خلاصه ج ۲۳ از جلسات نقد متن حدیث: نقش سنت در متون روایات : روایات باب سنت فعلی و قولی (رسول الله ) #سنت_استظهاری : گاهی یک مطلب حقیقیتش سنت است ، تصریح به سنت نبود ، نصی (قضی، قال، سن) در کار نبود. کار اساسی فقیه این بود . اینرا بیشتر فتوا میدانن. روایات ما تاثیر و تاثری به دو جو داره ، جو مدینه و جو کوفه عنوان اعانه بر اثم از زمان علامه یا محقق ثانی است. تعاون یعنی همیاری (و تعامل یعنی همکاری.) اعانه یعنی شما کمک کردی به کسی عاون زید عمرا: کمکی از من و کمکی تو از باب جزا تعاون : هر کدام در حال کمک به دیگری است آیه اشاره به این دارد که در جامعه اسلامی همه کمک به هم میکنن. شافعی ابویوسف : بنای سلف بر این بود که غیر از تحریم کتاب الله را حرام نگویند، یکره بگویند. علمای ما هم این مطلب را گفته اند در جایی که سنن استظهاری بود. اصلاح جدید #حدیث_صحیح_اعلایی: وقتی تمام روات ثقه باشند و جزء اعاظم/اجلاء باشند. سنت استظهاری (حکم در کتاب و سنت نبوده، فقیه آنرا استظهار کرده) مشهور شد به #تصویب (تصویب اشعری)، قیاس هم همین است. #قیاس نوعی فضاسازی است یعنی این حکم در کتاب و سنت نیامده، با مقایسه این حکم با باقی احکام ، این حکم مناسب است. تصویبی که ابتدائا به مجتهدین نسبت دارند همین بود (ابتدا به مجتهدین نسبت دادند و از ابوالحسن اشعری نیست ، در حقیقت در کتب اهل سنت به عامه فقها نسبت داده بودند ) در قرن اول و اوائل قرن دوم حتی اگر حدیث هم می آوردند ، به عنوان فقیه ، از زاویه فقاهت بود. اجتهاد برای قوه است. در قرن دوم کم کم شد #حکایت. حکایت که تاثیری ندارد و مثل اجتهاد نیست. عده ای از اهل سنت اینجا هم قائل به تصویب شدند چون حکایت صرف نبود. حکایتی بود روی مبانی مختلف. نوعی اجتهاد در آن بود. لا ینبغی یک تعبیر فقهایی به معنای لایجوز است. ان لعمرة رجب فضله یک تعبیر فقهایی است و فقیه اهل سنت می فهمد. عمره رجب یک سنت است، حج اصغر نام داشت در جاهلیت، و لذا رجب از ماههای حرام نامیده شد. #تخصیص در دنیای اسلام بعد از قرن دوم است و آنرا شافعی مطرح کرده. در بین فقهای ما مثل شیخ طوسی متاسفانه قبول شد. تخصیص یعنی حکم را شامل همه افراد ندانیم. بله تعبیر امام در اینجا فقهایی است اما شان ائمه فراتر از فقه است. ( امام احکام واقعی را بیان میکند) بررسی چند روایت نیز در صوت انجام شد که بنده آنها را عرض نکردم هرچند برای فهم مباحث استاد لازم بنظر می آمد . #حدیث

✅ #نکات_اصولی #اصطلاحات_قواعد_جمع_عرفی_ادله به طور کلی راه کار های جمع عرفی ادله ، چند امر ذیل است : ۱_ #تخصص خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) و تکوینی(یعنی به برکت وجدان در خارج) مانند : اکرم العالم ، لاتکرم الجاهل حکم اکرام عالم شامل جاهل نمیشود زیرا افراد جاهل وجدانا در خارج ، غیر از افراد عالم هستند. ۲_ #ورود خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) [جهت شباهت ورود به تخصص] و لکن تعبدی(به برکت تعبد شارع) [جهت فرق بین تخصص و ورود] مانند : قبح عقاب بلابیان ، الاماره بیان و حجة باعتبار الشارع موضوع دلیل اول عدم بیان است و دلیل دوم بالوجدان خارج از آن است چرا که امارات بیان است و لکن بیانیت اماره و سبب این درک وجدانی تعبد شارع بوده است. ۳_ #تخصیص اخراج حکمی با حفظ موضوع به لسان رفع حکم مانند : اکرم العلماء ، لاتکرم العلماء الفساق حکم اکرام علما نسبت به بعضی از موضوع که علمای فاسق باشد تخصیص و قید خورده و موضوع در آن تصرفی صورت نگرفته است پس حکم است که تخصیص خورده و خروج حکمی است ۴_ #حکومت حالت اول : اخراج حکمی [جهت شباهت حکومت به تخصیص] به لسان موضوع (ضیق کردن موضوع) و بعبارتی خروج موضوعی مجازی (یعنی تعبدی) [جهت فرق تخصیص با حکومت] مانند : اکرم العلماء ، الادباء لیسوا بعالم حکم علماء شامل ادباء نمیشود از این جهت که موضوع علماء ضیق شده نه اینکه حکم مستقیما تخصیص بخورد حالت دوم: ادخال حکمی به لسان موضوع (توسعه ی موضوع) ، بعبارتی دخول موضوعی مجازی (تعبدی) مانند : اکرم العدول ، العلماء عدول کلهم همه ی علما با تعبد شارع عادل شمرده شده و در نتیجه حکم اکرام عدول شامل همه ی علما از عادل و فاسق میشود. نکته : لسان حکومت ناظر و مفسر است و در آن نوعی اجبار به پذیرش وجود دارد. 🔰 شیخ میثم صادقی أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج •┈••✾••┈• کانال اصول فقه شیعه : @halgheysaniye