گمان کنم تو یادت نباشد! آن شب مهمانی را میگویم... خدا دعوت بود و تمام دردانه های هستی دخترها را میگویم! قرار بود از بین تمام دردانه ها؛ یکی #ملکه شود! مظهر #نجابت شود! تمثال #عفاف شود.... قرعه ای درکار نبود.... آزمون بود! آزمون #پاکی.... تو یادت نمی اید شاید... که بیست گرفتی ! که سربلند شدی! و خدا طبقی اورد از نور درونش دوبال بود... سیاه بود اما ... روسفیدت کرد! و از بین تمام دردانه های هستی؛ تو بودی که #ملکه شدی! تو بودی که #چادری شدی!.... تو اما شاید یادت نیاید این رویای شیرین را .....

#چ_مثل_چرا_چادر ❤️ بعضے وقتها؛ میبینم پروفایلت... مُزیّن است بہ... دخترے مشڪین ردا... بالاے #ڪوہ... یا ڪنار رود..‌. در هوهوے باد❗️ و بوجد مے آید نگاهم... نہ از سر #هوس... و یا هوا... ڪہ از رنگ #نجابت... و شڪوہ و جلال❗️ بعد میروم سروقت پُست هایت... یڪ در میان... چطور ممڪن است... این همہ تفاوت... فاز بہ فاز❗️ و نگاهم بے #فروغ و بے وجد میشود... پر از علامت تعجب... و چند سوال❗️ مثلا... یڪ پست... از #حسین است و لب عطشان... و درست پست بعد... از طنازے و انتخاب #لباس حنابندان❗️ آن هم در جمعے مختلط... و ڪامنت ها روان❗️ و یا یک پست... از #عشق بازے با خدا... پراز ادعا و دعا دعا... و درست پست بعد... عڪس نوشته:اگر بگویم دوستت دارم... چہ جوابے میدے،انتخاب ڪن یڪ تا دہ، تو را بہ خدا❗️ بہ من حق بدہ ڪہ بمانم... بین این #تضاد... و بگویم وات د فاز و ماذا فازا❗️ میمانم گیج و #گمراہ... وسط دو علامت سوال⁉️ ڪہ آیا... آن چادر در جایگاہ اشتباہ گرفتہ قرار❓ و یا تو ڪہ ندانستے قدر آن جایگاہ❓ زمان،زمان تعارف نیست... و باید روبرو شد اندڪے با واقعیت ها... تو بودے ڪہ یادت رفت... آمیختہ بودن چادر را بہ #حیا❗️ تو بودے ڪہ تاختے و باختے... #چادر را بدون حیا❗️ تو بودے ڪہ گرفتے دست ڪم... معنا و تفسیر پوشش و ردا❗️ وگرنہ که... چادر جایش درست هست... درست بالاے سرت... با همان ابهت و #اقتدار بی مثال❗️ پس... مثال دیگران نگویمت... تعویض ڪن عڪس #پروفایل را... یا ڪہ اول چادر بردار... بعد بتاز و بتاز❗️ چرا ڪہ چادر تقصیرے ندارد... و این تو هستے... ڪہ نیستے قدردان❗️ خب❗️ من با تو... دارم چند ڪلمہ حرف حساب❗️ چادرے ماندن،نگهدارے میخواهد... عزیزِ #خواهر جان... براحتے نبودہ و نیست... ارزندہ نگہ داشتن این دُرِّ گران❗️ یڪ تڪہ پارچہ بے معنا... ڪہ مفتخر بودن ندارد،جنس ارزان... پس برگرد... برگرد... برگرد بہ جایگاهت... تو را قسم بہ... گوشہ ے چادر مادرجان❗️ تصورڪن❗️ عروسے ڪہ... براے بالا رفتن... دست داماد را گرفتہ... و میرود پلہ بہ پلہ... آرام آرام... تو اے #عروس مشڪین پوشم... نگاہ ڪن بہ دستان مادر... بگو یا #فاطمہ‌زهرا... و برگرد... برگرد... پلہ بہ پلہ... آرام آرام❗️ بہ جایگاهت... بہ چادر❗️ بعلاوہ ے حیا❗️https://eitaa.com/piyroo

