#عبودیت #اعمال_خارق_العاده #افق_فکری #عرفان 🔸بحث رسیدن به خداوند و عبودیت، به قدری عظمت دارد که این‌ امور خارق‌العاده در مقابل آن صفر است. منتهی باید دید افق فکری انسان در چه حدی است. مثلاً در زمان قدیم، بچه‌ها در مهمانی‌ها با چه ذوق و شوقی درهای نوشابه را جمع می‌کردند تا مثلاً گُل برای خودشان درست کنند. جیب خود را از درهای نوشابه پر می‌کرد. وقتی به خانه می‌آمد، مادرش به دلیل چیزی که برای بچه جذابیت زیادی داشت، او را دعوا می‌کرد و می‌گفت: بچه جان چرا این‌ها را جمع کردی؟ جیبت را سوراخ کردی. 🔸خدا کند در همین دنیا، افق فکری ما بالا رود و بفهمیم که این امور سرِ نوشابه و بی‌خود و وقت تلف کردن است. وگرنه یک روز پرده کنار می‌افتد و می‌بینیم یک عمر در این دنیا، رقیب «دیوید کاپرفیلد» شده بودیم. او از یک طریق شعبده‌بازی می‌کند و ما از این طریق. برای کسی که کمی بفهمد بالاتر چه خبر است، هرچند نرسیده باشد، این‌ها اصلاً هیچ سر سوزنی جذابیت ندارد. ان‌شاءالله خداوند به همۀ ما حقایق را نشان دهد و در مسیر رضایت خود به همۀ ما توفیق بدهد. حجت‌الاسلام والمسلمین #استاد_نخاولی برگرفته از جزوه ی #فقه_اکبر مباحث #عرفان_عملی 🌷 ما مسافر سفر بینهایتیم 🆔 splus.ir/rahehagh.com 🆔 eitaa.com/rahehagh

#هدف_عرفان #عبودیت #حضور_قلب #اضطرار #وسعت_وجودی #ارزش_دنیا 🔸اما عرفان آمده تا ما را عبد کند. وقتی فردی عبد می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ قلب، جایگاه خداوند می‌شود. گاهی اوقات انسان گرفتاری زیادی دارد، کسانی هم هستند که ولی خجالت می‌کشد به آن‌ها چیزی بگوید یا اصلاً از دست آن‌ها کاری برنمی‌آید. در یک حالت اضطرار شدید می‌گوید: خداوندا. در آن هنگام که خداوند را صدا می‌زند، قلب او متوجه خداوند است؛ یعنی قلب او جایگاه خداوند شده است. از کجا بفهمیم قلبمان جایگاه خداوند شده؟ اگر قلب جایگاه خداوند شد، وسعت پیدا می‌کند؛ به عبارت دیگر تمام آسمان‌ها و زمین و کهکشان‌ها و تمام عالم، در مقابل او حقیر و کوچک می‌شود. این حالت، حالت حضور قلب است. شاخصۀ این که در نماز حضور قلب داریم یا نه، همین است. چون تمام زمین و آسمان‌ها و همۀ دنیا حقیر و «متاع قلیل» است. مَتاعٌ قَليلٌ: دنيا متاعى اندك است. 🔸قلب انسان باید وسعت پیدا کند و زمانی که وسیع شد دیگر اعتنایی به غیر خداوند نمی‌کند و چیزی نمی‌تواند توجه او را جلب‌ کند. این قلب است که جایگاه خداوند خواهد بود. لَمْ يَسَعْنِي‏ سَمَائِي‏ وَ لَا أَرْضِي‏ وَ وَسِعَنِي قَلْبُ‏ عَبْدِي الْمُؤْمِنِ. حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند: این دنیای شما، از آب بینی بز سرماخورده برای من ناچیزتر است. چقدر کراهت آور است! عجب تعبیری است! این تمثیل حضرت نشان‌دهندۀ پستی و حقارت دنیاست. به همین دلیل، عارف دنبال دنیا نیست. حجت‌الاسلام والمسلمین #استاد_نخاولی برگرفته از جزوه ی #فقه_اکبر مباحث #عرفان_عملی 🌷 ما مسافر سفر بینهایتیم 🆔 splus.ir/rahehagh.com 🆔 eitaa.com/rahehagh