eitaa logo
نوربین
91 دنبال‌کننده
80 عکس
51 ویدیو
0 فایل
یا نور المستوحشین فی الظلم! تاریکی‌های روی هم انباشته نمی‌گذارند ببینم؛ مرا به «نور» برسان. آیدی من: @mfakhrieh کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی و ارشد مدیریت، دانشگاه فردوسی مشهد
مشاهده در ایتا
دانلود
⚜ «زن و یک معمای پیچ در پیچ» میانه چون صراط مستقیم است زِ هر دو جانبش قعر جحیم است 🍃 شاید ساده به نظر بیاید، اما یکی از دشوارترین امور پیش روی زنانِ دغدغه‌مند و علاقمند به اثرگذاری در جامعه، برقراریِ تعادل میان حضور اجتماعی فعال و انجام امور مربوط به خانه و همسر و فرزندان است. آنچنانکه هم از افراط و تفریط بر حذر مانند، و هم سهم و اندازه‌ی هرکدام از این دو مقوله را به روشنی تعیین کرده، و هر دو را در سطح مطلوب و درخور به سرانجام برسانند. ❇️ یکی از دلایل پیچیدگیِ ایجاد چنین تعادلی، تعدد و تنوع وظایف زن در خانه است. 🦋 زن، نه تنها به عنوان مادر و همسر که به مثابه‌ی پرستار، مشاور، معلم، رفیق و همراه و متخصص امور تغذیه و طراحی در خانه مشغول به انجام وظیفه است، و واقعیت آن که این عناوین تا صدها عنوان و وظیفه نیز قابل شناسایی و شمارش است. 🦋 از طرف دیگر زن چه در خانه و چه در اجتماع برای موثر ظاهر شدن، باید از جان و دل مایه بگذارد، و با مدد از اندیشه،تفکر و خلاقیت، وظایف و مسئولیتهای خود را به سرمنزل مقصود برساند. چنانکه اگر مادری برای تربیت و تعلیم موضوعات انسان ساز به فرزندانش، با مِهر ساعتها نیندیشد و خلاقیت به خرج ندهد، ثمره‌ی کار خشک و بی‌اثر خواهد بود. حتی پرداختن به آشپزی و رُفت و روب هم بدون عشق و خلاقیت بیشتر شبیه مشغول شدن در اردوگاه کار اجباری و پیر شدن با کارهای تکراری و بی‌معناست. برای اثرگذاری و فعالیت اجتماعی هم که ذره‌ای بی‌سلیقگی فاجعه به بار می‌آورد. 💠 حال راه چاره چیست؟ چطور می‌توان میان این همه، تعادل و توازن برقرار کرد؟ 📝 برای برقراری این تعادل ابتدا باید دست به قلم شد و فهرست تمام کارها، وظایف و برنامه‌ها را نوشت. باید نوشت! نه اینکه به توانایی ذهن بسنده کرد و یک فهرست ذهنی ساخت. ( چراکه ذهن همان‌قدر که قدرتمند است، حافظه‌ی فعال گوش به بازی است.) 📊 فهرست‌مان که نوشته شد، می‌رویم سراغ اولویت‌بندی؛ اینکه از نظر ما و مهمتر از نظر ما، از نظر دینِ حواس‌جمعِ اسلام، کدام وظایف در رأس و کدام‌ها در رتبه ‌های بعدی‌اند. (با مراجعه به اندیشه‌های علمای بصیر و زمان شناس، جایگاه حقیقی زن در اسلام پیش چشمانمان نقش خواهد بست.) 🍃 با اجرای این روش علاوه بر اِشراف روی وظایف و توانمند شدن در زمانبدی و برنامه ‌ریزی، معلوم می‌شود چه امور و وظایفی نباید به هیچ عنوان فدا شوند و کدام‌ها قابل تعدیل و تبدیلند. 