#پست_پیشگام 13 #کرونا، امری #طبیعی یا #بلائی الهی؟!!! چند صباحی است کشور عزیزمان و البته برخی کشورهای دیگر، از شیوع ویروس منحوس کرونا رنج می برند. گفته ها و ناگفته ها در این مسأله فراوان است و هر روز به زوایای مختلفی دامن می زند. از سوالاتی که در این روزها برخی اذهان را درگیر کرده است؛ طبیعی بودن و یا بلای الهی بودن این ویروس می باشد. در پاسخ به این سوال چند نکته تقدیم می شود: نکته ی اول: کرونا و هر ویروس دیگری، پدیده ای است که مانند بسیاری از پدیده ها می تواند دارای عوامل متعددی باشد. - دخالت انسان و فعالیت های بیولوژیک - عدم رعایت اصول بهداشتی و پزشکی - گناه و معصیت - رشد و تکثیر در بستر کنش و واکنش های زیستی و طبیعی . کرونا، میکروب و ویروس، به خودی خود یک بلا یا تهدید محسوب نمی‌ شوند. مسأله آنجا جدی می شود و تبدیل به تهدید و بلا می گردد که: زندگی بشری را مختل و فلج می کنند. و اینجاست که، فریاد وامصیبتاه انسان گوش فلک را کر می کند. نکته ی دوم: با دقّت در آیات نورانی قرآن کریم و روایات حضرات معصومین علیهم السلام، به این مطلب رهنمون می شویم که: اعمال انسان ها در پاره ای از شرور تأثیر داشته و برخی اعمال اختیاری او که از گزینش نادرست رفتار و کردار او نتیجه می شوند، به بروز پاره ای بلایا و مصایب دامن می زنند. قرآن می فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»؛ «و اگر اهل شهرها و آباديها، ايمان مى‏آوردند و تقوا پيشه مى‏كردند، بركات آسمان و زمين را بر آنها مى‏گشوديم؛ ولى (آنها حق را) تكذيب كردند؛ ما هم آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم‏». (أعراف/96) امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَات‏...»؛ «خداوند بندگانش را به کیفر رفتارهای ناپسند، به کاهش میوه درختان و دریغ داشتن باران و فروبستن درهای نیکی، دچار می سازد». (نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 199) نکته ی سوم: بر اساس آموزه های دینی، امتحان بندگان، یکی دیگر از عوامل بروز مشکلات و مصائب در زندگی بشر نام برده شده است. پروردگار متعال می فرماید: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»؛ «قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، و کاهش در مالها و جانها و میوه ها، آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان». (بقره/155) از نکات بیان شده به این نتیجه رهنمون می شویم که: کرونا و هر پدیده ی دیگر مانند آن، می تواند تحت تأثیر عوامل مختلف مادی و معنوی باشد؛ اما تشخیص علل از توان بشر عادی خارج بوده و قادر به انجام آن نیست. به همین خاطر کسی نباید به خود اجازه ی اظهار نظر قطعی در رابطه با بلا بودن یا نبودن پدیده های مختلفی که در کشور یا جهان اتفاق می افتد، بدهد. علت این مطلب کاملا روشن و واضح است و آن احاطه نداشتن به لوح محفوظ و ندانستن تقدیرات الهی است. #جواد_حیدری @khameneieshQ @javadheidari110

