من بی تو؛ از رؤیای خود تنهاتــرم… #مادر #آوای_نبشتن @nebeshtan

نوآوری در نوشتن ما در نویسندگی باید یا حرف جدیدی برای گفتن داشته باشیم، یا یک موضوع تکراری را در قالبی نو و خلاقانه ارائه کنیم. نوآوری در محتوا و شکل ارائه، کلید تمایز نویسنده است و می‌تواند آثار او را در ذهن مخاطبان ماندگار کند. یکی از آفت‌های جدی در نویسندگی، تکرار مکررات و ارائه حرف‌هایی است که تازگی خود را از دست داده‌اند. مخاطبان امروز، به دلیل دسترسی گسترده به منابع اطلاعاتی، بیش از گذشته به دنبال مطالبی هستند که ارزش افزوده‌ای برای آن‌ها ایجاد کند. اگر نویسنده حرف تازه‌ای برای گفتن نداشته باشد، یا نتواند مطالب تکراری را با نگاهی تازه، در ساختاری بدیع و جذاب ارائه دهد، به‌سرعت از رقابت کنار خواهد رفت. برای جلوگیری از این آفت، می‌توان چند راهکار را مد نظر قرار داد: ▫️تغییر زاویه دید: حتی یک موضوع قدیمی می‌تواند با تغییر زاویه دید به مسئله‌ای تازه تبدیل شود. نگاهی متفاوت به واقعیت‌های شناخته‌شده، می‌تواند جذابیت ویژه‌ای به اثر ببخشد. ▫️ترکیب ایده‌ها: گاهی اوقات ترکیب دو یا چند ایده معمولی می‌تواند منجر به خلق موضوعی جدید شود. این روش خلاقانه، زمینه‌ساز نوآوری در محتواست. ▫️استفاده از داستان و روایت: بازگویی مطالب تکراری با استفاده از داستان، شخصیت‌پردازی و روایت‌های جذاب، نه تنها آن را از یکنواختی نجات می‌دهد، بلکه باعث درگیر شدن بیشتر مخاطب می‌شود. ▫️توجه به نیازهای جدید مخاطبان: با تغییر زمان و شرایط اجتماعی، حتی مسائل قدیمی هم ممکن است جنبه‌های جدیدی پیدا کنند. نویسنده‌ای که نیازهای روز مخاطبان را بشناسد، می‌تواند حرف‌های تکراری را با رویکردی تازه و مرتبط به آن‌ها ارائه کند. ▫️فرم و زبان نوین: استفاده از فرم‌های جدید نوشتاری، مانند تلفیق متن با تصویر، شعر، یا دیالوگ، می‌تواند به مطالب تکراری روح تازه‌ای ببخشد. همچنین، به‌کارگیری زبانی متناسب با سلیقه و سطح مخاطبان، جذابیت اثر را دوچندان می‌کند. در نهایت، نویسنده‌ای موفق است که همواره در جستجوی کشف تازه‌ها باشد و از خلاقیت خود برای تبدیل موضوعات تکراری به محتوایی نو و ماندگار بهره ببرد. مخاطبان همواره تشنه دیدگاه‌ها و تجربه‌های جدید هستند و نویسنده‌ای که این نیاز را برآورده کند، جایگاه ویژه‌ای در دل‌ها و ذهن‌ها خواهد داشت. #از_نوشتن #نکته_هایی_برای_نویسندگی @nebeshtan

ای پریزاد غزل کی به غزل می‌آیی @nebeshtan

✔️ اگه تازه با کانال ما آشنا شدی و یا تازه میخوای نوشتن را شروع کنی، این مطالب را حتما بخون: 👇 فهرست برخی از مطالب آموزشی کانال پنج نکته برای مهارت ارتقای نوشتن راه‌کارهایی برای غلبه بر ترس از نوشتن عادت یادداشت نویسی در گوشه‌ی دنج خودت بنویس! چطور کتاب بخوانیم ایده‌ای برای نوشتن ندارم چطور به نوشتن عادت کنم در اهمیت یادداشت روزانه سرمایه‌گذاری با نوشتن زمان‌هایی که نمی‌توانم بنویسم دیگه از من گذشته #نکات_آموزشی @nebeshtan

تاثیر نوشتن مستمر در تخلیۀ احساسات یکی از راه های میانبر برای تخلیه احساسات، نوشتن مستمر است. نوشتن مستمر، علاوه بر اینکه شما را در قلم فرسایی توانمند می‌کند، احساسات شما را هم سر و سامان می‌دهد. نوشتن ادامه دار، بهترین گزینه ای است که به شما کمک می‌کند تا تمام احساسات خود را مثل یک لیوان آب روی یک برگه کاغذ چپه کنید. نوشتن آنچه شما را اذیت کرده،سختی های بچه داری، شرایط مالی، خاطره یک روز دلنشین و یا حتی نوشتن یک داستان عاشقانه زیر باران در دل یک عصر پاییزی! همه و همه، ذهن شما را آرام و مثل یک مسکن عمل می کند با این شرط که مستمر باشد. درست مثل مصرف یک قرص استامینوفن 6 ساعته. پس دست به کار شوید. ساعت را کوک کنید؛ و هیچ وقت هر روز، یک قلم و کاغذ، یک فنجان چای داغ و یک ذهن پر از کلمات سرازیر شده را از دست ندهید. #از_نوشتن ✍️نرجس خرمی @nebeshtan