🍃 خبر خوب آنکه، برای برقراری این تعادلِ سخت، به ابزارهای گران‌قیمت و دور از دسترسی نیاز نیست. 👈 اول از همه توکل و توسل می‌خواهد و بعد اراده؛ اراده‌ی تغییر سبک زندگی، اراده‌ی رهایی از برنامه‌ها و رسوم وقت‌گیر و بی‌فایده، اراده‌ی برنامه ریختن و به آن متعهد ماندن.✔️ در حقیقت، ما یا باید به یک تأثیرگذاری حداقلی و یکی در میان در خانواده و در اجتماع اکتفا کنیم و همیشه ته دل از شرایط و نرسیدن‌ها گله کنیم و خود شکنجه ‌گر و زندانبان روحِ رها و آزاده‌ی‌مان باشیم؛ یا با ایمان به غیب و برکت، و با توسل به بانویی که برای خانه و جامعه و گذشته و حال و آینده مادری کرد، بخواهیم و پیش برویم. 🔆 @noorbine
✨ شب‌های قدر بود که تصمیم گرفتم از میان وصایای حضرت علی علیه‌السلام، به یکی دو توصیه توجه ویژه داشته باشم. 🌿 وصایا را خواندم و خودم را ارزیابی کردم، کاستی‌ها و خلاهایم را مرور کردم و آخر بر آن شدم که از میان سفارش‌های دُر نشان پدر، دو مورد را انتخاب کنم و تا شب‌های قدر سال بعد (اگر عمری باشد)، روی این دو به طور خاص کار کنم. یکی از آن دو، توصیه‌ی مولای متقیان به بود و دیگری سفارش ایشان در مورد . 🦋 و اما نظم در امور زندگی... 🌿 برای منظم کردن روال کارها و امور زندگی، روش‌ها و راهکارهای فراوانی ارائه شده است. سخنرانی‌ها، دوره‌ها و کتابهای مفیدی عرضه شده که استفاده از آنها می‌تواند در تغییر شیوه‌ی معمول و بهبود وضع موجود مفید واقع شود. 🌿 اما اگر بخواهم از میان این همه راهکار، یکی از ابتدایی‌ترین‌ها، ساده‌ترین‌ها، و در عین حال مهم‌ترین‌ها را نام ببرم، قطعا اول به «اثر تغییرات کوچک» اشاره می‌کنم. ⚡️ معمولا برای کسب نتایج مطلوب، به دنبال ایجاد تغییرات وسیع و همه جانبه هستیم. هدفی را انتخاب می‌کنیم و برای تحقق آن طی یک برنامه‌ی بلندپروازانه (بخوانید جوگیرانه)، شیرازه‌ی شیوه‌ی معمول زندگی را می‌کشیم و همه چیز را کن فیکون می‌کنیم. غافل از آنکه، دیر یا زود، بار سنگین این تغییرات گسترده کمرمان را خم کرده و ناگزیر در یک حرکت انتحاری، بی‌خیال تمام برنامه‌های ریخته و نریخته می‌شویم، و دوباره به همان سبک و روال پیشین بازمی‌گردیم. آن وقت است که دیگر ما می‌مانیم و یک شروع بی‌سرانجام. (مع الاسف این کارهای نصفِ نیمه و بی‌سرانجام در نهایت می‌شوند، خوره‌ی عزت نفس و خودباوریِ ما.) ⁉️ اما راه چاره چیست؟ برای رسیدن به وضعیت مطلوب چه کنیم و چطور برنامه بریزیم که هنوز شروع نکرده، رها نشود؟ 🔖 خیلی ساده است! کافی است هر روز فقط یک درصد بهتر شویم. باورتان می‌شود که با روزی یک درصد بهتر شدن در یک کار، در عرض یک سال ۳۷ برابر پیشرفت می‌کنیم؟ به طور مثال، وضعیت فعلی زبان انگلیسی‌‌تان را در نظر بگیرید. اگر وضعیت فعلی تان را روزی یک درصد ارتقا دهید، یک سال دیگر ۳۷ برابر بهتر شده‌اید! دستاورد کمی نیست! 