🔸 ژاندارک در یکی از فعالیت‌های نظامی خود، برای رفع محاصره شهر کنپی‌ینی با سپاه کوچک خود بدان‌جا لشگرکشی کرد و پس از درگیری، مجبور به عقب‌نشینی به سمت شهر شد. فرماندار شهر از ترس اینکه سربازان بورگینیون که ژان و سپاهش را تعقیب می‌کردند وارد شهر شده و آنجا را به آشوب بکشند، دستور داد که دروازه‌های شهر را ببندند. 🔹 به این ترتیب، ژان به همراه برادر، محافظ و کشیش مخصوصش توسط بورگینیون‌ها اسیر شدند. ژان در زمان اسارتش، دست کم دو بار اقدام به فرار کرد که بی‌نتیجه ماند (برای دومین بار با پریدن از ارتفاع بیست متری). 🔸 در نهایت، کنتِ لوکزامبورگ که سربازانش موفق به دستگیر کردن ژان شده بودند، علی‌رغم مخالفت شدید همسر و عمهٔ پیرش، در ماه نوامبر سال ۱۴۳۰، ژان را به قیمت ده هزار فرانک، که مبلغ بسیار بالایی بود، به انگلیسی‌ها فروخت که سرانجام محکوم به مرگ با آتش و سوختن شد. 📌 پ.ن: جلد کتاب سرگذشت ژان دارک اثر مارک توین 🏫 مدرسه تاریخ‌اندیشی قصص 🆔 @qasas_school

#اندیشه 🔺 رهبرمعظم انقلاب: 🔹 توقع انقلاب از هنر و هنرمند، مبتنی بر نگاه زیباشناختی در زمینه هنر است، که توقع زیادی هم نیست. ملتی در یک دفاع ۸ساله با همه وجود به میدان آمد. جوانان به جبهه رفتند و از فداکاری در راه ارزشی که برای آنها وجود داشت، استقبال کردند - البته عمدتا به خاطر دین رفتند؛ هرچند ممکن است عدّه‌ای هم برای دفاع از میهن و مرزهای کشور دست به فداکاری زده باشند- مادران و پدران و همسران و فرزندان و کسانی که پشت جبهه تلاش می‌کردند نیز طور دیگری حماسه آفریدند. 🔸 شما خاطرات هشت سال دفاع مقدّس را مرور کنید، ببینید برای یک نگاه هنرمندانه به حالت و کیفیّت یک جامعه، چیزی از این زیباتر پیدا می‌کنید؟ شما در عالی‌ترین آثار دراماتیک دنیا، آن‌جایی که به فداکاری یک انسان برخورد می‌کنید، او را تحسین و ستایش می‌کنید. وقتی فیلم، آهنگ، تابلوی نقاشی، زندگی فلان انقلابی - مثلاً ژاندارک- را برای شما به تصویر می‌کشند، در دل و باطن وجدان خودتان نمی‌توانید کار او را تحسین نکنید. 🔹 هزاران حادثه به مراتب باارزش‌تر و بزرگ‌تر از آنچه که در این اثر هنری نشان داده شده، در دوران هشت سال دفاع مقدّس و در خود انقلاب، در خانه شما اتفاق افتاد. آیا این زیبایی نیست؟ هنر می‌تواند از کنار این قضیه بی‌تفاوت بگذرد؟ توقّع انقلاب این است و توقّعِ زیاده‌خواهانه‌ای نیست. ۱۳۸۰/۰۵/۰۱ 🏫 مدرسه تاریخ‌اندیشی قصص 🆔 @qasas_school

یا ایتها النفس المطمئنه! قصه‌ی تشییع پیکر خمینیِ امام را از زبان و قلم قصه‌گوی رضا امیرخانی بشنوید و به موج جمعیت و اندوهِ بلند امت بنگرید. 🆔 @Qasas_school

...اگر بخواهم استفاده‌ی عنوانی از شما بکنم... به مناسبت #۱۵_خرداد 🆔@Qasas_school

بخش اول: خمینیِ تنها 🔰 روزهایی که امام خمینی تنها ماند؛ حتی انقلابی‌ها همراهی نکردند! بعد از ۱۵خردادماه ۱۳۴۲، تاریخ ایران معاصر در این ماه همواره بستر حوادث بوده است. در میان انقلابی‌های گردآمده بر محور امام خمینی نیز، برگزاری مجالسی از جنس یادواره برای کشته شدگان ۱۵خرداد به رسمی مبارزاتی بدل شده بود. در سال ۵۷، یعنی سال منتهی به انقلاب اسلامی ماه خرداد باز بستر اتفاقاتی شد. تاریخ از روزهایی حرف می‌زند که در آن یکبار امام خمینی تنها ماند. تا جایی که حتی انقلابی‌ها و مبارزان جان‌فدایی آرمان‌های امام، در یک محافظه‌کاری ناخواسته خلاف راه‌بری امام عمل کردند. 🆔 @Qasas_school

