eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
145 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
6هزار ویدیو
100 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳ چه با خودت آوردی؟ 🔻 خداوند در می‌فرماید «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» نفرمود کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد است، در هیچ جای قرآن نداریم که فرموده باشد «من فعل الحسنه» بلکه فرمود: «من جاء بالحسنه» این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را . یعنی اعمالش در دستش نقد باشد. این‌طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد کند، کند و... که با این کارها افعال خیرش بریزد. این مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست بلکه انسان باید آن‌طور باشد که بتواند همه‌ی افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد. لذا در صحنه‌ی نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی؟ بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟ 👤 📝 ۹۳/۰۹/۰۳ @pellake8
✳ معادباوری اعمال را ضرب در ابدیت می‌کند 🔻 اگر انسان گره خورد به و ، اعمالش ضرب در ابدیت شده است. کسی که گره خورد به صد سال عمر دنیا، عملش حداکثر همین صد سال عمر دنیاست. ارزش او همین قدر است. توان یا ضریب بی‌نهایت، با توان یا ضریب صد، چقدر عمل را و هر لحظه‌ی زندگی را متفاوت می‌کند! لذا و یاد ، ایجاد اراده و انگیزه می‌کند و انسان را خستگی‌ناپذیر می‌کند. خوف از معاد، انسان را با توان نامتناهی از بدی دور می‌کند و موتور وجودی انسان را در دور شدن از نقایص روشن می‌کند. 👤 📺 | ۹۹/۰۳/۲۴ #⃣ @pellake8
با خودمان چه می بریم؟ 🔻 خداوند در می‌فرماید «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» نفرمود کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد است، در هیچ جای قرآن نداریم که فرموده باشد «من فعل الحسنه» بلکه فرمود: «من جاء بالحسنه» این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را . یعنی اعمالش در دستش نقد باشد. این‌طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد کند، کند و... که با این کارها افعال خیرش بریزد. این مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست بلکه انسان باید آن‌طور باشد که بتواند همه‌ی افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد. لذا در صحنه‌ی نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی؟ بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟ 👤 📝 ۹۳/۰۹/۰۳ @pellake8
✳️ زیرک‌تر از همه کیست؟ 🔻 از رسول خدا (ص) پرسیدند: در بین مؤمنین چه کسی از همه است؟ آدم زیرک کیست؟ آدم زیرک در عرف ماها آن کسی است که بتواند راه‌های زندگی را در لابه‌لای این تعارضات دنیوی پیدا کند؛ شش تا را هشت تا کند؛ هشت تا را ده تا کند؛ این آدم زیرکی است! پیغمبر این را نمی‌فرمایند. می‌فرمایند: زیرک آن است که بیش از همه به یاد باشد و بیش از همه خود را آماده‌ی مُردن بکند. 