آدم‌ها ناشناس باشند رقیق‌ترند. - احساسات؛ بند 2

لطفاً این پاراگراف و جدی بگیرید دخترا، لطفاً

چه اتفاقی افتاده با این قطعه؟ چرا تنور دل و ناخودآگاه داغ می‌کنه تا بچسبه و پخته شه. می‌فهمی؟ پخته

امّا بل‌اخره به معجزهٔ اشك ایمان می‌اوری. #جایگاه_اشک | 1445

[ sed ] سه سپتامبر 2043 سلام. الان بیست‌سال گذشته، دقیقاً بیست‌سال. امّا هنوز داخل زیرزمینم. صدای ماشینا بلندتر شده. از اولین دسترسیم به موبایل دارم می‌نویسم، سلام. آسمون پر شده از ابرای کومه‌ای. - نرگس‌خاتون | ادامه‌دار

[ Sed ]2 الان ساعت دو و چهل چهار دقیقهٔ ظهره. از روی میز چوبی دارم می‌نویسم. و دارم ترولینم* و سرو می‌کنم. اما تاریخچهٔ ترولین بر می‌گرده به 2031. و اگه بخوام معادل سازی کنم برای 2023یی‌ها باید بگم فست‌فوده، امّا فست‌تر درست مثل پیتزا که سال 997 تو جنوب ایتالیا متولد شد. ترولین و آرژانتینی‌ها به تولد دراوردن. امّا از جنس و تاریخ غذاها که گذر کنیم، هنوز هم جنگ برای قدرت پابرجاست. - نرگس‌خاتون | ادامه‌دار

پی نوشت: اما شاید این روایت و بچه‌ها طولانی‌تر کردم. از زبون نرگسِ بیست‌سال بعد. *اسم ترولین کاملاً کاملاً اتفاقی بود و چون یکی از مناطق مسکونیِ آرژانتین هست به همین دلیل این غذا ثبت شدهٔ آرژانتینه تو این روایت.

خدای مهربان، مرخصی بدون حقوق چطور؟ اونم نه؟!

امّا برای این قطعهٔ عربی، هیچی. خب؟ هیچی.

همیشه قطعات عربی و می‌پرستیدم. این استثنائیه، رو چشمامه خانوم.

[ sed ]3 بگذریم از این‌حرف‌ها. اون‌جا آب و هوا چه‌طوره؟ من هم فکر می‌کردم قراره طبیعتِ فطری باقی بمونه، امّا o² های مصنوعی و ابرکولرها نصف شهر و اشغال کردن. خیابون‌ها مسقف شدن با سقف‌های شیشه‌ای، دیگه نور مستقیم آفتاب و نمی‌شه لمس کرد. - نرگس‌خاتون | ادامه‌دار

امّا عزیزِ نرگس، از اولش قلم چپ چرخیده و تراژدی بوده. یه پایان خیلی غیرمنتظره هم داره.