هنر کنشی است آزادانه، یعنی برای نشان دادن اثر هنری که همیشه با زیبایی همراه نبوده‌است ولی همواره معنی و مفهوم معینی را به وجود می‌آورد. - چیستی هنر 2

" مسیر عشق کدام سو پیچ خورده است؟

اندر آداب فرنگ تصدقت گردم نقره جانم پریروز اولاد ذکور میزمنوچهرخان، کامبیزنامی اجازت خواستند که مشرف شوند. الیوم اذن تشرف دادیم. یک جعبه قطاب در دست مشرف شدند. چای اول را خورده گفتیم فرمایش چه دارید؟ عرض کردند نصیحت می خواهیم. گفتیم در چه باب؟ فرمودند: قصد مهاجرت به فرنگ داریم. چه کنیم که در مجازستان بدرخشیم و چشم در و همسایه و فامیل را کور کنیم؟ کمی ریش خارانده فرمودیم قلم و کاغذ بردارد یادداشت کند و بدین ترتیب دستورالعمل دادیم: یک: به مدت یک ماه حتی شده مژه و ابرو تراشیده در منزل مخفی می شوید و هیچ مهمانی و عروسی و ختنه سوران و ختم را هم شرکت نمی کنید. تلفن هم جواب نمی دهید و به ابوی و مادر و سایر کسان در منزل می فرمایید اعلام کنند کامبیزجان درگیر کارهای رفتنش است. دو : ویزایت که آمد می روی فرودگاه یک عکس از یک فنجان کاغذی قهوه و تیکت لای پاسپورت می گذاری و مقصد تیکت هم یک جوری که مثلا حواست نیست در عکس مشخص باشد. حتما لوکیشن هم اضافه می کنی در استوری که بفهمند اینترنشنال است فرودگاه و قرار نیست داخل مملکت سفر بروید. سه : یک جای خوشگل در شهر فرنگستان پیدا می کنی و به جای محل زندگی یا محل درس خواندن انتخاب می کنی و توی استوری می نویسی دانشگاهمون. یا می نویسی از اینجا می خوانمتان. چهار: بغل بیوی کلیه حساب های کاربری ات یک دانه پرچم مملکتی که هستی را کنار اسمت می چپانی و رشته ای که داری می خوانی را می زنی تنگش و یک کرمی هم می ریزی، مثلا می نویسی: به فلسفه مبتلا . یا یک سیاست خوانده از سیاست متنفر یا معمار عاشق. یا برنامه نویس بی برنامه. این لاکردار خیلی جواب است. پنج : در مملکت غریب چس ناله همه جوره جواب است. مثلا دیدن سبزی خشک بیخ چمدان و ربطش دادن به بوی سبزی های بازار تجریش و تره بار. این موضوع را هیچ وقت فراموش نکن. شش: یک ظرف آش رشته یا شله زرد یا کتلت خانگی را ور دار ببر در نماد معروفی از شهر، آنجا عکس بگیر و یک بیت شعری، چیزی بنویس، مثلا با برج ایفل یا ساختمان سازمان ملل. هفت: اخبار مملکت را پیگیر باش و هر بحرانی که پیش آمد عکسی از بحران بنداز و زیرش بنویس: معلومه توی اون مملکت چه خبره؟ دقت بکن کلمه اون خیلی کلیدی است و اگر ننویسی مرحله را باختی. هشت: از ایرانی ها بنال و از فرهنگشان و سوتی هایشان و ازشان فراری باش. نه: هر از گاهی غذایی از ایران درست کن و به محل کارت یا تحصیلت ببر و بده و از چشیدن هایشان فیلم بگیر و ول بده توی مجازی. ده : فروشگاه که می روی از فروش هندوانه های قاچی و گلابی های دانه ای و اجناسی که در ایران آرزویت بوده را فیلم و عکس بگیر و اظهار دلتنگی کن. یازده : تو انسانی و طبیعی است که دوست داشته باشی با یک مکان ها و چیزهای معروفی عکس بگیری ولی ندید بازی در نیار. عکست را بگیر ولی زیرش بنویس عکس گرفتیم که امتیاز این مرحله را از دست ندهیم. دوازده: هر از گاهی هم یک ویدئو بگیر و از بدبختی ها و مالیات ها و سردی هوا و گرانی و این ها ناله کن و بگو که همه چیز حساب کتاب دارد. میزکامبیز بعد از شنیدن این بیانات درخشان ما و کتابتشان روی ما را بوسید و تشکر کرد و رفت. رفتنا پرسیدیم حالا کجا قرار است بروی و عارض شد گرجستان. کف دستمان تف انداختیم یک پسی پشت گردنش زدیم که بیش از این وقت گهربار ما را نگیرد. پدرسوخته، تا همین صدو پنجاه سال پیش تفلیس از آن ما بود به ثمن بخس دادیمش رفت. به قلم میرزاابراهیم خان شکسته نویس *به لهجه مردم کویر بم،به سبزه روییده بر دوطرف جوی آب می گویند. https://t.me/hamedaskary

مادرانی که غم را بر گوشه‌گوشه‌های قلب کاشتند و استقامت برگزیدند تا ثمره‌‌اش " خون‌بهای مقاومت " باشد. - آبان ماه 1402 | نرگس * ارومیه

شرح دادن‌های دوست‌داشتنی؛ جوونهٔ تر و تازهَ رو کنار قلبم احساس می‌کنم. چی داره این عنوان " شرحیات "؟

" یه قدم خیلی جدی برای آرامش. " این تیتر ادامه‌ش باید خیلی تضمینی باشه و تو هر شرایط برقرار باشه. نظر تو چیه عزیزم؟

بخند عزیزم، بخند. این‌دفعه رو لب‌خند بزن، حتی تصعنی، حتی " الکی‌مثلاً " امّا لب‌خند بزن

گرد و غبار رفتن برای آدمی‌زاد همیشه بوده و خواهد بود.

" آدمی‌زاد دمدمی‌مزاجِ انس‌گیرندهٔ نسیان‌گر "

شب‌نامه . @nova57 ‌

روزهای متوالی بودن که با سردرگمی گذشت، غم به قلم غلبه می‌کرد. گذر همهٔ اینا شدنیه؛ لود شدن سبک جدیدی از روند زندگی، لمس کردن ابهامات و خاک خوردگی " ذات " تا همین الانش که تو این سطر تایپ شده دقیقاً نمی‌دونم قراره چطور بعداً ویرایش بزنم این پاراگراف و، ولی در هر حال این پاراگراف با صدای قلب نوشته شده.

خداحافظی با نوسانات خلقی بهترین سر تیتر می‌تونه که باشه