🔖 بیایید کمی کارهایی که معمولا دلمان میخواهد شروع کنیم و نمی‌شود را مرور کنیم، مثلا: کتابخوان شدن مانوس شدن با قرآن آشنایی با نهج‌البلاغه یادگیری یک زبان جدید کسب یک مهارت خاص اهل ورزش روزانه شدن سحرخیز شدن و... شبیه آنچه در بالا مرور کردیم، خواستنی‌هایمان را فهرست کنیم و بنا بر ضرورت و اهمیت، به نوبت و طی بازه‌های زمانی مشخص، یکی دو تا را وارد روال زندگی‌مان کنیم. سپس با اقدامات و تغییرات کوچک اما مداوم و پیوسته آنها را پیگیری کنیم. ✔️ اگر از تداوم خسته نشویم و دلمان بی‌تاب نتایج یهویی و تخیلی نشود، به لطف خدا، با گذشت زمان، شاهد تحقق اهداف‌مان و بروز نتایج درخشان خواهیم بود.✅ 📝 🔆 @noorbine
🔸هیاهوی جهنمیان🔸 ✨ می‌گویند مومن با خواندن توصیفات بهشت، بهجت و نشاط پیدا می‌کند و با شنیدن وصف دوزخ و دوزخیان دچار حالتی می‌شود که گویی بر هم خوردن شعله‌های آتش در گوشش طنین‌افکن شده. مومن پیش از نالیدن در میان آتشِ دوزخ، فکری به حال خود برمی‌دارد. پیش از احاطه شدن با شعله‌های سوزان حسرت، تغییری ایجاد می‌کند و راه نویی می‌سازد. ✨ بیا ما هم با کلام معصوم برویم کنار گودال جهنم و نگاهی به حال و روز نزار جهنمیان بیندازیم! شاید حالت رقبت‌بار و اسفناک آنان، ما را نیز به خود آورد. گوش بسپاریم به ضجه‌ها و ناله‌هایشان! اگرچه این صوت دل را آشوب و نفس را تنگ می‌کند. اما لااقل در میان‌شان نیستیم و با فاصله فقط نظاره می‌کنیم. طوری که حتی حرارت کم جانی هم پوست نازک‌مان را نمی‌آزارد. 🍃 مولای متقیان علی علیه‌السلام می‌فرمایند: به درستی که بیشترین ناله‌های اهل جهنم از است. 🔸 حال منظور از، تسویف چیست؟ تسویف کار را به فردا حواله دادن، تاخیر و مماطله کردن، است. یعنی امروز فرصتی دست می‌دهد که با آیات الهی جان‌مان را تازه کنیم، کتابی ورق بزنیم، از آشنایی احوالی بپرسیم، موضوع جدیدی را یاد بگیریم، دستی به سر و گوش خانه بزنیم و...؛ اما دل به وسوسه‌ی شیطان می‌سپاریم، که بگذار بعدا. فعلا چرخی در فضای مجازی بزن! فعلا با بیکاریت خوش باش، چرتی بزن، وقتت را برای هر چیزی که ارزشی ندارد تلف کن. فردا هم روز خداست، آدم خوبی می‌شوی و کارهای درست را از سر می‌گیری. دریغا که گاه فردایی نمی‌آید و گاه دیگر فرصتی دست نمی‌دهد. ✨ لحظه را غنیمت بدانیم، به فرصت‌های پیش آمده لگد نزنیم. پیش از امروز و فردا کردن و به تعویق انداختن، یاد ناله‌های جهنمیان بیفتیم. کسانی که فرصت‌ها را سوزانده‌اند و اکنون گدازه‌هایی از درون‌، به آتش می‌کشدشان. ✨ فرصت‌ها همچون ابر درگذرند، هیچ تضمینی نیست که فرصت امروز دوباره دست بدهد، فرصت خیر را در آغوش بکشیم. 📝 🔆 @noorbine
