eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
258 دنبال‌کننده
12هزار عکس
6.1هزار ویدیو
100 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
👌همه باید واعظ یکدیگر باشیم 🔻 «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» (عصر، ۳) یعنی ؛ یعنی یکدیگر بودن افراد؛ دائما من مراقب شما باشم و اعمال شما را در نظر بگیرم و شما را متذکر باشم و تذکر بدهم که ای رفیق! یک وقت خوابت نگیرد، نکنی، مواظب باش؛ و شما متقابلاً به من بگویید. آن یکی به دیگری بگوید و آن یکی به دیگری؛ مثل سربازهایی که در یک میدان می‌جنگند که حس می‌کنند اگر از ناحیه‌ی یک فرد و از ایستگاه و موقف یک فرد، دشمن رخنه کند، به صف ضربه وارد می‌آید. ‼️ این اشتباه است که امروز ما مسئله‌ی را صرفاً یک شغل صنفی تلقی می‌کنیم. البته نمی‌خواهم بگویم که به آن کار احتیاجی نیست، به آن احتیاج است و آن در جای خودش درست است اما اینکه وقتی می‌خواهیم یک نفر بیاید دو کلمه و کند، حتما باید یک کسی باشد که سال‌ها درس عربی خوانده باشد، معمّم باشد، بالای منبر هم برود، بعد هم یک خطبه‌ی غرّایی بخواند: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم... و بعد صحبت کند؛ این‌طور نیست، همه باید به یکدیگر باشیم. «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» یعنی همه یکدیگر را به سفارش کنند. 👤 📚 از کتاب | ج۲۸ 📖 صفحات ۷۶۶ و ۷۶۷ #⃣ @pellake8
✳ یک روز می‌فهمیم زندگی دنیا اصلا زندگی نبوده! 🔻 «يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي» انسان می‌گوید: ای کاش برای زندگی‌ام چیزی پیش فرستاده بودم! انسان وقتی وارد صحرای و عالم می‌شود تازه می‌فهمد که زندگی‌اش آن است و این که در بوده اصلا نبوده بلکه جلسه‌ی بوده. درست مثل یک دانشجو که ساعتی در جلسه‌ی امتحان است و آن امتحان، سرنوشتش را در همه‌ی عمر و برای ده‌ها سال تعیین می‌کند. در این‌جا تعبیر قرآن تعبیر عجیبی است، کأنه می‌خواهد بگوید قبل از این‌جا اصلا زندگی نبود. «يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي» ای کاش برای زندگی‌ام چیزی پیش فرستاده بودم. 👤 📚 | ج۲۸ 📖 ص ۵۴۴ #⃣ @pellake8
✳️ راه رحمت الهی را بر خود نبند! 🔻 [اگر] ما درِ يک شيشه را محکم ببنديم، بعد آن را وارد يک اقيانوس کنيم، آن‌گاه [می‌توانیم] بگویيم اقيانوس به اين عظمت چرا يک ذره آب در اين شيشه‌ی نيم‌ليتری نمی‌ريزد؟ جواب اين است که اقيانوس، بی‌پايان است ولی درِ شيشه بسته است. اقيانوس کارش اين است که هر جا که موجودی و راهِ بازی باشد، سرايت کند. اين راه از ناحيه‌ی خود اين موجود بسته است. 🔸 انسان اگر راه را بر خود نبندد، او را می‌گیرد. رحمت الهی آن‌جا را نمی‌گیرد که راه را خود انسان بر خود بسته باشد. 👤 📚 | ج۲۷ 📖 ص۴۷۶ 💬 پ.ن: مگر ممكن‌ است‌ كه‌ انسان‌ وارد سفره‌ی‌ بشود و از آن‌جا، محروم‌ خارج‌ بشود؟ مگر وارد نشوی‌. آن‌ كسانی‌ كه‌ وارد سفره‌ی‌ غفران‌ و رضوان‌ و ضيافت‌ الهی‌ در اين‌ ماه‌ نشوند، البته‌ بی‌بهره‌ خواهند ماند و واقعا اين‌ محروميت‌ به‌ معنای‌ حقيقی‌ است‌. «ان‌ الشقي‌ من‌ حرم‌ غفران‌الله‌ في‌ هذا الشهر العظيم‌». محروم‌ واقعی، آن‌ كسی‌ است‌ كه‌ نتواند در ، غفران‌ الهی‌ را به‌ دست‌ بياورد. 🗓 بخشی بیانات در ديدار مسؤولان‌ و كارگزاران‌ نظام‌ جمهوری‌ اسلامی‌، به‌ مناسبت‌ عيد سعيد فطر در تاریخ ۶۹/۲/۷