🔸 کسانی که با فرهنگ اسلامی آشنا هستند می‌دانند که معنای «آماده‌ی مردن شدن» این نیست که کار و زندگی را کنار بگذارد برود رو به قبله دراز بکشد و بگوید: مرگ، بیا! این نیست؛ یعنی خود را بکند، خود را بکند، خود را بکند، خود را بکند، بکند، بکند و در همه‌ی این‌ها به یاد مرگ هم باشد؛ خودش را برای مرگ آماده کند و بداند که همه‌ی این ما، ما، ما، ما، ما، ما در یک جا، ما در یک جا، ما در یک جا، همه‌ی این‌ها در آن‌جا دارد. 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 صص ۲۰۰-۱۹۹ #⃣ @pellake8
✳️ بیست سال است شلاقِ یک «اِی» را می‌خورم! 🔻 سالکی نقل کرد، بر سر مزار مؤمنی مشغول ذکر بودم که یک‌مرتبه مکاشفه‌ای دست داد. دیدم عالمی نورانی روی منبر صحبت می‌کرد و همه را جذب کرده بود. در این میان از پشت سرم صدای خِش‌خشی آمد و دیدم مار بدهیبتی جلو می‌آید. مار جلو رفت تا به منبر رسید و آن آقا رنگ باخت و کلام را قطع و دهان را باز کرد و این مار، فک او را گرفت. آن آقا افتاد و مجلس به هم خورد. ❗️بعداز مدتی که به خود آمد از او پرسیدم چه بر شما آمده است؟ گفت: بیست سال است که شلاقِ یک «اِی» را می‌خورم! این موضوع هفته‌ای یک بار عیش مرا خراب می‌کند. 🔺 [ماجرا از این قرار است که] من معتمد و ریش‌سفید محل بودم و قباله‌ها و ازدواج‌ها با شهادت من انجام می‌گرفت. یک روزی پسر من ۱۸ساله شد و از دختری که می‌شناختم برایش خواستگاری کردم اما اعلام کردند که آن دختر، پسر شما را نپسندید. این امر بر من گران آمد ولی چون متدیّن بودم از او بدگویی نکردم الّا اینکه وقتی مردم از من درباره‌ی او می‌پرسیدند می‌گفتم «اِی! سخن دیگری بپرسید» و ظاهراً مردم از این تعبیر من می‌فهمیدند که او خوب نیست و لذا کسی با او ازدواج نکرد. لذا از آن روزی که این‌جا آمده‌ام می‌گویند تا او تو را نبخشد گرفتار هستی. 👤 📚 از کتاب | ج۵ 📖 صص ۳۰-۲۹ #⃣ @pellake8
✳️ هر ذره حساب دارد! 🔻 هر یک و هر یک در زندگی مؤمن دارد. یعنی ایمان این را به ما تعلیم می‌دهد. یعنی مؤمن حتی یک ذره از موجودی‌اش را و یک لحظه از زندگی‌اش را بی‌حساب‌وکتاب نباید رها کند؛ باید آن را بفهمد که چه کار می‌کند، درست خرج کند؛ زیرا همین یک ذره در یک جزئی از او است، یک جزئی از او است: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ» (زلزال، ۷) مثقال یعنی به قدر سنگینی؛ هر کسی عمل کند به سنگینی ذره‌ای- ذره که می‌دانید چیست؟ همین چیزی که در شعاع آفتاب که از شیشه می‌افتد، میلیون‌هایش را می‌بینید که در فضا معلق‌اند؛ هر یک از آن‌ها ذره است؛ خب، این را توزین کنید، ببینیم وزنش چقدر است، سنگینی‌اش چقدر است؛ به سنگینیِ هر یکی از آن‌ها- اگر شما کار خوبی کرده باشید، آن‌جا آن کار خوب را خواهید دید. «یَرَه»؛ خودِ آن کار را می‌بینید؛ آن‌جا مجسم می‌شود، و اگر به قدر سنگینی یکی از آن ذره‌ها کار بد انجام داده باشید، خودِ آن کار بد را آن‌جا خواهید دید؛ «وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» (زلزال، ۸). 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۵۱ #⃣ @pellake8
