#پست_پیشگام 13 #کرونا، امری #طبیعی یا #بلائی الهی؟!!! چند صباحی است کشور عزیزمان و البته برخی کشورهای دیگر، از شیوع ویروس منحوس کرونا رنج می برند. گفته ها و ناگفته ها در این مسأله فراوان است و هر روز به زوایای مختلفی دامن می زند. از سوالاتی که در این روزها برخی اذهان را درگیر کرده است؛ طبیعی بودن و یا بلای الهی بودن این ویروس می باشد. در پاسخ به این سوال چند نکته تقدیم می شود: نکته ی اول: کرونا و هر ویروس دیگری، پدیده ای است که مانند بسیاری از پدیده ها می تواند دارای عوامل متعددی باشد. - دخالت انسان و فعالیت های بیولوژیک - عدم رعایت اصول بهداشتی و پزشکی - گناه و معصیت - رشد و تکثیر در بستر کنش و واکنش های زیستی و طبیعی . کرونا، میکروب و ویروس، به خودی خود یک بلا یا تهدید محسوب نمی‌ شوند. مسأله آنجا جدی می شود و تبدیل به تهدید و بلا می گردد که: زندگی بشری را مختل و فلج می کنند. و اینجاست که، فریاد وامصیبتاه انسان گوش فلک را کر می کند. نکته ی دوم: با دقّت در آیات نورانی قرآن کریم و روایات حضرات معصومین علیهم السلام، به این مطلب رهنمون می شویم که: اعمال انسان ها در پاره ای از شرور تأثیر داشته و برخی اعمال اختیاری او که از گزینش نادرست رفتار و کردار او نتیجه می شوند، به بروز پاره ای بلایا و مصایب دامن می زنند. قرآن می فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»؛ «و اگر اهل شهرها و آباديها، ايمان مى‏آوردند و تقوا پيشه مى‏كردند، بركات آسمان و زمين را بر آنها مى‏گشوديم؛ ولى (آنها حق را) تكذيب كردند؛ ما هم آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم‏». (أعراف/96) امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَات‏...»؛ «خداوند بندگانش را به کیفر رفتارهای ناپسند، به کاهش میوه درختان و دریغ داشتن باران و فروبستن درهای نیکی، دچار می سازد». (نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 199) نکته ی سوم: بر اساس آموزه های دینی، امتحان بندگان، یکی دیگر از عوامل بروز مشکلات و مصائب در زندگی بشر نام برده شده است. پروردگار متعال می فرماید: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»؛ «قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، و کاهش در مالها و جانها و میوه ها، آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان». (بقره/155) از نکات بیان شده به این نتیجه رهنمون می شویم که: کرونا و هر پدیده ی دیگر مانند آن، می تواند تحت تأثیر عوامل مختلف مادی و معنوی باشد؛ اما تشخیص علل از توان بشر عادی خارج بوده و قادر به انجام آن نیست. به همین خاطر کسی نباید به خود اجازه ی اظهار نظر قطعی در رابطه با بلا بودن یا نبودن پدیده های مختلفی که در کشور یا جهان اتفاق می افتد، بدهد. علت این مطلب کاملا روشن و واضح است و آن احاطه نداشتن به لوح محفوظ و ندانستن تقدیرات الهی است. #جواد_حیدری @khameneieshQ @javadheidari110

#پست_پیشگام14 آیا کرونا همان مرگ سفید در روایات آخر الزمان است؟ ✍️#جواد_حیدری_استاد_حوزه_و_دانشگاه در علم پزشکی به عامل بیماری‌زا که در سلول‌های زنده ی یک پیکر تکثیر می‌شود «ویروس_ Virus» می گویند. ویروس‌، قادر است انواع شکل‌های حیات را، از حیوانات و گیاهان گرفته تا باکتری‌ها و آرکیاها را آلوده کند. این روزها تا نام ویروس به گوشمان می رسد، #کرونا فضای ذهنمان را پر کرده و از آمار مبتلایان و فوت شدگان جویا می شویم. این ویروس منحوس، بر خلاف دیگر ویروس های شناخته شده و شناخته نشده، فقط یاخته ها و سلول ها ی جسم را آلوده نکرده و به عقیده ی مردم هم سرایت کرده است.! شاید