بخش دوم: خمینیِ تنها 🔶 چارلز ‌کرزمن، جامعه‌شناس آمریکایی در کتاب "انقلاب نااندیشیدنی در ایران" ماجرا را اینگونه توضیح می‌دهد: 🔹چهلمین روز سوگواری شهدای قم (۹ ژانویه ۱۹ دی) با برپایی مراسم گرامیداشت عمومی‌ای همراه شد که به تظاهرات و شهید شدن افراد بیشتر در تبریز (۱۸ فوریه ۲۹ بهمن) انجامید. چهلمین روز سوگواری شهدای تبریز نیز با برپایی مراسم گرامیداشت و تظاهرات در ده‌ها شهر برگزار شد و شهدای بیشتری در یزد و دیگر نقاط برجای گذاشت (۲۸ تا ۳۱ مارس ۸ تا ۱۱ فروردین) چهلمین روز سوگواری شهدای یزد هم با برپایی مراسم و تظاهرات در ده ها شهر همراه شد که طی آن افراد بیشتری در قم و دیگر نقاط شهید شدند (۶- ۱۱ می /۲۱ - ۱۶ اردیبهشت) این چرخه بسیج مردم که یکی از فعالان، آن را چهلم به چهلم خوانده است، در چهلمین روز سوگواری شهدای اوایل ماه می (اواسط اردیبهشت)، در 17 ژوئن (27 خرداد) متوقف شد. آیین‌های سوگواری لغو شدند. 🔺سوال اینجاست که چرا روند چله‌گیری‌ها متوقف شد؟ آیا امام خمینی به عنوان رهبر اصلی جریان مبارزاتی، روند را متوقف کرده بود؟ 🆔 @Qasas_school

بخش سوم: خمینیِ تنها 🔺پاسخ سوال قبل، خیر است!! فراخوان امام خمینی برای یک روز سوگواری در ۱۷ ژوئن ۲۷ خرداد به اندازه اعلامیه‌های پیشین وی لحنی مبارزه‌جویانه داشت. او در ۱۰ ژوئن (۲۰ خرداد) گفت: «باز هم برای چندمین بار در سوگ چهلم مقتولین قم و دیگر شهرها بنشینیم... اکنون ملت بزرگ ایران آگاهانه به‌پاخاسته است... به رهبران این حرکت اجازه دهیم تا برانداختن این رژیم به مبارزه ادامه دهند.» 🔹چند روز قبل نیز امام خمینی در نطق بسیار تندی در نجف عراق، یاد شهدای ۵ ژوئن ۱۹۶۳ (۱۵ خرداد ۱۳۴۲) را گرامی داشته بود: «ما همه مکلفیم که بر ضد این [شاه] قیام کنیم. قیام قلمی، قیام قولی، هر وقت هم شد قیام به سلاح. هر وقت وقت پیدا کردیم اول کسی که سلاح را به دوشش بگیرد خود منم اگر توانستیم». 🔸اما به رغم اصرار امام خمینی برای ادامه کار اعتراض و برگزاری مراسم چهلم، روحانیونی که کمتر اهل مبارزه بودند فراخوان‌های پیشین خود را برای آرامش تکرار کردند. 🆔 @Qasas_school

بخش چهارم: خمینیِ تنها 🔷 سه آیت‌الله برجسته‌ی قم، شریعتمداری، گلپایگانی و مرعشی نجفی با صدور اعلامیه مشترکی مشخصا به سوگواران دستور دادند در ۱۷ ژوئن یعنی ۲۷خرداد در خانه‌هایشان بمانند تا از تلفات بیشتر جلوگیری شود. بعدها شریعتمداری در این مورد به یک خبرنگار گفت: «من خونریزی نمی‌خواستم و بر حفظ آرامش تاکید کردم» و افزود که اعتصاب را به جای چهلم برای روز سی و هشتم ترتیب داده بود تا با تعطیلی مذهبی هم زمان نشود. 🔸در اهواز روحانیون در برنامه خود ذکر کردند که «در آن روز در منازل خود می‌نشینند و از پذیرفتن افراد خودداری می‌فرمایند.» یکی از روحانیون برجسته مشهد نیز کما بیش همین زبان را به کار برد و وعده داد « در منزل مستقر می‌شویم و از پذیرایی عموم افراد خودداری می‌نماییم» فعال مذهبی دیگری نیز از ایرانیان خواست «در منازل خود معزا باشند» و توضیح داد: «گرچه به احترام شهدا لازم بود مجلس تذکر جهت یادبود و تجلیل از روح پاک آنها اقامه شود، لکن بر اثر تجربه از روش دستگاه جبار و ظالم چنین به دست آمده که هرگونه تجمع وسیله‌ی بهانه در دست دشمن می‌شود که به بهانه‌جویی ممکن است باز نفوس محترمه به قتل رسیده، بار دیگر اجتماع از خون بی‌گناهان و مظلومان رنگین شود». خب این موضع‌گیری از سمت برخی مراجع تقلید و عده‌ای از روحانیون جای تعجب نداشت، ولو امام خمینی خلاف آن را توصیه کرده باشد. اما پیروی طرفداران امام و افراد به اصطلاح انقلابی از همین رویکرد جای تعجب فراوان و البته عبرت دارد. 🆔 @Qasas_school