⚜ یادداشت کنیم؛ همین! ⚜ 🔷 یکی از ساده‌ترین و در عین حال نیرومند‌ترین ابزارهای مدیریت زمان و برنامه‌ریزی، و است. 🔸 اگرچه این دو یار دیرین همیشه و همه جا در دسترس ما هستند، اما معمولا مورد کم لطفی قرار می‌گیرند. اغلب علاقه داریم زیادی روی حافظه‌ی کوتاه مدت و بلند مدت‌مان حساب باز کنیم. برای همین، وقتی صحبت از نوشتن اهداف، برنامه‌ها و اولویت‌ها به میان می‌آید، با بی‌میلی شانه خالی می‌کنیم و محترمانه جواب سر بالا می‌دهیم که: «من به ذهنم می‌سپارم، نیازی به نوشتن و اینطور کارها نیست.» 🔹 حال آنکه بارها و بارها طعم نه چندان خوشایند فراموش کردن کارها و حسرت خوردن‌های بعدش را چشیده‌ایم. 🔸 تحقیقات و تجربیات عملی تایید می‌کنند که مکتوب کردن برنامه‌ها، اهداف، کارهای روزانه و ... به شدت روی بهبود نظم و تسریع امور تاثیر می‌گذارد. به طوری که عنوان شده، هر یک دقیقه‌ای که صرف برنامه‌ریزی می‌شود، باعث ۱۰ دقیقه‌ صرفه‌جویی در زمان اجرا می‌گردد. ✨ بنابراین اگر مایلید به وصیت مولای متقیان عمل کنید و به امور زندگی‌تان نظم ببخشید، این راهکار ساده را آزمایش کنید.⬇️ (قطعا مشتری می‌شوید.😉) ➕ هرشب پیش از خواب، کارهایی را که فردا باید انجام دهید، به ترتیب یادداشت کنید. ➕ در فهرست کردن کارها، به زمان شروع و طول مدت اجرا، توجه داشته باشید. ➕ کارها را طوری بچینید که نماز اول وقت از دستتان نرود. ➕ هر کاری را که انجام می‌دهید کنارش یک تیک بگذارید یا با شادمانی رویَش یک خط پررنگ بکشید. (در این لحظه یک حس مسرت‌بخش خاص به جانتان می‌نشیند و آنچنان احساس قدرت می‌کنید که انگار از پس کندن یک کوه برآمده‌اید.) ➕ اگر کاری در لیست‌، انجام نشده باقی ماند، علت را بررسی کنید. ببینید برنامه‌ریزی‌تان زیادی بلندپروازانه بوده یا وقت‌تان جایی، بی‌مورد تلف شده است. ✔️ این روش را هر شب، قبل از خواب، تکرار کنید تا به یک عادت همیشگی تبدیل شود. 📝 🔆 @noorbine
⚜ اگر شما هم خوب شروع می‌کنید اما ادامه نمی‌دهید، بخوانید!👇 🔶 گاهی یک تلنگر، گاهی شناخت و کسب معرفت، گاهی هم احساس عدم تعادل در زندگی، نیاز به ابداعِ یک تغییر مشکل‌گشا را در ما بیدار می‌کند. در این مواقع، پس از خلوتی با عقل و دل، برای ایجاد تغییر، یک تصمیم عالی می‌گیریم و برنامه‌ای تازه نفس و خوش آتیه را وارد زندگی‌مان می‌کنیم. ♦️ روزهای اول با قدرت و پرانگیزه پیش می‌رویم. گاهی چند هفته، مصمم، برنامه‌ی ریخته‌ی شده را دنبال می‌کنیم. اما چیزی نمی‌گذرد که بین ما و اجرای برنامه فاصله می‌افتد. اوایل یک روز در میان و دو روز در میان و اندکی بعد چند روز در میان؛ طبق برنامه‌ عمل می‌کنیم. و دیری نمی‌پاید که آهنگ زندگی دوباره همان موسیقی از رده خارج شده‌ی پیشین می‌شود. تغییر را بوسیده، کنار می‌گذاریم و به همان روال سابق برمی‌گردیم... گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته! 