✳️ حقیقت گناه! 🔻 با جوانان شهر، پای کوهی بازی می‌کردیم. در بین بازی که به استراحت نشسته بودیم، یک‌مرتبه دوستم مرا صدا زد و گفت بهرام بیا! جلو رفتم و دیدم تعدادی تخم کبوتر را در داخل قوطی حلبی جمع می‌کند. این تخم‌های پرنده مرا به هوس انداخت و از حسین خواستم که از آن‌ها به من هم بدهد که گفت نه! حتی یک عدد هم نمی‌دهم و این تنگ‌نظری او موجب به‌هم‌خوردن دوستی ما شد. پس از چندی باخبر شدیم که خانه‌ی حسین در خطر هجوم مارها واقع شده‌است. مأموران شهرداری بررسی کردند و متوجه شدند منشأ این مارها همان قوطی حلبی بود و معلوم شد که آن‌ها تخم مار بودند، نه تخم کبوتر! ‼️ که امروز برای انسان جاذبه و شیرینی دارند، آن‌ها مار و افعی است و انسان در با شدت تمام آرزو خواهد کرد ای کاش این گناه در اختیار من قرار نمی‌گرفت و گرفتار این بدبختی نمی‌شدم! آری، جاذبه‌های گناه، مطلوب و خوشایند است ولی صورت برزخی آن بسی کریه و بدمنظر است. 👤 📚 از کتاب | ج۵ 📖 ص ۹۳ @pellake8
✳️ روز حسرت و هشدار اغتنام فرصت! 🔻 یکی از اسم‌های «یوم الحسرة» است؛ حسرت بیکاری‌هایی که کشیدیم. «وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ»(مریم، ۳۹) آن‌ها را هشدار بده نسبت به ، آن وقتی که همه چیز تمام شده و دیگر هیچ کار نمی‌توانید بکنید. هر کاری باید می‌کردید، کردید. ‼️ آن روز انسان ، آدم بدکار ، به خدای متعال عرض می‌کند که یک دیگر به من بده، من را برگردان به دنیا؛ یعنی مجال به من بده. آن‌جا که جای عمل نیست! جای عمل، دنیاست! چون حالا دیدم، یقین کردم، پشیمانم، یک فرصت عمل دیگر به من بده، شاید یک کاری بکنم که تو را راضی کنم و جبران کنم این و را. آن وقت، آیه‌ی شریفه می‌فرماید: «أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم» آیا ما به تو عمر ندادیم، آن قدری که بتوانی کار کنی؟ فرصت ندادیم به تو؟ فرصت‌ها را باید مغتنم شمرد. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۵۲ #⃣ @pellake8
✳️ خوردن و آشامیدن در بهشت، رشد است! 🔻 خوردن و آشامیدن در بهشت است، صرفا یک لذت طعام یا نوشیدنی نیست. بهشتیان وقتی یک طعام را می‌خورند، علاوه بر لذت خوردن که می‌برند، مهم برایشان است که این را به آن‌ها می‌دهد. 🔸 اگر شما در این دنیا یک از بگیرید -حتی اگر خیلی ارزش مادی نداشته باشد- لذت بالایی می‌برید زیرا لذت به‌خاطر است، به‌خاطر آن دستی است که آن را به شما داده است. در این دنیا هم هستند کسانی که لذتشان بیش از آنکه از خوردن‌ها و آشامیدن‌ها باشد، از است؛ یعنی از آن دستی که داده و این لذت‌بخش است. لذا غذا خوردن برای آن‌ها ، و جدیدی است. 👤 📌 | ۱۳۹۰/۶/۶ #⃣ @pellake8
✳️ تو با کسی محشوری که دوستش می‌داری! 🔻 یکی از حالات نفْس انسان، و است که باید آن را در مسیر حق به کار گیرد و نتیجه‌ی آن را در لحظه‌ی ، ، و درنهایت، و خالد، مشاهده کند. چه زیباست کلام موجز و پرمغز امیرمؤمنان علیه‌السلام خطاب به حارث همدانی که فرمودند: «یَا حَارِثُ قَصِیرَةً مِنْ طَوِیلَةٍ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَکَ مَا اکْتَسَبْتَ» ای حارث! آنچه گفتم بپذیر که اندکى است از بسیار (و نمونه‌‏اى است از خروار)، تو با کسى محشورى که دوستش می‌دارى، و براى تو است تمام اعمالى که خود کسب کرده‌‏اى. قرآن کریم نیز می‌فرماید: «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ» (روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان می‌خوانیم) (اسراء، ۷۱). 