بخش پنجم: خمینیِ تنها 🔺چارلز کرزمن می‌نویسد: حتی پیروان امام خمینی که به موضع سیاسی این افراد وقع چندانی نمی‌گذاشتند، خواهان آرامش در ژوئن (خرداد) شدند. در اطلاعیه‌های آنها راهبردی عمل‌گرایانه مطرح می‌شد. گروهی از روحانیون میان‌رتبه در تهران، شامل برخی از مبارزترین یاران نزدیک امام خمینی توصیه کردند در 5 ژوئن (۱۵ خرداد) سالگرد تراژدی 1963 (۱۳۴۲) رویارویی صورت نگیرد: «روحانیت تهران به پیروی از مراجع عظام اعلام می‌دارد چون اوضاع و احوال کنونی ایران نشان می‌دهد رژیم در نظر دارد پانزده خرداد دیگری به وجود آورد، چه بهتر آنکه شکوه و عظمت این روز تاریخی امسال با مقاومت منفی نشان داده شود و در سراسر ایران روز دوشنبه 15 خرداد مردم از خانه‌ها به هیچ وجه خارج نشوند و از هر گونه تظاهرات خیابانی خودداری کنند تا ضمن ادای حق آن روز، نقشه دستگاه جبار را خنثی کنند. ▪️گروهی از پیروان سرسخت امام خمینی - که سرسختی خود را با گنجاندن عنوان جدید «امام» در گیومه نشان داده بودند - پی نوشتی به فراخوان خود برای سوگواری 5 ژوئن (۱۵ خرداد) افزودند: «تقاضا می‌شود نظم و آرامش کاملا محترم شمرده شود.» همچنین در برگه‌های دست‌نویس بی‌نشانی که در سراسر کشور دست به دست می‌گشت از ایرانیان خواسته شده بود برای گرامیداشت 5 ژوئن (۱۵ خرداد) خانه‌های‌شان را تا ۵ بعدازظهر ترک نکنند. آیت‌الله صدوقی، رهبر انقلابی‌های یزد نیز رویکرد پرهیز از رویارویی روحانیون برجسته قم با عمال رژیم را پذیرفت، و این توضیح سربسته را برای مدارای غیرعادی خود ارائه کرد: «خواهشی که از برادران مسلمان داریم این است که بهانه به دست دشمن ندهند.» شاید صدوقی و دیگر مبارزان احساس می‌کردند پیروانشان با آن مرد ریشدار دست فروش قمی موافق بودند که در 17 ژوئن (۲۷ خرداد) به یک خبرنگار گفت: «هرچه بکش بکش و زدوخورد داشته‌ایم، بسمان است». 🆔 @Qasas_school

بخش پایانی: پشیمانی انقلابی‌ها اسلام‌گراها، هر انگیزه‌ای که داشتند، از این احتیاط خود پشیمان شدند. اندکی بعد در اعلامیه‌ای هشدار داده شد رژیم، «اعتصابات سراسری کشور را که همراه با سکوتی شکوهمندانه، تنفر و انزجار عمومی را نثار دیکتاتور حاکم نمود، پایان مبارزات ملت ایران» دانسته؛ «غافل از اینکه ملت بدین طریق نشان داد که تنها اراده اوست که در راه رسیدن به هدف هر شکلی از مبارزه را که صلاح بداند انتخاب می‌کند». خلاصه اینکه در ژوئن 1978 (خرداد ۱۳۵۷) حتی برای تندروهایی که معتقد بودند «احترام به شهدا، بر پایی مراسم برای گرامیداشتن یاد آنان را واجب می‌کند» و با امام خمینی موافق بودند که «ما باید چهلم را برگزار کنیم» عمل گرایی بر تکلیف دینی غلبه کرد. هرچند خیلی زود پشیمان شدند. پ‌.ن: امیدوارم با این مرور، تصویر دقیق‌تری از انقلابی‌ها پیدا کنیم و بدانیم حتی خمینیِ امام نیز در مواردی تنها ماند. 🏫 مدرسه تاریخ‌اندیشی قصص 🆔 @Qasas_school