eitaa logo
پیوندخوبان
@peyvan
179 دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
6.8هزار ویدیو
98 فایل
ترویج فرهنگ مهدویت وخدمت به استان قدس مهدوی
مشاهده در ایتا
پرسش‌ها
قوانین
داغ‌ترین‌ها
چندسکویی
پیوستن
پیوندخوبان
179 دنبال‌کننده
دانلود
مطالب قبلی
پیوندخوبان
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از ديدگاه امام علی (عليه السلام) شفاعت «قرآن» در آخرت شامل حال چه كسانى می شود؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از خطبه ۱۷۶ «نهج البلاغه» پس از بیان اهمّیّت و اوصاف آن بر «شفاعت قرآن» تأكيد کرده، مى فرمايد: «وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ، وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ، وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ، وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ». (بدانيد ، شفاعت كننده‌اى است كه مورد قبول و گوينده‌اى است كه سخنش مقبول است. هر كس كه در روز براى او كند، مشمول شفاعت مى شود، و آن كس كه قرآن در قيامت از وى كند گواهى اش بر ضد او پذيرفته خواهد شد). 🔹به يقين، با زبان حال يا با زبان قال (گفتاری)، درباره كسانى است كه به آن باشند، و درباره كسانى است كه آن را پشت سر افكنند و نسبت به آن بى اطلاع باشند. سپس در توضيح بيشترى مى فرمايد: «فَإِنَّهُ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: أَلَا إِنَّ كُلَّ حَارِثٍ مُبْتَلىً فِي حَرْثِهِ وَ عَاقِبَةِ عَمَلِهِ، غَيْرَ حَرَثَةِ الْقُرْآنِ، فَكُونُوا مِنْ حَرَثَتِهِ وَ أَتْبَاعِهِ». (چرا كه روز ، منادى صدا مى زند: آگاه باشيد! امروز هر كس گرفتار بذرى است كه افشانده، و در گرو عاقبت است؛ جز آنان كه بذر افشاندند. شما نيز از بذر افشانان قرآن و پيروان آن باشيد). 🔹اين سخن اشاره به حديث معروف «اَلدُّنْيَا مَزْرَعَةُ الْآخِرَةِ» است كه هر كسى در اين سرزمين، بذرى مى افشاند، محصول آن را روز درو مى كند. امام (عليه السلام) مى فرمايد: شما در اين مزرعه، بذرهاى را بپاشيد؛ چرا كه تنها بذر مفيد و پرثمر، همين بذر است و ديگران گرفتار زيان و اند. آنها كه با تعليمات قرآن هماهنگ است، بذر افشانان قرآنند، و آنها كه رفتارشان بر خلاف «قرآن» است، از «قرآن» بيگانه و مبتلا و گرفتارند. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۶، ص ۵۶۰. منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
34 مشاهده
پیوندخوبان
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا «دوزخیان» پس از مدتی به عذاب عادت می کنند؟ 🔹گاه گفته شده است كه بعد از ورود در آتش دوزخ به اندازه مدتى را كه در دنيا در شرك گذراندند معذّب مى شوند، اما بعد از پايان اين مدّت، براى آنها به صورت نعمت در مى آيد! چرا كه با طبيعت آنان هماهنگ مى شود، به گونه اى كه اگر آنها را وارد بهشت كنند ناراحت مى شوند! چرا كه با طبيعت آنان سازگار نيست! 🔹آنان از آتشِ دوزخ و نيشِ مارها و عقربها چنان لذّتى مى برند كه بهشتيان از سايه درختانِ بهشتی و حور و قصور و طوبى و كوثر متلذّذ مى شوند، در اين دنيا نيز مى بينيم اگر بلبل از بوى گل مست مى شود بعضى از حشراتِ كثيف از بوى گندِ زباله ها سرمست مى گردند»! [۱] 🔹اين پندار كه نقطه مقابل پندار سابق و كاملا متضادّ با آن نيز با هيچ يك از و «جاودانگى عذاب» سازگار نيست، مخصوصاً در بعضى از آنها تصريح شده است كه هر زمان پوستهاى‌ تنِ‌ آنها از ميان برود خداوند آنها را به پوست های نوينى تبديل مى كند تا را بچشند! و اصولا تهديد به در آتش، تهديد به است و اگر مبدّل به نعمت جاودانى گردد تهديدآميز نيست. 🔹اين گونه تفسيرها درباره دليل بر اين است كه گويندگانش بررسى دقيق و حتى بررسى اجمالى روى نداشته اند، و اگر «آيات قرآن» را با دقّت بخوانيم تضادّ آنها با اين گونه سخنانِ زشت و زننده و بى مأخذ روشن مى شود. 🔹به علاوه بايد توجه داشت كه عادت كردنِ انسان به ناراحتى ها حدّ و مرزى دارد؛ پاره اى از ناراحتى ها ناراحتى هاى جزيى است كه انسان با گذشت زمان به آن خو مى گيرد؛ ولى مثلا هرگاه آبِ بدنِ انسان كم شود از تشنگى رنج مى برد و محال است كسى چنان عادت كند كه بدنِ او نياز به آب نداشته باشد و هرگز تشنه نشود. پی نوشت: [۱] اين سخن كه با كمى تلخيص در بالا آورديم در اسفار از «محی الدين عربى» در الفتوحات المكية، ابن عربى، محى الدين، دار صادر، بيروت، بی تا، ج ۲، ص ۶۴۷ نقل شده است (الحكمة المتعالية فى الاسفار العقلية الاربعة، صدر المتألهين، دار احياء التراث، بيروت، ۱۹۸۱م، چ ۳، ج ۹، ص ۳۴۹). 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، ۱۳۸۶ش، چ ۹، ج ۶، ص ۴۹۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