‍ 🌺چہ گردوخاڪۍبه پاڪرده ای با چاڋرت ☺ در زمانه ای ڪه خیلۍازدختران👩🏻فڪر میڪنندهرچه خودنمایۍ💃 وآرایش 💅 غلیظ تر محبوبیت بیشتر ...😏 ✅ اما☝️ تو آراستہ ای حال و هواۍ این شهر را ... با بوۍ #حجاب 🌹 با بوۍ #عفاف 🌹 با بوۍ #نجابت 🌹 با بوۍ #آرامش 🌹 با بوۍ ... چــــــــــاڋر خاڪۍ مادر♥️ تو دانستۍ ڪه محبوبیت نزد #خدا⚜ با ارزش تر از محبوبیت نزد خلق خداست ...😊 دعاۍخیر مادر پشتوانه ۍ زندگۍات خواهرم ☺🌹 #ریحانہ_بهشتۍ ☘ #چاڋرانہ 🕊 #افسران_جنگ_نرم_خادمین_پیروان_شهدای_بجنورد_شهید__دلتنگ_شهادت https://eitaa.com/piyroo      ═══✼🌸✼═══

✍️ #دمشق_شهرِ_عشق #قسمت_بیست_و_دوم 💠 نگاهش می‌درخشید و دیگر نمی‌خواست احساسش را پنهان کند که #مردانه به میدان زد :«از دیشب یه لحظه نتونستم بخوابم، فقط می‌خوام ازتون مراقبت کنم، حالا بذارم برید؟» دلم لرزید و پای رفتنم دل او را بیشتر لرزانده بود که نفسش در سینه ماند و صدایش به سختی شنیده شد :«من فقط می‌خواستم بدونم چه احساسی به #همسرتون دارید، همین!» 💠 باورم نمی‌شد با اینهمه #نجابت بخواهد به حریم من و سعد وارد شود که پیشانی‌ام از شرم نم زد و او بی‌توجه به رنجش چشمانم نجوا کرد :«می‌ترسیدم هنوز دوسش داشته باشید!» احساس ته‌نشین شده در صدایش تنم را لرزاند، در برابر چشمانی که گمان می‌کردم هوایی‌ام شده‌اند، شالم را جلوتر کشیدم تا صورتم کمتر پیدا باشد. 💠 انگار دیگر در این خانه هم امنیتی نبود و باید فرار می‌کردم که با خبرش خانه خیالم را به هم ریخت :«صبح موقع نماز سیدحسن باهام تماس گرفت. گفت دیشب بچه‌ها خروجی #داریا به سمت حمص یه جنازه پیدا کردن.» با هر کلمه نفسش بیشتر در سینه فرو می‌رفت و من سخت‌تر صدایش را می‌شنیدم که دیگر زبانش به سختی تکان می‌خورد :«من رفتم دیدمش، اما مطمئن نیستم!» 💠 گیج نگاهش مانده و نمی‌فهمیدم چه می‌گوید که موبایلش را از جیب پیراهن سفیدش بیرون کشید، رنگ از صورتش پرید و مقابل چشمانم به نفس نفس افتاد :«باید هویتش تأیید بشه. اگه حس می‌کردم هنوز دوسش دارید، دیگه نمی‌تونستم این عکس رو نشون‌تون بدم!» همچنان مردد بود و حریف دلش نمی‌شد که پس از چند لحظه موبایل را مقابلم گرفت و لحنش هم مثل دستانش لرزید :«خودشه؟» 💠 چشمانم سیاهی می‌رفت و در همین سیاهی جسدی را دیدم که روی زمین رها شده بود، قسمتی از گلویش پاره و خون از زیر چانه تا روی لباسش را پوشانده بود. سعد بود، با همان موهای مشکی ژل زده و چشمان روشنش که خیره به نقطه‌ای ناپیدا مانده بود و قلبم را از تپش انداخت. تمام بدنم رعشه گرفته و از سفیدی صورتم پیدا بود جریان #خون در رگ‌هایم بند آمده که مصطفی دلواپس حالم مادرش را صدا زد تا به فریادم برسد. 