🔸 و چه خوفناک و چه شورانگیز است این جمله‌ی بزرگان که می‌فرمودند: « در راه است!» خوفناک است در جایی که ابدیت انسان گره بخورد با خویشتنی تباه‌شده، و شیاطین و محبوبانی که وصفشان «بِئْسَ الْقَرِين»ُ است. شورانگیز است در جایی که ابدیت انسان گره بخورد با نفسی ارتقایافته در پرتو ، و معیّت با محبوبانی که اولیای طاهرین‌اند و وصفشان «وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» است. 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۴۴ #⃣ @pellake8
هرطور در دنیا خود را بسازیم، همان‌گونه محشور می‌شویم 🔻 انسان با حیوان این تفاوت را دارد که حیوان، جهازات روحی و جهازات جسمی‌اش با هم ساخته می‌شود... زنبور عسل همان روزی که به دنیا می‌آید، هرچه که کمالات باطنی، روحی و حیاتی دارد، با همان ساختمان فیزیولوژی‌اش آمده است... انسان فقط از نظر ، قالب مشخص دارد؛ از نظر ، قالب مشخصی ندارد، قالبش همان است که در این می‌سازد. ممکن است آن‌چنان بسازد که از دنیا و مافیها بزرگتر باشد و ممکن است چنان و ساخته بشود که از یک مورچه هم کوچکتر باشد؛ ممکن است آن‌چنان ساخته بشود که هیچ هم به زیبایی او نرسد، ممکن است آن‌چنان ساخته بشود که «یحسن عندها القردة و الخنازیر» میمون‌ها و خوک‌ها پیش او زیبا هستند! انسان‌ها هر طور که این‌جا ساخته شوند، همان‌گونه محشور می‌شوند. 👤 📚 از کتاب 📚 صفحات ۸۸ و ۸۹ #⃣ @pellake8
✳️ انسان با قلبش به قيامت می‌رود، 🔻 انسان با قلبش به قيامت می‌رود، نه با علوم حصولی‌ای که آموخته است و نه با فنّ و حرفه‌ای که به‌دست آورده. ملاحظه کرده‌اید وقتی ترس شدیدی دارید، اطلاعاتتان را از ياد می‌برید، حتی بعضی‌ها در این حالت اسم خودشان را هم فراموش می‌كنند. اين مربوط به ترس‌های مربوط به اين دنيا است؛ چه رسد به قيامت كه فزع و هول آن بسیار جدّی است. در قيامت فقط «عقايد» انسان که در قلب او به صورت ملکه در آمده است، با او می‌ماند و درس‌ها و اطلاعات که مفاهیمی ذهنی هستند از ياد او می‌رود. از این جهت زنده بودن قلب و آباد بودنش اهميت بسياری دارد چون با همین قلبی که با عبادات شرعی، یاد خدا در آن نهادینه شده است وارد عالم قیامت می‌شود. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣ @pellake8
✳️ این جمله را به یاد داشته باش! 🔻 به محضر استاد رسید. سید نگاهی به شهاب‌الدین انداخت و گفت: جلوتر بیا. پیش از درس با تو حرفی دارم. جوان! همزمان با علوم دین به درس اخلاق هم اهتمام داشته باش. عالِمی که مهذّب نباشد، خطرش برای دین از همه کس بیشتر است. جامع علوم را هم به‌دست بیاوری، این جمله را به یاد داشته باش: «الدنیا یومٌ و لنا فیها صومٌ». وقتی مرگ فرا رسد، انگار فقط یک روز در این دنیا زندگی کرده‌ای و همین یک روز هم روزه بوده‌ای. آدم روزه‌دار چقدر زمان دارد که در یک روز از لذات بهره ببرد؟ وقتی مهلتت در دنیا تمام شود می‌بینی که برای اندک زمان توقف در دنیا تا ابد در نعمت یا عذابی! 📚 از کتاب | برش‌هایی از زندگانی آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی 📖 ص ۴۵ #⃣
