#عاشقانه_دو_مدافع
#قسمت_هشتم
انقد سروصدا کرد که بچه ها دورمون جم شدن و کلی سر و صدا کردن و از
نقاشی تعریف میکردن
_ و در گوش هم یه چیزایی میگفتن
کلی ذوق کردم و از همشون تشکر کردم
هوا کم کم داشت تاریک میشد
وسایلمو از روی صندلی برداشتم واز همه خداحافظی کردم
_ مخصوصا گلها رو بر نداشتم
تو اون شلوغی دیگه رامین رو ندیدم مینا هم نبود که ازش خداحافظی کنم
منتظر تاکسی بودم که یه ماشین مدل بالا که اسمشم نمیدونستم جلوم
نگه داشت
توجهی نکردم
ولی دستبردار نبود
با صدای مینا که داخل ماشین بود به خودم اومد
اسماء بیا بالا
_ إ شمایید مینا جون ببخشید فکر کردم مزاحمه
پیداتون نکردم خداحافظی کنم ازتون
ایرادی نداره بیا بالا رامین میرسونتت
ممنون با تاکسی میرم زحمت نمیدم به شما
بیا بالا چرا تعارف میکنی مسیرامون یکیه
اخه....
رامین حرفمو قطع کرد و با خنده گفت بیا بالا خانم محمدی
_ سوار ماشین شدم
وسطای راه مینا به بهانه ی خرید پیاده شد کلی تو دلم بهش بدو بیراه
گفتم که من و تنها گذاشته
- استرس گرفته بودم .یاد حرفهای امروز رامین هم که میوفتادم استرسم
بیشتر میشد
رامین برگشت سمتم و گفت بیا جلو بشین
در برابرش مقاومت کردم و همون پشت نشستم
نزدیک خونه بودیم ترجیح دادم سر خیابون پیاده شم که داداشم اردلان
نبینتم
ازش تشکر کردم داشتم پیاده میشدم که صدام کرد
_ اسماء
بله
گل هارو جا گذاشتی برات آوردمشون
ای وای آره خیلی ممنون لطف کردید
چه لطفی این گل ها رو برای تو آورده بودم لطفا به حرفای امروزم فکر کن
کدوم حرفا
_ گل رز و عشق علاقه و این داستانا دیگه
چیزی نگفتم گل و برداشتم و خدافظی کردم
میخواستم گل ها رو بندازم سطل آشغال ولی سر خیابون وایساده بود تا
برسم خونه
از طرفی خونه هم نمیتونستم ببرمشون
رفتم داخل خونه شانس آوردم هیچ کسی خونه نبود مامان برام یاداشت
گذاشته بود
_ ما رفتیم خونه مامان بزرگ
گلدون و پر آب کردم و همراه گلها بردم اتاق
گلدون و گذاشتم رو میز،داشتم شاخه هارو از هم جدا میکردم بزارم داخل
گلدون که یه کارت پستال کوچیک آویزونش بود
روش با خط خوشی نوشته بود
- (دل دادم و دل بستم و دلدار نفهمید
رسوای جهان گشتم و آن یار نفهمید)
تقدیم به خانم هنرمند
دوستدارت رامین
ناخدا گاه لبخندی رو لبام نشست با سلیقه ی خاصی گلها رو چیدم تو
گلدون و هر از چند گاهی بوشون میکردن احساس خاصی داشتم که
نمیدونستم چیه
_ و همش به اتفاقات امروز فکر میکردم
از اون به بعد آخر هفته ها که میرفتیم بیرون اکثرا رامین هم بود طبق
معمول من و میرسوند خونه
_ یواش یواش رابطم با رامین صمیمی تر شد تا حدی که وقتی شمارشو
داد قبول کردم و ازم خواست که اگه کاری چیزی داشتم حتما بهش زنگ
بزنم.
_ اونجا بود که رابطه من و رامین جدی شد و کم کم بهش علاقه پیدا
کردم
و رفت و آمدامون بیشتر شد،،من شده بودم سوژه ی عکاسی های رامین در
مقابل ازم میخواست که چهرشو در حالت های مختلف بکشم
اوایلش رابطمون در حد یک دوستی ساده بود
اما بعد از چند ماه رامین از ازدواج و آینده حرف میزد اولش مخالفت کردم
ولی وقتی اصرارهاشو دیدم باعث شد به این موضوع فکر کنم
_ اون زمان چادری نبودم اما به یه سری چیزا معتقد بودم مثال نمازمو
میخوندم و تو روابط بین محرم و نامحرم خیلی دقت میکردم
_ رامین هم به تمام اعتقاداتم احترام میگذاشت...
💢 #تنها_میان_داعش
🌹 #قسمت_هشتم
💠 دستم به دیوار مانده و تنم در گرمای شب #آمرلی، از سرمای ترس می‌لرزید و صدای عباس را شنیدم که به عمو می‌گفت :«وقتی #موصل با اون عظمتش یه روزم نتونست #مقاومت کنه، تکلیف آمرلی معلومه! تازه اونا #سُنی بودن که به بیعت‌شون راضی شدن، اما دست‌شون به آمرلی برسه، همه رو قتل عام می‌کنن!»
تا لحظاتی پیش دلشوره زنده ماندن حیدر به دلم چنگ میزد و حالا دیگر نمی‌دانستم تا برگشتن حیدر، خودم زنده می‌مانم و اگر قرار بود زنده به دست #داعش بیفتم، همان بهتر که می‌مُردم!
💠 حیدر رفت تا فاطمه به دست داعش نیفتد و فکرش را هم نمی‌کرد داعش به این سرعت به سمت آمرلی سرازیر شود و همسر و دو خواهر جوانش #اسیر داعش شوند.
