💠شرح خطبه اول نهج‌البلاغه فراز دوم 🔰توسط اســـ🖊ـتاد حیــــــدرے زیدعزه ↩️أَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ گام اول در دین، شناخت خداست. ↩️وَ كَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِيقُ بِهِ و بالاترین شناخت، تصدیق، اذعان و قبول پروردگار عالم است که این تصدیق کار قلب و باور قلبی‌ست. ↩️وَ كَمَالُ التَّصْدِيقِ بِهِ تَوْحِيدُهُ و بالاترین نوع تصدیق و معرفت حقیقی، توحید است یعنی اینکه خدا هست، واحد است و احد است. ↩️وَ كَمَالُ تَوْحِيدِهِ الْإِخْلاَصُ لَه و بالاترین مرحله‌ی توحید خالص شدن برای خداست، وقتی مراتب توحید را فهم کردیم یعنی فهمیدم خدا احد است و واحد است، صفاتش عین ذاتش است، هرآنچه در عالم است از آن اوست باید برای او خالص بود. ↩️وَ كَمالُ الاِخْلاصِ لَهُ نَفْىُ الصِّفاتِ عَنْهُ بالاترین مرحله‌ی اخلاص این است که صفات زائد بر ذات را از خدا نفی کنیم، خدا را مرکب ندانیم و صفات انسانی را به خدا نسبت ندهیم. ↩️ لِشَهادَهِ كُلِّ صِفَهٍ اَنَّها غَيْرُ الْمَوْصوفِ چون اگر صفات زائد بر ذات را بر خدا حمل کنیم و بگوئیم ذات الهی شیُُ و صفات الهی شیُُ هر موصوفی، غیرصفتش است ↩️ وَ شَهادَهِ كُلِ مَوْصوفٍ اَنَّهُ غَيْرُ الصِّفَهِ هر موصوفی می‌گوید غیرصفتش است ↩️فَمَنْ وَصَفَ اَللّهَ سُبْحانَهُ فَقَدْ قَرَنَهُ پس هرکه خدا را اینگونه توصیف کند و صفت و موصوف را از خدا جدا کند، برای خدا قرین قرار داده چون وقتی صفت شیُُ و موصوف شیُُ آخَر قرین شد، دوتا شود. ↩️وَ مَنْ قَرَنَهُ فَقَدْ ثَنّاهُ خدا را دوتا کرده است یعنی یک خدای قدیم و یک صفات قدیم در نظر گرفته است اهل سنت که قُدمای ثمانیه را قبول دارد همین می‌شود (۸قدیم + ذات) ↩️وَ مَنْ ثَنّاهُ فَقَدْ جَزَّاهُ هر که گفت خدا دوتاست، خدا را تجزیه کرده و مرکب فرض کرده. ↩️ وَ مَنْ جَزَّاهُ فَقَدْ جَهْلَهُ و کسی که خدا را تجزیه کند اصلا او را نشناخته است ↩️ وَ مَنْ جَهِلَهُ فَقَدْ أشَارَ إِلَيْهِ وقتی چنین شناخت جاهلانه‌ای داشته باشد اشاره می‌کند. ↩️ وَ مَنْ أشَارَ إِلَيْهِ فَقَدْ حَدَّهُ وقتی خدا را مشارالیه قرار می‌دهد خدا یعنی خدا را محدود می‌بیند، برای خدا جسمانیت قائل می‌شود و او را دیدنی فرض می‌کند برای خدا حد مشخص کرده ↩️وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ و کسی که برای خدا حد مشخص کند و خدا را محدود کند خدا را شمارش کرده (یک، دو، سه..‌.) ↩️وَ مَنْ قالَ فِيمَ؟ اگر کسی بگوید خدا داخل چیست؟ ↩️فَقَدْ ضَمَّنَهُ خدا را در ضمن چیزی تفسیر کرده است ↩️وَ مَنْ قالَ عَلامَ؟ هر که بگوید: خدا روی چیست، روی چه نشسته؟ ↩️فَقَدْ اءخْلَىَ مِنْهُ. خدا را خالی کرده یعنی گفته خدا یک جا هست و یک جا نیست. ↩️كائِنٌ خدا هست. ↩️لا عَنْ حَدَثٍ مَوْجُودٌ لا عَنْ عَدَمٍ، اما نه اینکه بوجود آمده باشد نه اینکه عاملی داشته باشد خدا هست بدون ایجاد شدن یعنی هستی ذات اوست و عاریتی و حدوثی نیست بلکه ذاتی‌ست؛ خدا هست اما نه اینکه مسبوق به عدم باشد و قبلا نبوده باشد بلکه بوده، هست و خواهد بود. ↩️مَعَ كُلِّ شَى‌ء خداوند همراه هر چیزی‌ست؛ ↩️ لا بِمُقارَنَهٍ اما نه اینکه قرینش باشد؛ نه مثل قرین بودن ما با اشیاء و اشخاص. ↩️وَ غَيْرُ كُلِّ شَىء لا بِمُزايَلَهٍ، حال که گفتیم خدا با هیچ چیزی و داخلِ و قرینِ در چیزی نیست نباید از آن طرف خدا را زائل کنیم و بگوئیم‌ حالا که با چیزی نیست پس احاطه‌ای ندارد. 📌تذکر: در روایات دیگر توضیح داده شده است که احاطه‌ی خدا بر مخلوقات احاطه‌ی قیومی است؛ یعنی با قوام و اراده‌ی خدا عالم‌ در تکامل و تحرّک است؛ خدا علم به همه چیز دارد نه اینکه علمش در همه جا باشد. #یکشنبه‌های_علوی #نهج‌البلاغه #خطبه_1 #فراز_2 🌀 🌀@javadheidari110 🌀🌀 🌀 🌀 🌀 🌀 🌀 🌀🌀 🌀@ramezan_ghasem110 🌀