✳️ روز رسوایی! 🔻 اگر كسی در دنيا رسوا شد می‌تواند در جایی، مثلاً پشت ديوار، درخت، درّه يا دامنهٔ كوهی پنهان شود تا كسی او را نبيند؛ اما فردا كه در پيشگاه حق، حقيقت ظاهر می‌شود، ديگر مقرّ و دره و كوهی نيست. ‼️ در قرآن كريم آمده است كه از پيامبر (ص) سؤال می‌كنند: خداوند اين كوه‌ها را در قيامت چه می‌كند: «وَ يَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفاً * فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً * لا تَري‏ فيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً» (طه، ۱۰۵ تا ۱۰۷) پيامبر بگو: كوهی نمی‌ماند. همهٔ كوه‌ها كوبيده می‌شود و سرزمين قيامت صاف بوده و درّه و كوه و تلّ و تپه‌ای ندارد. درخت و ديواری ندارد تا انسانِ شرمنده، خود را آن‌جا پنهان كند. چشم اهل محشر هم تيز است و هر جا را بخواهند می‌بينند: «فَبَصَرُکَ الْيَوْمَ حَديدٌ» (ق، ۲۲) انسان است و چشم‌انداز وسيع موجودات. كجا انسانِ شرمنده می‌تواند خود را پنهان كند؟ 🔺 كسی كه عمری را به بدگويی سپری كرده، آن‌گاه كه سرپوش برداشته می‏شود چگونه به خود اجازه می‌دهد كه در بين ديگران به‌سر بَرَد؟ بنابراين، مهم‌ترين خطر، بی‌آبرویی است. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۸۰ و ۸۱ #⃣ @pellake8
✳️ زیرک‌تر از همه کیست؟ 🔻 از رسول خدا (ص) پرسیدند: در بین مؤمنین چه کسی «زیرک‌تر» از همه است؟ آدم زیرک کیست؟ آدم زیرک در عرف ماها آن کسی است که بتواند راه‌های زندگی را در لابه‌لای این تعارضات دنیوی پیدا کند؛ شش تا را هشت تا کند؛ هشت تا را ده تا کند؛ این آدم زیرکی است! پیغمبر این را نمی‌فرمایند. می‌فرمایند: زیرک آن است که بیش از همه به یاد «مرگ» باشد و بیش از همه خود را آمادهٔ مُردن بکند. 🔸 کسانی که با فرهنگ اسلامی آشنا هستند می‌دانند که معنای «آمادهٔ مردن شدن» این نیست که کار و زندگی را کنار بگذارد برود رو به قبله دراز بکشد و بگوید: مرگ، بیا! این نیست؛ یعنی «کسب» خود را بکند، «کار» خود را بکند، «سیاست» خود را بکند، «تجارت» خود را بکند، «فعالیت‌های اجتماعی» بکند، «فعالیت‌های سیاسی» بکند و در همهٔ این‌ها به یاد مرگ هم باشد؛ خودش را برای مرگ آماده کند و بداند که همهٔ این «حرف‌»های ما، «گفته‌»های ما، «سکوت‌»های ما، «تحرکات» ما، «قیافه‌گرفتن‌»های ما، «لبخند» ما در یک جا، «اخم» ما در یک جا، «امضا»ی ما در یک جا، همهٔ این‌ها در آن‌جا «محاسبه» دارد. 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 صص ۲۰۰-۱۹۹ #⃣
قیامت این چیزها را نمی‌داند! 🔻 مرحوم اواخر عمر دیگر نمی‌توانستند با پای خود جایی بروند و چون وسیله‌های امروزی نبود، ناچار کسی ایشان را کول می‌گرفت و به این طرف و آن طرف می‌برد. این کار مشکلی برای کسی نداشت چون بدن ایشان در آن ایام لاغر و نحیف شده بود. 