این روزها جایی باشم کلبه‌ای باشد محصور در برف هیمه‌ای در انبار اجاقی گرم اتاقی پر از کتاب سماوری چایی سیگاری و دیگر هیچ @nebeshtan

نویسندگی و نوشتن تابه‌حال چند بار گوشه‌ی مبل یا کنج دنج ساکتی لم داده‌اید و لبخند‌زنان به رویاهای دور و درازتان فکر کرده‌اید؟ چند بار زمان از دستتان در رفته و وقتی به خود آمده‌اید از نور روز خبری نبوده یا غروب دلگیر به سیاهی شب نشسته بوده است؟ به‌خیال من، رویاها با ارزش‌ترین و زنده‌ترین بخش زندگی ما آدم‌هاست. رویاها دقیقا همان بخشی‌ست که به روزمرگی ما آلوده نیست: از جنس ایده‌آل‌ها و آرزوهاست. هر انسانی تا زمانی که می‌تواند رویا ببافد زنده است. چرا که رد پای خودش را در آینده می‌کارد. رد پایی که اگر هدف شود، آرام آرام سبز می‌شود و از دل خاک سر بیرون می‌آورد. نویسنده‌های هر سرزمینی متخصصان رویاپردازی یک ملت‌اند، نویسنده‌ها در پای یک ملت را در آینده می‌کارند؛ رویای زنان و مردان متفاوت، رویای زندگی‌ها، عشق‌ها و مرگ‌ها متفاوت، رویای نوع دیگر زیستن. اگر پا به سرزمین تازه‌ای گذاشتید کافی است نگاهی به ردیف داستان‌های تازه بیندازید تا بفهمید مردمانش هنوز چقدر زنده‌اند و چقدر امید به آینده در درونشان نفس می‌کشد. (آتوسا افشین‌نوید، کتاب «یک، دو. سه نویسندگی»، نشر افراز) #برای_نوشتن #نویسندگی #جرعه‌ای_کتاب #نکته @nebeshtan

محمدرضا باطنی (۱۵ دی ۱۳۱۳ تا ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰) زبان‌شناس، فرهنگ‌نویس، #نویسنده و #مترجم معاصر. فرهنگ‌نویس کارش با #واژگان است؛ واژگان عبارت است از مجموعه لغاتی که اهل زبان به کار می‌برند. فرهنگ‌نویسی یعنی چطور این دانش ذهنی را در کتاب بگنجانیم که تصویری نزدیک به واقعیت باشد. @nebeshtan

عنان به دست فرومایگان مده زنهار که در مصالح خود خرج می‌کنند ترا... #صائب_تبریزی @nebeshtan

باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم وزجان و دل یارم شوی تا عاشق زارت شوم #آوای_نبشتن @nebeshtan

بازیگر هالیوود که تازه از سفر برگشته و با خانه سوخته خودش مواجه شده، به خبرنگار می‌گوید: «خیلی وحشتناکه! جهنم شده! خیلی شوکه شدیم. اینجا شبیه افغانستان شده!» اول توجهی ندارم. بعد یکهو از خودم می‌پرسم که چرا جهنم را به افغانستان تشبیه می‌کند؟ نظریه‌پردازان پسااستعماری که «ادوارد سعید» نام‌آشناترینِ آن‌هاست، عمری تلاش کردند تا دیدگاه‌های کلیشه‌ای غربی درباره جهان و فرهنگ شرقی را که آن را فرودست می‌داند، به چالش بکشد. نظریه پسااستعماری خواست نشان بدهد که استعمار صرفا «مستعمره‌سازی» یک مکان خاص نیست، بلکه شیوه فراگیر فهم جهان است. جمله کوتاه «شبیه افغانستان شده» چکیده و نماینده کوچکی است از تفکر استعماریِ شمال جهان؛ سفیدپوستانی که حافظه تاریخی‌ و فرآیندهای استدلال‌ورزی‌شان برای پذیرش این‌که «افغانستان» یا هر جای دیگر در «خاورمیانه» با ادعای «منجی‌گری غرب» به این حال‌وروز افتاد، تربیت نشده‌ است. رسانه‌های جهانِ غربی، جهنم خاورمیانه را جهنم خودخواسته انسان شرقی به‌تصویر می‌کشد؛ بی‌اینکه مردمانش بدانند، این جهنم، از گورِ سیاستمداران خودشان بلند می‌شود. بله! تفکر استعماری چنین چیزی است. ✍️فاطمه بهروز فخر @nebeshtan

تکیه گاه من گرمای دستانت بود و لحن آرام چشمانت که امید را در رگ‌های من جاری می‌ساخت. #پدر @nebeshtan