✳️ راه رحمت الهی را بر خود نبند! 🔻 [اگر] ما درِ يک شيشه را محکم ببنديم، بعد آن را وارد يک اقيانوس کنيم، آن‌گاه [می‌توانیم] بگویيم اقيانوس به اين عظمت چرا يک ذره آب در اين شيشه‌ی نيم‌ليتری نمی‌ريزد؟ جواب اين است که اقيانوس، بی‌پايان است ولی درِ شيشه بسته است. اقيانوس کارش اين است که هر جا که موجودی و راهِ بازی باشد، سرايت کند. اين راه از ناحيه‌ی خود اين موجود بسته است. 🔸 انسان اگر راه را بر خود نبندد، او را می‌گیرد. رحمت الهی آن‌جا را نمی‌گیرد که راه را خود انسان بر خود بسته باشد. 👤 📚 | ج۲۷ 📖 ص۴۷۶ 💬 پ.ن: مگر ممكن‌ است‌ كه‌ انسان‌ وارد سفره‌ی‌ بشود و از آن‌جا، محروم‌ خارج‌ بشود؟ مگر وارد نشوی‌. آن‌ كسانی‌ كه‌ وارد سفره‌ی‌ غفران‌ و رضوان‌ و ضيافت‌ الهی‌ در اين‌ ماه‌ نشوند، البته‌ بی‌بهره‌ خواهند ماند و واقعا اين‌ محروميت‌ به‌ معنای‌ حقيقی‌ است‌. «ان‌ الشقي‌ من‌ حرم‌ غفران‌الله‌ في‌ هذا الشهر العظيم‌». محروم‌ واقعی، آن‌ كسی‌ است‌ كه‌ نتواند در ، غفران‌ الهی‌ را به‌ دست‌ بياورد. 🗓 بخشی بیانات در ديدار مسؤولان‌ و كارگزاران‌ نظام‌ جمهوری‌ اسلامی‌، به‌ مناسبت‌ عيد سعيد فطر در تاریخ ۶۹/۲/۷
✳️ همه باید واعظ یکدیگر باشیم 🔻 «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» (عصر، ۳) «تواصی» یعنی «توصیهٔ متقابل»؛ یعنی «مراقب» یکدیگر بودن افراد؛ دائما من مراقب شما باشم و اعمال شما را در نظر بگیرم و شما را متذکر باشم و تذکر بدهم که ای رفیق! یک وقت خوابت نگیرد، «غفلت» نکنی، مواظب باش؛ و شما متقابلاً به من بگویید. آن یکی به دیگری بگوید و آن یکی به دیگری؛ مثل سربازهایی که در یک میدان می‌جنگند که حس می‌کنند اگر از ناحیهٔ یک فرد و از ایستگاه و موقف یک فرد، دشمن رخنه کند، به صف ضربه وارد می‌آید. ‼️ این اشتباه است که امروز ما مسئلهٔ «وعظ» را صرفاً یک شغل صنفی تلقی می‌کنیم. البته نمی‌خواهم بگویم که به آن کار احتیاجی نیست، به آن احتیاج است و آن در جای خودش درست است اما اینکه وقتی می‌خواهیم یک نفر بیاید دو کلمه «نصیحت» و «موعظه» کند، حتما باید یک کسی باشد که سال‌ها درس عربی خوانده باشد، معمّم باشد، بالای منبر هم برود، بعد هم یک خطبهٔ غرّایی بخواند: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم... و بعد صحبت کند؛ این‌طور نیست، همه باید «واعظ» به یکدیگر باشیم. «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» یعنی همه یکدیگر را به «حق» سفارش کنند. 👤 📚 از کتاب | ج۲۸ 📖 صفحات ۷۶۶ و ۷۶۷ #⃣