🔸 یک روز جایی می‌رفتند. در کوچه‌ی شترداران کسی که ایشان را کول کرده بود، ظاهرا خسته می‌شود و مرحوم شیخ مرتضی را کنار کوچه به زمین می‌گذارد. بدن ایشان به دیوار کاهگلی خانه‌ی مجاور برخورد می‌کند و کمی خاک و پر کاه روی زمین می‌ریزد. ایشان با نگرانی درب آن خانه را می‌کوبند. صاحبخانه در را که باز می‌کند شیخ مرتضی را می‌شناسد. شیخ مرتضی می‌گویند من به دیوار خانه‌ی شما تکیه داده‌ام و کمی از خاک و کاهگل دیوار به زمین ریخته. بفرمایید چقدر باید بدهم تا جبران شود. صاحبخانه که به شیخ مرتضی ارادت داشت، می‌گوید اختیار دارید. منزل من متعلق به شماست. آقا در جواب می‌گویند این چیز‌ها را نمی‌داند. یا باید رضایت بدهی و حلال کنی یا باید خسارت بگیری». 📚 کتاب 📖 ص ۴۸ 👤 #⃣ https://eitaa.com/pellake8
📛 ظاهر بی‌هدفی، ولنگاری و باطن آن شعلهٔ جهنم است! 🔻 یک وقت انسان هدفی دارد، راهش را بلد نیست، این می‌شود ضالّ؛ یک وقت اصلاً بی‌هدف است، نمی‌داند کجا برود، چه کار انجام بدهد، این می‌شود غاوی. 🔸 غوایت، باطنی دارد که دوزخ است، ظاهری دارد که ولنگاری است. این ولنگاری مستحضرید که کلمهٔ بسیط نیست، مرکّب است، یعنی کسی که انگارهٔ او، انگیزهٔ او، وهم او وِل بودن است، به او می‌گویند ولنگار. ‼️ این‌ها که بی‌هدف‌اند، فردا بی‌هدفی را ملاقات می‌کنند؛ «فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیّاً». غوایت و بی‌هدفی را می‌بینند؛ حالا بی‌هدفی چیست، چطور دیده می‌شود، اینکه می‌گویند جزا عین عمل است از این آیات به‌خوبی برمی‌آید. 🔺 آدمِ ولنگار در حقیقت ول بودن را، بی‌هدفی را فردا می‌بیند. این بی‌هدفی، در دنیا ول بودنِ اوست، در آخرت شعلهٔ جهنم است. این همان است، به آن صورت در آمده. 👤 🎙 | آیهٔ ۵۹ #⃣ پ.ن: گاهی حواسمان نیست، یکدفعه سرمان را از گوشی بالا می‌آوریم و می‌بینیم چند ساعت بی‌هدف در فضای مجازی وقت تلف کرده‌ایم! حواسمان باشد ولنگار مجازی نباشیم! https://eitaa.com/pellake8
✳️ کفار را چگونه به‌سوی جهنم می‌برند؟! 🔻 این دامدارها حیوان را از پشت هِی می‌کنند... یک وقت است کسی بدرقه می‌کند، مثل اینکه اهل بهشت را فرشته‌ها بدرقه می‌کنند «وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا» (زمر، ۷۳) فرشتگان این‌ها را بدرقه می‌کنند، با جلال و شکوه این‌ها وارد بهشت می‌شوند، اما همان ملائکهٔ عذاب، کفار را از پشت سر هِی می‌کنند! فرمود: «وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَی جَهَنَّمَ وِرْداً» (مریم، ۸۶). ‼️ اگر امروز «أُولئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» (اعراف، ۱۷۹) فردا کسی آن‌ها را بدرقه نمی‌کند که! این‌ها را با فشار، با هِی کردن به دوزخ می‌برند. 👤 🎙 | آیات ۵۸ تا۶۳ #⃣ https://eitaa.com/pellake8
✳️ باهوش‌ترین مؤمن! 🔻 از رسول خدا (ص) سؤال شد: زیرک‌ترین مؤمنان چه کسی است؟ «سُئِلَ رَسُولُ اللهِ ص أَيُّ الْمُؤْمِنِينَ أَكْیَسُ» حضرت فرمودند: کسی که بیشتر به یاد مرگ است و برای آن مهیاتر است. «أَكْثَرُهُمْ ذِكْراً لِلْمَوْتِ وَ أَشَدُّهُمُ اسْتِعْدَاداً لَهُ» هر چه یاد مرگ بیشتر باشد، شخص باهوشتر است. 🔸 تعبیر به «أَشَدُّهُمُ اسْتِعْدَاداً لَهُ» خیلی جالب است. شدت استعداد و آمادگی؛ یعنی اگر بگویند الآن، می‌گوید باشد، آماده‌ام، اما طلب مرگ نکرده است و «أَكْثَرُهُمْ ذِكْراً لِلْمَوْتِ»، یعنی در هر جایی و هر کاری که می‌خواهد بکند، یاد او هست که اگر امروز قرار است بمیرد، آیا این کار را ادامه می‌داد؟ یعنی دائماً یاد مرگ هست. یاد مرگ جزو ذکرش است، منتها ذکری که دائماً سرلوحهٔ همهٔ کارهایش باشد. هر روز صبح احساس می‌کند که این بیداری پس از مرگ است و شب، انتهای بودن اوست. زندگی و امور چنین شخصی يک طور دیگری شکل می‌گیرد تا يك كسی که گمان می‌کند حالا حالاها که هست! 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۱۵۵ #⃣