💠 عشق قدیمی و #زندان‌بان وحشی‌ام را سر بریده و برای همیشه از شرّش خلاص شده بودم که لب‌هایم می‌خندید و از چشمان وحشتزده‌ام اشک می‌پاشید. مادرش برایم آب آورده و از لب‌های لرزانم قطره‌ای آب رد نمی‌شد که خاطرات تلخ و شیرین سعد به جانم افتاده و بین برزخی از #عشق و بیزاری پَرپَر می‌زدم. 💠 در آغوش مادرش تمام تنم از ترس می‌لرزید و #تهدید بسمه یادم آمده بود که با بی‌تابی ضجه زدم :«دیشب تو #حرم بهم گفت همین امشب شوهرت رو سر می‌بره و عقدت می‌کنه!» و نه به هوای سعد که از وحشت ابوجعده دندان‌هایم از ترس به هم می‌خورد و مصطفی مضطرب پرسید :«کی بهتون اینو گفت؟» سرشانه پیراهن آبی مادرش از اشک‌هایم خیس شده و میان گریه معصومانه #شهادت دادم :«دیشب من نمی‌خواستم بیام حرم، بسمه تهدیدم کرد اگه نرم ابوجعده سعد رو می‌کشه و میاد سراغم!» 💠 هنوز کلامم به آخر نرسیده، خون #غیرت در صورتش پاشید و از این تهدید بی‌شرمانه از چشمانم شرم کرد که نگاهش به زمین افتاد و می‌دیدم با داغیِ نگاهش زمین را آتش می‌زند. مادرش سر و صورتم را نوازش می‌کرد تا کمتر بلرزم و مصطفی آیه را خوانده بود که به چشمانم خیره ماند و خبر داد :«بچه‌ها دیشب ساعت ۱۱ پیداش کردن، همون ساعتی که شما هنوز تو #حرم بودید! یعنی اون کار خودش رو کرده بود، چه شما حرم می‌رفتید چه نمی‌رفتید دستور کشتن همسرتون رو داده بود و ...» و دیگر نتوانست حرفش را ادامه دهد که سفیدی چشمانش از عصبانیت سرخ شد و گونه‌هایش از #خجالت گل انداخت. 💠 از تصور بلایی که دیشب می‌شد به سرم بیاید و به حرمت حرم #حضرت_سکینه (سلام‌الله‌علیها) خدا نجاتم داده بود، قلبم به قفسه سینه می‌کوبید و دل مصطفی هم برای محافظت از این #امانت به لرزه افتاده بود که با لحن گرمش التماسم می‌کرد :«خواهرم! قسم‌تون میدم از این خونه بیرون نرید! الان اون حرومزاده زخمیه، تا زهرش رو نپاشه آروم نمی‌گیره!» شدت گریه نفسم را بریده بود و مادرش می‌خواست کمکم کند تا دراز بکشم که پهلویم در هم رفت و دیگر از درد جیغ زدم. مصطفی حیرت‌زده نگاهم می‌کرد و تنها خودم می‌دانستم بسمه با چه قدرتی به پهلویم ضربه زده که با همه جدایی چندساله‌ام از هیئت، دلم تا #روضه در و دیوار پر کشید. 💠 میان بستر از درد به خودم می‌پیچیدم و پس از سال‌ها #حضرت_زهرا (علیهاالسلام) را صدا می‌زدم تا ساعتی بعد در بیمارستان که مشخص شد دنده‌ای از پهلویم ترک خورده است. نمی‌خواست از خانه خارج شوم و حضورم در این بیمارستان کارش را سخت‌تر کرده بود که مقابل در اتاق رژه می‌رفت مبادا کسی نزدیکم شود... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم #من_ماسک_میزنم #افسران_جنگ_نرم_خادمین_پیروان_شهدای_بجنورد__دلتنگ_شهادت https://eitaa.com/piyroo