تعجب کنید اما حقیقتی است تلخ. یکی از مهره های پازل مباحث اعتقادی که آزمایشات کرونایی در آنجا مثبت اعلام شده، مهدویت و نشانه های ظهور منجی عالم بشریت است. برخی از باب خیرخواهی و بعضی از در باج خواهی، به هر بهانه ای دست به «تطبیق» می زنند وسمّ یأس و ناامیدی را در پیکره ی جامعه ی اسلامی می پاشند. در منابع شیعی و سنی؛ صحبت از «مرگ سفید» به میان آمده و گفته شده است: «مهدی ظهور نمی کند مگر اینکه تعداد زیادی به مرگ سفید از دنیا بروند». اما به راستی آیا مرگ یک سوم مردم جهان قبل از ظهور حقیقت دارد؟ آیا این مرگ، ارتباطی با «کرونا» دارد؟ برای رسیدن به پاسخ، روایات مربوط به «مرگ سفید» را مرور می کنیم. روایت اول: ابن سیرین نقل می کند: «لا يخرج‏المهدي حتى يقتل من كلّ تسعة سبعة»؛ «مهدی خروج نمی کند مگر اینکه از هر نه نفر، هفت نفر کشته شوند». (الفتن 1: 333/ 958) این روایت و برخی روایات که از جهت محتوا به این روایت نزدیک هستند، در منابع اهل سنت ذکر شده و برخی اساسا کلام معصوم نیست و در فرض نقل از معصوم برای ما حجیت ندارند. روایت دوم: از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند: « لَا يَكُونُ هَذَا الْأَمْرُ حَتَّى يَذْهَبَ ثلث [ثُلُثَا] النَّاسِ فَقِيلَ لَهُ إِذَا ذَهَبَ ثلث [ثُلُثَا] النَّاسِ فَمَا يَبْقَى فَقَالَ ع أَ مَا تَرْضَوْنَ أَنْ تَكُونُوا الثُّلُثَ الْبَاقِيَ»؛ «امر ظهور اتفاق نمی افتد مگر اینکه یک سوم مردم بروند. به حضرت گفتند: پس با این حال دیگر چه چیزی باقی می ماند؟ فرمود: آیا دوست ندارید جزء یک سوم باقی باقی باشید؟». (كمال الدين و تمام النعمة، ج‏2، ص: 656) همان طور که مشاهده می فرمایید، در این روایت شریفه، صحبتی از «مرگ» نبوده و تعبیر «حتی یذهب» به کار رفته است. وقتی روایات دیگر این باب را کنار هم قرار دهیم به این نتیجه می رسیم که: منظور از «یذهب»، خروج از دین و غربال شدن خوبان از بدان می باشد و نه «مرگ». به عنوان مثال به روایتی از وجود نازنین صادق آل محمد شاره می شود که فرمود: « إِي وَ اللَّهِ حَتَّى يَسْمَعَهُ كُلُّ قَوْمٍ بِلِسَانِهِمْ‏ وَ قَالَ‏ ع لَا يَكُونُ هَذَا الْأَمْرُ حَتَّى يَذْهَبَ تِسْعَةُ أَعْشَارِ النَّاسِ»؛ «نداء آسمانی حق است به گونه ای که هر قومی به لهجه ی خود آن را می شنود. و این اتفاق زمانی اتفاق می افتد که نه دهم آنان از دین خارج شوند». (الغيبة( للنعماني)، النص، ص: 274) روایت سوم: از امیرالمومنین علیه السلام نقل شده است که حضرت فرمودند: « بَيْنَ‏ يَدَيِ‏ الْقَائِمِ‏ مَوْتٌ‏ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْيَضُ وَ جَرَادٌ فِي حِينِهِ وَ جَرَادٌ فِي غَيْرِ حِينِهِ كَأَلْوَانِ الدَّمِ فَأَمَّا الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ فَالسَّيْفُ وَ أَمَّا الْمَوْتُ الْأَبْيَضُ فَالطَّاعُون‏»؛ «هنگام ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، مرگ سرخ و مرگ سفیدی پیش می آید که مرگ سرخ، شمشیر منظور است و مرگ سفید، طاعون». (الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 372) در رابطه با این روایت شریفه و فقط یک روایت دیگر که با این روایت هم مضمون می باشد باید عرض کنم: اولا: سند هر دو روایت ضعیف است . ثانیا: روایت شریفه، مرگ سرخ و سفید را مربوط به «بین یدی القائم» یعنی هنگام ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می داند و نه قبل از ظهور. معنا و ترجمه ی «بین یدی...» در لغت و آیات و روایت کاملا واضح و روشن است. مگر در دعا نمی خوانیم: «وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ‏ بَيْنَ‏ يَدَيْه‏»؟