اصلاً با این ولعی که دیو داعش عراق را می‌بلعید و جلو می‌آمد، حیدر زنده به #تلعفر می‌رسید و حتی اگر فاطمه را نجات می‌داد، می‌توانست زنده به آمرلی برگردد و تا آن لحظه، چه بر سر ما آمده بود؟
💠 آوار وحشت طوری بر سرم خراب شد که کاسه صبرم شکست و ضجه گریه‌هایم همه را به هم ریخت. درِ اتاق به ضرب باز شد و اولین نفر عباس بود که بدن لرزانم را در آغوش کشید، صورتم را نوازش می‌کرد و با مهربانی همیشگی‌اش دلداری‌ام می‌داد :«نترس خواهرجون! موصل تا اینجا خیلی فاصله داره، هنوز به تکریت و کرکوک هم نرسیدن.» که زن‌عمو جلو آمد و با نگرانی به عباس توصیه کرد :«برو زودتر زن و بچه‌ات رو بیار اینجا!»
عباس سرم را بوسید و رفت و حالا نوبت زن‌عمو بود تا آرامم کند :«دخترم! این شهر صاحب داره! اینجا شهر امام حسنِ (علیه‌السلام)!» و رشته سخن را به خوبی دست عمو داد که او هم کنار جمع ما زن‌ها نشست و با آرامشی مؤمنانه دنبال حکایت را گرفت :«ما تو این شهر مقام #امام_حسن (علیه‌السلام) رو داریم؛ جایی که حضرت ۱۴۰۰ سال پیش توقف کردن و نماز خوندن!»
💠 چشم‌هایش هنوز خیس بود و حالا از نور ایمان می‌درخشید که به نگاه نگران ما آرامش داد و زمزمه کرد :«فکر می‌کنید اون روز امام حسن (علیه‌السلام) برای چی در این محل به #سجده رفتن و دعا کردن؟ ایمان داشته باشید که از ۱۴۰۰ سال پیش واسه امروز دعا کردن که از شرّ این جماعت در امان باشیم! شما امروز در پناه پسر #فاطمه (سلام الله علیهما) هستید!»
گریه‌های زن‌عمو رنگ امید و #ایمان گرفته و چشم ما دخترها همچنان به دهان عمو بود تا برایمان از کرامت #کریم_اهل_بیت (علیه‌السلام) بگوید :«در جنگ #جمل، امام حسن (علیه‌السلام) پرچم دشمن رو سرنگون کرد و آتش #فتنه رو خاموش کرد! ایمان داشته باشید امروز #شیعیان آمرلی به برکت امام حسن (علیه‌السلام) آتش داعش رو خاموش می‌کنن!»
💠 روایت #عاشقانه عمو، قدری آرام‌مان کرد و من تا رسیدن به ساحل آرامش تنها به موج احساس حیدر نیاز داشتم که با تلفن خانه تماس گرفت. زینب تا پای تلفن دوید و من برای شنیدن صدایش پَرپَر می‌زدم و او میخواست با عمو صحبت کند.
خبر داده بود کرکوک را رد کرده و نمی‌تواند از مسیر موصل به تلعفر برسد. از بسته بودن راه‌ها گفته بود، از تلاشی که برای رسیدن به تلعفر می‌کند و از فاطمه و همسرش که تلفن خانه‌شان را جواب نمی‌دهند و تلفن همراه‌شان هم آنتن نمی‌دهد.
💠 عمو نمی‌خواست بار نگرانی حیدر را سنگین‌تر کند که حرفی از حرکت داعش به سمت آمرلی نزد و ظاهراً حیدر هم از اخبار آمرلی بی‌خبر بود. می‌دانستم در چه شرایط دشواری گرفتار شده و توقعی نداشتم اما از اینکه نخواست با من صحبت کند، دلم گرفت.
دست خودم نبود که هیچ چیز مثل صدایش آرامم نمی‌کرد که گوشی را برداشتم تا برایش پیامی بفرستم و تازه پیام عدنان را دیدم. همان پیامی که درست مقابل حیدر برایم فرستاد و وحشت حمله داعش و غصه رفتن حیدر، همه چیز را از خاطرم برده بود.
💠 اشکم را پاک کردم و با نگاه بی‌رمقم پیامش را خواندم :«حتماً تا حالا خبر سقوط موصل رو شنیدی! این تازه اولشه، ما داریم میایم سراغ‌تون! قسم می‌خورم خبر سقوط آمرلی رو خودم بهت بدم؛ اونوقت تو مال خودمی!»
رنگ صورتم را نمی‌دیدم اما انگشتانم روی گوشی به وضوح می‌لرزید. نفهمیدم چطور گوشی را خاموش کردم و روی زمین انداختم، شاید هم از دستان لرزانم افتاد.
💠 نگاهم در زمین فرو می‌رفت و دلم را تا اعماق چاه وحشتناکی که عدنان برایم تدارک دیده بود، می‌بُرد. حالا می‌فهمیدم چرا پس از یک ماه، دوباره دورم چنبره زده که اینبار تنها نبود و میخواست با لشگر داعش به سراغم بیاید!
اما من شوهر داشتم و لابد فکر همه جایش را کرده بود که اول باید حیدر کشته شود تا همسرش به اسیری داعش و شرکای #بعثی‌شان درآید و همین خیال، خانه خرابم کرد...
ادامه دارد ...
#جان-فدا❤
#شهیدالقدس
💠:http://eitaa.com/raviannoorshohada
--------‐‐-------------------------------------------------