🔶 هـــمـــراهــی مـــحـــبـــوب تو همراه کسی هستی که دوستش می داری... أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ _______ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 اعــــلــــان دوســــت داشـــتـــن اگر کسی را دوست می دارید او را از حب خویش آگاه کنید... إذا أحْبَبتَ رَجُلاً فأخْبِرْهُ _______ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 عــــلـــاقـــه دو ســـویـــه کسی که به تو علاقه ندارد دل مبند... لا تَرْغَبَنَّ فيمَنْ زَهِدَ فيـكَ و هرگز روی از کسی که به تو علاقه دارد مگیر... و لا تَزْهَدَنَّ فيمَنْ رَغِبَ فيكَ _______ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

آن تلخ وَش که صوفی اُم الخَبائثش خواند اَشْهىٰ لَنا و اَحْلىٰ مِن قُبْلَةِ العَذارا ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ وش ] بعنوان پسوند استفاده می شود و پسوند به آن کلمه ای گفته می شود که در آخر کلمه ی دیگری قرار می گیرد تا یک تغییری در معنا ایجاد کند. یکی از پسوند ها همین کلمه ی "وش" است که بدان "پسوند شباهت" گفته می شود چون هرگاه بعد از یک کلمه ای قرار گرفت دلالت بر شباهت و مانندی دارد، مثلاً وقتی گفته می شود: «خورشید وش» یعنی خورشید مانند، شبیه خورشید، یا مثلا وقتی وصف کسی را «مَهوش» قرار می دهند یعنی ماه مانند، شبیه ماه، مثل ماه زیبا و بر همین اساس "تلخ وش" یعنی تلخ مانند، چیزی که مزه و طعم آن شبیه چیز های تلخ باشد که در اینجا کنایه از شراب است چون طعم شراب به تلخی می زند و گفته اند: هر چقدر تلخ تر باشد، مستی آن هم بیشتر است. [ صوفی ] از ریشه "صوف" است و "صوف" به معنای پشم است. فرقه ای بود که ادعای تقوا، زهد و پرهیزکاری داشت و برای اینکه بین مردم هم شناخته بشوند، یک لباس و جامه ی خاصی داشتند که از پشم بافته شده بود و به همین خاطر به آنها "صوفی" گفته می شد؛ یعنی پشمینه پوش. این صوفی ها اغلب از نظر حافظ مردمانی متظاهر، ریاکار و ناآگاه بودند و غالبا حافظ آنها را با تلخ ترین تعبیر ها یاد می کند و در یک جایی می گوید: صوفی نهاد دام و سَرِ حُقِّه، باز کرد اینگونه حافظ صوفیان را مردم نیرنگ باز، دغل کار و سالوسی می دانست [ ام ] مادر، ریشه، اصل [ خبائث ] جمع "خبیث" و "خبیث" به معنای پست و پلید است [ ام الخبائث ] مادر پلیدی ها [ اشهی ] لذیذتر، هوس انگیزتر، دل‌انگیزتر [ احلی ] شیرین تر [ لنا ] برای ما [ من ] از [ قبله ] بوسه [ عذارا ] جمع "عذراء" و "عذراء" به معنای دوشیزه و باکره است و در اینجا مقصود حوریان بهشتی است. ┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ حافظ می گوید: اگر قرار باشد این صوفیان بی پروا، ریاکار و نیرنگ باز، با این دغل و سالوسی که دارند، فردا سَر از بهشت در بیاورند و در نتیجه کنار حوریان بهشتی قرار بگیرند و بوسه بر گونه ی آنها بزنند. ما چنین بهشتی نخواستیم، ما چنین حوریانی نخواستیم چون چنین بهشت و حوریان پیش ما هیچ ارزشی ندارد. پیش ما شراب نجس که همین صوفیان آن را مادر پلیدی ها می خوانند، دل انگیزتر و شیرین تر از بوسه بر گونه ی آن حوریان است، حوریانی که از راه مکر و فریب نصیب آنها شدند. در حقیقت این بیت، شبیه بیت دیگر حافظ است که می گوید: من آن نگینِ سلیمان به هیچ نَسْتانَم که گاه گاه بر او دستِ اهرمن باشد حضرت سلیمان یک انگشتر داشت که این انگشتر یک نگین داشت و این نگین اسم اعظم داشت و بخاطر آن اسم اعظم هر کاری می توانست انجام بدهد و تمام شکوه حکومت حضرت سلیمان بخاطر نگین انگشتر بود. بالاخره این انگشتر به دست دیو افتاد و حالا حافظ می گوید: آن انگشتری که دست دیو باشد پیش من هیچ قیمت و ارزشی ندارد و در این بیت بجای اینکه «انگشتر سلیمان» بگوید، «حوریان بهشتی» گفته است. می گوید: حوریان بهشتی که پاداش فریب، نیرنگ و مکر باشند چه ارزشی دارند؟ این شراب نجس که صوفی ها ام الخبائثش می دانند شرف دارد بر آنها با همه ی لذتی که دارند. حافظ می گوید: آن شراب تلخ گونه ای که صوفی نیرنگ باز آن را مادر پلیدی ها می داند، لذت بخش تر است برای ما و شیرین تر است برای ما از بوسه بر آن دوشیزگان و حوریان بهشتی چون اگر ما به یک لذتی رسیده باشیم ولو لذت حرام، دیگر از رهگذر فریب و دغل نرسیدیم و کسی را گمراه نکردیم. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 عـــلـــم و راحــتـــی با آسایش تن نمی توان به دانش رسید لا یدرک العلم براحة الجسم کسی دارد از علم عالم فراغ که او چون قلم خورد دود چراغ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 چـــراغ در روز آفـــتــابــــی انسان نور می افراشد تا روز روشنش را روشن کند ! چنین آدمی "مصباح أضواء" است که به قصد فهمیده شدن و دیده شدن سخن می کند: «يَقُولُ فَيُفْهَمُ» . و دیگری شب تاریک را روشن می کند ! شب بسیار تاریک که "مصباح ظلماء" گویندش. و او به قصد فهماندن سخن می کند: ««يَقُولُ فَيُفْهِمُ» ! العالم بغیر العمل کالمصباح یحرق نفسه و یضی للناس عالم بی عمل مانند چراغی است که خود را می سوزاند و برای مردم نورافشانی می کند ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________