانِ " کمک‌کننده " سودش برایِ شماست، واگرنه نرگس مشتاق‌تره به بودنُ بودن.

من آدم کمال‌گرایی محسوب می‌شم. می‌خونم از ملاصدرایِ ۱۶ ساله، می‌خونم از شیخ مرتضی انصاریِ ۱۸ - ۱۹ ساله، می‌خونم از سید علیِ خامنه‌ایِ ۱۸ ساله، و تک تک سلول‌های بدنم در احساس تباهی و پوچی و حسرت و اندوه تجزیه می‌شن. ذره ذره با فکر این که می‌تونستم تو ۱۷ سالگی خیلی بهتر باشم، خیلی جلوتر، خیلی بیشتر بدونم، خیلی عاقل‌تر و مؤمن‌تر باشم، خودمُ می‌خورم و گاهی واقعا تاب نمیارم؛ از حسرت و عصبانیتِ از خودم، به اندوه عمیق و عجیبی می‌رسم که ادامه پیدا کنه به جنون ختم می‌شه. واقعا غم‌گینم و عصبانی از این شرایطِ بی‌مایه. #دفترچه | علیا ، ۹ مرداد ۰۲ ، ۹:۱۷ صبح

برایِ دل، گر ریزه محبتی هم بکاری رشد می‌کند و کل وجودت را می‌گیرد. * ساعت پنج

* این ثانیه‌ها رو بگردیدُ بغضِ صدایِ ابتهاجِ عزیزُ پیدا کنید.

ته ایتا چقدر ترسناکه پر از آدماییه که دیگه نیستن

عزیزِ نرگس، همینه دور دورِ این‌چُنینیه؛ این فضا، خیلی دوست داشتنیه امّا در هرحال یه جوّ تاریکی حاکمه.

لیلاچه عرصهَ رو ترك کردُ باء اومد به میدون. دیگه چه می‌شه کرد این نوساناتُ * لب‌خند https://eitaa.com/joinchat/1633812977Cf88e9c925c

‌ وقتی مساله‌ای مرا آزار میدهد ، به دنبال پناهگاه میگردم . لازم نیست راه دوری بروم : سفر به قلمرو حافظه ادبی کفایت می‌کند . کجا می‌شود مشغولیتی ناب‌تر ، همنشینی سرگرم‌کننده‌تر و جادویی دلپذیرتر از ادبیات یافت ؟ ‌

به یادِ صفر یك، پنج، نوزده. ابتهاجِ عزیز

دخترایِ نرگس، بازم بازم کمرِ همت ببندیدُ بزارید جمع جمع باشه * چشمك

[ عطرِ پیچ و خم ] تا سری چپ و راست می‌کند بویِ عِطرِ زلفش بر من می‌بخشد و عالمی از من را به خلسه می‌برد. تا چشمی را چپ نگاه کند، درخششِ عشقش رل بیشتر کرده هر چه ناز و ادا، عشقُ بیش‌تر - این قسمت ادامه‌دار است | نرگسي