#پست_پیشگام 15 #شرف_الشمس_19_فروردین ✍️ #جواد_حیدری «شرف»، به بزرگى و شرافت و «شمس» به معنای خورشید، در کتاب های لغت، ترجمه شده اند. پس «شرف الشمس» به معنای : شرافت خورشید، می باشد. (1) برخی از کسانی که در علم نجوم و ستاره شناسی فعالیت دارند، از قرار گرفتن ستاره ها در برخی از برج های فلکی، استفاده سعادت (خوبی و صلاح) و نحوست (شومی و فساد) کرده اند و برای آن نام هایی قرار داده اند؛ مانند شرف (بزرگی) و هبوط (فرود آمدن) و در مورد 19 فروردین می گویند: «شرف آفتاب» هنگامى است که در درجه 19 حَمَل (فروردین) باشد. البته در روایتی، شرف خورشید، بدون اشاره به روز معینی، فروردین ماه، معرفی شده است. (وَ الشَّمْسُ فِي الْحَمَل‏). (2) اما سوال مهم این است: « آیا نوشتن برخی از اذکار و اشکال که مشهور به شرف شمس هستند، بر عقیق زرد و به دست کردن آن، از روایات فهمیده می شود یا خیر؟». در تحلیل این نکته باید به چند نکته اشاره کنیم: نکته ی اول: از منظر روایی و تاریخ حدیث، حداقل تا 7 قرن، از روایت منسوب به امیرالمؤمنین در باب شرف الشمس، در کتب حدیثی موجود شیعه، مطلبی وجود ندارد. و اولین بار در دیوان منسوب به امام علی علیه السلام و بدون ذکر سند و البته بدون اشاره به روز خاصی، آمده است. (3) نکته ی دوم: با توجه به اینکه، «مستحب بودن» امری در حوزه ی مباحث فقهی است و هر مکلفی وظیفه دارد در عمل به امور مستحبی به فتوای مرجع تقلید خود رجوع کند، باید عرضه بداریم: هر چند برخی از مراجع معظم تقلید، اصل به دست کردن انگشتری که اَشکال و اذکار مشهور به شرف الشمس، روی آن حک شده را از باب رجاء و امید به ثواب بلا اشکال می دانند و البته هیچ اشاره ای به روز 19 فروردین نمی کنند؛ (4) اما برخی از مراجع معظم تقلید، انتساب شرف الشمس به معصومین علیهم السلام را مخدوش دانسته و توصیه می کنند: مومنین برای حفظ از بلایا و مصائب در کنار رعایت احتیاط و تلاش و کوشش، از اذکار و آیات و روایاتی که از معصومین علیهم السلام صادر شده است، استفاده کنند. (5) نکته ی آخر: همان گونه که اشاره کردیم، طرح بحث شرف الشمس از قرن 7 به بعد بوده است. در این ایام برخی با هر قصد و غرضی، به دنبال گره زدن شرف الشمس با جریان و حزب تشکیلاتی «بهائیت» هستند در حالی که این حزب، در قرن سیزدهم و با ادعاهای کذب و دور از عقلانیت، اعلام موجودیت کرده است. نتیجه اینکه: با بررسی روایات آل الله علیهم صلوات الله، حرز شرف الشمس (طراحی نقوشی بر روی سنگ عقیق زرد یمنی) به اثبات نرسیده و ابهامات بسیاری دارد. و حداقل تا 7 قرن، از روایت منسوب به امیرالمؤمنین در باب شرف الشمس، در کتب حدیثی موجود شیعه، مطلبی وجود ندارد. و ابهام اصلی همین است که تا قرن‌ها، این روایت کجا بوده و ناگهان پیدا شده است؟! لذا اکثر مراجع معظم تقلید نیز بر غیر مستند بودن آن تصریح دارند. پی نوشت ها: 1. فرهنگ ابجدي، ص: 524 2. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏54، ص: 227 3. ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 393 4. آیت الله تبریزی، صراط النجاة، ج 10، ص 426، 5. آیات عظام: مکارم، نوری همدانی، سیستانی، سایت هدانا جواد حیدری @khameneieshQ

#پست_پیشگام 16 ⁉️جلوگیری از کرونای روابط زوجینی با رعایت بایدها و نبایدهای ایام تعطیلات اجباری در خانه هرچند این روزها کرونا را با نام یک ویروس که در جهت تضعیف و ازکار انداختن سلامتی افراد جامعه یکه تازی می کند می شناسیم اما بد نیست بدانیم از کرونای جسمی بدتر کرونای فکری و اخلاقی و رفتاری است.