✅ نگاه ابزاری یا اصیل به #مردم؟ | درآمدی بر #مردمی‌سازی بعنوان یک ساختار #حکمرانی جدید 💢 مشارکت مردم در اداره و پیشبرد امور جامعه، نه با نگاهی #ابزارگونه به مردم بلکه با نگاهی «اصیل» به مردمی بودن اداره درست جامعه، نیازمند بازتعریف است. علاوه بر چالش اصالت-ابزار، بحث مردمی‌سازی با یک چالش دیگر نیز مواجه است: تکثر و تعارض تلقی‌ها از معنا و مفهوم مردمی‌سازی. سالیانی است که واژه مردمی‌سازی بر سر زبان‌هاست و تلقی‌های مختلفی از آن ارائه می‌شود که ریشه در معنای «مردم» و گستره مشارکت آن دارد: 1️⃣ بنگاه به مثابه مردم 2️⃣ توده به مثابه مردم 3️⃣ تشکل خودجوش به مثابه مردم 4️⃣ تشکل‌های حقوقی و غیرانتفاعی اما غیرحاکمیتی به مثابه مردم 5️⃣ آحاد و هویت‌های جمعی به مثابه مردم 🔹الگوی حکمرانی باید بتواند کنش‌های سطح خرد و کلان را سازمان‌دهی کند. به همین دلیل، توسعه تشکل‌ها یا بنگاه، نمی‌تواند یک مدل حکمرانی باشد زیرا فاقد طرحی برای عرصه کلان است. محوریت بنگاه نیز به حکمرانی سرمایه‌دارانه منجر می‌شود. حرکت توده نیز در عین اینکه برای سطح کلان، فاقد طرح است، در سطح خرد نیز چالش بی‌انضباطی را شاهد است و بیشتر نماینده یک حرکت کاتوره‌ای خواهد بود. پس این تلقی‌ها از مردمی‌سازی، نمی‌توانند معنای تام آن را تامین کنند. بطور خاص، مردمی‌سازی را در مقابل خصوصی‌سازی #مفهوم‌پردازی خواهیم کرد تا ضمن نفی تساوی این دو مفهوم و رویکرد، مردمی‌سازی مدنظر خود را نیز روشن کنیم. 📝 متن کامل: https://ihkn.ir/?p=36613 #ایران_قوی #انتخابات 🆔 @rafigha https://eitaa.com/rafigha