✳️ هیچ‌وقت «عمل» از انسان جدا نمی‌شود! 🔻 انسان باید بداند یک روز اعمالش به او بازمی‌گردد و هرچه از انسان جدا شود، عمل از انسان جدا نمی‌شود. پس پیمبر گفت بهر این طریق باوفاتر از عمل نبود رفیق ❗️این دروغ به تو بازمی‌گردد؛ این رشوه به تو بازمی‌گردد؛ این اضطرار که از اضطرار جماعت استفاده کردی به تو بازمی‌گردد؛ به بیت‌المال خیانت کردی، ذره‌ذره‌اش به تو باز خواهد گشت؛ 💠 «وَمَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِن ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ» ﴿یونس، ٦١﴾ و هیچ چیز به وزن ذره‌ای در همهٔ زمین و آسمان از خدای تو پنهان نیست و کوچک‌تر از ذره و بزرگ‌تر از آن هر چه هست همه در کتاب مبین حق (و لوح علم الهی) مسطور است. ‼️ انسان تا چشمانش را ببندد، قامت قیامته، قیامتش شروع می‌شود. روایت هست که «مَنْ مَاتَ فَقَدْ قَامَتْ قِيَامَتُهُ» قیامت حساب، قیامت اعمال، قیامت عقوبت، قیامت ندامت، ببین انسان در دست چه چیزهایی اسیر است! فقط در دست غسال اسیر نیست! فقط در داخل قبر اسیر نیست! چقدر اسارت‌ها که این‌جا خودش درست کرده است! آخر تو که کشف حجاب کردی و جوان مردم را اغوا کردی، یک زمان این به تو باز نخواهد گشت؟ در دست این اسیر نخواهی شد؟ 👤 🎙 ترجمه بخشی از خطبه‌های نمازجمعه ۱ دی ۱۴۰۲ اردبیل #⃣
ثروت بیداری! 🔻 در قیامت، مصیبت سؤال کردن یک طرف است، اما مصیبت بزرگ‌تر این است که سؤال‌کننده خود خداست! کسی که از ما حساب می‌کشد خود خداست! کافر در آن روز می‌گوید ای کاش نامهٔ اعمالم را به دستم نمی‌دادند. ❗این مطلب را همیشه یادتان باشد که کافر در روز قیامت، می‌خواهد به دنیا بازگردد، اما نه فقط به این دلیل که از جهنم نجات پیدا کند، بلکه مخصوصا به این دلیل که از شرمندگی خدای متعال نجات پیدا کند! به عظمت خدا نگاه می‌کند، به بدیهی بودن توحید می‌نگرد و بر سر خود می‌زند و می‌گوید من در دنیا چه می‌کردم؟! وای بر من! در قرآن هست که خدا هم فوراً می‌گوید یک بار نگو وای بر من، پشت سر هم بگو! 🔆 به این خطبه و به حرمت نماز جمعه قسم، خدا به هیچ‌کس ثروتی بالاتر از این «بیداری» در زمان حیات، که بعد از مرگ برای انسان پدید می‌آید، نداده است! ‌ ادامه دارد... 👤 🎙 اردبیل | ۱۴۰۳/۰۶/۳۰ #⃣ #⃣
✳️ این افراد بی‌بروبرگرد اهل نجات هستند! 🔻 می‌خواهم مطلبی بیان کنم که مربوط به سرنوشت انسان می‌شود. می‌دانید که اگر انسان با «ایمان» از دنیا برود، هر چه «نارسایی عملی» داشته، بی‌بروبرگرد تا آخر کار در قیامت درست می‌شود. این مطلب جزو معتقدات ما است که اگر کسی با ایمان از دنیا برود، هر چقدر نارسایی عملی داشته باشد درست‌شدنی است. اما بحث در چیست؟ بحث در این است که انسان هر چقدر نارسایی عملی‌اش بیشتر باشد، در عقباتی که در پیش دارد فشار بیشتری خواهد داشت؛ یعنی در برزخ کارش مشکل‌تر است و در قیامت هم از مواقفی که می‌خواهد عبور کند، کارش مشکل‌تر خواهد بود؛ ولی این را بدانید كه بالأخره بدون تردید از اهل نجات خواهد بود؛ بی‌بروبرگرد. بالأخره «شفاعت» هست و اگر شفاعت هم کارساز نشد، «رحمت واسعهٔ حق» هست. این جزو معتقدات ما است. 👤 📚 از کتاب | ج۱ 📖 ص ۶۸ #⃣