به طور مشخص بر این نکته باید تاکید کنیم که در شرایط قرنطینه و حضور اجباری زن و شوهر در کنار یکدیگر هرچند ممکن است آندو مبتلا به ویروس منحوس نشوند اما اگر در روابط فیمابینی خود به عنوان زن و شوهر دقت هایی نداشته باشند،خیلی زود ارتباط آنها ممکن است یک ارتباط معیوب و دارای اختلال شود که ما از آن به ارتباط کرونایی تعبیر می کنیم. اگر از زن و شوهرها بپرسیم که کدام یک از روزهای هفته را بیشتر مستعد تنش با همسرتان می دانید معمولا به روزهای تعطیل اشاره می کنند. اکنون که به خاطر بیماری کرونا قرار است مدتی با یکدیگر در خانه بمانیم و البته دغدغه هایی مانند دغدغه مالی شوهر هم اگر بر آن افزوده شود،هر یک از زوجین برای پیشگیری از کرونایی شدن ارتباطاتشان خود را باید ملزم به یک سری بایدها و نبایدها کنند که در ادامه ذکر می کنیم: بایدها: 1. فرصتی ناب برای گفتگو. یکی از موضوعات مهمی که به تقویت روابط زناشویی و استمرار آن کمک می کند گفتگوهای میان زن و شوهر و دیگر اعضای خانواده است که شاید در زمان های دیگر،کمتر فرصتی برای آن پیدا شود لکن این تعطیلات فرصت مناسبی است اما نباید فراموش کرد که گفتگو آدابی دارد و از جمله آن آداب این است که در مورد چه موضوعاتی باید گفتگو کرد؟ به عنوان نمونه این چند موضوع را پیشنهاد می کنیم: - درباره اشتراکات، برای تقویت آنها. وقتی ما با همسرمان درباره اشتراکات اعتقادی خود سخن می گوییم، موجب می شود هر دو در این عقیده، استوارتر شده، نقطه اشتراکمان تقویت شود. - درباره امور زندگی، برای باز کردن سفره دل و اطلاع از اوضاع یکدیگر. این گفتگو، شاید چیزی را حل یا تقویت نکند، اما همین اندازه که همسر، سفره دل خود را باز کرده و طرف مقابل خود را شنونده خوبی می بیند، در استحکام روابط زن و شوهر، موثر است. - درباره تربیت فرزند برای رسیدن به وحدت رویه - درباره مسائل علمی برای بالا بردن اطلاعات. اطلاع از مسائل روز، مثل مسائل سیاسی یا علمی، نگاه انسان را به دنیای اطراف خود واقع بینانه می کند. زن و شوهر می توانند در این فضا نیز همراه یکدیگر باشند. (1) 2. حتما برنامه ریزی داشته باشیم. بدون برنامه ریزی و داشتن نقشه ای خاص،خروجی تعطیلات جز مشاجره و استهلاک انرژی روانی خانواده چیز دیگری نخواهد بود. در ایام تعطیلات افراد خانواده باید برای فعالیت‌های مشترک برنامه ریزی کنند تا بتوانند بیشترین لذت را از اوقات فراغت خود ببرند. 3. گاهی تابوشکنی کنیم. برخی مردها شستن دوتا ظرف یا جارو کردن یک وجب جا در خانه را برای خود تابو و خط قرمز مردی خود می دانند یا برخی خانم ها-علیرغم اینکه می بینند شوهرشان خوشحال می شود- اگر صبح عید به خواهر شوهرشان که اتفاقا از خودش کوچکتر است تلفن زده و عید را به او تبریک بگویند،احساس می کنند عزت و احترامی برایشان نمانده در حالیکه همه این کارها به نوعی ویروس کرونای رفتاری و ارتباطی را از بین می برد. نبایدها: 1. گفتگو ممنوع. هرچند در بالا گفتیم که زن و شوهر از فرصت پیش آمده برای گفتگو با یکدیگر بهره ببرند اما بهتر است درباره این موضوعات گفتگو نداشته باشند: - درباره دیگران. چه دلیلی دارد که سخن درباره دیگران را نُقل مجلسمان کنیم؟ ضمن اینکه در اکثر اوقات آلوده به غیبت که پیامبر آنرا بدتر از زنا دانسته اند (2) نیز می شویم.البته الگو قرار دادن زندگی دیگران در صورتی که همسرمان به آن فرد یا آن خانواده حساس نباشد عیبی ندارد. - درباره اختلافات گذشته. فعلا و در این شرایط، پرونده‌ها را از بايگاني بيرون نكشيد و حل اختلافات را به زمانی بهتر و فرصتی دیگر موکول کنید.