🟣 در خطاب به کسی که گفت: چرا رنگ صورت تو تغییر کرده؟ ● حافظ می گوید: این سرخی که در روی من می بینی و اگر می بینی صورت من گل انداخته، از شدت طرب و فرح نیست و بلکه این تصویر و انعکاسی از خون دل هایی است که خورده و می خورم. به طَرَب حمل مَکُن سرخیِ رویم که چو جام خونِ دل عکس برون می‌دهد از رخسارم ● سعدی می گوید: عشق باعث شد صورت من زَرد شود. اکسیر عشق است که به جان من افتاد و باعث شد که من چنین زرد بشوم و شکایتی هم نیست چون در گذشته گویا فلزی بی ارزش همانند مس بودم و اینک زَر و طلا شده ام. گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 در خطاب به کسی حوصله صحبت با او را ندارید و چه بسا می خواهید پاسخ تندی هم بدهید... ● سعدی می گوید: کسی می تواند با تو صحبت کند که همانند و شبیه تو باشد؛ ولی چنین که تو هستی، در کجا باشد؟ بد اختری چو تو در صحبتِ تو بایستی ولی چنین که تویی، در جهان کجا باشد؟ #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _______

تو درخت خوب منظر همه میوه ای، ولیکن چه کنم دست کوته که نمی رسد به سیبت؟ #سعدی

🟣 بر درِ شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد گفت بر هر خوان که بِنْشَستَم خدا رزّاق بود #حافظ #سحرگاهی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _______

فقط کسانی می توانند همراه تماشاگران به این فیلم بخندند که به قله های شهرت و ثروت در این دنیا رسیده باشند و دریابند هیچ خبری نیست در جهانی که شما ذره ای بیش نیستید. مانند قطره بارانی که با دیدن پهنه دریا خجل شد و گفت: من کیستم؟ یکی قطره باران ز ابری چکید خجل شد چو پهنای دریا بدید که جایی که دریاست من کیستم؟ گر او هست حقا که من نیستم

🟣 ● سعدی از بازار شب عید می گوید؛ بازاری که بسیار شلوغ است و مردم در این بازار آشفته و دلربا مشغول خریدند و در این میان پدری به فرزندش می گوید: مبادا دستم را رها کنی که در این بازار گم خواهی شد... تو هم مانند این طفل باش و در این بازار دنیا راهنما اختیار کن که مبادا در این آشفتگی ها گم شوی... تو هم طفل راهی به سعی ای فقیر برو دامن راه دانان بگیر ● و بیاموز از طفلی که وقتی می خواهد قدم بردارد، به دیوار دست می گذارد... بیاموز رفتار از آن طفل خرد که چون استعانت به دیوار برد ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________