آن روز همه حسرت می‌خورند! 🔻 در قیامت وقتی شما نگاه می‌کنید این صفحۀ زندگی را، می‌بینید یک فرصت‌هایی بود، [اما] یک خلأهایی باقی مانده؛ امکانات فراوانی وجود داشت، دو قدم دیگر اگر می‌رفتید، می‌رسیدید به یک گنج معنوی؛ همین دو قدم را غفلت کردید، بی‌توجهی کردید، نرفتید، به آن گنج نرسیدید. آن‌وقت انسان حسرت می‌خورد؛ «وَأَنذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ»؛ از روز حسرت بترسان مردم را. همه هم حسرت می‌خورند؛ یعنی بزرگ و کوچک و بالا و پایین ندارد، همه حسرت می‌خورند؛ چون همه می‌بینند که چیزهایی را در دوران زندگی از دست داده‌اند. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۹۳ #⃣
نه حال ماندن داریم و نه روی رفتن! 🔻 علامه حسن زاده آملی فرمودند: «کشفنا عنک غطائک» یعنی عن حقیقتک! در قیامت از حقیقت خودت پرده را برمی‌دارند. به خودت نگاه کن! به قیافه‌ات نگاه کن! نفهمیدی این نگاه کردن‌ها قیافه درست می‌کند؟ نفهمیدی گوش دادن به آن موسیقی قیافه درست می‌کند؟ نفهمیدی رقصیدن مقابل نامحرم قیافه درست می‌کند؟ نفهمیدی رشوه گرفتن، مواد صورت‌های برزخی است؟ ‼ یکی از دلایل هول قیامت، سؤال است. آنجا از انسان می‌پرسند چرا خیانت کردی؟ چرا رشوه گرفتی؟ چرا بی‌حجاب می‌گشتی؟ اینجا دیگر نه خیابان هست، نه آدم هست، نه عروسی هست، نه حضار هستند که دست بزنند، نه لایک‌کننده هست، نه فالوور هست! هیچ کس نیست! آنجا انسان بر سر خود می‌زند که من خودم را به توهم فروختم! در قیامت چشم تیز می‌شود و کافر می‌گوید «قد كنا في غفلة من هذا» در چه غفلتی بودم! 🔺 علامه حسن زاده می‌فرمودند: «در همدان به محضر یکی از عرفا که بیمار بود رفتم. از او خواستم که ما را یک موعظه‌ای بکند تا سیراب شویم.» آن عارف یک نکته‌ای گفت که این را همیشه در ذهن داشته باشید. گفت: «نه حال ماندن داریم و نه روی رفتن!» یعنی بدن رو به نابودی می‌رود. بدن نابودشدنی است و ماندنی نیست. می‌گوید: «نه برای ماندن حالی داریم و نه برای رفتن، رویی.» با چه رویی می‌خواهی بروی؟! 👤 🎙 اردبیل | ۱۴۰۳/۰۸/۱۱ #⃣ #⃣
✳️ سر سفرهٔ اعمال خودت می‌نشینی! 🔻 شما بر سر سفره‌ای که خودت پهن کرده‌ای می‌نشینی؛ شما بر سر سفرهٔ عمل خودت می‌روی و اگر لقمهٔ غذایی تهیه نکرده‌ای چیزی نخواهی خورد. در این جهان هزاران نفر کار می‌کنند، ما می‌خوریم، اما آن جهان این‌طور نیست. یک لقمه یا یک سر سوزن از چیزی که خودم درست نکرده‌ام سر سفره‌ام نخواهد بود. اگر باغ و بستان و حور و قصور می‌خواهی، باید کاری درخور آن بکنی. اگر رضوان خدا که اکبر است را می‌خواهی، باید کاری درخور آن بکنی. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۸۶ 🏢 انتشارات واژه‌پرداز اندیشه #⃣