- تصویر دوم حلما بگو سیب

این خنده‌ها اصلاً اصل بودن‌شون داره تو این قاب داد می‌زنه

عزیزم، غم غم دل‌تنگیه؛ شرح ناپذیره و طاقت‌فرسا. عزیزم، غم غم دل‌تنگیه؛ شرح ناپذیره و طاقت‌فرسا. عزیزم، غم غم دل‌تنگیه؛ شرح ناپذیره و طاقت‌فرسا. عزیزم، غم غم دل‌تنگیه؛ شرح ناپذیره و طاقت‌فرسا.

ما آدمِ دوری نبودیم آقارضا راه بیا با ما

این نوشتن، این قدرت که از کاه کوه می‌سازه چیه؟ * اصلاً خودمونی‌تر، رمز و رازش چیه؟

گِلو صاف کن، از نور بگو پائیز خانوم. بگو شاید دلمون و با هوای دل‌گیر شما صاف کردیم -26 شهریور 02 | نوور.

ان‌قدر حرف دارم از غروب و نور و پائیز و [ اردی‌بهشت ] که همه‌چی به وقتش

اما بعضی متون با سیو کردن و شِیر کردن حقشون ادا نمی‌شه. آقای ایتا، لطفاً آپشن لایك مسیج و هم ببخش. بزار دیده بشن و فقط ویو خوردن کافی نیست *

شاید بهتر باشه تا اربعینِ سال بعد درس گرو‌گذاری مرام‌ و‌ معرفت رو با خودکار قرمز بیک روی نقاط کور قلب و مغزمون حک کنیم! خداحافظی کردن از اطرافیان ساده است، کاش بتونیم دستشون و بگیریم و بهشون بگیم «پاشو بیا باهم بریم خودتو لوس نکن بشر».

همین خودت و لوس نکن بشره مکمل پاراگراف بود *

عشق بذر آفتاب‌گردان است و نور هرجا بتابد آن‌جا جوانه سبز می‌کند روز خوب، ته ماندهٔ توبرهٔ بذر است. مطیع نور است و مزین به زیبایی. روزی که خوب باشد را از سحرش نیز بجوی، چرا که سحرگاه معروف است به [ چای ]. نیز بعد از ظهر ها، همین‌چُنین آخرشب‌ها. آمده است چای باید لبریز و لبسوز و لبدوز باشد. راستش را بخواهی بعد از کارهای توان‌سوز؛ دم کردن چای همراه غنچه‌های خشک شدهٔ محمدی و چوبهٔ دارچین، از روزی معمولی [ روز خوب ] می‌سازد. - نرگس‌خاتون | در ستایش چای و بارون

* این چایی چی داره؟ تو غروب، زیر نور ماه، با بارون، بی‌بارون، بعد خستگی، قبل کار، اول صبحی، آخر شبی، اولویت پذیرائی برای مهمان، تو گرما، سرما، به هنگام گریه، به هنگام شادی، تو روضه و همه‌جا چسبیدنیه؟