🔷 به راستی چه اتفاقی می‌افتد؟! تلنگر اولیه، بی‌رنگ و کم جان می‌شود؟! شناخت و معرفتی متضاد با آنچه کسب کرده بودیم، بدست می‌آوریم؟ توازن و تعادل دلخواه به زندگی‌مان برمی‌گردد؟! یا... 💠 یکی از دلایلِ مهم دنبال نکردن تصمیمات جدید و ادامه ندادن برنامه‌ریزی‌ها، این است که معمولا برای اجرا، به دنبال شرایط ویژه‌ای هستیم. اگر آن شرایط ویژه مهیا شد، فعالیت مدنظرمان را انجام می‌دهیم. اما اگر روزی شرایط با ایده‌آل‌مان فاصله داشت، آن روز به راحتی از اجرای برنامه صرف نظر می‌کنیم. 🔰 به طور مثال، تصمیم می‌گیریم فلان کتاب ارزشمند را بخوانیم. با خودمان قرار می‌گذاریم، از سکوت نابِ اول صبح‌ بهره ببریم و پیش از بیدار شدن دیگران مطالعه و خلاصه برداری کنیم. حالا اگر صبح به هر دلیلی شرایط مطابق انتظارمان پیش نرفت، با گفتن این جمله که: «بگذار فردا انجامش می‌دهم.» قید مطالعه‌ی آن روز را می‌زنیم. ✔️ در صورتی که وقتی نطفه‌ی یک برنامه جدید بسته می‌شود، باید آنقدر در اجرا استمرار داشته باشیم که آن برنامه‌ی نحیف به عادتی استوار تبدیل شود. 🔰 اگر سر صبح، کارگرانِ ساختمانِ نیمه‌کاره‌ی همسایه شروع به کار کردند و سکوت را شکستند؛ اهمیت ندهید. قید سکوت را بزنید نه قید مطالعه را. اگر به هر دلیلی نتوانستید خلاصه نویسی کنید، ایرادی ندارد. مطالعه را لنگ خلاصه‌نویسی نگذارید. بعدا می‌توانید خلاصه‌ی نوشته نشده را جبران کنید اما عادتِ از دست رفته را نه! 🔸 برای استوار شدن عادت‌ها، به دنبال شرایط خاص و ایده‌آل نگردید. کمال‌گرا نباشید و به سادگی از هر فرصتی برای اجرا بهره ببرید. نگذارید وقفه‌‌های متعدد در برنامه، بین شما و تصمیم جدید جدایی بیندازند. در صورت جور نبودن شرایط، متناسب با وضعیت موجود برنامه‌ را پیگیری کنید. 🔹 بهترین راه این است که از همان ابتدا با در نظر گرفتن برنامه‌‌ی سبک و شرایط منعطف، موانع احتمالی را پس بزنید. سخن پایانی آنکه، نگاه ایده‌آلی و تمایل به کمال‌گرایی در انجام کارها، نه تنها بهترین نتیجه را به بار نمی‌آورد که با سنگ اندازی‌های بیرحمانه، شما را از آنچه می‌خواهید باشید، دورتر و دورتر می‌کند. 📝 🔆 @noorbine
⚜ درمان یک مرض شایع ⚜ 🔶 در عصر اطلاعات و ارتباطات، "بی‌حس‌ها" پا به عرصه‌ی وجود گذاشتند. جماعتی که در عین بی‌حالی، در برابر هر ایده و پیشنهادی که در جهت رشد و بالندگی‌شان مطرح شود، سخت مقاومت می‌کنند. «حسش نیست»، عبارت استراتژیک این موجودات شوریده است. آنان معمولا از نبود حس و انگیزه برای شروع هر کار مفیدی گله‌مندند‌. بنابراین بااقتدار هیچ کاری را شروع نمی‌کنند. البته برای آنکه هیچ کاری نکردن وجدان شان را نیازارد، اوقات را در محضر تلویزیون و موبایل به باد می‌دهند. این موجودات بی‌رمق و خسته، منتظر معجزه‌ای نشسته‌اند تا بلکه روزی، انگیزه، با نیرویی اغواکننده و دلفریب، متواضعانه خود را به آنان عرضه کند. آن وقت شاید تکانی به خود دهند و کاری را از سر بگیرند... 