33 مشاهده
پیوندخوبان
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از ديدگاه امام علی (علیه السلام) علت «زوال نعمت ها» چيست؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از خطبه ۱۷۸ ميفرمايد: «به خدا سوگند! هرگز ملتى كه در ناز و نعمت مى زيستند، زوال نيافت، مگر بر اثر كه مرتكب شدند؛ زيرا خداوند هرگز به بندگانش ستم روا نمیدارد». در واقع اين سخن برگرفته از است؛ آنجا كه ميفرمايد: «إِنَّ اللهَ لا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْم حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ». (خداوند هاى هيچ قوم و ملتى را تغيير نمیدهد، مگر آنكه آنها آنچه را مربوط به خودشان است، تغيير دهند). 🔹و نيز ميفرمايد: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْاَرْضِ وَ لَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ». [اعراف، ۹۶] (اگر اهل شهرها و آبادى ها ايمان مى آوردند و پيشه ميكردند، آسمانها و زمين را بر آنها مى گشوديم؛ ولى آنها [حقّ را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم). به يقين بر حسب شايستگی‌ها و لياقتها در ميان بندگان تقسيم میشود؛ لذا و شايسته آنند، نه . 🔹پرسشی در اينجا مطرح میشود، اینکه در روايات میخوانيم خداوند براى ترفيع مقام اوليايش گاه آنها را به بلاهايى مبتلا مى سازد؛ همانگونه كه در تعبير معروف آمده است: «اَلْبَلَاءُ لِلْوَلَاءِ». [۱] و از بعضى آيات و روايات استفاده میشود كه گاهى براى آزمايش مؤمن و پاداشهاى بزرگ الهى، و نيز گاه براى هشدار و بيدارى بندگان است؛ آيا اين موارد با آنچه در عبارت ذكر شد منافات ندارد؟ 🔹پاسخ این است که آنچه در كلام (عليه السلام) آمده، يك است و ميدانيم هر قانون كلى استثنائاتى دارد. موارد و و امثال آن، استثنائاتى در قانون كلى فوق محسوب میشود و به تعبير ديگر آنچه حضرت فرموده، حمل بر غالب میشود و اين شبيه چيزى است كه در بيان شده است: «وَ مَا أَصَابَكُمْ مِّنْ مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ». [شوری، ۳۰] (هر مصيبتى بر شما میرسد به سبب اعمالى است كه انجام داده ايد و بسيارى را نيز عفو میكند). 🔹به يقين اين آيه با آيه «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَىْءٍ مِنَ الْخَوْفِ... ». [بقره، ۱۵۵] كه از هاى مختلف الهى به وسيله سخن ميگويد، و نيز با آيه «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِى النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِى عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ». [روم، ۴۱] ( در خشكى و دريا به دليل كارهايى كه مردم انجام داده اند آشكار شد، خدا میخواهد نتيجه بعضى را به آنها بچشاند؛ شايد [به سوى حقّ] بازگردند) منافاتى ندارد؛ و اگر انسان درست دقت كند غالباً میتواند مواردى را كه جنبه «مجازات الهى» دارد، از مواردى كه براى «آزمايش» يا «هشدار» است بازشناسد. 🔹هرگاه مهمى از او سر زد و يا آلوده به انواع شد، حوادث تلخى كه بعد از آن پيدا میشود، قطعاً است؛ ولى حوادث تلخى كه براى و پيش مى آيد، معمولاً جنبه و هشدار براى ترفيع مقام است. سپس امام (عليه السلام) در ادامه اين سخن كه در واقع نتيجه مستقيم يادآورى پيشين است، ميفرمايد: «و اگر مردم زمانى كه بر ایشان نازل میشود و از آنان زايل مى گردد، با در پيشگاه خدا تضرّع كنند و با قلب هاى پر از عشق و محبّتِ به خدا، از او درخواست [توبه] نمايند، يقيناً آنچه، از دستشان رفته به آنان بازمیگردد و هر خرابى را براى آنها اصلاح میكند». 🔹در واقع اين طبيب حاذق الهى بعد از ذكر درد، به بيان درمان مى پردازد و راه دفع آفات و بلاها را به آنها مى آموزد و را كه صادقانه باشد و از اعماق جان برخيزد و در يك كلمه، در انسان تحول ايجاد كند، برطرف‌ كننده‌ بلاها میشمرد؛ همانگونه كه در احاديث متعدد ديگرى وارد شده است؛ از جمله امام سجاد (عليه السلام) ميفرمايد: « بلاهايى را كه نازل شده و نازل نشده است، برطرف میسازد». پی نوشت‌ها؛ [۱] اين عبارت كه در كلمات علما و بزرگان آمده، متن حديث نيست، بلكه برگرفته از احاديث اسلامى است؛ از جمله در حديثى از امام صادق(ع) میخوانيم كه فرمود: «پيامبران الهى بيش از همه [با آفات و مصايب] آزمايش ميشوند؛ سپس كسانى كه بعد از آنها قرار دارند و به همين ترتيب آنها كه برترند آزمون بيشترى دارند). الكافی ج۲ ص۲۵۲ [۲] الكافی، همان، ج۲ ص۴۶۹ 📕پيام امام اميرالمومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلاميه‏، چ۱ ج۶ ص۶۲۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
