وقتی #شلمچه بودم! از دل هزاران شهید عبور کردم. در ایستگاههای بهشتی کمی درنگ کردم و برایمان #روایت کردند و گریستند.به ما گفتند #کربلا همچنان جاری است عاشورای ۶۱ هجری تا امروز و فردا و... هرگاه که به قدمگاههای شهیدان میرسیدیم دلم میخواست کاش من جای آنها بودم... وحسرتش را میخوردم که چرا از #قافله جا ماندم... آری ، زمان ما را از قافله جا گذاشته است. اما هنوز هم میتوان آن گونه بود...  به خودم که می آمدم ، سبک بار میشدم ، خیلی چیزها آموخته بودم که هنوز نباید فراموششان کنم. ترسم از این است که نکند زرق و برق شهر ، این حال و هوای پاکیزه را از یادم ببرد. کم کم به #شهر نزدیک میشدیم ... دلم چه زود تنگ میشد ، برای #خاک ، برای #نخل ، برای #خاکریز ، برای جاده هایی که هنوز رد #خمپاره ها بر آن مانده بود ، برای #ترکش هایی که زنگ زده بودند و برای #آسمان مردانی که سالها بود در #ملکوت گمشده بودند. پر از حیرتم ، پر از حسرت ، چیزی را جا گذاشته ام... شاید رد پایم را ، گناهانم را ، شاید آرزوهای دور و درازم را ، شاید نوجوانی و جوانیم  را ، شاید دلم را ، و شاید....! * کربلا کوتاهترین راهست تا درگاه دوست با که گویم این ره کوتاه را گم کرده ام 🥺 #همچنان_منتظر