🔹 اما خبر بد این که احتمال وقوع چنین معجزه‌ای تا ابد "صفر" است. اگر هم قرار بر معجزه‌ای باشد، قطعا شامل حال بی‌حس‌های بی‌حرکت نمی‌شود؛ که از قدیم گفته‌اند: «از تو حرکت و از خدا برکت.» 📍 با این اوصاف با معضل فقدان انگیزه چه کنیم؟! 🔸 راه چاره آنقدر ساده است که می‌ترسم بیانش کنم و از فرط سهولت جدی گرفته نشود! اما چه کنم که اگر نگویم، این متن بی‌سرانجام می‌ماند و بی‌سرانجامی سوهان روحم می‌شود. 👈 اگر خواستید کاری را شروع کنید و بی‌انگیزگی به شما غلبه کرد، فقط یک راه دارید. آن هم اینکه: «آن کار را شروع کنید.» بله! کار مورد نظر را شروع کنید تا انگیزه‌تان بیدار شود. اگر نوشتن این یادداشت را شروع نمی‌کردم، قطعا انگیزه‌ای برای به سرانجام رساندنِ آن در من ایجاد نمی‌شد. پس انگیزه رهاورد کار و جنبش است. ایستایی و رخوت فقط ایستایی و رخوت به بار می‌آورد. 🔷 به شما اطمینان می‌دهم این راهکار ساده اما به شدت کاربردی، داروی موثری برای مرض "بی‌حسی" باشد. پس👇 ✔️ فعالیت مدنظرتان را آغاز کنید و اگرچه قطره‌چکانی اما هر روز پیگیرش باشید. انگیزه کم‌کم بیدار و سرحال می‌شود و به عنوان یک محرکِ نیرومند شما را تا رسیدن به هدف نهایی همراهی می‌کند. 📝 🔆 @noorbine
⚜ اگر قند انگیزه‌ات افتاده، بخوان! ⚜ 🔷 گاهی سوار بر غزال تیزپا کارها را رتق و فتق می‌کنیم و با سرعت برق به سوی اهداف گام برمی‌داریم. گاهی هم سوار بر ژیانِ مدل پایینِ اسقاطی، دائم ریپ می‌زنیم و متوقف می‌شویم. به وقتهایی که با انگیزه می‌دویم کاری ندارم؛ با روزهای ژیان ‌سواری چه کنیم؟ با بی‌انگیزه شدن‌ها و ناگهانی دست کشیدن‌ها. با فریز شدن‌ها و هیچ کاری نکردن‌ها. چه کنیم انگیزه دوباره برگردد و ما را با خود ببرد؟ 💠 قدیم ‌ترها در ایام کسالت آور ژیان سواری و توقف، منتظر یک معجزه یا اتفاق ماورایی می‌نشستم تا دوباره انگیزه‌ام شارژ شود و هُلم بدهد تا هدف! اما حالا مدتهاست که می‌دانم در انتظارِ بازگشتِ انگیزه نشستن، تن دادن به شکست و حسرت است. 🔹 انگیزه نیست؟! فدای سرمان! کار را بی‌انگیزه شروع می‌کنیم! بین خودمان بماند، انگیزه در برابر کار و فعالیت جدی و در جریان، تاب دوری و مقاومت ندارد. تا تلاش و جدیت ببیند آهسته آهسته سر و کله‌اش پیدا می‌شود و انرژی‌اش را می‌دمد به تمام اعضا و جوارح درگیر و فعال. 🔸 اگر طالب انجام کاری هستید و به خاطر فقدان انگیزه سمتش نرفته‌اید، معطل نکنید، همین امروز کار مورد نظر را شروع کنید و خودتان را با تشریف‌فرمایی ناگهانی و پرشور انگیزه غافلگیر کنید! 📝 https://eitaa.com/joinchat/2693202036Cf186d75d32