23 مشاهده
پیوندخوبان
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️كدام آيات از «قرآن مجيد» ناظر به «قيام حضرت حجت» (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌باشد؟ 🔹آيات متعدّدى در ناظر به قيام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است كه از باب نمونه به چند آيه اشاره مى‌كنيم: «وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّالِحُونَ - إِنَّ فِى هَذَا لَبَلَاغاً لِقَوْمٍ عَابِدِينَ» [۱] (در زبور بعد از ذكر [تورات] نوشتيم: وارث [حكومت] زمين خواهند شد! - در اين، ابلاغ روشنى است براى جمعيّت عبادت كنندگان). 🔹«وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِيْنَهُمُ الَّذِى ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِى لاَيُشْرِكُونَ بِى شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْفَاسِقُونَ» [۲] (خداوند به كسانى از شما كه آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند وعده مى‌دهد كه قطعاً آنان را خواهد كرد، همان‌گونه كه به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، پا بر جا و ريشه دار خواهد ساخت، و ترس‌شان را به امنيت و آرامش مبدل مى‌كند، آن چنان كه تنها مرا مى‌پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت و كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند). 🔹«وَ نُرِيدُ أَنْ نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ». [۳] (ما مى‌خواهيم بر منّت نهيم و آنان را و روى زمين قرار دهيم). در اين ايّام همه به فكر هستند، و سفارش به توسّلات مى‌كنند؛ ولى شرايطى دارد. عدّه‌اى به جنبه منفى شرايط فكر مى‌كنند، يعنى معتقدند بايد پر از و جور شود و همه جا را ظلم و بگيرد تا عصر ظهور فرا رسد؛ ولى مطابق تا يك «قوم داراى ايمان و عمل صالح» نباشد، ميسّر نخواهد شد. 🔹چون بر طبق آيه قرآن، خدا به وعده پيروزى بر كافران و ناصالحان را داده است. همچنين بر اساس آيه «أنَّ الأرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّالِحُونَ» بايد هم را خوب بجا بياورند و هم باشند. آيه ديگر مى‌فرمايد: «نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً» كه مراد، است، نه ائمّه ضلال. بنابراين ، «تربيت يك گروه عظيم صالح» است، تا آنها توانايى و لياقت همراهى با (عجل الله تعالی فرجه الشریف) براى برافراشتن پرچم حقّ و عدالت را داشته باشند؛ در غير اين صورت محقق نخواهد شد. 🔹از اينجا معلوم مى‌شود كه در كنار دعاهايى كه براى مى‌كنيم، بايد دو كار را فراموش نكنيم: ۱) را بسازيم؛ يعنى «ايمان»، «عمل صالح»، «شجاعت»، «تقوا وخداترسى»، «ترك گناه»، «داشتن افكار بلند و والا در حدّ يك حكومت جهانى» را داشته باشيم. ۲) را بسازيم، چرا كه ما عهده‌دار هدايت ديگران هستيم، يعنى بگوييم كه اى مردم اگر مى‌خواهيد فراهم شود، بايد بر طبق آيات «اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» و «عِبَادِىَ الصَّالِحُونَ» عمل كنيد. 🔹بحث بسيار مهم و با اهمّيّت است كه فراهم كردن شرايطش خيلى مشكل است، بر خلاف آنچه كه ما فكر مى‌كنيم. مسأله نياز به مقدّماتى دارد كه بايد آماده و مهيّا شود. مطابق روايات، تعداد ياران حضرت ۳۱۳ نفر است، ولى منظور صف اوّل ياوران (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و در صفوف بعدى افراد ديگرى هم قرار مى‌گيرند. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره انبیاء، آیات ۱۰۵و۱۰۶ [۲] سوره نور، آیه ۵۵ [۳] سوره قصص، آیه ۵ 📕مشكات هدايت‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: مكارم، مسعود، حامدى، محمد رضا، مدرسه امام على بن ابیطالب (ع)، قم‏، ۱۳۸۵ش، چ اول‏، ‏ص ۱۵۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
23 مشاهده